ირაკლი ალასანიამ ახალი წელი ცხინვალთან ახლოს, საზღვრისპირა სოფლებში საკუთარი პარტიის წევრებთან და შვილთან ერთად გაატარა და ამით დღეს ძალიან კმაყოფილია. ამბობს, რომ მათმა სტუმრობამ იქაურ მოსახლეობას იმედი ჩაუსახა და დაარწმუნა, რომ ისინი ვიღაცას მაინც ახსოვს. თბილისში დაბრუნებულს კი, ჯერ კიდევ საახალწლო განწყობა რომ არ გადასულიყო, ხელისუფლებამ კიდევ ერთხელ დაანახა, რომ სააკაშვილის კაპრიზების აღსრულებას წინ ვერაფერი აღუდგება.

სანამ სააკაშვილს ქვეყნის მმართველი ქვია, ეს კაპრიზები, რა თქმა უნდა, ულევია და ბოლოს სადამდე მივა არავინ იცის, მაგრამ ის ახლაც იმ აზრზეა, როგორზეც პოლიტიკაში მოსვლის დღიდან - ”ქუჩის რევოლუციების დრო დამთავრდა, მომავალი ხელისუფლება არჩევნების გზით უნდა მოვიდეს, იმიტომ, რომ...”

და თუ რატომ? ამაზე ”თავისუფალი დემოკრატების” ლიდერი ირაკლი ალასანია თავად ისაუბრებს, მაგრამ მანამდე, კიდევ ერთხელ, პრესაგე.ტვ-ის მკითხველისთვის მოკლე შეფასებას გააკეთებს ხელისუფლების მხრიდან, ვეტერანების აქციის დარბევაზე, რომელიც, შეიძლება ითქვას, არანაირ ლოგიკას არ ექვემდებარებოდა.

- პირადად მე, ფაქტი შევაფასე, როგორც პრეზიდენტის ძალიან უღირსი ნაბიჯი, რადგან პირველ რიგში, ეს დარბევა არ იყო პროვოცირებული ვეტერანების მხრიდან. ეს იყო მშვიდობიანი საპროტესტო აქცია, რომელიც 6 იანვარს უნდა დასრულებულიყო, მაგრამ ძალადობა, რომლითაც სააკაშვილმა ვეტერანებს უპასუხა, ეს არის ძალადობა იმ ხალხის მიმართ, რომელთაც საკუთარი სიცოცხლე და ჯანმრთელობა შესწირეს ქვეყნის მთლიანობას და თავდაცვას. ეს იყო პრეზიდენტის მხრიდან შეურაცხყოფა, როგორც ვეტერანების, ისე - მოქმედი სამხედრო შეიარაღებული ძალების და თითოეული ჯარისკაცის.

მიზეზი რა იყო ამ შეურაცხყოფის?

- რამდენადაც მე მითხრეს, იმ დღეს, პრეზიდენტის ესკორტმა იმ ადგილას ჩაიარა და მოშიმშილეების იქ ყოფნა იყო ამოვარდნა იმ ვირტუალური სურათიდან, რომელსაც სააკაშვილი თავის თავში ხატავს და ცდილობს  მედიის საშუალებით დახატოს მთელ საქართველოში. მას პრობლემებისთვის თვალის გასწორება უჭირს, არ უნდა დაინახოს რეალობა და ამ რეალობას გაურბის.

იმის თქმა გინდათ, რომ სააკაშვილი არაადეკვატურია?

- პირდაპირ შეიძლება ვთქვათ, რომ მთლიანად არაადეკვატურია. ქვეყანას ამიტომაც უჭირს ეკონომიკურად და სოციალურად, რომ ქვეყანას სააკაშვილი არასწორი პოლიტიკით მართავს.

მაშინ, რას ნიშნავს ქვეყნის სათავეში კიდევ ორი წელი არადაეკვატური ადამიანის დარჩენა?

- ეს იმას ნიშნავს, რომ ამიტომ არის საჭირო ქვეყანაში მომავალი ხელისუფლების მოსვლა არჩევნების გზით, რათა ხელისუფლებას ისევ არ შემოყვეს ასეთი არაპროფესიონალი ადამიანები და ამიტომაც ვცვლით საარჩევნო გარემოს. მეორე, რაც მე გავიფიქრე ამ ძალადობრივი დარბევის შემდეგ, ეს არის ის, რომ სააკაშვილს ძალიან ეშინია სოციალური პროტესტის.

დღეს ბევრი პოლიტიკოსი თუ ექსპერტი მიიჩნევს, რომ სააკაშვილს სწორედაც რომ აწყობს სოციალური ბუნტი, რადგან ამ მიზეზით იგი არჩევნებს 2011 წელს გადმოიტანს.

- მეც გამიგია მსგავსი მოსაზრება, თუმცა არ ვიზიარებ, რადგან არ მგონია, რომ არჩევნები ჩატარდეს ვადაზე ადრე. თუმცა, ერთი რამ აშკარაა - სააკაშვილმა ძალიან კარგად იცის, რომ ის ხარჯვითი პოლიტიკა, რაც მას ჰქონდა და ის შესაძლებლობები, რასაც აჩენს ქვეყანაში (ვგულისხმობ ბიზნესგარემოს, სადაც ფულის წართმევა ჩვეულებრივი მოვლენად იქცა, ხოლო ეკონომიკური აქტივობა არის  ნულის ტოლი), საზოგადოებას სოციალური ბუნტისკენ უბიძგებს, ხოლო სააკაშვილის მხრიდან ძლადობა მიმართულია მათ დაშინებაზე.

ადრე აქტიურად საუბრობდნენ, რომ სააკაშვილს ხელს აძლევს ახალი რევოლუცია, რათა ამბოხის გზით გაძევებულმა წამებულის მანტია მოისხას. ამით სააკაშვილი ორ კურდღელს დაიჭერს. პირველი - იგი ოპოზიციის იმ ნაწილს მიაყენებს ჩრდილს, რომელსაც დასავლეთის დარწმუნება სურს, რომ თანამედროვე, ევროპული ტიპის, მაღალი პოლიტიკური კულტურის მატარებლები არიან, ხოლო სააკაშვილი კი ისევ დარჩება პრეზიდენტად, ოღონდ დევნილად. რამდენად შესაძლებელია სცენარის ასეთი განვითარება?

- საზოგადოება არ მისცემს სააკაშვილს საშუალებას, რომ ასეთი მასშტაბის პროვოკაცია განახორციელოს. დღეს უკვე გამოიკვეთა ის პოლიტიკური ძალები, თუ ვინ რჩება პოლიტიკურ სარბიელზე და ვისი მარგინალიზაციაც ხდება, ამიტომ, პოლიტიკური პასუხისმგებლობის მქონე პოლიტიკური ძალები, ვინც დღეს ჩართული ვართ საარჩევნო გარემოს ცვლილებებში, სააკაშვილს არ მივცემთ საბაბს, რომ მოვლენები ასეთი რადიკალიზაციის გზით წაიყვანოს.

მესამე - მოვლენები რომ ამ მიმართულებით არ განვითარდეს, ამის გარანტი იქნებიან ჩვენი საერთაშორისო, სტრატეგიული პარტნიორები, რომელთა მხრიდან, ასეთი ნათელი დამოკიდებულება სააკაშვილის მიმართ აქამდე არ ყოფილა. მათი მოთხოვნაა, რომ სააკაშვილმა უნდა ჩაატაროს თავისუფალი, დემოკრატიული არჩევნები და არ დარჩეს ხელისუფლებაში. ანუ, პუტინიზაციის სცენარი მათთვის გამორიცხულია.

გარდა ამისა, ნელ-ნელა იკვეთება სახელისუფლებო ინსტიტუტებში განწყობა, რომ ცვლილება ამ ქვეყნისთვის აუცილებელია. რა თქმა უნდა, ისინი შეეცდებიან, რომ ”ნაციონალური მოძრაობა” დატოვონ ერთ-ერთ მთავარ მოთამაშედ პოლიტიკაში, მაგრამ მძლავრობს განწყობა იმისა, რომ სააკაშვილმა თავისი ამოცანა შეასრულა და საპრეზიდენტო ვადის ამოწურვის შემდეგ ის უნდა წავიდეს ხელისუფლებიდან. მე მაქვს ამის შესახებ ინფორმაცია.

კონკრეტულად, ხელისუფლების რომელ ფრთაზე საუბრობთ?

- პირდაპირ მინდა გითხრათ, რომ ”ნაციონალურ მოძრაობაში” და ხელისუფლებაში უამრავი პატრიოტი ადამიანია, საშუალო, საშემსრულებლო დონეზე.

თუმცა, მათ ალბათ, ეყოლებათ თავიანთი ლიდერი და სწორედ ამას გეკითხებით. ანუ, თქვენ საუბრობთ სქემაზე - ”ხელისუფლება შობს ახალ ხელისუფლებას”?

- ქვეყანაში ასეთი სოციალური ფონის პირობებში, ისეთი მემკვიდრეობის პირობებში, რასაც ტოვებს სააკაშვილი - დაკარგული ტერიტორიები, გაუარესებული უსაფრთხოების გარემო, და ა.შ. მე ვთვლი, რომ ”ნაციონალურ მოძრაობას” ძალიან გაუჭირდება ახალი მისაღები და არჩევადი ლიდერი წარმოშვას. თუმცა, დროს  წინ არ უნდა გავუსწროთ, მაგრამ მიმაჩნია, რომ ”ნაციონალებში” არ არსებობს რესურსი, რომ მათ წამოსწიონ ისეთი ლიდერი, რომელსაც პრეტენზია ექნება ქვეყნის მართვაზე. სააკაშვილმა პოლიტიკურ ძალას  ეს რესურსი დააკარგვინა და გამოაცალა.

დღეს საგარეო პოლიტიკაში უჩვეულო კონტურები იკვეთება. არ ფიქრობთ, რომ პოლიტიკა, რომელსაც ამერიკა და რუსეთი დღეს ატარებს, მნიშვნელოვან როლს ითამაშებს ქვეყანაში არჩევნების დროს?

- არჩევნებში მთავარი ფაქტორი იქნება საქართველოს საზოგადოება. დანარჩენი, საგარეო ფაქტორები იქნება დამხმარე ფაქტორები. ამერიკის შეერთებული შტატების პოზიცია დღეს ნათელია - სააკაშვილმა უნდა უზრუნველყოს თავისუფალი არჩევნების ჩატარება და ხელისუფლებიდან წასვლა და ეს პოზიცია ასეთივე ნათელი დარჩება საქართველოში ახალი ხელისუფლების მოსვლამდე.

რაც შეეხება რუსეთის პოზიციას. რა თქმა უნდა, ამერიკა-რუსეთის ურთიერთობების ნაწილია საქართველო და აქ შექმნილი პრობლემები. ამერიკასაც და რუსეთსაც უკვე გარკვეული აქვთ, რომ სააკაშვილის პირობებში წარმოუდგენელია ამ პრობლემების გადაჭრა. ამიტომ, ამერიკაც, რუსეთიც და ამ რეგიონის სხვა ქვეყნებიც ელოდებიან პოსტ-სააკაშვილის პერიოდის მოსვლას, რათა დაიწყოს უსაფრთხოების ახალ მექანიზმებზე ფიქრი.

რუსეთს რატომ უნდა აწყობდეს საქართველოში სააკაშვილზე უფრო გონიერი მმართველის მოსვლა და თავად რუსეთის მიერ რეგიონში თავდაყირა დაყენებული პოლიტიკის დალაგება?

- თუ მოკლევადიან გეგმებზე ვსაუბრობთ, რა თქმა უნდა, რუსეთის ინტერესებში შედის საქართველოში ისეთი ლიდერი ყოფნა, როგორიც დღეს გვყავს - დამარცხებული, ტერიტორიებწართმეული და ავტორიტეტშელანძღული. მაგრამ, ჩვენ ვსაუბრობთ გრძელვადიან ინტერესებზე და რუსეთიც ერთ-ერთი ის ქვეყანაა, რომელიც თვლის საკუთარ გრძელვადიან ინტერესებს, როგორც სუპერ-სახელმწიფო. ამიტომ, მათ გრძელვადიან ინტერესებში შედის, რომ მათ საქართველოში დაინახონ პარტნიორი, კავკასიური მშვიდობის და ჩრდილოეთ კავკასიაში პრობლემების თავიდან აცილებისთვის. ანუ საქართველო მათთვის უნდა იყოს ზოგადად, მეგობრული ქვეყანა.  

და პარტნიორი, რომელიც ნატოსკენ ისწრაფვის?

- ნატო-რუსეთ-საქართველოს თემა ცალკე საკითხია და პრაქტიკული გადმოსახედიდან, ეს თემა ვერ გახდება რუსეთისთვის გამაღიზიანებელი ფაქტორი, რადგან ამ საკითხმა თავისთავად გადაიწია და უახლოეს ათწლეულებში აქტუალობა დაკარგა. აქ არის საუბარი ევროკავშირზე და ჩვენს ინტეგრაციაზე ევროპულ ოჯახში, რაც რუსეთისთვის არანაირ გამაღიზიანებელ ფაქტორს არ წარმოადგენს. ამიტომ, გრძელვადიან ინტერესებში შედის, რომ საქართველო, ამერიკისთვის, რუსეთისთვის და ევროპისთვის გახდეს არა დაპირისპირების ტერიტორია, არამედ თანხმობის ადგილი, რაც ჩვენს ნაციონალურ ინტერესებში პირდაპირ შედის.

თქვენ ამბობთ, რომ პირველ რიგში, ქართული საზოგადოების გადასაწყვეტია ვინ იქნება ქვეყნის ლიდერი, მაგრამ 2008 წელს საზოგადოებამ სხვა არჩევანი გააკეთა, ხოლო  ამერიკამ - სხვა და ხელში სააკაშვილი შეგვრჩა. დღევანდელ პოლიტიკურ სპექტრს თუ გადავხედავთ, ჩანს, რომ თქვენს პარტიას და ”ქრისტიან-დემოკრატებს” დასავლეთი აშკარად წყალობს. რაც შეეხება რუსეთის მხარადაჭერას, რაც ასევე მნიშვნელოვან ფაქტორი გახდა, მის მოპოვებას ოპოზიციის უფრო რადიკალური ნაწილი ცდილობს და ალბათ, ესეც იყო ბურჯანაძის და გაჩეჩილაძის დაპირისპირების მთავარი მიზეზი.  მაინტერესებს, თქვენთვის რამდენად საკმარისი იქნება მხოლოდ ამერიკის მხარდაჭერა, რომ მხარდაჭერილი იყოთ ქვეყნის შიგნით?

- ყველაფერი დამოკიდებული იქნება იმაზე, ჩვენ რამდენად შედეგიანად ვიმუშავებთ საზოგადოებასთან. ეს დამოკიდებული იქნება იმაზე, მე და ჩემი თანაგუნდელები რამდენად ეფექტურად გავაგრძელებთ რეგიონებში მუშაობას და ხალხისთვის იმის ახსნას, თუ როგორ შევეხებით მათ ყოველდღიურ ცხოვრებას და რა ცვლილებებს ვგეგმავთ. თქვენ ახსენეთ დაპირისპირება ოპოზიციაში... მე რამდენი ადამიანიც ვნახე თბილისსა თუ რეგიონში, დამერწმუნეთ, 90%-ს არც აინტერესებს რა გარჩევები მიმდინარეობს პოლიტიკოსებს შორის, მათ აღიზიანებთ ეს ყველაფერი.

ხალხს აინტერესებს როგორ ვუშველით სოფლის მეურნეობას, როგორ დავეხმარები მათ სუბსიდიებით, რომ საირიგაციო და სარწყავი წყალი შევუყვანოთ სოფლებს, როგორ მოვუგვაროთ ელექტროფიკაციის პრობლემები და ინდივიდუალური გამრიცხველიანების საკითხი. დამერწუნეთ, რომ შემდეგი არჩევნები ძირითადად  სწორედ ასეთ თემებზე იქნება აგებული.

ამ არჩევნებზე, როგორც ნაციონალურ არჩევენებზე, ასევე მნიშვნელოვანი იქნება ჩვენი ქვეყნის უსაფრთხოების საკითხები, ანუ ჩვენი ქვეყნის ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის საკითხები, ჩვენი შესაძლებლობები - მოველაპარაკოთ აფხაზებს და ოსებს. სწორედ ეს თემები გახდება წინასაარჩევნო კამპანიის ნაწილი. ხალხს ამის მოსმენა აინტერესებს, მაგრამ ძირითადად, მაინც, იქნება სოციალური საკითხები, განათლების და  ჯანდაცვის სფეროები და ჩვენზე იქნება დამოკიდებული, რამდენად დავარწმუნებთ ჩვენს ამომრჩევლებს, რომ ჩვენ ვიქნებით ამის გადამწყვეტი.

ადგილობრივი არჩევნების წინ თქვენი საარჩევნო კამპანია უღიმღამოდ მიმდინარეობდა. დღეს გაქვთ რესურსი, რომ მომდევნო არჩევნების წინ გააქტიურდეთ?

- აუცილებლად. ის იყო ჩვენი პირველი არჩევნები და რაღაც გამოცდილება მივიღეთ. იქ დაშვებული ყველა შეცდომა არის დათვლილი და გაანალიზებული. წინასაარჩევნო მზადებისას ჩვენ გამოვაჩენთ რა დასკვნები გავაკეთეთ. მთლიანად შეიცვლება ჩვენი, როგორც პიარული, ისე იმიჯური ნაბიჯები და ის გამოცდილება, რაც შევიძინეთ, გახდება განმსაზღვრელი, რაზეც დავაფუძნებთ მომავალ წარმატებას.

დარწმუნებული ხართ, რომ საარჩევნო გარემო, რაზეც ახლა მუშაობთ იქნება განმსაზღვრელი მომავალ არჩევნებში?

- ეს იქნება ერთ-ერთი ფაქტორი, მაგრამ განმსაზღვრელი იქნება, რამდენად ავანთებთ ხალხში იმედს. დღეს უიმედობის განცდა დაეუფლა მთელს საზოგადოებას.

როგორ აანთებთ ამ იმედს?

- იმედიანად უნდა ველაპარაკოთ ადამიანებს და დავანახოთ პერსპექტივის განცდა, ეს მოხდება კონკრეტული გეგმების შეთავაზებით.

ეს ყველაფერი უნდა მიიტანოთ საზოგადოებამდე, მაგრამ მეორე მხრივ, როცა თქვენ საუბრობთ მედიის გათავისუფლებაზე, ხელისუფლება პირიქით ცდილობს, კონტროლის ქვეშ მოაქციოს მედია და უკვე ინტერნეტსაც შეუტიეს. კარდაკარ სიარულისთვის კი ფინანსური რესურსი გჭირდებათ და არც ის იგრძნობა, რომ ბიზნესი მზადაა თქვენს დასაფინანსებლად. ამ შეზღუდულ  პირობებში როგორ აპირებთ საარჩევნო კამპანიის გაშლას?

- თქვენ ვერ წარმოიდგენთ ბიზნესის რამდენი წარმომადგენელი იჩენს ინტერესს პოლიტიკური ვითარებისადმი. როცა ჩვენ წამოვწიეთ ბიზნესზე ზეწოლის თემები, ბიზნესის წარმომადგენლები იმ პრობლემების განხილვაში ბევრად უფრო გამბედავები გახდნენ. იმედი მაქვს, რომ ლეგალური დაფინანსების შესაძლებლობები გაიზრდება. ბიზნესმენებმა დაინახეს, რომ ყოველი არჩევნების წინ ხელისუფლება მათ იყენებს, ფულს ართმევს და შემდეგ ისევ აგრძელებს არაკანონიერად მათ ძარცვას. დარწმუნებული ვარ, ბიზნესის წარმომადგენლები ბევრად უფრო ქმედითად დაუდგებიან იმ პოლიტიკურ ძალას, რომელშიც ხედავენ ქვეყნის განვითარების პერსპექტივას.

მე ასევე მაქვს ფრთხილი ოპტიმიზმი საზოგადოებრივ მაუწყებელთან დაკავშირებით, სადაც პოზიტიური ნაბიჯები იდგმება და საზოგადოების წარმომადგენლებს და ოპოზიციასაც მეტი სივრცე გაუჩნდება. გარდა ამისა, 21-ე საუკუნე, ეს არის ახალი კომუნიკაციების საუკუნე და სააკაშვილი ქვეყანას  ვერ ჩაკეტავს ისე, რომ ჩვენ ვერ შევძლოთ ერთმანეთისთვის ხმის მიწვდენა. ამიტომ ვაკეთებთ ჩვენ აქცენტს რეგიონებში სიარულზე. რაღაც სივრცე აუცილებლად გაჩნდება მომავალი წლიდან, ხალხიც უფრო მეტს დაინახავს და იმედსაც ეს გააჩენს.

თუ შეგიძლიათ, მოკლედ  შეაფასეთ, ის რაც ხდებოდა რამდენიმე კვირის წინ ნინო ბურჯანაძისა და ლევან გაჩეჩილაძეს შორის და არის თუ არა ეს იმის გამოძახილი, რაც ქართული პოლიტიკაში ხდება - პოლიტიკა მოკვდა და პოლიტიკოსები მხოლოდ ერთმანეთის ლანძღვით ცდილობენ დივიდენდების მოპოვებას.

- მე ძალიან მოკლე შეფასება გავაკეთე, რომ პოლიტიკის ასე კეთება უნდა ჩაბარდეს ისტორიას. ძალიან რთულია ახლა მტყუან-მართალის გარჩევა და ეს არც არის ჩემი საქმე. მე მგონია, რომ ქართულმა საზოგადოებამ საკუთარი პოზიცია უკვე დააფიქსირა და მეც ვფიქრობ, რომ საქართველოში პოლიტიკა ასე არ უნდა კეთდებოდეს. ყველა იმ ისტორიაში, რაზეც იყო ლაპარაკი, თუ ეს მართალია, მე ვფიქრობ, რომ მთავარი მოქმედი პირი არის ხელისუფალი. და ყველაზე მეტი დანაშაული მიუძღვის სწორედ საქართველოს პრეზიდენტს. ამიტომ, მასთან ერთად, ასეთი პოლიტიკის კეთება ჩაბარდება ისტორიას.

ახლა კი ვისარგებლებ შემთხვევით და თქვენ და თქვენს მკითხველს, ვულოცავ ახალ წელს და წარმატებებს ვუსურვებ.