„ეს არის ოცნება იმ ადამიანების, რომლებიც მუდმივად შეთქმულების თეორიების ტყვებაში არიან“, - აცხადებს საპარლამენტო უმრავლეოსბის წევრი, თინა ხიდაშელი, რომელიც უარყოფს ინფორმაციას რესპუბლიკელებსა და პრემიერ-მინისტრს შორის არსებულ დაპირისპირებაზე. უმრავლესობის წევრისთვის მიუღებელია, პირადი კომფორტისთვის საბიუჯეტო რესურსის გამოყენება.

რა პრეტენზიები აქვს გენერალურ პროკურატურასთან და რატომ არ მიმდინარეობს ქონების დაბრუნების პროცესი, ამ საკითხზე for.ge. თინა ხიდაშელს ესაუბრა.

რამდენად გონივრულია პოლიტიკოსების მხრიდან პირადი კომფორტისთვის საბიუჯეტო რესურსის გამოყენება? მხედველობაში მყავს ა-რ უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარის ინიციატივა - შეიძინოს რიგით მესამე ძვირადღირებული ავტომბილი? როგორც ცნობილია, მას ორი ძვირადღირებული ავტომანქანა ემსახუება...

- ჩემი მხრიდან კომენტარი რთული გასაკეთებელია და ამას რამოდენიმე მიზეზი აქვს. პირველ რიგში, იმიტომ, რომ ეს ჩვენი პარტნიორი პარტიის გადასაწყევტია, მათ უნდა მოახდინონ რეაგირება, ამიტომ, დაველოდოთ. მეორე იმიტომ, რომ ავთო ბერიძე იმ ადამაინებს ეკუთვნის, რომელიც ჩვენ თავის დროზე გავრიცხეთ „რესპუბლიკური პარტიიდან“, ამიტომაც ცოტა უხერხულია ჩემგან ამაზე საუბარი. მე ვფიქრობ, რომ ძალიან არადეკვატურია დღევანდელ რეალობაში ასეთი ფორმის ტენდერების გამოცხადება.

მაგრამ ჯიპის ტიპის მანქანას თუ ყიდულობს აჭარაში ხელისუფლება, ამაში საშაყირო არაფერი არაა. აჭარა მაღალმთიანია, კარგად ვიცით, რომ როდესაც თოვლი დგება, აჭარის დიდი ნაწილი საკმაოდ მიუდგომელია, ეს ძალიან ნორმალური და ადეკვატურია, მაგრამ გააჩნია... აქ ლაპარაკია ფასსზე და რა ტიპის მანქანაზე ვლაპარაკობთ. მე მგონია, რომ ზედმეტად ფუფუნების ნაწილია ამ ტიპის მანქანა. მე ვიცი რამდენიმე სახელმწიფო სტრუქტურა, სადაც დღემდე ასლან აბაშიძის დროს ნაყიდი ნივები ჰყავთ.

რამდენადაც ვიცი, იგივე პარლამენტის თავმჯდომარე იმ მანქანით მოძრაობს, რომლითაც საქართველოს პარალამნეტის სამივე თავმჯდომარე დადიოდა...

- რაც შეეხება პარლამენტის თავმჯდომარეს, გიდასტურებთ ამას. არაფერი პრობლემა არაა თუ იმ მანქანით წინა პარლამენტის თავმჯდომარეები დადიოდნენ. მთავარია მანქანა მწყობრში არის თუ არა და დადის თუ არა.

რაც შეეხება რეგიონის გუბერნატორებს, როგორ აფასებთ ყოფილი ძალოვანების დანიშვნას რეგიონის გუბერნატორებად? ზაქრო ქუცნაშვილი ამბობს, რომ პრემიერმა ტერიტორიული ორგანოს ხელმძღვანელად ის ხალხი დანიშნა, ვისაც ის იცობდა და ვისთანაც მას უმუშავიაო. მაგალითად, სამეგრელოს გუბერნატორად დაინიშნა ყოფილი პოლიციელი, ხოლო მისი მოადგლე ბატონი ბესელია შსს-ს დეტექტივი იყო ვანო მერაბიშვილის მინისტრობის პერიოდში...

- არცერთი გვარი და სახელი აბსოლუტურად არაფერს მეუბნება. ამიტომ ვერაფერს ვერ ვიტყვით და ვერანაირ კომენტარს ვერ გავაკეთებ. ეს პრემიერის პრეროგატივაა, პრემიერი იღებს მათზე პასუხისმგებლობას და ისინი ანგარიშვალდებული არიან მთავრობასთან. ირაკლი ღარიბაშვილმა იცის ყველაზე უკეთ ვისზე შეიძლება აიღოს პასუხისმგებლობა. ისინი ნამდვილად საქმეს გააკეთებენ და იმ ამოცანებს მოემსახურებიან, რაც „ქართული ოცნების“ ხელისუფლებას აქვს.

ეს არის თემა, როდესაც ჩვენ ვლაპარაკობთ კომპენტენციის გამიჯვნაზე და ერთმანეთის კომენტენციის პატივსიცემაზე. მე, როგორც დეპუტატი ნამდვილად არ მივცემ ჩემს თავს იმის უფლებას, რომ ახლა ამ საკითხში ჩავერიო. ეს არის პრემიერის კომპეტენცია, პრემიერის საქმე და ის იღებს პასუხისმგებლობას ყოველივე მათგანზე. მე როგორც კახეთის ერთ-ერთი ოლქის მაჟორიტარს, ბუნებრივია, რომ მაინტერესებს რა გეგმები აქვს ირაკლი შიოლაშვილს და ვაპირებ მასთან კონტაქტს. დღემდე მხოლოდ კარგი მსმენია მის შესახებ, ამიტომ იმედი მაქვს, რომ როგორც გუბერნატორი ასევე გააგრძელებს მუშაობას და დადებითი იქნება მის შესახებ ამბები რომელსაც მომავალში გავიგებთ.

რაც შეეხება ჯაჭვლიანის და ბარამიძის ინციდენტს. უმცირესობა არ აპირებს მუნაწილეობა მიიღოს საპარლამენტო საქმიანობაში მანამ, სანამ პარლამენტის თავმჯდომარისგან არ იქნება შესაბამისი რეაგირება...

- პარლამენტის თავმჯდომარემ გასცა პასუხი, რომ ის არაა საბავშო ბაღის გამგე, რომ ვინმეს ჭკუა დაარიგოს, ან მორალი უკითხოს. გასაგებია, რომ ისინი საბაბებს ეძებენ და, როგორც ჩანს, ფიქრობენ, ყველაზე სწორია, რომ თავი აარიდონ საკუთარი საქმიანობის განხორციელებას და პასუხისმგებლობას, - არაა პრობლემა.

რაც შეეხება ამ ინციდენტს, ამის დრამატირებას ნამდვილად არ მივესალმები. საქართველოს პარლამენტშიც და მსოფლიოს სხვა პარლამენტშიც ასეთი ინციდენტები მომხდარა, მაგარამ რაღაცა აპოკალპსის დახატვა, რომ ვაიმე დედა ეს რა მოხდა, სასაცილოა. კიდევ უფრო სასაცილოა იმ ხალხის მხრიდან ამაზე საუბარი, რომლებიც კასტეტებით დასდევდნენ საკუთარ კოლეგებს პარლამენტში და ყველას კარგად გვახსოვს კასტეტით შეიარაღებული პეტრე ცისკარიშვილი.

მე არ ვამბობ, რომ ეს კარგია და მივესალმები, მაგრამ ამაზე მათი მხრიდან ასუბარი, უბრალოდ, სასაცილოა. მე მინახავს დასვლეთ ევროპის პარლამენტში სკამებს როგორ ურტყამდნენ ერთმანეს, არაა საჭირო რაღაცა განსაკუთრებული ისტერიის მოწყობა ამ თემაზე. რა თქმა უნდა, ჯობია, რომ ცივილიზებულად, დებატებით გავართვათ თავი ურთიერთობებს, მაგრამ კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, რომ დრამატიზების მიზეზს ნამდვილად ვერ ვხედავ.

არ ფიქრობთ, რომ ჯაჭვლიანის ასეთი ქმედება, სწორედ იმის შედეგია, რომ საქართველოს ხელისუფლებამ ვერ შეძლო სამართლიანობის აღდგენის საკითხის გადაწყვეტა?

- კითხვა თუ ის არის, რომ მე კმაყოფილი ვარ თუ არა? - არა, - მე არ ვარ კმაყოფილი. მეტის გაკეთება შეიძლებოდა. პროკურატურას უფრო ეფექტურად რომ ემუშავა, რა თქმა უნდა, მეტი საქმეები იქნებოდა გამოძიებული, უკეთ იქნებოდა გამოძიებული და სასამართლოში იმ ცირკის მომსწრეებიც არ ვიქნებოდით, რაც პერიოდულად იმართება. დიახ, ნამდვილად არ ვარ კმაყოფილი.

ვადასტურებ, რომ ეს პროცესი უფრო სწრაფი ტემპით უნდა წასულიყო. განსაკუთრებით კი გახმაურებულ საქმეებზე. ძალიან აგვიანებს სანდრო გირგვლიანის მკვლეობის საქმის გახსნა, ისევე როგორც ბუტა რობაქიძის საქმეზე ძალიან წარუმატებლად იმუშავა პროკურატურამ, არაფერს ვამბობ ვაზაგაშვილის საქმეზე, რომელზეც საერთოდ არაფერი არ გვესმოდა მიდოდა თუ არა ამ საქმეზე გამოძიება და რამე ხდებოდა თუ არა. იმედი მაქვს, რომ პროკურატურის ახალი შემადგენლობა უფრო სწრაფად და ხარისხიანად იმუშავებს.

თქვენ თუ ინტერესდებოდით ამ საქმეებით?

- სულ ვინტერესდებოდი ამ საქმით და სულ ვიღებდი პასუხს, რომ აი დღეს თუ არა, ხვალე, მაგრამ ეს დღეს თუ არა ხვალე, ერთ წელიწადზე მეტ ხანს გაგრძელდა. ამიტომ, ნამდვილად არ ვიცი, არ მაქვს პასუხი. გაუგებარია, აუხსნელია, რომ დღემდე აქამდე მოვედით ისე, რომ არაფერი არ გავაქვს. ამით ძალიან უკამყოფილო ვარ და დაუჯერებელი იყო, რომ შეიძლებოდა ასეთ მდგომარეობამდე მოვსულვიყავით.

პრეტენზიები აქვს პროკურატურასთან იური ვაზაგაშვილს, რომელიც მისი შვილის მკველელების მფარველობაში ამხელს ლაშა ნაცვლიშვილს. თუ კი დადსტურდა, რომ ნაცვლიშვილი მფარველობდა ამ საქმეს, მოითხოვთ მის დასჯას?

- ჯერ უნდა გაირკვეს ეს ყველაფრი. ვნახოთ, დაველოდოთ მოვლენების განვითარებას. მე არა მაქვს არანაირი საფუძველი, ვიფიქრო, რომ მოხდა საქმეების გაჩერება და დაბლოკვა.

ხელისუფლებასთან და პროკურატურასთან პრეტენზიები აქვთ ბიზნესმენებს. ხელისუფლება დაპირდა მათ უკანონოდ წართმეული ქონების დაბრუნებას, მაგრამ ამ დრომდე არც ერთი ბიზნესემნისთვის არ მომხდარა ქონების დაბრუნება, მეტიც, აღმოჩნდა, რომ ხელისუფლება უარს ამბობს იგივე ხარვეზების დამდგენი კომისიის შექმნაზეც...

- მე ვიტყოდი, რომ სახელმწიფოს აქვს ეს ვალდებულებები, მაგრამ ამ ვალდებულების შესრულება ან შეუძლია სახელმწიფოს, ან არა. არც თინა ხიდაშელს და არც ირაკლი ღარიბაშვილს იმედია არავინ არ მოსთხოვს, რომ სახლიდან მოგვიტანეო. აქ ლაპარაკია იმაზე, რომ სახელმწიფომ უნდა მოახდინოს ამ ვალედებულებების შესრულება. მე ვფიქრობ, რომ დღეს ეს შეუძლებელია.

უფრო მეტიც, ჩვენ ისიც კი არ ვიცით, შესაძლებელია, თუ შეუძლებელია. პროკურატურამ ისიც კი ვერ მოახერხა ამ ერთი წლის მანძილზე, რომ ზუსტი სურათი და ინფორმაცია გვქონოდა სინამდვილეში რა თანხებზე და რა მასშტაბის ანაზღაურებაზე ვლაპარაკობთ. ახალი პროკურატურის ვალდებულება სწორედ ესეც არის, რომ უსწრაფეს ვადებში ეს მონაცემები მაინც შეიქმნას და ეს მაინც ვიცოდეთ, რომ მერე ამის მიხედვით მივიღოთ გადაწყვეტილება, რა გზით მივდივართ და როგორ ვმოქმედებთ.

ქონების დაბრუნების გარდა, ერთ-ერთი პრობლემა არის ისიც, რომ ბიზნესმების მნიშვნელოვანი ნაწილი ქვეყნიდან წასულია. იმიტომ, რომ მათ მიმართ სისხლის სამართლის საქმეები იყო აღძრული და პატიმრობის გადაწყვეტილებებია გამოტანილი. პირველი რიგში, ამ ხალხს ქვეყანაში დაბრუნების შესაძლებლობა უნდა მივცეთ, თუ, რა თქმა უნდა, სისხლის სამართლის საქმეები რეალური არაა. ეს საქმეები უნდა ინახოს და გადაწყვეტილება უნდა იქნას მიღებული და ფორმა იქნას მოძებნილი. ჩემი აზრით აქიდან უნდა დავიწყოთ და დანარჩენი მერე ვნახოთ.

თუმცა, დასახელებული იყო ციფრი 5 მილიარდი, შემდეგ უკვე 7 მილიარდი...

- სხვადასხვა ციფრები მომისმენია, მაგრამ მე გულწრფელად გეუბნებით, რომ ჩვენ ზუსტად არ ვიცით რა ციფრზეა ლაპარაკი. ვიცით, რომ ძალაინ დიდ თანხაზე ვლაპარაკობთ, მაგრამ ზუსტად რომ გითხრათ 7 მილიარდზე ვლაპარაკობთ, 5-ზე თუ 9-ზე, არ ვიცით. რაც შეეხება თვითონ ხარვეზების დამდგენ კომისიას, ამ იდეით აღფრთოვანებული არ ვარ. ეს არ ნიშნავს, რომ პროცესი არ მინდა, რომ დაიწყოს. უბრალოდ, თვითონ ეს ფორმა არ მომწონდა და არც დღეს მომწონს. თუ აქმედე მივიდოდა საქმე, რა თქმა უნდა, საბოლოო ჯამში, მე მხარს დავუჭერდი, მაგრამ მე მგონია, რომ უფრო სწრაფი მექანიზმის გამონახვაც შეიძლებოდა.

მაგალითად?

- რამდენიმე ვერსიაზე შეიძლება ვილაპარაკოთ. საკონსტიტუციო სასამართლოს მივანიჭოთ ეს უფლებამოსილება, მე ვფიქრობ, რომ ეს საქმეები სასამართლო სისტემიდან არ უნდა გავიდეს და ამით პრეცედენტი არ უნდა შევქმნათ. საერთოდ, ყველაფრი არ უნდა დავანგრიოთ რაზეც სახელმწიფოებრიობა დგას. მიღებული პრაქტიკაა, ბევრ ქვეყანაში აქვს საკონსტიტუციო სასამართლოს სასამართლო გადაწყვეტილების გადასინჯვის უფლება თუ საქმე ადამიანის უფლებებს ეხება და ამ მხრივ, რაღაც ველოსიპედი არ უნდა გამოვიგონოთ. შეიძლება იგივე უზენაეს სასამართლოში შეიქმნას სპეციალური პალატა, რომელიც მხოლოდ ამ ტიპის საქმეებს განიხილას და შესაბამისად, ახლიდან დაკომპლექტდება ეს პალატა და ნდობა მის მიმართ იქნება.

არის კიდევ აპრობირებული რამდენიმე ფორმა, რომელიც სხვაფასხვა ქვეყნებმა გამოიყენეს, თავის დროზე, ვინც ასეთ მდგომარეობაში იყო. მე ვფიქრობ, რომ ისეთი ტიპის ფორმატი არ უნდა მოვიფიქროთ, რომელიც ფუნდამენტურ წინააღმდეგობას შექმნის ხელისუფლების დანაწილების იდეასთან და იმაზე, რაზეც სახელმწიფო დგას, მაგრამ ის, რომ რაც არ უნდა სახელი დავარქვათ, ეს პროცესი დასაწყებია და თანაც სწრაფად, მე ამაში ეჭვი არ მეპარება. სწორედ ამას ვამბობდი, როცა ვთქვი, რომ არ მესმის რატომ თქვა იუსტიციის მინისტრმა, რომ ეს საკითხი დახურულია.

და ბოლოს, არის თუ არა დაპირისპირება რესპუბლიკელებსა და პრემიერ-მინისტრს შორის?

- ეს არის ოცნება იმ ადამიანების, რომლებიც მუდმივად შეთქმულების თეორიების ტყვებაში არიან. გასაგებია, რომ სხვა არაფერი ხელმოსაჭიდი არ აქვთ, ამ ადამიანებს მუდმივად უნდათ ამტკიცონ, რომ ხელისუფლების შიგნით კონფლიქტია, ამ ბინძური ამბებით არიან დაკავებულები. მე ამაზე კომენტარს არ ვაკეთებ. ის მოვლებები და პროცესები, რომელიც მიმდინარეობს ქვეყანაში, არის პასუხი ამაზე, რომ არავითარი კონფლიქტი არაა. პირიქით, ეს არის ყველაზე უფრო ცხადი და კლასიკური გუნდურობის ფორმატი, რაც ახლა არის პარლამენტსა და მთავრობას შორის, შესაბამისად - მისი პირველ პირებს შორის.