პოლიტიკიდან წასული ბიძინა ივანიშვილი სამოქალაქო სექტორში მოვიდა. ყოფილი პრემიერის მიერ დაფუძნებული ორგანიზაცია „მოქალაქე“ პოლიტიკურ წრეებში ისევ დიდ ინტერესს იწვევს, თუმცა, კეთილისმსურველების პარალელურად, ორგანიზაციას კრიტიკოსებიც ბევრი ჰყავს. მათ რიგში დგანან „ნაციონალური მოძრაობის“ ლიდერები, რომლებიც ბიძინა ივანიშვილის მხრიდან ხელისუფლების კონტროლზე აპელირებენ.

თუ რას ფიქრობენ უმცირესობაში „მოქალაქის“ შესახებ? - ამის გარკვევის მიზნით, for.ge ოპოზიციონერ დეპუტატს, აკაკი ბობოხიძეს ესაუბრა:

ბიძინა ივანიშვილმა დაპირება შეასრულა და ორგანიზაცია დააფუძნა. როგორ აფასებთ, „მოქალაქის“ სამოქმედო გეგმას?

- სამოქალაქო სექტორში ბიძინა ივანიშვილის გადასვლა, ეს მისი სურვილის ლეგალიზებაა, რომ საქართველოს ხელისუფლება არაფორმალურად მართოს. ანუ, ყველა უფლება, რომელიც ხელისუფლებას აქვს, ვალდებულებებისა და პასუხისმგებლობის გარეშე აკონტროლოს. თუ ბიძინა ივანიშვილი სამოქალაქო საზოგადოების განვითარებას ნამდვილად აპირებს, იქედან გამომდინარე, რომ მას ძალიან დიდი ფინანსები აქვს, ფონდს გავაკეთებდი და საჭიროებიდან გამომდინარე, ნებისმიერ სამოქალაქო ინიციატივას დავაფინანსებდი. პროექტები ადამიანთა ჯგუფებიდან წამოვიდოდა და ეს პროექტები ღირებული იქნებოდა. როგორც ჩანს, ივანიშვილი სამოქალაქო ორგანიზაციით ცდილობს, რაღაცნაირად ლეგალიზება გაუკეთოს იმას, რომ საქართველოს პრემიერ-მინისტრი კვლავ ბიძინა ივანიშვილია და არა ირაკლი ღარიბაშვილი.

თქვენ ამბობთ, რომ ბიძინა ივანიშვილი საქართველოს ხელისუფლებაზე მართვის სადავეებს ინარჩუნებს. რაში გამოიხატება ეს, კონკრეტული მაგალითების დასახელება შეგიძლიათ?

- მისი ორგანიზაცია მუშაობას რა საკითხებზეც აპირებს, ამ სფეროებზე მუშაობა ბატონ ბიძინას როგორც პრემიერ-მინისტრს ისე შეეძლო. ანუ, მან ამოცანები დეკლარილებულად კვლავ იგივე დაიტოვა, ოღონდ, ამ ამოცანების განხორციელებისთვის იქ გადავიდა, სადაც ამ ამოცანებზე თეორიულად მუშაობენ. ამ ყველაფერიდან გამომდინარე, შთაბეჭდილება მრჩება, რომ ბიძინა ივანიშვილი არ აპირებს პირდაპირი ჩარევის შესაძლებლობის ხელიდან გაშვებას. სახეზეა სხვა ტიპის ურთიერთობები, რისი შიშიც მაქვს და რაც აუცილებლად იქნება.

რამდენიმე თვეა, რაც ირაკლი ღარიბაშვილი პრემიერია. მის რომელ ქმედებაში დაინახეთ ივანიშვილის გავლენა?

- ღარიბაშვილის ნებისმიერ გამოსვლაში ივანიშვილის გავლენას მხოლოდ იმის გამოც დაინახავთ, რომ ეს ადამიანები ტექტს იწყებენ - „დიდი მადლობა ბიძინა ივანიშვილს“.

„ქართული ოცნების“ ლიდერების მსგავსი დამოკიდებულება, რატომ გიკვირთ? უმრავლესობის ლიდერებისთვის ივანიშვილი ავტორიტეტია, რადგან ისინი ხელისუფლებაში სწორედ მისი წყალობით მოხვდნენ. თქვენთვის ივანიშვილი ავტორიტეტი არ არის?

- გააჩნია, რას ნიშნავს ავტორიტეტი?! ივანიშვილის ნებისმიერი სიტყვა ჩვენთვის მნიშვნელოვანია არა იმიტომ, რომ მის აზრს უნდა დავეთანხმოთ, არამედ იმიტომ, რომ მის სიტყვას დიდი წონა და ფასი აქვს. ამასთანავე, მისი სიტყვების უკან რვა მილიარდი დგას, რომელმაც შეიძლება მისი სიტყვები მოქმედებაში მოიყვანოს. შესაბამისად, მნიშვნელოვანია, ის თუ რას იტყვის ივანიშვილი და რას არა. რაც შეეხება ხელისუფლების წარმომადგენლებს, ეს ადამიანები უმრავლესობაში ივანიშვილით მოვდინენ, მაგრამ ამჟამად, მათ ქვეყნის დამოუკიდებლად მართვის ნება აქვთ, თუ ისევ სამპროცენტიან კაცებად რჩებიან? თუ ამ ადამიანებს ივანიშვილმა საკუთარი შესაძლებლობების რეალიზების შანსი მისცა, ეს კარგია, მაგრამ ამჟამად, ისინი ქვეყანას დამოუკიდებლად უნდა მართავდნენ და არა იმაზე წუხდნენ - „ვაიმე, რას იტყვის ამაზე ბატონი ბიძინა“.

მმართველი ძალა დაინტერესებული უნდა იყოს, ამა თუ იმ საკითხზე რას ფიქრობს ივანიშვილი და ხალხი, მაგრამ როცა ივანიშვილის ნაფიქრი სავალდებული ხდება და მათ განსხვავებული აზრი არ გააჩნიათ, ეს არაფორმალური მართვაა. ფაქტია, რომ ივანიშვილს როგორც ოლიგარქს, ძლიერი ინსტიტუტების მიმართ შიში აქვს, რადგან ძლიერი ინსტიტუტების წინაშე მისი მილიარდები გადამწყვეტი წონის ვეღარ იქნება, როგორც ეს სააკაშვილის მონოლითური ხელისუფლების წინაშე აღმოჩნდა.

ამ კაცის სურვილია, ძლიერი პოლიტიკური ლიდერები არ გამოიკვეთოს. ეს გამოჩნდა როგორც თბილისის მერის კანდიდატურის შერჩევაში, ასევე პრემიერ-მინისტრის არჩევის შემთხვევაში. ამას გარდა, ივანიშვილისთვის ქურდული მენტალიტეტის ინსტიტუტი - როგორც ძლიერი ძალა, მიუღებელია, რაც ერთადერთი დიდი გარანტია იმისა, რომ საქართველოში ქურდული ინსტიტუტი ვერ აღსდგება. თუ ქვეყანას ივანიშვილი მართავს, მირჩევნია პასუხისმგებლობაც მას ჰქონდეს.

ძლიერი ფიგურები, მიხეილ სააკაშვილს არ აღიზიანებდა?

- პირიქით, მიხეილ სააკაშვილის დროს ინსტიტუტებს მეტი ფუნქციები მივანიჭეთ და მისი მნიშვნელობა ზომაზე მეტად გავაფეტიშეთ. სახელმწიფო ადამიანებზე მაღლა დავაყენეთ და ყველაზე მეტად ის შეგვეშალა, რომ სახელმწიფო თვითმიზნად ვაქციეთ. ძლიერი სახელმწიფო გვინდოდა, მაგრამ მოქალაქეებმა აღმოაჩინეს, რომ ძლიერი სახელმწიფო მათ პრობლემებს უქმნიდათ. ჩვენ მოქალაქები და სახელმწიფო გავმიჯნეთ, სადაც გადავამეტეთ.

არ ფიქრობთ, რომ თქვენი ხელისუფლების პრობლემა „ერთი კაცის მმართველობაც“ იყო?

- გარწმუნებთ, ასე არ იყო. შიგნით თუ როგორი ანატომია იყო, ძალიან კარგად ვიცი. პირიქით, სააკაშვილის მინუსიც იყო, რომ გარკვეულ სფეროებს არ აკონტროლებდა.

მაგალითად, ძალოვან უწყებებს?

- ამ სფეროში ავტორიტეტები იყვნენ და მათ გარკვეული ნდობის მანდატი ჰქონდათ. არ არის მართალი, რომ თითქოს, სააკაშვილი ყველა სფეროში გადაწყვეტილებების მიღებას მარტო აპირებდა. შექმნილი აზრი, რომ ყველაფერს მიშა წყვეტდა, არ არის მართალი. მიშა ბევრ სფეროში არ ერეოდა და მათ უჯერებდა, ვისაც ენდობოდა. ჩვენს ხელისუფლებაში ადამიანებს საკუთარი უნარ-ჩვევების გამოვლენის საშუალება და საკუთარი ფასის წარმოჩენის შანსი ჰქონდათ, მაგრამ ეს რამდენად არასწორად იქნა გამოყენებული, ეს სხვა თემაა. „ქართული ოცნების“ ლიდერებისგან განსხვავებით, მიხეილ სააკაშვილს ეკამათებოდნენ. ხელისუფლებაში კი იმ ადამიანს ვერ ვხედავ, რომელიც ბატონ ბიძინასთან კამათობს.

მიხეილ სააკაშვილს, ვინ ეკამათებოდა?

- გიგა ბოკერია, ვანო მერაბიშვილი, ნიკა რურუა, ზურაბ ადეიშვილი, გიგი უგულავა, ლევან რამიშვილი და აშ.

მოკამათე პირებს შორის, დეპუტატები არ იყავით?

- დეპუტატები პრეზიდენტთან მუდმივ კონტაქტში ვერც ვიქნებოდით, მაგრამ როცა მიშასთან შეხვედრები იყო, კამათსაც არ მოვრიდებივართ.

თქვენი ხელისუფლების პირობებში, უამრავი კანონსაწინააღმდეგო ქმედება ხორციელდებოდა და ამის გამო, მიხეილ სააკაშვილთან თქვენ პირადად გიკამათიათ?

- ჩემს თავზე საუბარი არ მსურს, მაგრამ გარკვეული ინფორმაცია ხალხს გააჩნია. აზრთა სხვადასხვაობა ხელისუფლებაში იყო, მაგრამ სამწუხაროდ, აზრთა სხვადასხვაობა ხალხის წინაშე არ გამოვიტანეთ და ისე ჩანდა, რომ ნაციონალები რობოტებივით ვიყავით. რეალობა კი, სხვა იყო. აზრთა სხვადასხვაობა ახლაც არის, მაგრამ თუ გადაწყვეტილება ფუნდამეტურად მიუღებელი არ არის, გუნდი ერთ პოზიციაზე დგება. „ქართულ ოცნებაში“ თითქოს, სხვადასხვა პარტიაა, მაგრამ საბოლოო ჯამში, ყველაფერს ბიძინა ივანიშვილი წყვეტს.

თუ ბიძინა ივანიშვილი ამ ინტერვიუს წაიკითხავს, ალბათ, გაიღიმებს, რადგან მან საზოგადოებას მოუწოდა - ნაციონალების განცხადებებს იუმორით შეხვდნენ, რადგან მისი თქმით, „ნაციონალური მოძრაობა“ ნათელაშვილის გზას ადგას და ვერ „გადაკეთდება“.

- საზოგადოებას შეუძლია, ივანიშვილს დაუჯეროს და იუმორით შეხვდეს იმას, რომ შარშანდელი 150 ლარი წლევანდელ 135 ლარის ტოლფასია. ხადურ-ივანიშვილის იუმორების ხელში ადამიანებმა დანაკლისები მიიღეს. საქართველოს მოსახლეობას შეუძლია ნაციონალების პოზიციებს იუმორით მოეკიდოს, მაგრამ ამ სიცილის მწარე შედეგს, ხალხი საკუთარ ზურგზე იწვნის.

რაც შეეხება სკანდალურ ვიდეოს, სადაც ვანო მერაბიშვილი „ორი გვამის“ სანაცვლოდ, ძალოვნებს „დიდ პრემიას“ პირდება, თუ ნახეთ და რა შთაბეჭდილება დაგრჩათ?

- პირადად მე, ბრძანებას ამ ფორმით არ გავცემდი, მაგრამ ვიტყოდი, რომ პირველივე შეიარაღებული წინააღდეგობის გაწევის დროს, პირის ლიკვიდაცია მომხდარიყო. როცა გვეუბნებიან, რომ ვანო მერაბიშვილმა შეკვეთილი გვამები მიიღო, ოთანაძის ექიმმა თქვა, რომ 10 წუთი რომ დაგვიანებულიყო, დაჭრილის გადაარჩენდა ალბათ ვერ მოხდებოდაო. ვინმეს ოთანაძის მოკვლა რომ სდომოდა, მეცხრე ტყვიას მეათე დაემატებოდა, ან სასწრაფო დაიგვიანებდა. ამ ადამიანების ლიკვიდაცია თვითმიზანი რომ ყოფილიყო, ეს ადამიანები დღეს ცოცხლები არ იქნებოდნენ. მონაწილეობა ყველა ბრძოლაში მივიღე, ჩემდა სამარცხვინოდ, სამოქალაქო ომშიც, მაგრამ ტყვეები მეც გადამირჩენია. შეიძლება, ტყვე აყვანამდე განადგურებას იმსახურებდეს, მაგრამ როცა პირს აიყვან და უსაფრთხო ხდება, სიცოცხლის უფლება ყველას აქვს. იმ მიდგომას ვეხმაურები, რომ ჩვენი ხელით მოვკალით, მაგრამ თურმე, შემთხვევით გადარჩა. თუ დადასტურდებოდა, რომ გრუ-ს თანამშრომლები იქნებოდნენ, ამ გვამების მპოვნელები პრემიით უნდა დაჯილდოვებულიყვნენ. თუ იქ ის პროცესი გაგრძელდებოდა, ამბოხი ნებისმიერ ფასად უნდა შეჩერებულიყო. ეს ადამიანები ახლა არ გამიცვნია. ამ ადამიანებს 1991 წლიდან ვიცნობ და ამ ადამიანებთან ერთად სახელმწიფო გადატრიალებაში მონაწილეობა მიღებული მეც მაქვს. ის, რომ კრიალაშვილი აფხაზეთის ომში როგორც გმირი ისე იბრძოდა, რაც არ უნდა მძიმე მოსასმენი იყოს მისი ოჯახისთვის, აბსოლუტურად არაფერს მეუბნება მისი და რუსების ურთიერთობაზე.

თუმცა, ადამიანის სიცოცხლის ხელყოფის უფლება კონსტიტუციით არავის აქვს, მათ შორის, არც „ნაციონალური მოძრაობის“ „ხერხემალს“ ვანო მერაბიშვილს...

- ვინმეს მოკვლის უფლება ნამდვილად არავის აქვს, მაგრამ თქვენ თუ იცით, შევარდნაძის დროს, როცა ოქროს ბირჟიდან პირმა ოქრო და ადამიანები გაიტაცა, რა მოხდა? - ის პირი სნაიპერმა მოკლა, რომელმაც დათმობებზე უარი თქვა. სახლემწიფოს მხრიდან ადამიანის მოკვლა ჰუმანური არ არის, მაგრამ სახლემწიფო და ჰუმანურობა ერთმანეთს სცდება. თუ კრიალაშვილი ნებდებოდა, მისი მოკვლის უფლება არავის ჰქონდა, მაგრამ უკაცრავად და, როცა იარაღი ლაპარაკობს, თავზე ხელის გადასმით არ ხდება მოქმედება. დამოკიდებულება რომ -„ქართველზე ხელი როგორ უნდა ავწიო“, ზვიად გამსახურდიასთვის იმის საშუალება რომ მიგვეცა, თბილისის ზღვაზე კიტოვანი განეიარაღებინა, შეიძლება, სამოქლაქო ომი არ მომხდარიყო. ესენი არიან ადამიანები, რომელთაც სახელმწიფო გადატრიალებაში მონაწილეობა მიიღეს და რომლებაც იარაღი და სამხედრო ძალა არაერთხელ გამოიყენეს არგუმენტად პოლიტიკურ ურთიერთობაში, იგივე, შევარდნაძის ხელისუფლების წინააღმდეგ. ამ პროცესების მონაწილე მეც ვიყავი, მაგრამ არ შეიძლება, მუდმივად ამ პროცესში იყო და ეს გეპატიოს.