არასამთავრობო ორგანიზაცია „საქართველოს განვითარების ლაბორატორიის“ ხელმძღვანელი ირაკლი გოგავა აცხადებს, რომ საქართველოში არის ჯგუფი, რომელიც ცდილობს მიხეილ სააკაშვილი მოაბრუნოს ხელისუფლებაში და ეს არ წარმოადგენს აშშ-ს ინტერსესს. გოგავა ფიქრობს, რომ ხელისუფლებამ, საზოგადოებამ უნდა მიმართოს როგორც ტრამპის ადმინისტაციას, ასევე სენატის ხელმძღვანელობას და აუხნან რა ხდება საქართველოში, რასაც ვერ ახერხებს დღევანდელი ხელისუფლება.

for.ge ირაკლი გოგავას ესაუბრა.

„გამაფრთხილებელი გასროლა“ - აშშ-ს თავდაცვის მინისტრის ყოფილი მოადგილის მაიკლ კარპენტერის ეს ფრაზა აშკარად მიუთითებს დასავლეთიდან წამოსული წერილების მიზანზე. ექსპერტების და  ხელისუფლების წარმომადგენლების ნაწილი ხელს „ნაციონალებისა“ და „ევროსაქების“ ლობისტებისკენ იშვერენ. ლობისტურ საქმიანობას შეიძლება დავუკავშიროთ NDI-ის კვლევები, როცა დავით ბაქრაძეს ყველაზე მოსაწონ პოლიტიკოსად გვასაღებენ, მაგრამ, არ გეჩვენებათ, რომ ხელისუფლებასთან მიმართებით, ზღვარი პრაქტიკულად, წაშლილია ლობიზმსა და „შავ პიარს“ შორის? რას ნიშნავს საქართველოს ხელისუფლების წინააღმდეგ გაშლილი კამპანია და რამდენად შეიძლება ეს ორკესტრირებული შეტევა განვიხილოთ დასავლეთის ოფიციალურ პოზიციად?

ირაკლი გოგავა: ცოტა შორიდან დავიწყოთ - 70-80-იან წლებში, აშშ-ში ცენტრალური სადაზვერვო სამმართელო სხვადასხვა უცხოურ ქვეყანაში ახორცილებდა გარკვეული პოლიტიკური პროდემოკრატიული ფიგუირების მხარდაჭერას, რაც აბსოლუტურად ნორმალური იყო, ვინაიდან, მაშინ, კონკურენცია მიმდინარობდა საბჭოთა იმპერიის და აშშ-ს შორის. 1983 წელს პრეზიდენტმა რონალდ რეიგანმა გადაწყვიტა, რომ ეს არ უნდა ყოფილიყო დაზვერვის საქმე და უნდა გაკეთებულიყო ღიად, რათა ქვეყნებში დემოკრატიზაციისვის ხელი შეეწყოთ. მან დაარსა რამდენიმე ორგანიზაცია, მათ შორის NDI, IRI - დემოკრატიის განვითარების ფონდი, პროფკავშირების ორგანიზაცია.

ტრადიციულად, ეს ორგანიზაციები ფინანსდება ამერიკის სახელმწიფო ბიუჯეტის თანხით. კერძოდ, USAID-ის თანხით. მოგეხსენებათ, რომ USAID არის სახელმწიფო დეპარტამენტის ქვეშ მყოფი სტრუქტურა, რომელსაც მონიტორინგს უწევს სახელმწიფო დეპრატამენტი. ცივი ომის დასრულების შემდეგ დაიშალა საბჭოთა კავშირი, ამერიკა დარჩა სერიოზული მეტოქის გარეშე და ამერიკული პოლიტიკური სისტემა მოეშვა. გაჩნდნენ ინტერესთა ჯგუფები, ბიზნესჯგუფები, დიასპორის ჯგუფები, პოლიტიკური იდეოლოგიის გარშემო გაერთიანებული ჯგუფები და შემდეგ ამ ჯგუფებს შორის დაიწყო ერთგვარი შიდა კონკურენცია, რომელთაც სერიოზული გავლენები აქვთ და მათ შორის ჩვენი მიმართულებით.

საქართველოს მიმართულებით რა ჯგუფი აქტიურობს?

- ჩვენი მიმართულებით აქტიურობს ე.წ. ნეოკონსერვატორების ჯგუფი, ე.წ. ჯონ მაკკეინის ჯგუფი, რომელშიც შედის ბევრი ჩვენთვის ნაცნობი სახეები, მაგალითად, მაიკლ კარპენტერი, მეთიუ ბრაიზა, გადამდგარი გენერლები - დენიელ ფრიდი, დევიდ კრამერი და იგივე, ახლახანს გააქტიურებული კონგრესმენი ადამ კინსინჯერიც.

ეს ხალხი 24 წლის განმავლობაში ბუშების, კლინტონების და ობამას პრეზიდენტობის ჟამს ახდენდნენ თავისი თანამებრძოლების და პარტნიორების სამსახურში მოწყობას, როგორც სახელმწიფო დეპარტამენტში, ასევე USAID-ში, არასამთავრობო ორგანიზაციებში, კვლების ცენტრებში. ისენი ძალიან გაწაფული არიან საგარეო პოლიტიკის მანიპულაციებში, იციან როგორ დაგეგმონ სცენარი სხვადასხვა ქვეყანაში. მეორე, მესამე, მეოთხე ეშელონებში ჰყავთ დასაქმებული თავიანთი ხალხი და გავლენას ახდენენ ისეთ ორგანიზაციებზე, როგორიც მაგალითად არის NDI, IRI.

კვლევები, რაც საქართველოში ტარდება ამ სცენარის ნაწილია?

- რა თქმა უნდა. მიზანი გახლავთ ის, რომ მათთვის ხელსაყრელ პოლიტიკურ ფიგურებს და პოლიტიკურ პარტიებს დაუწერონ მეტი რეტინგი და შეუქმნან ხელსაყრელი პირობები, რომ სხვას აჯობონ. ამიტომ ხდება კვლევების გაყალბება პოლიტიკური რეიტინგის ნაწილში. საქართველოში ფაქტობრივად, მათ ექსკლუზიურად მოიპოვეს ეს უფლება, ვინაიდან, სახელმწიფომ და საზოგადოებამ ვერ უზრუნველყო ალტერნატიული წყაროების გაჩენა.

მაგალითისთვის, უკრაინაში 10-ზე მეტი ადგილობრივი კვლევითი ცენტრი არსებობს, იქ NDI-იც მუშაობს და IRI-იც, მაგრამ ქვეყნდება ნორმალური კვლევები, ვინაიდან აზრი არ აქვს გაყალბებას, არის ალტერნატივა და ხალხი შედარებისთვის იყენებს სხვა წყაროებს. ამიტომ ტარდება უკრაინაში ნორმალური კვლევები. ჩვენთან ასეთი ექსკლუზივი აქვს NDI-ის. დაახლოებით იგივე სიტუაცია არის სამოქალაქო სექტორში. სადაც არსებობს 7-8 დანიშნული ორგანიზაცია, ე.წ. ენჯეო, რომელიც უხვად ფინანსდება ასევე უცხოური ფულით.

ჩვენთან, როგორც ჩანს, არ არის ინტერესი, რომ არსებობდეს ალტერნატიული ორგანიზაციები, სხვა რით შეიძლება აიხსნას მათი არარსებობა? ზემოთჩამოთვლილი ორაგნიზაციები კი პირდაპირ „ნაციონალური მოძრაობის“ ინტერესებს ატარებენ.

- „ნაციონალური მოძრაობის“ ინტერესებს ატარებენ მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც ამას ავალებენ სპონსორები. „ნაციონალური მოძრაობა“ არის ნეოკონსერვატორების ჯგუფის მოკავშირე და ცხადია, ავალებენ ამ მიმართულებით მუშაობას. მაგალითისთვის გეტყვით როგორ მოაგვარა ეს პრობლემა პოლონეთმა და უნგრეთმა, სადაც არ აუკრძალიათ უცხო ქვეყნის გრანტებით დაფინანსებული ორგანიზაციების მოქმედება. უბრალოდ, მათ მიიღეს კანონი - 20%-იანი საშემოსავლო გადასახადის შესახებ, რომელიც არსებობს პოლონეთსა და უნგრეთში. კერძოდ, ადამიანებს, ვინც იხდის საშემოსავლო გადასახადს, ყველას მიეცა უფლება, რომ ამ 20%-დან ერთი პროცენტი გადაურიცხონ იმ კონკრეტულ არასამთავრობო ორგანიზაციას, რომელიც ამ ადამიანებს მოსწონთ. ზოგი ეკოლოგიურ მოძრაობას ურიცხავს, ზოგი კატების უფლებების დამცველ ორგანიზაციას, ზოგი დემოგრაფიული პრობლემების დამცველ ორგანიზიციას, ზოგიც რელიგიურ ორგანიზაციას და ა.შ.

იქაც არსებობენ ეს სოროსის ფონდები, ლიბერალური და გლობალისტიური მიმართულების ორგანიზაციები, მაგრამ ისინი ამინდს ვეღარ ქმნიან, რადგან ხალხი თვითონ აფინანსებს იმ „ენჯეოს“ რომელიც თავად მოსწონს. ისინიც ყველანი ცდილობენ მოაწონონ ხალხს თავი, ისეთი საქმეები აკეთონ, რაც საზოგადოების ინტერესშია, რათა მეტმა ადამიანმა ჩაურიცხოს ეს ერთი პროცენტი. თუმცა, თქვენ შეგიძლიათ ეს ერთი პროცენტი არც ერთ ორგანიზაციას არ გადაურიცხოთ და ასეთ შემთხვევაში, ეს თანხა ბიუჯეტს მიაქვს. ჩემი აზრით, ეს არის იდეალური გამოსავალი საქართველოსთვის, ვინაიდან, დღეს რა სიტუაცია გავქვს - დემოკრატიის ფონდები ამ ყალბი კვლევების გამოქვეყნებით ფაქტიურად აფერხებენ როგორც პოლიტიკური საზოგადოების, ასევე სამოქალაქო საზოგადოების განვითარებასაც.

ამერიკის პრეზიდენტობის რესპუბლიკელი კანდიდატი იყო რონ პოლი, რომელმაც კრიტიკის ქარცეცხლში გაატარა ეს ფონდები. პოლიმ თქვა, რომ უხო ქვეყნებში მოქმედ ამ ფონდებს არაფერი საერთო არ აქვთ დემოკრატიის განვითარებასთან, ისინი ამერიკელი გადამხდელების ფულს იყენებენ იმისათვის, რომ თავისი ფავორიტი პოლიტიკური ფიგურები და პარტიები უკეთესად წარმოაჩინონ და ხელისუფლებაში მოიყვანონ ლენინის სტილშიო. ძალაუფლების მოპარვას ადარებს ამ ყველაფერს და ამბობს, რომ ეს დემოკრატიის შემაფერხებელი უფროა, ვიდრე განსავითარებელი.

რა თქმა უნდა, ჩვენ პატივს ვცემთ ამერიკელებს, აშშ-მა დიდი როლი ითამაშა საქართველოს დამოუკიდებლობის გაძლიერებაში, 90-იან წლებში შიმშილისგანაც კი გადაგვარჩინეს, მაგრამ 90-იანი წლების ბოლოდან, უკვე, იწყება ინტერესთა ჯგუფების მოქმედება და საბოლო ჯამში მივედით იქამდე, რომ ამ მანიპულაციის გზით გვაომეს ბირთვულ სახელმწიფოსთან. მაშინ მაკკენის არჩევნებისთვის ხელსაყრელი პირობების შესაქმნელად, ფაქტიურად მოგვიწია რუსთთან ომში ჩართვა, რაც ნეოკონსერვატორების დამსახურება იყო.

იმას ამბობთ, რომ გააზრებულად ჩავერთეთ რუსეთთან ომში?

- სააკაშვილმა აბსოლუტურად გააზრებულად გადადგა ეს ნაბიჯი, ნეკონსერვატორების თხოვნით. უბრალოდ, მოხდა ისე, რომ აგვისტოდან ნოემბრამდე ვერ გაქაჩეს საომარი მოქმედებები. ალბათ, არ ელოდნენ, რომ რუსები გადმოვიდოდნენ ცხინვალის აქეთ ტერიტორიაზე. შედეგად მივიღე რა - კიდევ უფრო მეტი ოკუპაცია, მსხვერპლი, ლტოლვილები, ნგრევა - ამას მოაწერა ხელი სააკაშვილმა. ახლა ისევ აპირებს საქართველოში დაბრუნებას და ვფიქობ, რომ ეს ყველაფერი იმისკენ არის მიმართული, რომ ტრამპისთვის შეიქმნას კიდევ ერთი ახალი დაძაბულობის კერა, ვინაიდან, დღეს, აშშ-ში ნებისმიერი ანტირუსული მუხტი, ტრამპის წინააღმდეგ იქნება მიმართული, რადგან დემოკრატები მას აკერებენ იარლიყს, რომ ის არის პრორუსების ჯაშუში და უგონებენ ლეგენდებს.

მე ვფიქრობ, რომ ტრამპი არის ანტიგლობალისტური მოძრაობის ლიდერი მსოფლიოში, ისევე როგორც ბრიტანეთში ბრექსიტის მამები კონსერვატორები. ამას აუცილებლად მოჰყვება იგივე სიტუაცია საფრანგეთში, მარი ლეპენი გავიდა პირველ ადგილზე, 2022 წელს იქნება არჩევნები და მას წარმატების დიდი შანსი აქვს. ლეპენი აპირებს ბრექსიტის მსგავსად ჩაატაროს რეფერნდუმი. იგივე მოძრაობები არის უნგრეთში, პოლონეთში, მთელი მსოფლიოს მასშტაბით. ეს ტალღა საქართველოშიც არის შემოღწეული. ეს არის ტრენდი, გლობალისტების ვექტორი ზევით მიდის, რაც არ შეიძლება. ახლა, დავოსში შეიკრიბნენ და ეს გლობალისტების პლატფორმაა, მათ სურთ, რომ პლანეტის გადარჩენის მიზნით თავს მოგვახვიონ თავიანთი ცხოვრების წესი, ჩვენი პირადი ცხოვრების ყველა ასპექტში. ამისკენ მიდის და არ გამოვრიცხავ, რომ რაღაცა გადასახადებიც კი დაგვაწესონ, შეზღუდვები დაგვაკისრონ. ცნობილია, რომ გლობალისტებს სურთ მსოფლიო მთავრობის ჩამოყალიბება და მათ მიერ დაწესებული წესებით გვაიძულონ ვიცხოვროთ - წაიშალოს ეროვნული სახელმწიფო, არ არსებობდეს საზღვრები, ეს არის მათი ამოცანა და ამას ტრამპი პირდაპირ პასუხობს, რომ ეროვნული სახელმწიფო უნდა შენარჩუნდეს. ამას ვამბობთ ჩვენც. რა თქმა უნდა, ეკოლოგიაში არის ბევრი პრობლემა, მაგრამ ამას დავოსში ასეული მილიარდერის შეკრება, ლაპარაკი და ახალი წესების თავს მოხვევა არ სჭირდება, არამედ ამას სჭირდება ის, რომ ამ მილიარდერებმა თავისივე მეტალოგიურ ქარხნებს დაუყენონ ძვირადღირებული ფილტრები, რომ მხუთავი ჰაერის რემისია შეწყდეს.

პრაქტიკულად, იმპერიათა ჭიდილში არის მოყოლილი საქართველო, ამ შემთხვევაში, რას ვამბობთ, განწირულები ვართ? საქართველომ რა გავლენა უნდა მოახდინოს ამ პროცეზებზე? ჩვენ, ჩვენი შიდა პროცესები გვაქვს, ამ ხელისუფლების ავკარგიანობა ცალკე თემაა, მაგრამ ისევ დგას „ნაციონალური მოძრაობის“ მობრუნების საფრთხე, რაზეც თქვენ ისაუბრეთ. თუ ასეთი ძლიერი ხელშეწყობა ექნებათ, მაშინ რა უნდა დაუპირისპიროს ამ პროცესებს საქართველოს ხელისუფლებამ, საზოგადოებამ, თუ განწირულები ვართ?

- მე ვფიქრობ, რომ გლობალისტებს და ანტიგლობალისტებს შორის გლობალურ ბრძოლაში ჩვენ გადამწყვეტ როლს ვერ ვითამაშებთ, მაგრმ ჩვენ შეგვიძლია, ჩვენი საზღვრების ფარგლებში გამოვხატოთ პოზიცია. რაც შეეხება დღევანდელ სიტუაციას, ცალსახად აქ არის ის ჯგუფი, რომელიც ცდილობს სააკაშვილი მოაბრუნოს ხელისუფლებაში და ეს არ წარმოადგენს აშშ-ს ინტერესს. ვფიქრობ, რომ ხელისუფლებამ, საზოგადოებამ უნდა მიმართოს ტრამპის ადმინისტაციას, სენატის ხელმძღვანელობას, რომელსაც რესპუბლიკელები აკნოტროლებენ და აუხნას, რომ მსგავსი რაღაცეები ხდება საქართველოში. ჩემი აზრით, ამას ვერ ახერხებს დღევანდელი ხელისუფლება. ამას ორი მიზეზი აქვს - ერთი არაკომპეტენტურობა და მეორე, ის გუნდი, რომელიც ვითომ მიჰყავდა საგარეო საქმეები, შუა გზაზე მიატოვა თავისი გუნდი, არ იგრძნო პასუხისმგბელობა და გავიდნენ ჩრდილში. ვფიქრობ, რომ ყველაფერი, რაც საქართველოში  ხდება, ხდება იმიტომ, რომ ტრამპის საწინააღმდეგოდ მომზადდეს ახალი პოლიგონი. ამერიკაში როგორი სიტუაციაა 60-70-90-იან წლებში საბჭოთა კავშირის მასირებული პროპაგნადა მიდიოდა, ამერიკელებს ეგონათ, რომ დღეს არა და ხვალ, რუსები ბირთვული იარაღით დაბომბავენ. ეს ბავშვობის შიში დღემდე ჩამჯდარი აქვთ მათ. ფსიქოლოგები ამბობენ, რომ ბავშვობის შიში არსად არ მიდის. თუ ჭკვიანურად გამოიყენებ მისი რეაქტივაცია მარტივად შეიძლება, რასაც აკეთებენ კიდევაც ერთმანეთის წინააღმდეგ. მაგალითად ეს იყო 2004 წელს, როდესაც ცხინვალის მიამრთულებით დაიძაბა ვითარება. მაისში დაიწყო სროლები და დამთავრდა ამერიკის არჩევნებიდან სამ დღეში. ეს ყველაფერი გაკეთდა მხოლოდ იმისთვის, რომ კარგი ფონი შეექმნათ მაშინ ბუშისთვის, რომელმაც სულ 2%-ით მოიგო, ის უფრო ანტირუსულ პოზიციებზე იყო.

ასევე, ეს გაკეთდა 2008 წელს მაკკეინის მოსაგებად და პრინციპში, მაკკეინმა ომის დღეებში სერიოზულად ამოქაჩა რეიტინგი, შემდეგ დაეცა და ობამამ ისევ დაიბრუნა რეიტინგი. როგორც ჩანს, იგივეს გამოყენება უნდათ ახლაც, რომ ხელი შეეწყოს ანტირუსულ დემოკრატიულ ლიდერს, ჯობ ბაიდენს და ხელი შეეშალოს ტრამპს. ეს ნეოკონსერვატორები ხან ერთ პარტიასთან არიან, ხან მეორე პარტიასთან. დღეს ისინი აშკარად ტრამპის წინააღმდეგ გამოდიან. უნდათ, ეს სურათი დაანახონ ტრამპის ადმინისტრაციას, მისი კამპანიის მენეჯერებს, სენატში გავლენიან რესპუბლიკელებს, სენატის ხელმძღვანელს, სახელმწიფო დეპარტამენტის ტოპ მენეჯერსაც. თუ ამას არ გააკეთებენ, სხვანაირად როგორ უნდა დაიცვან თავი.

დღეს საქართველოში მეტად საინტერესო მოცემულობა გვაქვს - ერთგვარ ტრენდად იქცა ნაციონალების და მათი განაყოფების წინააღმდეგ დგომა ქოცობას ნიშნავს და ძალიან ბევრი ანალიტიკოსი თუ ექსპერტი „ნაციონალური მოძრაობისთვის“ და „ევროპული საქართველოსთვის“ ცდილობს კოჭის გაგორებას, რადგან ეშინიათ „ქართული ოცნების“ მხარდაჭერა არ დასწამონ. ეს მათი პრობლემაა თუმცა ეს ყველაფერი გავლენას ახდენს საზოგადოებრივი აზრის ფორმირებაზე და რაც ყველაზე უარესია, ის პოლიტიკოსები, რომლებსაც გამყიდველებს და მოღალატეებს ეძახდნენ, დღეს მათივე შეურაცხმყოფლების გვერდით დგანან. ეს რა ფენომენია?

- ეს არ არის ფენომენი, ეს არის იმის რეზულტატი, რასაც ათწლეულებია საქართველოში ახორციელებენ. ეს არის სინჯარაში გამოყვანილი პარტიების ბოგინი. საქართველოს არ ეძლევა საშუალება, რომ საზოგადოებაში აღმოცენდეს ახალი პოლიტიკური პროექტები, იბლოკება ყველანაირად. ვინაიდან, მთელი მედია და ამ შემთხვევაში ვგულისხმობ ტელევიზიებს, რომლის 80% ეკუთვნის ისევ ამ პარტიებს, აქვთ თავიანთი სპიკერების სიები, რომელიც, პრინციპში, ერთნაირია ყველა ტელევიზიაში, უბრალოდ სიხშირეებია განსხვავებული. სწორედ ამაზე ვსაუბრობ, როდესაც ვამბობ, რომ NDI აფერხებს დემოკრატიის განვითარებას საქართველოში. ეს უნდა შეიცვალოს და ამაში აქტიური როლი შეუძლია მიიღოს ხელისუფლებამ. მან უნდა გახსნას პოლიტიკური ველი საზოგადოებისთვის. დღეს საზოგადოება არავისთან არ არის. იგივე ამ NDI-ის კვლევა აჩვენებს, რომ 55%-ს საერთოდ არ აქვს არჩევანი, დარწმუნებული ვარ, მათი რიცხვი უფრო მეტია, თუ ჩავთვლით, რომ ნაციონალებითვის მომატებული აქვთ რეიტინგი, დაახლოებით 60%-ისთვის მიღებელია ის, რაც ხდება. თუ ჭკუა აქვს ხელისუფლებას, ამ შემთხვევაში, ხელისუფლების მოკავშირე უნდა გახდეს საზოგადოება, რადგან სხვა დამცველი ხელისუფლებას არ ეყოლება.

დამცველში ვგულისხმობ იმას, რომ რევანში არ დაუშვას, თორემ „ქართულ ოცნებასთან“ რეალური პრეტენზიები რაც უნდა ჰქონდეს ჩვენს ხალხს და საზოგადოებას, ეს აბსოლუტურად არ არის არჩევის წესი - პროპორციული, თუ მაჟორიტარული. პრეტენზიები უნდა ჰქონდეს ეკონომიკურ საკითხებზე, უმუშევრობაზე, კულტურაზე, საგარეო ურთიერთობებზე და.შ. ფაქტიურად, გლეხს ვერ გააქვს პროდუქცია, ყველა საზღვარი ჩაკეტილია, ზოგი პოლიტიკის გამო, ზოგი კორუფციის გამო და ამ დროს გვაქვს თავისუფალი ვაჭრობის შეთანხმებები და ჩვენი ფულით ჩინეთში და თურქეთში ვქმნით სამუშაო ადგილებს, იმდენი პროდუქტი შემოგვაქვს და ამ დროს საქართველოში არაფერს არ ვაწარმოებთ.

მაგალითად, ტრამპმა სამ წელიწადში 12 ათასი ქარხანა დააბრუნა ქვეყანაში, 7 მილიონი ახალი სამუშაო ადგილი შექმნა. ანუ ლიბერალიზმის და თავისუფალი ვაჭრობის ფორპოსტი მიხვდა, რომ ეს არის დამანგრეველი გზა. ჩვენ კიდევ მივყვებით მსოფლიო ბანკის და საერთაშორისო სავალუტო ფონდის რეკომნდაციებს. ეს არის საკრიტიკო ხელისუფლებისთვის და არა ის პროპორციული, თუ მაჟორიტარული. რაც შეეხება ამ პარტიების ერთიანობას, შევაფასებ, როგორც ძიძგილაობას ე.წ. კარმუშკასთან მისასვლელად. ამიტომ არის, რომ ყველა ერთამენთთან დადგა, მაშინ, როდესაც ერთმანეთი უკანასკნელი სიტყვებით აქვთ ნალანძღი. ვფიქრობ, რომ სერიოზული პოლიტიკური განახლება არის საჭირო.

ოპოზიცია როგორც არ უნდა ვაკრიტიკოთ, პასუხიმგებლობა ქვეყანაში არსებულ ვითრებაზე ხელისუფლებაზეა. მის  ინტერესში არ არის პოლიტიკური განახლება და ამიტომაც ყავს ოპონენტად „ნაციონალური მოძრაობა“. ანუ, ხელი ხელს ბანს, პრინციპია.

- სავარაუდოდ, მაგრამ ამ კაშხალს ბზარი აქვს უკვე. ეს კაშხალი დიდი ხნით ვეღარ შეაჩერებს უზარმაზარ წყალს. ადრე თუ გვიან შეიძლება გასკდეს და ისევ მოხდეს რევანში. ნამდვილად არ გამოვრიცხავ რევანშს, მით უმეტეს ბოლომდე ნამდვილად არ ვენდობი ამ ხელისუფლებას. მან შეიძლება საკუთარი უსაფრთხოების გამო ისეთი ნაბიჯები გადადგას, რომელიც კიდევ უფრო დაღუპავს ამ ქვეყანას და ამის დაშვება არ მინდა.

ანუ, საზოგადოებამ თვითონ უნდა შექმნას ძალა, მაგრამ ხელისუფლებამ უნდა გახსნას ეს გზა. გახნას მედია, ბიზნესმენებს არ უნდა აუკრძალოს ახალი და ჯანსაღი პოლიტიკური ჯგუფების დაფინანსება. თუნდაც, საზოგადოებაში გავლენიან უპარტიო ავტორიტეტებს უნდა გაეხსნათ გზა, რომ მონაწილეობა მიიღონ თავისუფალ არჩევნებში, თუნდაც მაჟორიტარებად. თუ არაპარტიული საზოგადოებისთვის გადაკეტილი დარჩება ეს გზები, საქართველოს უახლოესი მომავალი ძალიან ცუდად გამოიყურება.

ძალიან ბევრი „თუ“ და „უნდა“ გვაქვს, მაგრამ როდესაც ვხედავთ, რომ ეს ყველაფერი არ კეთდება, დაზარალებული რჩება საზოგადოება. ხსნას რაში ხედავთ? დავუშვათ, ეს ხელისუფლება გავუშვით, ვინ უნდა მოვიდეს - „ნაციონალური მოძრაობა“ და ეს ე.წ. ოპოზიცია?

- აი, ის, რასაც ითხოვს სააკაშვილი - „ოღონდ ეს წავიდეს!“, საქართველოს ისტორიაში რამდენჯერმე გვქონდა ეს მიდგომა - „ოღონდ ეს წავიდეს!“ ამ მიდგომის მომხრე მე პირადად არ ვარ. მომსვლელი უნდა ჯობდეს წამსვლელს, ეს ფაქტია. ვერ ვხედავ ვერც ერთ პოლიტიკურ ძალას, რომელიც შეიძლება მოვიდეს ახლა ხელისუფლებაში და შეძლებს უსაფრთხოების და სტაბილურობის გამყარებას ქვეყანაში. რამდენიმე თვეში აუციულებლად დაიწყება სერიოზული სამოქალაქო პროტესტები, რატომ? - იმიტომ, რომ არც ერთს არ აქვს ლეგიტიმაცია, თითქმის ყველა უკვე გამოცდილია, რაღაცა ფორმით ნამყოფია ხელისუფლებაში და ვიცით, რომ არაფრის გამკეთებლები არ არინ. დღეს იდეალური გამოსავალი არ ჩანს, ერთადერთ გამოსავლად მიმაჩნია სტიმულირება, საზოგადოების მეტი მონაწილეობა და საზოგადოებაში ახალი ჯანსაღი ძალების გაჩენა. სხვა გამოსავალი არ არსებობს.

ესეც არ ჩანს... საზოგადოებაც შორიდან უყურებს ამ ყველაფერს და თითქოს არ აინტერესებს პროცესები...

- ხელისუფლებას რაც შეუძლია ეს სწორი პოლიტიკის გატარებაა. ვფიქრობ, ჩვენ სავაჭრო ეკონომიკური ურთიერთობები არ უნდა გვქნოდეს მხოლოდ აღმოსავლეთ-დასავლეთ ვექტორზე დამყარებული. ჩრდილოეთ-სამხრეთის ვექტორიც უნდა გავხსნათ, ვინაიდან ვაგებთ ბევრს. იმის გამო, რომ ოკუპანტმა არ იხეიროს, ჩვენ რატომ უნდა დავზარალდეთ, ვგულიხმობ აფხაზეთის რკინიგზას, რომელსაც შეუძლია 200 მილიონი დოლარის მოტანა წელიწადში, იმხელა ტვირთბრუნვა არის შესაძლებელი.

ამას როცა ვამბობ, არც ერთი წამყვანი ტელევიზია ამას არასოდეს არ გამოაქვეყნებს, რატომ? - იმიტომ, რომ ეს არ ჯდება იმ ნარატივში, რომელიც ჩამოყალიბებულია უცხოური ფონდების, იმ მეხუთე კოლონის მეოხებით, რომელიც უცხოური ფულით არის დაფინანსებული. ნებისმიერ ფულს რომ ვალდებულება მოჰყვება, ამას რად უნდა ლაპარაკი. მე ვარ პირველი პარლამენტის წევრი, რომელმაც 2001 წელს პარლამენტში შეიტანა რეზოლუცია საქართველოს ევროკავშირის წევრობის და ნატოსკენ ინტეგრაციის შესახებ.

ექვს ამერიკულ ორგანიზაციაში მიმუშავია. ამერიკელები ჩვენთვის მართლაც უახლოესი პარტნიორები არიან და უფრო მეტი შეგვიძლია ამ პრტნიორობაში, მაგრამ როდესაც რაღაცა გავლენის ჯგუფები ბოგინობენ და აქ მე მიქმნიან ვირტუალურ რეალობას, ამას ნამდვილად არ უნდა დავეთანხმოთ. ეს ფაქტორი არის მოსახსნელი, თუ ამ ბარიერებს მოუხსნი საზოგადოებას, საზოგადოებაში აუცილებლად დაიბადება ახალი ჯანსაღი ძალები.