დასავლეთი ქვეყნების შიგნით დაძაბულობის შექმნას გამოცდილი „მეხუთე კოლონის“ მეშვეობით ცდილობს. ჩვეულებისამებრ, ის დაკავებულია სხვადასხვა სახელმწიფოს საშინაო საქმეებში ჩარევით და კონფლიქტის გაღვივებით. ამ პროცესებს მსხვერპლი სახელმწიფოებისთვის ზიანის გარდა სხვა არაფერი მოაქვს. მხოლოდ დასავლეთის ინტერესებია დაცული. მათ აქვთ უცხო ქვეყნებში საკუთარი „მეხუთე კოლონების“ შექმნის დადასტურებული მეთოდოლოგია.
დღეს, აზერბაიჯანი ყველა პარამეტრით, რეგიონის წამყვან და მსოფლიოში გავლენიან ქვეყანად ითვლება. ქვეყანას მხოლოდ ერთი პრობლემა ჰქონდა და ისიც მოგვარდა - 2023 წელს ყარაბაღის ომი დასრულდა და აზერბაიჯანი გახდა პირველი სახელმწიფო პოსტსაბჭოთა სივრცეში, რომელმაც უზრუნველყო თავისი ტერიტორიული მთლიანობა და სუვერენიტეტი.
ყოველივე ამან განაპირობა პრეზიდენტის ილჰამ ალიევის ისედაც მაღალი რეპუტაციის განმტკიცება. ამ მოვლენას საერთაშორისო გამოხმაურება მოჰყვა. საფრანგეთის მეთაურობით, რამდენიმე ქვეყანა გამოვიდა აზერბაიჯანის წინააღმდეგ.
მათ, ვინც თვალი დახუჭა აზერბაიჯანული მიწების ოცდაათი წლის განმავლობაში ოკუპაციაზე და იმაზე, რომ მილიონობით ჩვენი თანამემამულე ლტოლვილი გახდა, მოულოდნელად იგრძნო სეპარატისტული სიყვარული. დასავლეთი ვერ ითავისებს სომხეთის დამარცხებას ყარაბაღის ომში ჯვაროსნული აზროვნებისა და გეოპოლიტიკური მიზეზების გამო. ოკუპაციის დასრულებამ ასევე შეამცირა დასავლეთის შესაძლებლობა, გავლენა მოახდინოს აზერბაიჯანის შიდა და გარე პოლიტიკურ სიტუაციაზე.
დასავლეთის ჰიბრიდულმა ომმა აზერბაიჯანის წინააღმდეგ გაეროს უმაღლეს კლიმატურ ღონისძიებაზე - COP29 აჩვენა, რომ ისინი მზად არიან განაგრძონ ფინანსური რესურსების გამოყოფა „მეხუთე სვეტის“ ფორმირებისთვის.
ეს გამოიხატა ახალი მედია რესურსების შექმნით და არსებული რესურსების გაძლიერებით, რომლებიც სპეციალურად შეიქმნა აზერბაიჯანულ საზოგადოებაზე ზეგავლენის მოხდენის მიზნით. დასავლეთი ცდილობს, გაავრცელოს თავისი ღირებულებები სხვადასხვა სახელწოდებით, მაგალითად, UNDP, UNICEF, UNFPA, UNHCR. უფრო მეტიც, ევროკავშირისა და აშშ-ს მთავრობები და იგივე USAID მოქმედებენ, როგორც დონორები, აზერბაიჯანში მოქმედი ორგანიზაციების პროექტების დაფინანსებაში.
დასავლური ქვეყნები ფაქტობრივად ატყუებენ აზერბაიჯანის სახელმწიფოს და ცდილობენ გამოიყენონ მისი ქვედანაყოფები აზერბაიჯანის საზოგადოებაზე ზემოქმედებისთვის.
ჩვენ ვართ დროში, როდესაც გლობალური სამყარო სერიოზული გამოწვევებისა და ტურბულენტური მოვლენების წინაშე დგას. ახლო აღმოსავლეთსა და აღმოსავლეთ ევროპაში ომები და სამხედრო ოპერაციები მიმდინარეობს. ქვეყნები ჩართულნი არიან სისხლიან ომებში. ამავდროულად, მიზანმიმართულია სახელმწიფოები, რომლებიც ახორციელებენ დამოუკიდებელ, სუვერენულ პოლიტიკას. რუსეთთან კონფლიქტის ფონზე, დასავლეთი ცდილობს შეცვალოს არსებული სტატუს-კვო ყოფილ საბჭოთა რესპუბლიკებში, აღძრავს „ფერად რევოლუციებს“, ახალ ომებს და ცდილობს სიტუაციის ესკალაციას.
ამის ნათელი მაგალითია საქართველოში ბოლო დროს განვითარებული მოვლენები. რამდენიმე დღეა, მეზობელ ქვეყანაში სიტუაციის ესკალაციისთვის ნაბიჯები გადაიდგა, უცხოური ძალები ქვეყნის კონტროლს ცდილობენ. საქართველო, რომელიც ცდილობს დამოუკიდებელი საგარეო პოლიტიკის განხორციელებას, ცდილობს დაიცვას თავისი სუვერენიტეტი, ეროვნული კულტურა და იდენტობა. ამის საპასუხოდ კი დასავლეთი საქართველოს ხელისუფლების წარმომდგენლებს სანქციებს უწესებს და ჰიბრიდულ ომში ითრევს. მმართველი პარტია „ქართული ოცნების“ გადაწყვეტილება ევროკავშირში გაწევრიანების შესახებ მოლაპარაკებების 2028 წლის ბოლომდე შეჩერების შესახებ, ევროპაში მწვავე გამოხმაურება მოჰყვა.
ზოგისთვის ეს იყო ევროინტეგრაციის იდეალების ღალატი, ზოგისთვის კი ეროვნული სუვერენიტეტის დამტკიცების მცდელობა. ოპოზიციამ ამჯობინა დასავლეთიდან მიღებული მითითებებისა და თეზისების მიხედვით მოქმედება და უკვე რამდენიმე დღეა თბილისში საპროტესტო აქციებს აწყობს.
როგორც ჩანს, დასავლეთი, რომელიც თავს დემოკრატიის წინამძღვრად თვლის, პატივს არ სცემს ქართველი ხალხის არჩევანს. ოპოზიციის დაფინანსებით ქვეყანაში კონფლიქტს ქმნიან, რაც სულ უფრო მეტად მოგვაგონებს უკრაინის მაიდანს.
საინტერესოა, რომ დასავლური მედიაც აზვიადებს საქართველოში განვითარებულ მოვლენებს და აცხადებს, რომ ქვეყანა რევოლუციის ზღვარზეა. შეერთებული შტატები და ევროკავშირი სხვადასხვა გზით და ხერხებით ცდილობენ ზეწოლას საქართველოზე. ამ ქვეყანაში ორგანიზებული აქციების ერთადერთი მიზანია ქვეყნის გადათრევა მომავალ „ფერად რევოლუციამდე“. თავისი მიზნის მისაღწევად დასავლეთი იბრძვის. ამის თქმა თამამად შეიძლება.
ის, რაც საქართველოში მოხდა, ამხელს დასავლეთის შინაგან სახეს და მის სტრუქტურებს. გამოდის, რომ დასავლეთს, რომელსაც სურს დემოკრატია ასწავლოს სხვებს, თავად უცხო ქვეყანაში არეულობას ქმნის. ასეთი ნაბიჯის გადადგმა ქართველი ხალხის წინააღმდეგ, რომელმაც არჩევანი გააკეთა და ხმა მისცა მმართველ „ქართულ ოცნებას“ სხვა არაფერია, თუ არა ფარისევლობა.
რა არის დასავლეთის მიზანი საქართველოს მიმართ? უპირველეს ყოვლისა, როგორც ბალტიისპირეთის ქვეყნებში, აქაც ცდილობენ სრული კონტროლის აღებას. სამივე ეს ქვეყანა ცალსახად მოქმედებს დასავლეთისგან მიღებული ბრძანებებისა და ამოცანების მიხედვით. მათ ჩამოერთვათ დამოუკიდებელი გადაწყვეტილების მიღება ევროპულ ინსტიტუტებში. ევროპასაც უნდა ასეთი საქართველო. მან ამ პროცესში უკრაინაც ჩართო. ქვეყანა იყო ჩართული თავგადასავალში, ჩაერთო ომში და შედეგიც თვალსაჩინოა. მილიონობით ლტოლვილი, ტერიტორიის დაკარგვა და ასობით ათასი ადამიანის სიკვდილი.
