ექსპერტი უსაფრთხოების საკითხებში ირაკლი სესიაშვილი მიიჩნევს, რომ ქართველმა ერმა მსოფლიოს უნდა დაანახოს, რომ ისინი პოლიტიკური კლანის, პოლიტიკური მაფიის მომხრენი არ არიან, ამიტომ ხელისუფლების წინააღმდეგ პროტესტი უნდა გამოხატონ.

„ეროვნულმა ფორუმმა“ ქართველთა მარში დააანონსა. თავად ფორუმელებიც არ მალავენ, რომ ამით ქართველი ერის ბედი არ გადაწყდება და  ეს უბრალოდ, ხალხის ერთდღიანი მსვლელობა იქნება. ამით სახალხო პროტესტის სეზონი გაიხსნება?

- სახალხო პროტესტის თემას ცოტა ფილოსოფიურად მივუდგები. პოლიტიკოსი და შედეგზე ორიენტირებული არ გახლავართ, ამ ყველაფერს ვუყურებ, როგორც რიგითი მოქალაქე და ადამიანი, რომელსაც შინაგანად  გარკვეული პროტესტი აქვს.  ჩემს პროტესტს იწვევს უსამართლობა და ის რეალობა, რომ ამ ხელისუფლების არასწორი პოლიტიკისა და საქმიანობის გამო ჩვენი ქვეყანა იღუპება.

მოსახლეობა შეწუხებულია, მძიმე სოციალურ-ეკონომიკური ვითარებაა, ადამიანი ამდენ ტყუილს  ვეღარ იტანს და შინაგანი აგრესია ჩნდება. ამიტომ ჩემთვის პროტესტის გამოხატვა ერთგვარად ამ აგრესიის შენელება და იმ გრძნობის დაკმაყოფილებაა, რომ უსამართლობაზე პროტესტი უნდა გამოთქვა. ნებისმიერი ასეთი გამოვლინება, რასაც ჰქვია მანიფესტაცია, დემონსტაცია, მიტინგი, ჩემთვის იმის მანიშნებელია, რომ საზოგადოება ჯანსაღია და უნარი აქვს, უსამართლობას პასუხი გასცეს, თუნდაც აზრის გამოხატვის თავისუფლებითა და მანიფესტაციით. თუ ამ ყველაფერს დღევანდელ პოლიტიკურ ჭრილში განვიხილავთ და რაციონალიზმზეც ვიფიქრებთ, ცხადია, საჭიროა, ხელისუფლებამ და დასავლეთმაც დაინახოს, რომ ქვეყანაში ხალხი რეალურად უკმაყოფილოა.

თუ კმაყოფილები ვართ და მოგვწონს ჩვენი ხელისუფლება, მაშინ მშვიდად უნდა დავსხდეთ სახლებში. უკმაყოფილო ადამიანებისთვის კი არსებობს ძალიან მშვიდობიანი ფორმა-მარში. ყოველთვის ვამბობდი, არ არის მიტინგობანა საჭირო. მიტინგობანა საჭიროა მაშინ, როდესაც ამ მიტინგს რაღაც შედეგი მოაქვს. უბრალოდ, დღეს საჭიროა ძალების დემონსტრირება. მსოფლიოსთვის იმის ჩვენება, რომ ჩვენ არ ვართ ამ პოლიტიკური კლანის, პოლიტიკური მაფიის მომხრენი.

თქვენ ბრძანეთ, ქართველთა მარში უცხოეთმა უნდა დაინახოსო, მაგრამ უცხოელებმა უკვე მერამდენედ უნდა დაინახონ ასეთი მსვლელობები, მიტინგები, მარშები?

- თავისუფლებისთვის ბრძოლა ერთჯერადი აქტი არ არის. ეს გახლავთ მთელი პროცესი, რომელიც მთელი ცხოვრების მანძილზე გრძელდება. ხანდახან ვხუმრობ ხოლმე, რაც მე პარლამენტის წინ ტუფლი მაქვს გაცვეთილი, ალბათ ერთი წელი უხელფასოდ ვიცხოვრებდი. არ მაქვს არც იმის ილუზია, რომ ეს ხელისუფლება როცა წავა და ახალი მოვა, პარლამენტის წინ ფეხსაცმლის გაცვეთა კიდევ არ დამჭირდება. ალბათ პარლამენტთან მისვლა მომავალშიც მომიწევს, რადგან, ჩემი აზრით, საზოგადოების ჯანსაღი წევრი ვარ, რომელსაც პასუხისმგებლობა აქვს, რომ პროტესტი უნდა გამოითქვას მაშინ, როდესაც საჭიროა.

ნიჰილისტები უკვე კითხულობენ, შეძლებს კი ფორუმი, 27 სექტემბერს დათვალოს საკუთარი მომხრეები? ქართველთა მარშში მონაწილეობის მისაღებად ხალხი გარეთ გავა?

- ვფიქრობ, საზოგადოებრივი მარშით მსვლელობა პროტესტის გამოხატვის სწორი ფორმაა. ამიტომ ხალხი ალბათ ქუჩაში გავა. უნდა გავიდეს კიდეც, ასე აღარ შეიძლება. ვისაც აწუხებს უსამართლობა, უნდა გავიდეს. რა თქმა უნდა, შიშის ფაქტორი არსებობს.

გახდება კი ქართველთა მარში იმის საწინდარი, რომ დასავლეთი მიშას გარეშე დაგველაპარაკება? როგორც ამას გუბაზ სანიკიძე ამბობს.

- ეს უკვე ვიწრო პოლიტიკური სტრატეგიაა. ფორუმის პოლიტიკური სტრატეგიის შეფასებას არ ვაპირებ. ეს მათი ხედვაა. ზოგადად, ვფიქრობ, ამ ხელისუფლებასთან ბრძოლა საჭიროა დივერსიფიცირებული გზებით, ანუ ფრონტის ხაზი გახსნილი უნდა იყოს ყველგან-სახელმწიფო დაწესებულებებში, უცხოელებთან, ქუჩაში, ავტობუსში.

ოპოზიციის ნაწილი ხალხს ქუჩაში გასვლისკენ მოუწოდებს, ხელისუფლება კი საფრანგეთის პრეზიდენტს ელის. ალბათ ნაციონალებს დიდხანს ექნებათ საამაყოდ, რომ სარკოზი საქართველოში ჩამოვიდა. რისთვის ჩამოდის სარკოზი? უკვე გავრცელდა პარლამენტის თავმჯდომარის, დავით ბაქრაძის აზრი, რომ სარკოზის ვიზიტი 2008 წლის ცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმების შესრულებას უკავშირდება.

- სარკოზის ჩამოსვლა რიგითი ჩამოსვლა არ გახლავთ. ის გარკვეულ შეთავაზებას ჩამოიტანს. ტყუილად რომ ჩამოვიდეს, თავს შეირცხვენს. ვფიქრობ, მისი ჩამოსვლის მიზანი დახურული იქნება. ალბათ რუსულ-ქართულ კონფლიქტთან დაკავშირებით გარკვეული შეთავაზება ჩამოაქვს.       

„ვიკილიქსის“ მასალებმა მსოფლიო ააფორიაქა. მათ უტყუარობას ვინ გადაამოწმებს?  უკვე გავრცელდა დიპლომატთა მოსაზრებები, რომ ამიერიდან დიპლომატები თითოეულ ფრაზას დაუკვიდებიან, რათა მომავალში „ვიკილიქსის“ „მსხვერპლნი“ არ გახდნენ.

- შეიძლება ითქვას, რომ „ვიკილიქსმა“ ახალი საინფორმაციო რევოლუცია მოახდინა მედიაში, იმდენად, რამდენადაც სხვა სახით მიმზიდველი გახადა ინფორმაცია. ერთ-ერთი სახელმწიფო მოღვაწის ცნობილი გამოთქმის თანახმად, „ჟურნალისტები არიან, როგორც ნიანგები, რომლებიც მზად არიან, სამიზნე ობიექტი გადაყლაპონ“. როგორც ჟურნალისტებს, ისე - საზოგადოებას, მოთხოვნილება აქვს, 21-ე საუკუნეში გაცილებით მეტი იცოდნენ და უფრო მეტ დაფარულ ინფორმაციას ფლობდნენ.

ეს დიპლომატების მიმოწერაა, და არა ჟურნალისტების მიერ მოპოვებული ინფორმაცია. ალბათ ჟურნალისტი ვალდებული იყო, ხელში ჩავარდნის შემთხვევაში, გამოემზიურებინა კიდეც ეს მასალები.

- დიახ, ეს ბიზნესია, მთელ მსოფლიოში მედიასაქმიანობა ჩვეულებრივი ბიზნესია.  საქართველოში კი მედიას ვუყურებთ, როგორც პოლიტიკურ ინსტრუმენტს. კარგი და დეფიციტური პროდუქტი მით უფრო ადვილად იყიდება.

რამდენად უტყუარია „ვიკილიქსის“ ინფორმაცია, ან ვინ გადაამოწმებს მის სისწორეს?

- რაც შეეხება უტყუარობას, ზოგადად, როდესაც „რუსთავი 2“-ს ჩართავთ და მერე ჩართავთ „სი-ენ-ენ“-ს ან „ბიბისი“-ს, თავისთავად, ცხადი ხდება, რომ „ბიბისისა“ და „სიენენი“-ს მიმართ ნდობა ძალიან მაღალია, რადგან იქ მუშაობენ პროფესიონალები, რომლებიც თავიანთ საქმიანობას ობიექტურად უდგებიან და მაქსიმალურად ცდილობენ, ყველა ინფორმაცია გადაამოწმონ. ჩართავთ „რუსთავი 2“-ს და ეს არის პროპაგანდის ნაწილი, ვიწრო პოლიტიკური ინტერესების მქონე ტელევიზია, რომელიც დაკავებულია პროპაგანდით, ტყუილებით და ა.შ.

თავისთავად, „ვიკილიქსმა“ აღიარება იმით მოიპოვა, რომ ის ავრცელებს დიპლომატების მიმოწერას. როგორც ჩანს, მას ეს ინფორმაცია დოკუმენტურად აქვს მოპოვებული და მსოფლიოში ამ ორგანიზაციას, გვინდა თუ არ გვინდა, თავისი ავტოროტეტი აქვს. პირადად მე მის უტყუარობაში ეჭვი არ მეპარება, მაგრამ რა ინფორმაციაც ვრცელდება, ის არის ადამიანების ნააზრევი. რიგ შემთხვევაში, ეს გახლავთ ფაქტები, რიგ შემთხვევაში კი, ეს არ არის ფაქტები; ანუ „ვიკილიქსი“ არ ავრცელებს გადამოწმებულ ინფორმაციას, არამედ ავრცელებს დიპლომატების მიმოწერას, სადაც, მაგალითად, სიტყვაზე, ამერიკის ელჩი ჯონ ტეფტი სახელმწიფო დეპარატამენტს საკუთარ აზრს აწვდის და მათ შორის, აწვდის მოვლენათა შეფასებას. ცხადია, იგი ინდივიდუალურად უდგება საკუთარ შეფასებასა და ანალიზს. ამდენად, იგი მიკერძოებულია. შესაძლოა, გარკვეულ შემთხვევაში, ჯონ ტეფტს მცდარი ინფორმაციაც ჰქონდეს, რადგან, როგორც წესი, დიპლომატების საქმე არ არის ანალიზი. დიპლომატების საქმეა, რომ მათ ზოგადი სურათი შექმნან, ანალიზს კი შესაბამისი ექსპერტები და სპეციალისტები აკეთებენ.

ამ მასალებმა მოახდინა დიპლომატებსა და პოლიტიკოსებზე ფსიქოლოგიური ზეწოლა? ამის მერე დიპლომატებთან საუბრები უფრო ფრთხილი გახდება?

- მე ყოველთვის ვამბობ, რომ „ვიკილიქსის“ არსებობით სარგებელი მიიღეს რიგითმა ადამიანებმა მთელ მსოფლიოში, რომლებსაც საშუალება მიეცათ, შეეტყოთ სახელმწიფო საქმეების შესახებ, თუ რეალურად რა ხდებოდა ფარდის მიღმა. ამით საზოგადოება კმაყოფილია, რადგან იგებს ყველაფერს, იკმაყოფილებს თავის მოთხოვნას, ჩვენ ყველანი კმაყოფილები ვართ. უკმაყოფილონი არიან მხოლოდ სახელმწიფო სამსახურები, ისინი, ვისაც ევალება ინფორმაციის დაცვა. ცხადია, მომავალში ყველა განსაკუთრებულად ფრთხილად იქნება.

საქართველო არ გახლავთ ისეთი სახელმწიფო, სადაც ბევრი ზესაიდუმლო ინფორმაციაა. ეს ყველაფერი ჩვენ ისედაც ვიცოდით, ოღონდ უბრალო ჭორის დონეზე და ახლა ერთგვარად ვრწმუნდებით ამაში. მაგალითად, ისრაელის შესახებ ასეთი ტიპის ინფორმაცია რომ გავრცელდეს,  შესაძლოა, ისრაელს უსაფრთხოების პრობლემა შეექმნას.

ახლა ყველა მოერიდება დიპლომატებთან საუბარს, ღიად საკუთარი აზრის დაფიქსირებას. თავისთავად, დიპლომატიაც ვეღარ იმუშავებს ისე, როგორც საჭიროა. სწორედ ამიტომ აშშ-ის უსაფრთხოების სამსახურებში სერიოზული წმენდა დაიწყო და იმ პირთა რაოდენობა შეიზღუდა, რომელთაც  საიდუმლო ინფორმაციებთან ხელმისაწვდომობა ჰქონდათ.