For.ge გთავაზობთ „კავკასუს ონლაინის“ დამფუძნებელთან, მამია სანადირაძესთან რადიო ინტერვიუს ბეჭდურ ვერსიას. ინტერვიუ რამდენიმე დღის წინ რადიო „კომერსანტის“ ეთერში გადაიცა.  გადაცემას უძღვებოდა კომპანია „ჯეპრას“ დამფუძნებელი და მთავარი კონსულტანტი სოსო გალუმაშვილი.

თქვენ საქართველოში ბრძანდებით და ეს უკვე კარგია,

როდის ჩამოხვედით პირველად?

- არჩევნებიდან ორი კვირის შემდეგ უკვე აქ ვიყავი და ვცდილობდი კომპანიის დასაბრუნებლად რაღაც გავლენა მომეხდინა.

ეს არის თქვენი ჩამოსვლის ძირითადი მიზანი?

- ზოგადად, საქართველო ჩემი სამშობლოა და აქ მინდა, რომ  ბიზნესი ვაკეთო და თუ რაიმე საშუალება იქნება, სურვილი მაქვს, რომ აქ განვავითარო რომელიმე დარგი, ან რომელიმე ბიზნესი. თუმცა, ზოგადად, უსამართლობაზე გამარჯვების ძალიან დიდი  სურვილი მაქვს.

თქვენი კომპანიის მიმართ განხორციელებულ უსამართლობაზე საუბრობთ, თუ ზოგადად, ქართულ ბიზნესის მიმართ  განხორციელებულ უსამართლობაზე?

- მახსენდება მეორე მსოფლიო ომის დროს ფაშისტების მიერ ებრაელი ხალხის ძარცვა. ასე მასშტაბურად, ასე ორგანიზებულად ქართველი ხალხის ძარცვის ასეთი პრეცენდენტი არ მომხდარა და დიდი სურვილი მაქვს გამოაშკარავდეს ეს ყველაფერი. ჩემს თვალწინ, შვილივით გამოზრდილი კომპანიის მაგალითზე დავინახე ის სქემა, რა სქემითაც მუშაობდნენ მთავრობის უმაღლესი ეშელონის პირები და ასეთი ორგანიზებული დანაშაულით ცდილობდნენ უდიდესი ქონების მითვისებას. ბოლო მაგალითი იყო „ქართუს“ მაგალითი, რომელმაც კიდევ ერთხელ დაგვანახა როგორ მუშაობდა ეს გამოცდილი მექანიზმი.

ის მოდელი, რომელიც ითვალისწინებდა ბიძინა ივანიშვილის ბანკის გაკოტრებას და მისთვის წართმევას ძალიან კარგად გაიშიფრა. ეს მოდელი იყო გამოყენებული „კავკასუს ონლაინის“ წინააღმდეგ?

- დიახ, დიდი კომპანიების წინააღმდეგ შეთქმულება და სინქრონულად შეტევა ხორციელდებოდა სხვადასხვა მხრიდან.

იმის თქმა გინდათ, რომ რამდენიმე სახელმწიფო უწყება იყო დაკავებული ამ საქმით?

- დიახ, ეს ხდებოდა სინქრონულად. მაგალითად, ჩვენთან 2009 წლის სექტემბერში, ჯერ, საგადასახადო შემოვიდა,  მერიამ კაბელების ჩაჭრა, ხოლო მარეგულირებელმა კომისიამ ჩვენი დაჯარიმება დაიწყო. როდესაც ჩვენი კაბელების ჩამჭრელ კრიმინალებს ვიჭერდით და პატრულს ვაბარებდით, პატრული მათ ანთავისუფლებდა. ანუ, შინაგან საქმეთა სამინისტრო, საგადასახადო, მარეგულირებელი კომისია, მერია  სინქრონულად იყო დაკავებული ამ ერთ კომპანიის განადგურებით. პარალელურად, რაც კი სახელმწიფო ორგანიზაციები  გვყავდა, ყველამ ერთ დღეს გამოგვიგზავნა წერილი, რომ ისინი ითიშებოდნენ ჩვენი ქსელისგან.

რეალურად მთელი სახელმწიფო მანქანა მოწოდებული იყო იმისკენ, რომ „კავკასუს ონლაინი“ გაეკოტრებინათ და თქვენ, როგორც დამფუძნებელი გაეგდეთ ამ კომპანიიდან...

- ეს იყო ჩემს წინააღმდეგ მიმართული კამპანია, რათა მე იძულებული გავმხდარიყავი გამეყიდა ჩემი აქციები და კონტროლი დამეკარგა კომპანიაზე. ყველაზე უფრო საწყენი ის არის, რომ ის სახელმწიფო ინსტიტუტები და კონკრეტულად შსს, რომლებიც ჩვენი, ბიზნესმენების ფულით ხელფასს იღებენ და ბენზინს ასხამენ, მოსასმენ აპარატურას იძენდნენ და ამ უნამუსო ხალხმა ისევე ბიზნესმენების წინააღმდეგ მიმართეს. იმის ნაცვლად, რომ ბიზნესმენს იმედი ჰქონდეს, რომ ეს ინსტიტუტები მას დაიცავენ, თვითონ ეს ინსტიტუტები გახდნენ  ამ უკანონობის თანამონაწილეები და მათ განადგურებაზე მუშაობდნენ. ამ სქემაში ჩართული იყვნენ ბანკებიც.

ერთი ბიზნესმენი არის, რომელსაც ასი ათასი აქვს აღებული, იმიტომ, რომ სახელმწიფომ, თავის დროზე შესრულებული სამუშაოების ფული არ ჩაურიცხა. ეს ბიზნესმენი წავიდა, ბანკიდან ასი ათასი აიღო და როდესაც ერთი წლის მერე, იმედი გადაეწურა და სახელმწიფოს დაუპირისპირდა, სახელმწიფომ რამდენიმე ინსტიტუტის საშუალებით გაანადგურა, ხოლო ბანკი იყო ერთერთი, რომელმაც დასაბრუნებელი ასი ათასი მილიონად უქცია.

ყველგან ერთი და იგივე მეორდებოდა - საგადასახადო, ფინანსური პოლიცია, პარალელურად - ბანკები... მოკლედ, კრიმინალური სქემა ძალიან კარგად მუშაობდა. მაქვს ინფორმაცია, რომ პროკურატურაში დაახლოებით ცხრაათასამდე საჩივარია შესული.

თქვენთანაც, პროექტ „დააბრუნეში“ ასეულობით საჩივარია შემოსული და კონკრეტული ქეისები გაქვთ. მოდით „დააბრუნეს“ შესახებ ვისაუბროთ.

როდესაც ვიხსენებ 2006 -07 წლებს, პერიოდს, როდესაც ეს კომპანიები გაამსხვილეთ და „კავკასუს ონლაინი“ ჩამოყალიბდა, მახსოვს, ძალიან მნიშვნელოვანი საქმეების კეთება დაიწყეთ. ვგულისხმობ პროექტს, რომელიც, არა მარტო საქართველოში, ინტერნეტის შემოტანას ითვალისწინებდა, არამედ, შავი ზღვის ფსკერზე, თუ არ ვცდები „იბიარდთან“ ერთად კაბელიც გაიყვანეთ, რასაც საინტერესო გეგმების განხორციელება უნდა მოყოლოდა. რა შედიოდა იმ გეგმებში და შემდეგ, იძულებითი ემიგრაციის გამო რა შეიცვალა?

- ძალიან საინტერესო დრო იყო... ჩვენ მაშინ მოვასწარით... საერთოდ, ტელეკომუნიკაციებში დროის ფაქტორი არის ძალიან მნიშვნელოვანი... როდესაც ჩვენ ზღვის ფსკერზე ეს კაბელი გავიყვანეთ და საქართველო, რუსეთისა და თურქეთის გვერდის ავლით, ევროპას მივუერთეთ, მაშინ ეს იყო მოულოდნელი სვლა და ამას არავინ არ მოელოდა - არც რუსეთი და არც თურქეთი. ჩვენ გვქონდა პრიორიტეტი და საშუალება, რომ ეს პროექტი შემდგომ განგვევითარებინა ციფრული...

ჩაგეჭრებით, რასაც ახლა ყვებით, რეალურად, მოხდა ის, რომ საქართველო აბსოლუტურად დამოუკიდებელი აღმოჩნდა ისეთი მძლავრი ქვეყნებისგან, როგორიც არის რუსეთი, თურქეთი და ფაქტობრივად, ასე ვთქვათ, ინტერნეტ დამოუკიდებლობა მოიპოვა...

- ინფორმაციული და ციფრული დამოუკიდებლობა. საქართველო  ოდითგანვე რუსეთის და თურქეთის ინფრასტრუქტურაზე იყო მიბმული. იცით, რაც უფრო შორს ხარ იმპერიის დედაქალაქისგან მით უარესია ყველაფერი - გზაც, ტელეგრაფის ხაზიც და ა.შ. მაშინ სწორედ ეს იყო მთავარი გარღვევა, რომ ევროპის ქსელში პირდაპირ, მათი გვერდის ავლით ჩავერთეთ და ეს იყო სწორედ ინფორმაციული დამოუკიდებლობა. ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი რამ, რადგან ჩვენი, სახელმწიფო ინსტიტუტებიდან მიმდინარე ნაკადები აღარ დაივლიდა მოსკოვს და სტამბულს. ანუ, ეს იყო მთავარი, ხოლო შემდგომ, შეიძლებოდა თბილისში ჩამოყალიბებულიყო კვანძი, რომელიც იქნებოდა ამ რეგიონში საინფორმაციო კვანძი და აქ მოხდებოდა ნაკადების გატარება თბილისის გავლით.

შესაძლებელი იქნებოდა დატა ცენტრი ჩამოყალიბებულიყო და ალბათ, შესაძლებელი იქნებოდა იგივე სომხეთი, აზერბაიჯანის მიმართულებით, არა თურქეთიდან და რუსეთიდან გასულიყო ინტერნეტი, არამედ საქართველოდან?

- ჩვენ ლიდერობა მოვიპოვეთ იმ მომენტში რეგიონში და ყველა მეზობელი ქვეყანა არა მარტო აზერბაიჯანი და სასომხეთი, არამედ ირანიც და შუა აზიის ქვეყნებიც შესაძლებელი იყო აქ ჩართულიყვნენ. ჩვენ ირანამდე კაბელიც კი ვიყიდეთ. შეიძლებოდა თბილისში განვითარებულიყო დატა ცენტრი, ეს გამხდარიყო კვანძი და მას მიერთებულიყო ეს ქვეყნები. რეგიონში თუ ჩამოვყალიბდებოდით როგორც საინფორმაციო ინტერნეტ კვანძი, ეს იქნებოდა ძალიან დიდი ნახტომი საქართველოს მომავლისთვის.

შესაძლებელი იყო, რომ გავსულიყავით შუა აზიის ბაზარზეც, რაც

დაგეგმილი იყო და მოლაპარაკებებიც დასრულებული იყო - ყაზახეთიდან უნდა ჩადებულიყო კაბელი კასპიის ზღვაში. თუმცა, ყველა ეს ინიციატივა დაიკარგა იმის გამო, რომ კომპანიის ნგრევის შემდგომ, ამის გაკეთება უკვე შეუძლებელი იყო. კონტროლი დავკარგე კომპანიაზე და ჩემს შემდგომ, სულ სხვა პრიორიტეტები გაუჩნდათ, ფულის ხარჯვა სხვა მიმართულებით წავიდა და როდესაც დრო დაიკარგა, ბაქოში თურქეთიდან გავიდა კაბელი, ისიც „დელტა“ თუ „დელტაკომის“, ვანო მერაბიშვილის მიერ ორგანიზებული კომპანიის მიერ, რომელმაც 180 სახელმწიფო ტენდერი მოიგო და მხოლოდ ის მოახერხა, რომ თურქეთისა და აზერბაიჯანის შემაერთებელი კაბელი გაუყვანა „თურქტელეკომს“. ამის შემდგომ, უკვე, ბაქო გახდა მნიშვნელოვანი... მოკლედ, ჩვენ დავკარგედ ლიდერობა. საერთოდ, ბიზნესში მომენტი და დრო ძალიან დიდი ფაქტორია.

რეალურად გამოდის, რომ, ისინი მარტო მამია სანადირაძეს კი არა საქართველოს ებრძოდნენ. თუ დავაკვირდებით, ფუნქცია, რაც შეიძლება ქვეყანამ აიღოს, ეს არის ჰაბის ფუნქცია, ლოჯისტიკური ცენტრის ფუნქცია, სხვა ჩვენ რითი ვართ საინტერესო? ამიტომ, აღმოჩნდა, რომ რეალურად, ისინი მამიას კი არ ართმევდნენ ბიზნეს, არამედ საქართველოს წაართვეს ბიზნესი. ჩემის აზრით ასე გამოდის...

- საერთოდ, წინა მთავრობის მოღვაწეობის მიზნები და ამოცანები იყო ძალიან საეჭვო. მათი ინტერესები არ იყო ქართველი ხალხის ინტერესები და იმის გაანალიზებას, რა ამოძრავებდა მათ, ალბათ, დრო დასჭირდება. ყარსი-ახალქალაქის რკინიგზაზე ბატონმა ბიძინამ კითხვები დასვა - რა მოგება აქვს საქართველოს ამისგანო, რადგან თუ შენ პირდაპირ მიაერთებ ბაქოს რკინიგზით, ამით ფოთის პორტის ფუნქცია კნინდება. ანუ, ასეთი პროექტებით საქართველომ მაქსიმალური მოგება უნდა მიიღოს. აქედან გამომდინარე, იმ პროექტების მიმართ, რომელიც არის მასშტაბური, რომელიც ეხება ინფრასტრუქტურას, სტრატეგიულ დარგებს, სტრატეგიულ განვითარებას, უნდა ვიყოთ ფრთხილები. არადა, იქ, სადაც ქართველი ბიზნესმენები ვახერხებდით ლიდერობას, სახელმწიფოს მოხელეები იმ წუთშივე ყელში გვწვდებოდნენ და მე ვფიქრობ, რომ ეს ძალიან დიდი გამოძიების საფუძველი უნდა გახდეს.

რას ემსახურებოდა ყველაფერი ის, რაც წინა მთავრობამ გააკეთა?  კახა ბენდუქიძემ ქართველი ხალხის ქონება ორ „კაპიკად“ გაანიავა და იძახის, რომ ეს იყო კარგი. ახლა უნდა დაუკვირდნენ რატომ განიავდა, ეს ქონება ვის ჩაუვარდა ხელში და რატომ გამდიდრდა ესე საეჭვოდ კახა ბენდუქიძე?

ძალიან მნიშვნელოვანი საკითხებია, მაგრამ მოდით  „კავკასუს ონლაინს“ დავუბრუნდეთ. როგორც ვიცი, როდესაც „კავკასუსი“იძულებით დაგათმობინეს და იძულებული გახდით უცხოეთში წასულიყავით, ამ კომპანიის მიმართ უცებ გამოიჩინეს კეთილი ნება და კრედიტებით გააჯერეს, ეს სქემის რა ნაწილი იყო?

- ეს სქემაც მასიურად გვხვდება და ამას, ჩემს პროექტში მოსული ხალხი უჩივის. როგორ ხდებოდა და კომპანიის კონტროლიდან მეპატრონის ჩამოშორება ხდებოდა. ამის შემდგომ, უკვე, კონტროლს იღებდნენ სახელმწიფოსთან დაახლოებული ბიზნესმენები, რომლებსაც ჰქონდათ ასეულობით ასეთი კომპანიები, ამის შედგომ ხდებოდა კომპანიებიდან თანხების არამიზნობრივად გატანა და ფულის არა კომპანიის ეკონომიური მოღვაწეობისთვის აუცილებელი დანახარჯებითვის გაწერა. იგივე, მთავრობის და მიშა სააკაშვილის ბანკებიდან მოდიოდა რაღაც კრედიტები, მილიონობით ლარები, დოლარები და ეს ფულიც სადღაც მიდიოდა.

ანუ, კომპანიები, პრაქტიკულად აფინანსებდნენ კონცერტებს, შოუებს და ა. შ. მე ამას რამდენიმე მაგალითზე დაყრდნობით ვამბობ, როდესაც კომპანიის თანხები არამიზნობრივად იხარჯებოდა და კომპანია ვეღარ შეძლებდა ფულის გენერირებას, მაშინ ხდებოდა მათთვის ბანკებიდან კრედიტების მიცემა, ამ კრედიტების „გათეთრება“ და უკვე, კომპანიებიდან გატანა. ბანკებს რჩებოდათ კომპანიები, სახლები, რაც მეპატრონეს ჰქონდა ჩადებული. კრედიტები კი კომპანიას ვალად ედებოდა.

„კავკასუს ონლაინში“ თუ მოხდა ასეთი რამ და რა თანხებზე შეიძლება იყოს საუბარი? როგორც ვიცი, თქვენ კომპანიაში არ გიშვებენ, რომ გაიგოთ რა ხდებოდა თქვენს კომპანიაში იმ დროს რა დროსაც თქვენ იქ აღარ იყავით.

- მე ჯერ კიდევ ფორმალურად მესაკუთრე ვიყავი, მაგრამ  ფინანსურ განყოფილებას აკრძალული ჰქონდა ჩემთან საუბარი და წარმოდგენა არ მქონდა, სად და როგორ მიდიოდა ფული. როგორც ვიცი, კრედიტები, დაახლოებით, სამოცი მილიონით არის გაზრდილი.

„კავკაზუს ონლაინს“ სამოცი მილიონი აქვს აღებული, ეს მას შემდეგ რაც თქვენ წამოხვედით?

- დიახ, რაც მე წამოვედი, მას შემდგომ არის გაზრდილი.

დასაბუთება? სამოცი მილიონი პატარა თანხა არ არის. თუ არ ვცდები, თქვენ ორმოცდახუთი მილიონი დაგიჯდათ კაბელის ზღვის ფსკერზე გამოყვანა, მაგრამ ეს დასაბუთებული ხარჯია. ამიტომ, სამოც მილიონს როგორ დაასაბუთებენ საინტერესოა.

- ალბათ, როცა კომპანიას დავიბრუნებ, მაგას მაშინ შევეცდებით რომ გამოვიკვლიოთ, სად წავიდა ეს თანხა, რა მიზნებზე და რა ამოცანებზე.

პროექტ „დააბრუნეშიც“ ანალოგიური სქემები გხვდებათ?

- ყველგან ერთი და იგივე მეთოდი იკვეთება, იმისდა მიხედვით, რამხელა იყო  კომპანია. თუ იყო ძალიან დიდი, როგორიც არის „კავკასუსი“, „ქართუ“ და ა.შ. ასეთ დიდ კომპანიებს რამდენიმე მხრიდან უტევდნენ. თუ პატარა იყო კომპანია, მას ერთი, ან ორი მხრიდან უტევდნენ. მაგრამ მთავარი ის არის, რომ ყველა ამბობს, რომ ეს ყველაფერი გამოძიების პროცესშია და ამას გამოძიება დაადგენსო, მაგრამ სამწუხაროდ, ჭირს ამ ფაქტების მოპოვება. ბევრი ადამიანი გადაყვა ამ ძარცვა გლეჯვას, ზოგს გულმა ვერ გაუძლო და დაიღუპა, ზოგი ციხეში დაიღუპა, აქედან გამომდინარე, ჭირს ფაქტების მოპოვება. ადამიანი რომ მოკვდება  უკვე, მისმა ოჯახმა უნდა მოიპოვოს რა იყო, როგორ იყო. თუმცა, ჩვენ არ გავჩერდებით სანამ არ გამოვიძიებთ ყველაფერს.

ერთი ფრაზა მენიშნა ვანო მერაბიშვილის სატელეფონო ლაპარაკიდან „ტკბილად შეგვრჩებაო“. აი, ტკბილად არ უნდა შერჩეთ. ამ ჯგუფმა იცოდა რას აკეთებდნენ, ამ ჯგუფს ყველაფერი  დაგეგმილი ჰქონდა, ისიც იცოდნენ სამომავლოდ ვინც მოვიდოდა და ვინც მოვიდოდა, მათ გაუყოფდნენ ქონებას. საქართველოში დღეს ეს აღარ უნდა მოხდეს, ამის იმედი გვაქვს და ჩასაფრებულები ვართ.

ბატონო მამია თქვენ საუბრობდით ძალიან საინტერესო თემაზე რასაც ქვია პროექტი „დააბრუნე“. თქვენ ჩამობრძანდით საქართველოში და რაღაც იმედები გაქვთ. რისი იმედი გაქვთ და როგორ ფიქრობთ, როგორ შეიძლება წარიმართოს პროცესები?

- რა თქმა უნდა, იმედი მაქვს, რომ საქართველოში მოვიდა ახალი მთავრობა. პირადად ბიძინა ივანიშვილი არის ის პიროვნება, ვინც არის გარანტი. ადამიანმა, რომელმაც თვითონ განიცადა საკუთარი შვილივით გაზრდილი ბიზნესის ჩამორთმევის სიმწარე, არა მგონია სამართალს არ გაამარჯვებინოს ამ ქვეყანაში. ამას გარდა, ის არის სახელმწიფოებრივად ძალიან მოაზროინე ადამიანი და ძალიან ძლიერი ბიზნესმენი. ამიტომ, იმედი მაქვს, რომ საქართველოში იზეიმებს სამართალი, გაიმართება ბიზნესი, გაიმართება ეკონომიკა. იმედი მაქვს, რომ ბიზნესმენი აქ არ დაიჩაგრება აღარასოდეს.

როგორ წარმოგიდგენიათ როგორ უნდა დააბრუნოს სახელმწიფომ ამდენი ქონება? სახელმწიფოსაც ხომ არა აქვს ამდენი სახსრები?!

- საერთოდ, მომხრე არ ვარ, რომ ეს სახელმწიფოს შეეხოს. მე ასე მიმაჩნია - ის ორგანიზებულ დამნაშავეთა დაჯგუფება, რომლებიც ამას ყველაფერს გეგმავდნენ და ახორციელებდნენ, მათ აქვთ ძალიან დიდი ქონება გადამალული საზღვარგარეთის ბანკებში, ოფშორულ ბანკებში, არსებობენ სპეციალური კომპანიები, რომლებიც ამას მოიძიებენ და უნდა შეიქმნას ფონდი, სადაც მათი ფული ჩაირიცხება და დაზარალებული ბიზნესმენები იქიდან ანაზღაურდებიან. ამას გარდა, მთელი საქართველოს 90%-ი მათ ხელშია...

ცრუ მაგიერ პირებზე...

- დიახ, ეს რა კარგი სიტყვაა - ცრუ მაგიერ პირებზე არის გადაცემული, ეს ყველამ იცის საქართველოში, რეალურად ვისი არის კონკრეტული ბიზნესი, ამიტომ, უნდა მოხდეს ამის ჩამორთმევა და დამნაშავეები უნდა დაისაჯონ. დამნაშავეებს არ უნდა ჰქონდეთ იმის შეგრძნება, რომ „ტკბილად შერჩებათ“.

თქვენ ამბობთ, გაქვთ იმედი, რომ აღდგება სამართლიანობა, ანუ, ეს ნიშნავს იმას თუ არა რომ „კავკასუს ონლაინს“ დაიბრუნებთ? ამ  დაბრუნების პროცესში თუ ხედავთ სუსტ რგოლს, რომელიც ხელს შეგიშლით თქვენი ბიზნესის დაბრუნებაში? ეს პროკურატურა იქნება, თუ რა შეიძლება იყოს?

- მე ეჭვი არ მეპარება პროკურატურის პატიოსნებაში, ბიჭები მუშაობენ ძალიან თავდადებით, ყველაფერი მიდის ძალიან კარგად, მაგრამ ჩვენს პროექტში „დააბრუნე“ ყველა ეჭვის თვალით უყურებს მოსამართლეებს, რომლებიც არიან ძველი მთავრობის მიერ ხელდასმული და წლობით აჯანჯლებენ ხოლმე საქმეებს.

ჩემი ვარაუდით, შეიძლება შევიდეთ რაღაც  კაზუისტიკაში. არავის არ შეუძლია, რომ უკანონობა დააკანონოს, უსამართლო სასამართლო ათი წელი იყოს, ქართველი ხალხი ამას არ შეეგუება და ჩემი ვარაუდით, ჩვენ ამაზე უკვე ვფიქრობთ - ქართველმა ხალხმა უნდობლობა უნდა გამოუცხადოს ამ სასამართლო სისტემას, ჩვენ არ გვაქვს იმის ფუფუნება, რომ ამ მოსამართლეებს კიდევ ათი წელი ტანგო ვეცეკვოთ და ვეფოფინოთ.

დიდი მადლობა ბატონო მამია. მინდა წარმატებები გისურვოთ თქვენს ამ პროექტში, რომელსაც ჰქვია „დააბრუნე“. ორი რამის გამო: პირველი - მართლა კეთილშობილურ საქმეს აკეთებთ და ეხმარებით იმ ბიზნესმენებს, ვისაც საშუალება არ აქვს, რომ საკუთარი ხარჯებით იურისტები დაიქირაონ და ა.შ.

მეორე - ჩვენ უნდა ვანახოთ ამ მთავრობასაც, შემდეგ მთავრობებსაც, რომ ის უკანონობები რაც იყო, უნდა დამთავრდეს. სახელმწიფოს ვალდებულებაა და მას სჭირდება, რომ ამ ხალხს დაუბრუნონ თავიანთი ქონება, რადგან წინააღმდეგ შემთხვევაში, მომავლისთვის, არც ერთი ბიზნესმენი, არც ერთი მდიდარი კაცი საქართველოში ფულს არ დააბანდებს და საქმეს არ წამოიწყებს.  საქართველოს სჭირდება, რომ მან ჩამოირეცხოს ეს სირცხვილი რაც წინა მთავრობამ მიანიჭა იმ ძარცვა-გლეჯით.

საზღვარგარეთ ყველამ იცის, რაც აქ ხდებოდა. ლონდონში რამდენიმე ინვესტორის შეხვედრაზე, აფრიკული ქვეყნები საქართველოსთან შედარებით შვეიცარიად დაასახელეს.