თბილისის საკრებულოს თავმჯდომარეს „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ თანამდებობაზე ყოფნის ვადა სამი თვით გაუხანგრძლივა. ამ პროცესს მმართველმა გუნდმა ფარსი და ცირკი უწოდა. ამის პარალელურად, საპარლამენტო უმრავლესობა და უმცირესობა „საერთო სასამართლოების შესახებ“ კანონში შესატან ცვლილებებზე მოლაპარაკებებს აწარმოებენ, რომლებიც უშედეგოდ სრულდება. მიუხედავად ამისა, მმართველი გუნდის წარმომადგენლები აცხადებენ, რომ აღნიშნული საკანონმდებლო ცვლილება შეთანხმების საფუძველზე იქნება მიღებული.
მიმდინარე პოლიტიკურ პროცესებზე და იმაზე, თუ რა აძლევს „ქართულ ოცენებას“ ასეთი განცხადების გაკეთების საფუძველს, for.ge-ს საპარლამენტო უმრავლესობის ერთ-ერთი ლიდერი, ლევან ბერძენიშვილი ესაუბრება.
ლევან ბერძენიშვილი: შეთანხმება შედგა საქართველოს პრემიერ-მინისტრსა და უზენაეს სასამართლოს თავმჯდომარეს შორის. ამ შეთანხმების მიხედვით, მივიღებთ აღნიშნულ კანონს. გარდა ამისა, რაც ვენეციის კომისიამ გვირჩია, იმ რჩევას გავითვალისწინებთ. უმცირესობა ითხოვს, რომ ხელი არავის ვახლოთ და ყველა შევინარჩუნოთ, მაგრამ ჩვენ ვითვალისწინებთ მათ ინტერესებს და ვამბობთ, რომ იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს 6 წევრს ავირჩევთ ორი მესამედით. ეს იმას ნიშნავს, რომ უმცირესობის გარეშე ვერავის ავირჩევთ, რადგან ორი მესამედი ჩვენ არ გვყავს. ამიტომაც ვამბობ, რომ უმცირესობის ინტერესები გათვალისწინებულია. თუ ამ ხალხს ავირჩევთ, ამაზე შეიძლება უმცირესობაც დაგვეთანხმოს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, კანონს ჩვენ მივიღებთ და იგი იქნება შეთანხმებული საქართველოს პარლამენტს, პრემიერ-მინისტრს, უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარეს და ვენეციის კომისიას შორის. საპარლამენტო უმცირესობა თუ ამ შემადგელობას გამოაკლდება, ეს მათი პრობლემაა.
პრემიერ-მინისტრმა საპარლამენტო უმრავლესობასთან შეხვედრა გამართა და იქნებ გვითხრათ, რა თემები იყო ამ შეხვედრაზე განხილული?
- ამ შეხვედრაზე მთავარი განსახილველი თემა იყო პარლამენტისა და მთავრობის ურთიერთობები, პარლამენტში როგორ უნდა მოხდეს ფრაქციების შეხვედრა მთავრობასთან და ა.შ. ასევე ითქვა, რა რეგულარობით არის სასურველი პრემიერ-მინისტრთან და მთავრობასთან შეხვედრა. საუბარია იმაზე, რომ პრემიერ-მინისტრს ორ კვირაში ერთხელ შევხდებით ხოლმე. მართალია, თავად ბატონი ბიძინა მზად არის, რომ კვირაში ერთხელაც შეგვხვდეს, მაგრამ უფრო გონივრულია ეს შეხვედრა ორ კვირაში ერთხელ გაიმართოს-ხოლმე. ვთქვათ, შაბათს შევხვდეთ მინისტრებს, კვირას კი - პრემიერ-მინისტრს, ან პირიქით. შესაძლოა ეს შეხვედრაც მინისტრების თანდასწრებით გაიმართოს. მთავარია, რომ ყველა ყველაფრის საქმის კურსში იყოს და ყველა კომიტეტსა თუ ფრაქციას საშუალება ჰქონდეს მინისტრებს ესაუბროს.
მინდა გთხოვოთ თბილისის საკრებულოში 29 მარტს განვითარებული მოვლენების შეფასება, როდესაც „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ ჯერ თავად დააყენა საკრებულოს თავმჯდომარის, ზაალ სამადაშვილის თანამდებობიდან გადაყენების საკითხი, შემდეგ კი თვითონვე ჩააგდო
- შეფასება ძალიან გამიჭირდება. უბრალოდ შემიძლია გითხრათ, რომ ეს იყო სპექტაკლი, რომელიც დადგა „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ იმისათვის, რომ თბილისში საკრებულოს თავმჯდომარის პოსტზე ყოფნა გაიხანგრძლივოს, თუმცა, რაში სჭირდებათ ეს, არ ვიცი. თუ უმრავლესობაში არ იქნებიან, გინდა თავმჯდომარე ჰყავდეთ და გინდა - მერი, ამას რა მნიშვნელობა აქვს? კარგად ვერ გავიგე სპექტაკლის ხასიათი და შინაარსი. ძალიან სამარცხვინოა, როდესაც შენ თვითონვე აყენებ შენი გადაყენების საკითხს და ყველა მხარს გიჭერს. ერთ წუთას ამბობენ, რომ შენ არ ვარგიხარ, ხოლო მეორე წუთას ამბობენ, რომ შენზე უკეთესი არავინ არის, ასეთი ცირკი არ ეკადრება თბილისის საკრებულოსაც კი, რომელსაც საერთოდ, ბევრი რამ ეკადრება.
ბატონო ლევან, თბილისის საკრებულოში მომხდარმა ნათლად წარმოაჩინა ის პრობლემა, რაც ზოგადად ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოებში არსებობს. კერძოდ, როდესაც იქ ხდება ჭიდილი „ნაციონალურ მოძრაობასა“ და „ქართულ ოცნებას“ შორის თვითმმართველ ორგანოში უმრავლესობის მოსაპოვებლად. როგორ შეიძლება ამ პრობლემის დარეგულირება?
- ეს არის პროცესი, როდესაც ხალხს სურს, ახლოს იყოს ხელისუფლებასთან, არიან „ნაციონალურ მოძრაობაში“ და უნდათ გამოვიდნენ იქიდან და ხელისუფლებაში იყვნენ. ზოგიერთს პირიქით, ჰგონია, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ ხელისუფლებაში დაბრუნდება და ამიტომ ამ პარტიაში ყოფნა სურს. ეს პროცესი დასრულდება მხოლოდ მაშინ, როდესაც გაირკვევა, ვინ დაბრუნდება და ვინ - ვერა. მე კარგად ვიცი, ვინც დაბრუნდება, მაგრამ შეიძლება ვინმემ ეს არ იცის. ასე რომ, ეს არ არის სერიოზული პრობლემა. მართალია, ზოგ შემთხვევაში კანონი ირღვეოდა, პიკეტები ეწყობოდა ადგილობრივ თვითმმართველობის ორგანოებთან, მაგრამ ასეთი შემთხვევები ჩვენ თვითონვე აღვკვეთეთ.
მოქალაქეებმა ჩათვალეს, რომ რადგან პარლამენტში ერთმა ძალამ გაიმარჯვა, ამიტომ საკრებულოებშიც ისინი უნდა იყვნენ წარმოდგენილები, ვინც პარლამენტშია, მაგრამ ეს არ არის სამართლიანი. ეს არჩევნები სხვადასხვა დროს ტარდება, თუმცა აპრილის აქციების შემდეგ, როდესაც გაირკვევა ნაციონალები სად არიან დამბრუნებლები, ეს პროცესი სხვანაირ ტემპს მიიღებს და სხვა მიმართულებით წავა. თბილისის საკრებულოს რაც შეეხება, იქ უმრავლესობის შენარჩუნება „ნაციონალურ მოძრაობას“ ძალიან გაუჭირდება, რადგან ხალხი უბრალოდ გამორბის მათი რიგებიდან. ეს არის ბუნებრივი პროცესი, რადგან საკრებულოში არ არიან პარტიულად და იდეურად იმდენად მომართული ადამიანები, რომ ვინმეს საფლავში ჩაჰყვნენ. ამ ადამიანებს უნდათ საქმის კეთება და სადაც ძალას დაინახავენ, იქით გადავლენ, ზოგი პრაგმატულად, ზოგი - უსინდისოდ, ზოგი - სინდისიერად.
ხომ არ ფიქრობთ, რომ ამ პრობლემის მოგვარებას ერთგვარად ხელს შეუწყობდა ადგილობრივი თვიმმართველობის რეფორმის დაჩქარება?
- ეს რეფორმა მიმდინარეობს. მაგალითად, თბილისში არის ასეთი კანონი, რომ თუ საკრებულოს ხუთი კაცი არ გამოაკლდა, მათი არჩევა არ ხდება, რაც ძალიან არასწორია. ერთი კაციც რომ გამოაკლდეს საკრებულოს, აუცილებლად უნდა მოხდეს მისი არჩევა. ახლა შემოვიდა კანონპროექტი, რომელიც ამბობს, რომ სამი კაცის გამოკლების შემთხვევაში უნდა დაინიშნოს არჩევნები. ამ ტიპის ცვლილებები ადგილობრივ თვითმმართველობაში მიმდინარეობს, მაგრამ მოგეხსენებათ, ეს არის კოსმეტიკა, დროებითი ღონისძიებები.
გარდა ამისა, არსებობს თვითმმართველობის ახალი მოდელი, რომელიც შესაბამისმა სამინისტრომ წარმოადგინა. ამას კანონპროექტის სახე მიეცემა და საქართველოში თვითმმართველობის მოდელი მთლიანად შეიცვლება, მაგრამ ეს მოხდება მას შემდეგ, რაც 2014 წლის არჩევნებით თვითმმართველობა შეიცვლება.
გავრცელდა ინფორმაცია, რომ პრეზიდენტის ადმინისტრაციამ 26 თანამშრომელზე მიმდინარე წლის იანვარში ნახევარ მილიონზე მეტი ოდენობით პრემიები გასცა. ჩვენ გვახსოვს „ნაციონალური მოძრაობის“ მიერ გაცხადებული პრეტენზია იმასთან დაკავშირებით, რომ ახალი მთავრობის რამდენიმე მინისტრმა, ასევე პარლამენტის დეპუტატებმა პრემიები მიიღეს. თქვენ როგორ შეაფასებდით, პრეზიდენტის ადმინისტრაციის მიერ ასეთი კოლოსალური თანხების პრემიების სახით გაცემას?
- ჯერ კითხვის იმ ნაწილზე მინდა გიპასუხოთ, სადაც ჩვენს პრემიებზე საუბრობთ. 2012 წლის ბიუჯეტი ჩვენი დაწერილი და მიღებული არ იყო. ამიტომ, იმ წელს ვინ რა მიიღო, ამაზე „ნაციონალური მოძრაობა“ აგებს პასუხს. პარლამენტს რაც შეეხება, ასე არ ყოფილა, რომ ჩვენ მივიღეთ პრემია და ვთქვათ, გოგორიშვილს არ მიუღია, მათაც მშვენივრად მიიღეს ეს პრემიები. ახალი წლიდან კი პარლამენტმაც და მთავრობამაც უარი განაცხადა პრემიების მიღებაზე. რაც შეეხება პრეზიდენტს, მას ჩვენი კანონები არ აინტერესებს. სააკაშვილს უნდა, რომ ეს ფული რამდენაირად აითვისოს და თავისი ხალხი დააპუროს.
საერთოდ, უკანასკნელ პერიოდში მიხეილ სააკაშვილი აღარც კონცერტებს აწყობს, ელექტროენერგიასაც ზოგავს და თითოეულ თეთრს ხარჯავს „ნაციონალური მოძრაობის“ ლიდერებზე. ამით ის ინახავს თავისი პოლიტიკური ბრძოლის ისეთ პაიკებს, როგორიც არის მაგალითად, ხაბაზი და კიდევ ვიღაცეები, რადგან მას მიაჩნია, რომ ეს ხალხი მას სჭირდება. ამიტომ, ეს პრემიები ვისთვისაც არის გადახდილი, ეს სულ პარტიული აქტივია. ამ ხალხს ამ ფულით ავალდებულებენ, რომ აქციებს დაესწრონ, სხვადასხვა პარტიულ ღონისძიებებში მიიღონ მონაწილეობა და ა.შ. პირადად მე არ მაშინებს აქცია, რომელზეც უნდა თქვან, რომ ხალხს ევროპაში უნდა, რადგან მეც შემიძლია შევუერთდე ყველა აქციას, რომელიც იტყვის სიტყვას - „ევროპა“.
აქვე გეტყვით, რომ ვანო მერაბიშვილზე მეტად ყოველთვის მინდოდა ევროპა, მასზე მეტჯერ ვარ ევროპაში ნამყოფი, მეტი ევროპული ენაც ვიცი და ვასწავლი კიდევ ევროპის ისტორიას და კულტურას. ასე რომ, სულ არ არის გასაკვირი, რომ ასეთი აქციების არ გვეშინოდეს. მათ კი ეს თანხები ხალხის მობილიზებისთვის სჭირდებათ.
ბატონო ლევან, გია ხუხაშვილმა საზოგადოებას წარმოუდგინა კულტურის ყოფილი მინისტრის, გრიგოლ ვაშაძის წერილი, რომლითაც იგი 2008 წლის ნოემბერში რუს კოლეგას მიმართავდა თხოვნით, რომ ქართული შოუ-ბიზნესის წარმომადგენლებს რუსეთში სხვადასხვა კულტურული ღონისძიებები გაემართათ. ამის საპასუხოდ, ვაშაძემ და „ნაციონალური მოძრაობის“ წარმომადგენლებმა განაცხადეს, რომ ეს საიდუმლო მიმოწერაა და მისი განსაჯაროვების საკითხზე გამოძიება უნდა დაიწყოს.
- როგორც ჩანს, ნაციონალებმა არ იციან, რა არის სახელმწიფო საიდუმლო. როცა დოკუმენტი არის საიდუმლო, მას ადევს გრიფი „საიდუმლო“. ამ წერილს ეს გრიფი არ ედო. ასე რომ, არავითარი საიდუმლოს გამჟღავნება არ მომხდარა და გამოსაძიებელიც არაფერია. კულტურის სამინისტროში კიდევ ბევრი ასეთი წერილი დევს და ყველა მათგანი შეიძლება გამოქვეყნდეს. რა არის აქ საიდუმლო? როგორ შეიძლება კონცერტი საიდუმლო იყოს? ეს დესანტის გადასროლა ხომ არ არის?
აქ საიდუმლოში არ არის საქმე. საქმე არის ადამიანის მორალში. სხვას რომ ომიდან ხუთი წლის შემდეგ კონცერტის გამო უნამუსოს, ქვეყნის მოღალატეს და ოკუპანტთან მოთანამშრომლეს ეძახი, შენ კი ომიდან ოთხ თვეში ზუსტად იგივეს ითხოვ, ეს სწორედ მორალის საკითხია. ვაშაძეს რომ მორალი არ ჰქონდა, ეს იქიდან ვიცით, რომ ჯიბეში ედო რუსული პასპორტი და რუსეთთან ომში რუსეთის მოქალაქე როგორ გამოგვადგებოდა, ესეც ძალიან კარგად ვიცოდით. ამიტომ, საიდუმლო არაფერ შუაშია. აქ ლაპარაკია იმაზე, რომ ვაშაძე აღმოჩნდა არაკაცი, ხოლო მისი პარტია უსინდისო ფარისევლების პარტიაა. ვინც „ერისიონის“ გამო გვაგინა, ამ ადამიანებმა ახლა ადგნენ და ვაშაძეს აგინონ. სხვათაშორის, არ შერცხვებათ, რადგან თქვეს, რომ არ იცოდნენ ამ ფაქტის შესახებ. მაშინ მინდა ვთქვა - შემირცხვენია პარლამენტის წევრები და კომიტეტის თავმჯდომარეები, რომელთა ზურგსუკანაც ასეთი რაღაცეები ხდება. ეს ადამიანები მე, ოქროსავით პატიოსან კაცს მიწოდებდნენ რუსეთის აგენტს, ხოლო ვაშაძის აგენტობა მარცხენა ფლანგიდან გამოეპარათ. ამ ფაქტმა უბრალოდ აჩვენა, ვისთან გვაქვს საქმე, მაგრამ უნდა გვესმოდეს, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“, როგორც ოპოზიცია, ძალიან მძიმე მდგომარეობაში აღმოჩნდა და ამიტომ სარგებლობს ყველა მომენტით, რომ სადღაც რაღაც ქულა დაიწეროს. სულ ეს არის, გაუჭირდათ და გასაჭირის გამო აკეთებენ ასეთ რაღაცეებს.
