"ობიექტურ სინამდვილეში არ არსებობს არც ერთი ფაქტი, რაც ბიძინა ივანიშვილის მიერ არამც თუ "სახელმწიფოს მიტაცებას", არამედ საკანონმდებლო, აღმასრულებელი თუ სასამართლო ხელისუფლებების, ან ადგილობრივი თვითმმართველობების, ანდა, რომელიც გნებავთ, ადმინისტრაციული ორგანოს გადაწყვეტილებათა მიღებაში კანონით დაწესებულ ფარგლებს მიღმა რაიმე უკანონო მონაწილეობას, არათუ დაამტკიცებდა, არამედ -  ირიბად მაინც მიანიშნებდა. ასეთი ფაქტი რომ იყოს, მისი დამალვა ამდენი ჩასაფრებულისათვის, ამდენი გაფაციცებული „ფხიზელი თვალისთვის“  ყოვლად შეუძლებელია  და ის ძალან მალევე გამჟღავნდებოდა, უმალვე გარდაუვლად  გახდებოდა საყოველთაოდ ცნობილი. არც ერთ მსგავს რეალურ ფაქტზე არასდროს საუბარიც არ ყოფილა, სამაგიეროდ გამუდმებული და გაუთავებელი ყაყანია - უფაქტო აღქმებზე. 

(ნაცებს სამართალში აშკარად ფუნდამენტური  გადატრიალება სურთ და "უფაქტო დე იურე" შემოაქვთ. )

ობიექტური რეალობა, ფაქტები ცალსახად, ყოველგვარი პირობითობის გარეშე და უდავოდ ადასტურებს საწინააღმდეგოს: მიუხედავად პრობლემებისა, მათ შორის, თუნდაც სამართლებრივი ხასიათის ხარვეზებისა, დღეს საქართველო შემდგარი კონსტიტუციური ერი-სახელმწიფოა და არც ერთ პიროვნებას ადამიანთა ჯგუფს,  რომელიმე პოლიტიკურ ძალას და სხვ. არავითარი შანსი, არანაირი შესაძლებლობა ან რაიმე ინსტრუმენტი არა აქვს და არც შეიძლება ჰქონდეს, რათა „სახელმწიფო მიიტაცოს“; ანუ - კვლავ ჩაიდინოს ის, რაც ნაცებმა „ვარდების რევოლუციით“ დაიწყეს, 2012 წლამდე დღემუდამ სჩადიოდნენ და რა მიზანიც მათ იმთავითვე, ამ ბოროტმოქმედი ძალის შექმნის, უფრო სწორედ „მოქალაქეთა კავშირში“, როგორც კასრში ვირთაგვაჭამიებისა,  გამოზრდის პროცესშივე, ჯერ კიდევ 2000 წელსვე, ღიად ჰქონდათ გაცხადებული.  

ყველაზე მკაფიო ინდიკაცია, რითაც შეიძლება შეფასდეს, აქვს თუ არა ამა თუ იმ პიროვნებასა თუ პოლიტიკურ ძალას „სახელმწიფოს მიტაცების“ ან მსგავსი  ბოროტი მიზანი, არის კონსტიტუციისა და ზოგადად, „მართალი სამართლის“  (რასაც ადრე - „სჯული“ ერქვა) მიმართ მისი დამოკიდებულება. აი აქ, უკვე კომენტარებიც ზედმეტია, რადგან ყველას მუდამ უნდა ახსოვდეს, ხოლო  ამისთვის  ეს, როგორც მწარე გაკვეთილი, ყოველ მიზეზს გარეშე, აუცილებლად უნდა ისწავლებოდეს და შეტანილი იქნას უახლესი ისტორიის ყველა სასწავლო კურსში:  თუ რა დამართეს, რა ბარბაროსული ფორმით გააუპატიურეს ნაცებმა სამართალი, მათ შორის, უწინარესად - როგორ აქციეს ფარატინა ქაღალდად ქვეყნის კონსტიტუცია, რა უსჯულოდ და  ქაჯური ვნებით შეპყრობილნი თელავდნენ ფეხს ქვეშ "მართალ სამართალს", ე.ი. ქვეყნის სჯულს. მათი რეჟიმის პირობებში სამართლის დევალვაციის პროცესი შეიძლება მხოლოდ იმას შევადაროთ, რაც 90-იანიებს დასაწყისში ფულის „კუპონიზაციისას“ დაგვემართა. როგორც მაშინ, ფულის ნაცვლად გვქონდა მხოლოდ მისი სუროგატი, ასევე - ქართული სამართლის, ე.ი. სჯულის ნაცვლად, ნაცებმა თავს მოგვახვიეს თავიანთი სუროგატული „კუპონ-სამართალი“, რაც გახვრეტილ გროშადაც ვერ ფასობდა. ამიტომაც იყო, რომ სამართლის ძებნა ქვეყანაში წარმოუდგენელი გახლდათ და მას ქვეყნის გარეთ, მაგ. სტრასბურგში თუ იპოვიდა ვინმე. 

საუბედუროდ, „კუდი ძაღლისა არ განემართების, არცა კირჩხიბი მართლად ვალს“ და სახელმწიფოს მიტაცება, კვლავაც წარმოადგენს ნაცების ე.წ. პოლიტიკის ძირითად მიზანს. ამ მიზანს ისინი დღესაც არ მალავენ და ვინაიდან კონსტიტუციური გზით მისი მიღწევა გამორიცხულია, ისევ უკუღმართ, ძალადობრივ და „რევოლუციურ“ გადატრიალებებს თუ ამბოხებებს გეგმავენ. ამისკენ, ე.ი. ისევ უსჯულოებისკენ,  მოუწოდებენ და სწორედ ამის გარშემო რაზმავენ საკუთარ მომხრეებს. უარესიც - კვლავაც დაჟინებით ცდილობენ სამართლის „კუპონიზაციას“, მის გაუფასურებასა და სუროგატად ქცევას, ე.ი. სჯულის ნაცვლად თავიანთი ბოროტი ნების თავს მოხვევას. ეს კი სხვა მეთოდით, თუ არა "უფაქტო დე იურედ", ე.ი. ობიექტური რეალობის, ჯიუტი ფაქტების  თავიანთი მახინჯი აღქმებით,  ტელე-მოჩვენებებით  ჩანაცვლების გარეშე, ყოვლად შეუძლებელია. ასეთ, "უფაქტო დე იურე" მოჩვენებათა რიგს განეკუთვნება როგორც სააკაშვილისა თუ გვარამიას „პოლიტ-პატიმრობა“, ასევე ივანიშვილის მიერ ქართული სახელმწიფოს „მიტაცება“ და უარესიც: ივანიშვილის უდიდესი, ისტორიულად უპრეცენდენტო  ქველმოქმედების ბოროტმოქმედაბად გასაღება. 

...თუმცა, თავიანთი სამრეკლოდან ნაცები უდავოდ მართლები არიან: ბიძინამ 2012 წელს დიახაც, არა თუ მიიტაცა, არამედ სწორედაც რომ ხელიდან გამოჰგლიჯა მათ არა ერთ გზის წიხლს ქვეშ გაგდებული, მძევლად აყვანილი ქართველი ხალხი და მათ მიერვე ტალახში ამოსვრილი ქართული სახელმწიფო.