"საქართველოში საშუალო ფენა 7%-ს არ აღემატება, 32% ღარიბია, 37% - ზომიერად ღარიბი, 24% - მოწყვლადი ჯგუფი - ასეთია მსოფლიო ბანკის მეთოდოლოგიით დათვლის შედეგი. მოსახლეობის დიდი ნაწილის გაღარიბებასთან ერთად, ქვეყანაში საშუალო ფენა, ფაქტობრივად, ქრება. სპეციალისტების ნაწილი მიიჩნევს, რომ რეალურად ამ ტერმინში რომელი ფენაც მოიაზრება, იმ სოციალური ჯგუფის ადამიანები ახლაც არ არსებობენ ქვეყანაში", - წერს გაზეთი "რეზონანსი" სტატიაში სათაურით საქართველოში საშუალო ფენა საერთოდ გაქრა / "მთელ მოსახლეობაში საშუალო ფენა არის 1%, რეალურად კი ისიც არაა".
"მსოფლიო ბანკის მეთოდოლოგიით დათვლის შედეგად დადასტურდა, რომ მოსახლეობის 32% დღეს ღარიბია და დღეში 2,5 დოლარზე ნაკლებს მოიხმარს. კიდევ 37% ზომიერად ღარიბია და ჭამა-სმაზე, ჩაცმაზე, კომუნალურ ხარჯებზე, ბავშვების განათლებასა და მედიკამენტებზე დღიურად 5 დოლარს უნდა დასჯერდეს; დანარჩენი 24% მოწყვლად ჯგუფშია. ასე რომ, გამოდის, საშუალო ფენის ხვედრითი წილი საქართველოში დღეს 7%-ს არ აღებატება. გაღარიბებისა და საშუალო კატეგორიის გაქრობის ერთ-ერთი მიზეზი მოსახლეობის განკარგვადი შემოსავლის მკვეთრად შემცირება და საკრედიტო მომსახურების წილის მკვეთრი ზრდაა. ამან უამრავი ადამიანის ფინანსური მდგომარეობა გააუარესა. ის, რომ სოციალური ფონი სულ უფრო მძიმდება და მოსახლეობის მეტ-ნაკლებად შეძლებული ნაწილიც შემოსავლების კლებას უჩივის, ეკონომისტებისთვის კარგად ნაცნობი თემაა. სტატისტიკოს სოსო არჩვაძის განმარტებით, საქართველოში არ არსებობს კრიტერიუმი, რომლითაც საშუალო ფენას დაითვლი, უცხო ქვეყნების კრიტერიუმები კი ზედმეტად მაღალია ქართული რეალობის გათვალისწინებით. კიდევ უფრო მძიმე სურათს ხატავს ანალიტიკოსი ვახტანგ ჭარაია - ის ამბობს, რომ საუკეთესო შემთხვევაში ქვეყნის 1%-ია საშუალო ფენა - რეალურად კი ასეთი ჯგუფი საქართველოში არც არსებობს!" - აღნიშნავს გამოცემა.
"ჩვენთა საშუალო ფენა, მდიდრებსა და დაბა;შემოსავლიანებს თუ გამოვრიცხავთ, სტატისტიკურად მცირე არ უნდა იყოს. ღარიბთა რაოდენობა, ოფიციალური მონაცემებით 22%-მდეა, შემწეობის მიმღებთა კატეგორიაც არ არის 10-15%-ზე მეტი. ამიტომ დანარჩენი მოსახლეობა, დაახლოებით 60%, სტატისტიკურად შეიძლება მივაკუთვნოთ საშუალო ფენას, მაგრამ ეს წმინდა მათემატიკური გათვლით, რაც რეალობიდან ძალიან შორსაა. თანამედროვე სტანდარტით თუ ვიმსჯელებთ, მათი რიცხვი 15-18%-ზე მეტი არ არის. თანაც, დიდია რისკი, რომ ამ ადამიანების გარკვეული ნაწილი ღარიბთა და ღატაკთა რიგებში აღმოჩნდეს. მსოფლიო ბანკის ახალი მონაცემებით, ღარიბად ითვლება ადამიანი, რომლლის მოხმარებაც შეადგენს დაახლოებით 1,9 დოლარს მსყიდველუნარიანობის გათვალისწინებით. ჩვენთან აბსოლუტურად სამწუხარო რეალობასთან გვაქვს საქმე", - აცხადებს გამოცემის კორესპონდენთთან საუბრისას სოსო არჩვაძე.
"საგულისხმოა, რომ საქართველოში მოსახლეობის დიფერენცირება, შემოსავლების მიხედვით, საგრძნობლად მაღალია. მიზეზთა გამო, შემოსავლები მდიდართა ფენაში სწრაფად იზრდებოდა. რამდენია საშუალო ფენა, ამის თქმა რეალურად ძალიან რთულია, რადგან ამის ზუსტიმ ინდიკატორები და პარამეტრები სამწუხაროდ, არ გვაქვს, ევროპული სტანდარტები კი ჩვენთან ნამდვილად არ გამოდგება: არაერთხელ მომიყვანია მაგალითი, რომ იქ შემოსავალი დაახლოებით 18-ჯერ უნდა აღემატებოდეს საარსებო მინიმუმს, რომ ადამიანი საშუალო ფებას მიეკუთვნოს. ფაქტია, რომ მსოფლიოში მიღებული სტანდარტი, რომლის მიხედვითაც ღარიბთა და მდიდართა თანაფარდობა არ უნდა აღემატებოდეს 10-ჯერად სხვაობას, ჩვენთან 20-ჯერ მეტია, რაც თავისთავად ქმნის სოციალური დაძაბულობის ფონს", - დაასკვნის არჩვაძე.
"საქართველოში საშუალო ფენა, ფაქტობრივად, არც გვყავს. საშუალო ფენა ნიშნავს არც მდიდარი, მაგრამ არც ღარიბი ოჯახების გარკვეულ ოდენობას. საქართველოში კი ასეთი თითქმის არ არის. დღეს დასაქმებულთა უმრავლესობას ხელფასი აქვს საქსტატის გამოთვლილი საშუალო 1040 ლარზე ნაკლები. რასაც ოფიციალური მონაცემები გვეუბნება, ესეც დაბალია საშუალო ფენისთვის, მაგრამ დავუშვათ, ადამიანს მართლაც აქვს 1040 ლარი. გასათვალისწინებელია, რომ მის კისერზეა ოჯახის სხვა წევრების უზრუნველყოფაც, მისი ხელფასი რამდენიმე ადამიანს ხმარდება და იმდენჯერ მცირდება, რამდენი ოჯახის წევრის ჰყავს სარჩენი. მოგეხსენებათ, საქართველოში, სამწუხაროდ, ცოტაა ოჯახები, სადაც ერთზე მეტი დასაქმებულია, უმუშევარი კი რამდენიც გინდათ. ასე რომ, ადამიანს როდესაც აქვს თუნდაც 2000 ლარი და ინახავს მტელ ოჯახს, არ ნიშნავს, რომ არის საშუალო ფენის წარმომადგენელი. სულ ის კატეგორია, რომელსაც 3000 ლარზე მეტი აქვს შემოსავალი, არის დაახლოებით 32 000 ადამიანი. მთელ მოსახლეობასთან თანაფარდობაში ეს გამოდის 1%-ზე ნაკლები. ასე რომ, საუკეთესო შემთხვევაში ქვეყნის 1%-ია საშუალო ფენა. რეალურად კი ასეთი კატეგორია საერთოდაც არ გვყავს", - დასძენს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ვახტანგ ჭარაია.
