„დაიწყება პერფორმანსები, თითქოს ახალგაზრდები იცავენ „კანონიერ პრეზიდენტს“, ორბელიანების სასახლესთან სადღეღამისო მორიგეობას დააწესებენ, შუქიც რომ გამოურთონ და წყალიც, ეს იქნება ახალი პერფორმანსის წყარო, აი, ჩვენ მიგვაქვს წყალი და სურსათი, ქალბატონი პრეზიდენტი კი იქ არის გამაგრებული და „იცავს“ საქართველოს“,-აცხადებს „მართვის სტრატეგიული ინსტიტუტის“ ხელმძღვანელი პეტრე მამრაძე for.ge-სთან საუბრისას.

რადიკალები და ქუჩა - ეს გზა ბევრჯერ გავიარეთ, განსაკუთრებით, მწვავედ 90-იან წლებში, როცა ხალხის მიერ არჩეულ ხელისუფლებასთან ბრძოლა გარეშე ძალებისგან დაფინანსებულმა შიდა ავანტიურისტებმა გამართეს. მაშინაც იყო ტელევიზიებში შევარდნა, ომობანას თამაშით გართული ახალგაზრდების გამოყენება, მაშინაც ზურაბიშვილი იყო ამ უსამართლობის ავანგარდში, ოღონდ უცხოეთიდან უცხადებდა ბრძოლას კანონიერად არჩეულ ხელისუფლებას და ზვიად გამსახურდიას დიქტატორს ეძახდა. მოგვიანებით საქართველოში ჩამოსული ზურაბიშვილი შეეცადა ზვიადისტების გულის მოგებას, როცა განაცხადა, რომ ტყუილი იყო, თითქოს იგი ზვიად გამსახურდიას მმართველობას „სისხლიან რეჟიმს“ უწოდებდა, თუმცა ისტორია ინახავს მის ნათქვამს. რატომ იმეორებს იმავე შეცდომებს ამჯერად უკვე საქართველოს პრეზიდენტის სავარძელში მოკალათებული ზურაბიშვილი?

- კანონიერად არჩეული ხელისუფლების წინააღმდეგ ამჟამინდელი შეტევა შეიძლება ემთხვეოდეს ზვიად გამსახურდიას პერიოდს, მაგრამ კონტექსტი, მიზეზი განსხვავებულია. დავიწყოთ იმით, რომ ეს ქალბატონი თქვენ და მე არ მოგვიყვანია პრეზიდენტად და ეს მძიმე შეცდომა იქნა დაშვებული. მადლობელი ვარ „ქართული ოცნების“ იმ წარმომადგენლების, ვინც ეთერში ღიად თქვეს, რომ პეტრე მამრაძე თავიდანვე გვაფრთხილებდა, როგორი ქალიც არის ზურაბიშვილი და რა უბედურება გელითო. მე ვიცოდი, ეს ადამიანი როგორი ბინძური პროვოკატორია. მხოლოდ დავით გარეჯის პროვოკაცია რომ ყოფილიყო, ესეც საკმარისია მის ამოსაცნობად. მან ხომ მიუტევებელი რამ ჩაიდინა, ღალატის ტოლფასი, კრიზისი გააჩინა არაფრისაგან. მაკკეინის ინსტიტუტის ანგარიშს რომ გავეცანი საქართველოს შესახებ, მანამდე წავიკითხე ჯორჯ მარშალის ფონდის ანგარიში საქართველოზე, დავინახე, რომ ორივე შემთხვევაში, ანგარიშებს ხელს აწერდა ლორა თორნტონი, ადამიანი, რომელიც წლების განმავლობაში იყო თბილისში NDI-ის ინსტიტუტის ხელმძღვანელი და ცნობილი იყო საზოგადოებაში, როგორც ნაცების უახლოესი მეგობარი, თანაც, ნაცების ნჯო-ების მეგობარი, ეს მაშინვე გავახმოვანე, რადგან შავით თეთრზე იქ ეწერა, რომ არჩევნები რომც მოიგოს „ოცნებამ“, ეს უნდა გამოცხადდეს გაყალბებულად. იქამდე მივიდნენ, რომ ეუთოს უნდობლობა გამოუცხადა ზოგიერთმა ევროპარლამენტარმა, რაც სამარცხვინო რამაა, დგებიან და ამბობენ, რომ არ გვწამს ჩვენ ეუთოსი, არც სტრასბურგის სასამართლოსი არ გვწამს. მაშინ როგორღა არიან ევროპელები? ამის შემდეგ მათ გადაწყვიტეს, რომ ერთადერთ ლეგიტიმურ ფიგურად დარჩეს პრეზიდენტი ზურაბიშვილი და ეს სცენარი უკვე მუშაობს. ამ ქალბატონმაც ღიად გამოაცხადა, მე არსად არ წავალ, არ გადავდგები, ერთადერთი კანონიერი ვარ მე. სავარაუდოდ, ნაცების მითითებით ქალბატონი ზურაბიშვილი შექმნის საკოორდინაციო საბჭოს, ან გარდამავალ კაბინეტს, სტრუქტურას, რომელმაც უნდა მოამზადოს რიგგარეშე არჩევნები, ანუ ეს იქნება პარალელური სტრუქტურა. სხვა საქმეა, რამდენ ხანს გასტანს და რა ფასი ექნება-ნულოვანი. თუმცა ამ პრობლემას ეს ქალი შექმნის.

შეიძლება ბარიკადებზეც ვიხილოთ და არ დაემორჩილოს პოლიციას?

- ის თავისით არ გავა რეზიდენციიდან, როგორც კიტოვანი თვეების განმავლობაში არ გადიოდა კანცელარიიდან. კიტოვანი უკვე მოხსნილი იყო, როგორც თავდაცვის მინისტრი, აღარ იყო ვიცე-პრემიერი, მაგრამ მაინც ინარჩუნებდა კაბინეტს, რადგან გვარდია და ციხიდან გამოშვებული ბანდიტები ჰყავდა გარშემო, ისიც იჯდა და იჯდა კანცელარიაში, ძლივს გაიყვანეს მერე თანდათან. ზურაბიშვილიც არ გავა ათონელის რეზიდენციიდან თავისი ფეხით, რა თქმა უნდა, იქნება აქციები, პერფორმანსები, „კანონიერი პრეზიდენტის“ დაცვა, ორბელიანის სასახლესთან სადღეღამისო მორიგეობა, შუქიც რომ გამოურთონ და წყალიც, ეს იქნება ახალი პერფორმანსის წყარო, აი, ჩვენ მიგვაქვს წყალი, ჩვენ მიგვაქვს სურსათი, ქალბატონი პრეზიდენტი იქ არის გამაგრებული და „იცავს“ საქართველოს. უკვე წინასწარ ვხედავ ამ სცენარს.

ანუ ზვიად გამსახურდიას როლის გათამაშება, სააკაშვილის მსგავსად, ზურაბიშვილსაც სურს? ოღონდ ზვიადი ნამდვილად უსამართლოდ დევნილი პრეზიდენტი იყო, სააკაშვილი და ზურაბიშვილი კი „დევნილის და ტანჯულის“ იმიჯს ამოფარებულნი.

- შესაძლოა, თუმცა იმ ახალგაზრდებს, ვინც ათონელის რეზიდენციის დაცვას შეუდგებიან, შეიძლება არც ზვიადი ახსოვდეთ. ყოველ შემთხვევაში, გათამაშდება ეს როლი, რომ აგერ არის ერთადერთი პერსონა-პრეზიდენტი ზურაბიშვილი, რომელსაც ცნობს მთელი დასავლეთი, დასავლეთი მასთან არის, ზვიადის დროს კი პირიქით იყო ყველაფერი. სხვათა შორის, ახლა დადეს ფეისბუკზე ზვიადის გამოსვლა, რომ მისი ხელისუფლების გადატრიალების უკან ბეიკერი იდგა. ზვიადი პირდაპირ ამბობს, რომ დასავლეთში დემოკრატია კარგა ხანია აღარ არის, ეს არ არის დემოკრატია. ახლა საინტერესო ის არის, როგორ თქვა ქალმა, რომელსაც საქართველოში პოლიტიკოსობის პრეტენზია აქვს, რომ საქართველოს ხელისუფლების ლეგიტიმაცია წყდება თურმე კონგრესში. მაშინვე გამოვედი და ვთქვი, ლეგიტიმაციის ერთადერთი წყარო სუვერენულ სახელმწიფოში არის არჩევნებზე გამოხატული საკუთარი ხალხის გადაწყვეტილება. ამ მხრივ ახალი ზელანდიის, ჩინეთის, თუ ამერიკის ნება არაფერს ნიშნავს. ახლა ხელისუფლების კანონიერება სულ სხვანაირ დონეზეა, უკვე 33-წლიანი დამოუკიდებლობის გამოცდილებაა, მათ შორის, იყო ტრაგიკული გამოცდილებაც, ახლა ეროვნული ინსტიტუტები მუშაობს და გვაქვს არჩევნები, რომელიც აღიარებულია დამკვირვებლების, ეუთო-ოდირის მისიის მიერ. ამის მიუხედავად, რას უპირისპირდებიან?!

საქართველოს ხელისუფლება მიმართავს ევროკავშირის, თუ ასე ძალიან უნდათ „რეჟიმ ჩეინჯი“ და ამ ხელისუფლების დასჯა, მაშინ „დასაჯოს“ ეს ხელისუფლება იმით, რომ გაგვაწევრიანოს ევროკავშირში. ირაკლი კობახიძე უკვე მერამდენედ მოუწოდებს ევროკავშირის ელჩს, დადეთ მაგიდაზე მოლაპარაკების გახსნა და ჩვენ ხელს იმ დღესვე მოვაწერთ. ევროკავშირს ხომ შეუძლია, გაანეიტალოს დაპირისპირების პროცესი საქართველოში, თუკი ეს დაპირისპირება მათ ინტერესში არ არის?

- ევროკავშირი ამას არავითარ შემთხვევაში არ იზამს, რადგან ევროკავშირში წყენა კი არა, უკვე გაცოფებაცაა ამ წლების განმავლობაში, როდესაც იგძნეს, რომ საქართველო მორჩილი ენჯეო კი არ არის, არამედ სუვერენული ქვეყანაა, თურმე თავისი ევროინტერესები ჰქონია და შეიძლება შეგიბრუნოს სიტყვა და თქვას, რომ 10 პუნქტიდან ორი პუნქტი არ მაწყობს, რადგან ეწინააღმდეგება ჩემს ინტერესებს, მე დავიცავ ოჯახურ ფასეულობებს. ამის საპასუხოდ ევროკავშირიდან გვესმის, რას ჰქვია, შენ დაიცავ ოჯახურ ფასეულობებს, როცა ეს მთლიანად ამოღებულია ევროკავშირის დღის წესრიგიდან. ოჯახის ცნება აღარ არის ევროპაში. გამოდის, საქართველო ლგბტ ცხოვრების წესის პროპაგანდას კრძალავს? ევროკავშირის აზრით, ეს ხომ ადამიანის საკრალური უფლებაა, ლგბტ პროპაგანდა დღედაღამ უნდა იყოს და საქართველო ამას არ უნდა კრძალავდეს. მაშინ რა უნდა საქართველოს ევროპაში? ევროკავშირში ამის განწყობა ნამდვილად არ არის, რომ გაგვაწევრიანოს თავისთან და ამით დაასრულოს დაპირისპირება ჩვენს საზოგადოებაში. გაიხსენეთ, როდესაც უნდა მოეცათ კანდიდატის სტატუსი და ევროპელი ექსპერტებიც წერდნენ, რომ კანდიდატებს შორის გამორჩეულად წინ არის საქართველო, ყველა პარამეტრით უსწრებს და მაღლა დგას უკრაინასა და მოლდოვასთან შედარებით, ამის პასუხად „სახალხო პარტიამ“, რომელიც არის ყველაზე დიდი ფრაქცია ევროპარლამენტში და, რომლის ასოცირებულ წევრად დღემდე რჩება სააკაშვილის ნაცმოძრაობა, გააკეთა განცხადება, უკრაინამ სისხლით მოიპოვა კანდიდატის სტატუსიო. ეს პირდაპირი მინიშნება იყო საქართველოს გასაგონად, თქვენ ხომ უარი თქვით ბრძოლაზე?!

დღესაც მათი მიზანია ანაკონდას ცეცხლოვან მარყუჟში მოაქციონ რუსეთი საქართველოს დახმარებით.

- დიახ, ეს გრძელდება და სულ ცოტა ხნის წინ პოდოლიაკმა, რომელიც ზელენსკის აპარატში მრჩეველია, აღნიშნა, ახლა კი უნდა გავაცნობიეროთ და შევეგუოთ იმას, „რასაც დასავლეთი გვპირდებოდა, რომ გაიხსნებოდა მეორე ფრონტი ჩვენს დასახმარებლად, ეს არ მოხდება, ფრონტი არ გაიხსნება, უკრაინელებს უნდა გვქონდეს იმედი მხოლოდ ჩვენი ცოცხალი ძალის, ჩვენი სამხედროების და დასავლეთის ტექნიკური დახმარების“. ეს ის პოდოლიაკია, რომელიც საქართველოს მთავრობას აქეზებდა, „ახლა არის დრო და მომენტი, გაისეირნოთ აფხაზეთში, ცხინვალში, ნუ დაკარგავთ დროს“.

რუსეთისა და ბრიტანეთის მოქალაქეებს რა უნდოდათ ამ აქციებზე? შეიძლება ვიფიქროთ, რომ ისინი რევოლუციების მომწყობი ინსტრუქტორები არიან?

- ამას ვერ გამოვრიცხავ. სხვათა შორის, რუსეთის ინსტრუქტურები ჰყავდა ნაცმოძრაობას, მოქალაქეთა კავშირშიც იყვნენ რუსი პიარშჩიკები, რადგან პიარკომპანიებს ეროვნება არ აქვთ. როდესაც 2008 წლის აგვისტოში სააკაშვილმა გააჩაღა სამხედრო პოლიტიკური ავანტიურა, ერთი ამერიკული ფირმა ემსახურებოდა სააკაშვილს კონტრაქტით, მეორე ამერიკული ფირმა ემსახურებოდა პუტინს და მესამე კიდევ - კოკოითს. ეს კერძო ბიზნესია, მათ სულ არ აინტერესებთ, სიმართლე ვის მხარესაა, ფული გადახდილია, კონტრაქტზე ხელი მოწერილია და ისინიც აკეთებენ თავიანთ საქმეს, როგორც კონკურენტები. საღად მოაზროვნე ყველა პატიოსან ადამიანს, ერისქალს თუ ერისკაცს, უნდა ეამაყებოდეს ის გადაწყვეტილება, რაც მიიღო საქართველოს მთავრობამ და გაახმოვანა პრემიერმა კობახიძემ, რომ საქართველოს მთავრობა დღის წესრიგში აღარ დააყენებს საკითხს 2028 წლის ჩათვლით ევროკავშირში გაწევრიანების შესახებ. კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი საკითხი, რასაც ახლა ნაკლებად ატრიალებენ მასმედიაში, რომ საქართველოს მთავრობა უარს ამბობს, მიიღოს საბიუჯეტო გრანტები ევროკავშირისგან. მივეჩვიეთ გაუგონარ ტყუილებს, რომ ამით რაღაცა შეწყვიტა ჩვენმა მთავრობამ, მაგრამ მთავრობა ყოველდღიურად იმეორებს, „დღესვე რომ გვითხრას ევროკავშირმა, ჩვენ გვინდა მოლაპარაკება, აგერ, გახსნილები ვართო. თუმცა მეორე ფრონტს ნამდვილად არ გავხსნით იმის გულისთვის, რომ ჩვენთან მოლაპარაკება დაიწყოს ევროკავშირმა“. მოლაპარაკება არაფერი არ არის, ნატოს მაპის მსგავსად. სად წავიდა ეს მაპი? სად გაქრა? არაფერი ისმის. სულ ახლახანს ევროკომისარმა საერთაშორისო ურთიერთობების საკითხებში ბორელმა თქვა, ჩვენ ვაპირებდით, 100-120 მილიონი ევრო მიგვეცა საქართველოს მთავრობისათვის, მაგრამ ვაკვირდებით, რაც ხდება საქართველოში და ახლა ვფიქრობთ, ეს ფული მივცეთ ოპოზიციურ მასმედიას და შესაბამის არასამთავრობო ორგანიზაციებს. ხომ გესმით, როგორი მდაბიო და უღირსი ვაჭრობაა. ანუ ეს მესიჯი გამოგვიგზავნეს იმისთვის, რომ საქართველოს მთავრობას მაშინვე დაერეკა ევროკავშირში, იცით რა, ჩვენ ეს 120 მილიონი ევრო ძალიან გჭირდება, ამიტომ პირობას გაძლევთ, რომ ამ კვირის განმავლობაში ორივე კანონს განვიხილავთ და გავაუქმებთ. ეს ბინძური შანტაჟი 4 წლის განმავლობაში გრძელდება. ახლა ეს შანტაჟი მორჩება.

დაახლოებით ეს ისეთივე შანტაჟია, როგორც საბჭოეთში რომ იყო მწერლების, ხელოვანების მოთვინიერება, თუმცა საქართველოს ხელისუფლების მოთვინიერება არ გამოსდით?

- ამას იყენებენ, როგორც ბერკეტს. ის, რაც ჩვენ ვნახეთ, შავი მელნის შესხმა, მერე გენახათ, როცა ცესკოში, სასამართლოში შეიყვანდნენ უმრავლესობას ნაცების სახით. ამიტომ ჩვენი ხელისუფლება, პირველ რიგში, პოლიტიკურად მოიქცა და არ აჰყვა ამ თამაშს, რადგან ეროვნული ინტერესებია წინ. ამით ჩვენმა ხელისუფლებამ პირდაპირ უჩვენა ევროკავშირში შესაბამის პარტნიორებს, რომ როგორც კი მთხოვნელის პოზიციაში ჩადგები, ეს აპრიორი წამგებიანი პოზიციაა. გიყურებენ, როგორც მთხოვნელს, რომელსაც რასაც უნდათ, იმას დაავალებენ. ფაქტობრივად, გვიკიდებენ წინ სტაფილოს, სახედარს რომ უკიდებენ და იარე. მე მიხარია, რომ ერთი სტაფილოც მოშორდა და მეორეც. სხვათა შორის, ნატოს სტაფილო როგორ მოშორდა, იცით? როდესაც სტოლტენბერგმა შემზარავი რამ ილაპარაკა, რომ ჩერნოგორია თქვენთვის მაგალითი უნდა იყოს, თქვენც იმუშავეთო, „ოცნების“ ხელისუფლებიდან ამის საპასუხოდ ძალიან მკვეთრად ითქვა, ჩვენ უკვე შესრულებული გვაქვს ის, რაც გვევალებოდა ნატოსთან ურთიერთობაში, ამჟამად ბურთი ნატოს მხარესაა. იმის გამო, რომ დასავლეთის პატიოსანი ავტორების წერილები იყო ზუსტად ამის მსგავსი, რის ჩერნოგორია, რა ალბანეთი, საქართველო ორივეს უსწრებს შეუდარებლადო, უკვე ვეღარ გაბედეს ამ ბინძური თამაშის გაგრძელება.