"თუ საპრეზიდენტო არჩევნებში ოპოზიციის დიდი ნაწილი ერთ კანდიდატზე არ შეჯერდება, წარმატების შანსი არ ექნებათ, ასეთ კანდიდატურად კი ორად ორ პიროვნებას ვხედავ: უსუფაშვილს ან მარგველაშვილს. ამ ორ ადამიანს აქვს საშუალება, "ქართული ოცნებიდან" წამოსული ამომრჩეველი მიიმხროს. თუ ოპოზიციის ერთიანი კანდიდატი სათანადო წინააღმდეგობას გაუწევს მმართველი ძალის კანდიდატს, ეს ამომრჩეველს გაუჩენს იმედს, რომ 2020 წლისთვის `ქართული ოცნების~ დამარცხება შესაძლებელი იქნება. თუ ოპოზიცია ერთიან კანდიდატზე ვერ შეთანხმდება, შესაძლოა, უკეთესიც კი იყოს საერთოდ უარი თქვან საპრეზიდენტო არჩევნებში მონაწილეობაზე და მარტო დატოვონ "ქართული ოცნება". ასეთ შემთხვევაში კარგად გამოჩნდება, ბოლოს და ბოლოს, რამდენი მხარდამჭერი ჰყავს "ქართულ ოცნებას" და მიუხედავად იმისა, რომ `ქართული ოცნების~ კანდიდატი გაიმარჯვებს, ეს სერიოზული პოლიტიკური განაცხადი იქნება 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნებისთვის... - აცხადებს ექსპერტი ვახტანგ ძაბირაძე გაზეთ "კვირის პალიტრისთვის" მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით "თუ "ოცნება" წლის ბოლომდე სიტუაციას ვერ შემოაბრუნებს, ცუდი პროცესები დაიწყება" /"თუ ეს სიმართლეა და მთავრობა წულუკიანის მძევლად იქცა, მაშინ ეს ქალბატონი ამ ხელისუფლებას გადაიყოლებს. ბარემ პრემიერად პირდაპირ წულუკიანი დანიშნონ, თუ ის ყოფილა ყველაზე გავლენიანი ფიგურა და თანამდებობიდან ვერ ათავისუფლებენ".

"ჩვენ ინერციულად ისევ ვფიქრობთ, რომ საზოგადოება კვლავ ქარიზმატულ ლიდერს ითხოვს. თუმცა, მგონია, რომ ეს მოთხოვნა აღარ არის ასეთი მძაფრი, მით უფრო, რომ თითქმის ყველანაირი ქარიზმატული ლიდერი მოვსინჯეთ - მდიდარიც, ღარიბიც, კომუნისტიც, დისიდენტიც... მხოლოდ ეკლესიიდან წამოსული ქარიზმატული ლიდერი არ გვყოლია და იმედია, ამგვარი რამ არც მოხდება. მგონი, დროა, ქარიზმატულ წინამძღოლთა დრო რეალურ ლიდერთა ეპოქით შეიცვალოს. ისე, თუ მესამე ცენტრი ვერ ჩამოყალიბდა და საზოგადოების განწყობას პოლიტიკურმა სპექტრმა ვერ უპასუხა, მაშინ რეალურია, რომ პროცესებმა კვლავაც ქუჩაში და გაცილებით მძაფრად გადაინაცვლოს და სწორედ ქუჩამ შექმნას ასეთი ქარიზმატული ლიდერი, როგორც ამ ცოტა ხნის წინ სომხეთში მოხდა. ფაშინიანი მანამდე არ იყო ქარიზმატული პოლიტიკოსი, ის წარმოადგენდა პოლიტიკურ ოპოზიციას, მაგრამ მისგან მეამბოხე ლიდერი სწორედ ქუჩამ შექმნა", - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ვახტანგ ძაბირაძე.

"ქვეყანას სჭირდება სწრაფი და რეალური რეფორმები, რაც ახლა ხდება - სამინისტროების შეერთება, გაყოფა და ა.შ. აქამდეც არაერთხელ გვინახავს - რა შედეგზეა გათვლილი ეს ცვლილებები, იცის ვინმემ?! როდესაც კულტურის სამინისტროს ვუერთებთ განათლების უწყებას და ვარქმევთ კულტურის დეპარტამენტს, თუმცა ვაკისრებთ იმავე ფუნქციებს, რაც სამინისტროს ჰქონდა, მიპასუხოს ვინმემ, რა აზრი აქვს ასეთ შეერთებას?! გარდა ამისა, ჩვენ კონსტიტუციურად ვართ საპარლამენტო მმართველობა, მაგრამ განა ეს რეალურია?! საპარლამენტო მმართველობა ნიშნავს, რომ გამარჯვებული პარტიის ლიდერი ხდება პრემიერი, პარლამენტი კი ახერხებს მთავრობის საქმიანობის ზედამხედველობას. თუ პარტიის თავმჯდომარე ისევ რჩება პარტიის თავმჯდომარედ და ის გვინიშნავს ქვეყნის პირველ პირს, მაშინ რა წყობას ვიღებთ? ასეთი პრინციპით აწყობილი სისტემა ეფექტიანი ვერასდროს იქნება. კვირიკაშვილი ორი წლის განმავლობაში პრემიერი იყო, მაგრამ ვერ ჩამოყალიბდა ლიდერად, ისევე როგორც მისი წინამორბედი და იცით, რატომ? მათ საკუთარი მინისტრთა კაბინეტის შექმნაც კი ვერ შეძლეს. მათ მინისტრთა კაბინეტში ვიღაცას ივანიშვილი ნიშნავდა, ვიღაცას - პოლიტიკური სუს-ი, ვიღაცას - კიდევ სხვა... როდესაც ასეთი ვერტიკალი არ არის, როდესაც გუნდი არ არის, წარმატების მიღწევა შეუძლებელია", - განაგრძობს რესპონდენტი.

"როდესაც მეკითხებით, ბახტაძე იქნება თუ არა წარმატებული, ჩამოყალიბდება თუ არა ლიდერად, შეძლებს თუ არა რეფორმების გატარებას, ჩემი პასუხია - ვერა! ის ახალგაზრდა და მოტივირებული ადამიანია, მაგრამ დღეს ქვეყანაში შექმნილ ვითარებაში პრემიერი, რომელსაც არ აქვს პოლიტიკური კაპიტალი, ვერაფერს იზამს. ასეთი პოლიტიკური კაპიტალი `ქართულ ოცნებაში~ ერთადერთ კაცს აქვს - ეს არის ბიძინა ივანიშვილი. როდესაც ის პრემიერობიდან გადადგომას აპირებდა, ღია წერილით მივმართე. ვუთხარი, რომ ამ ნაბიჯის გადადგმა არ შეიძლებოდა, რომ ცუდად წავიდოდა საქმე... ასეც მოხდა... ახლა დაბრუნდა პოლიტიკაში და დაბრუნდა არასწორ ადგილზე. ის უნდა დაბრუნდეს იქ, საიდანაც რეალურად შეძლებს მართვას. სხვაგვარად ეს სისტემა არ მუშაობს და ვერც იმუშავებს. ძალიან მინდა, წარმატებული იყოს ხელისუფლება, მაგრამ ვერ იქნება... თუმცა, ყველაფრის მიუხედავად, `ქართულ ოცნებას~ ჯერჯერობით მაინც აქვს რესურსი, რომ ცუდად მიმავალი პოლიტიკური პროცესი შეაჩეროს და შემოაბრუნოს, ოღონდ ამას სჭირდება უმნიშვნელოვანესი ხარვეზის გამოსწორება - პრემიერად სხვა კაცი არ უნდა იჯდეს და ქვეყანას რეალურად სხვა არ უნდა მართავდეს. მხოლოდ ეს არ იქნება საკმარისი, მაგრამ ამით უნდა დაიწყოს," - დაასკვნის ექსპერტი. 

"ჩემი აზრით, თუ წლის ბოლომდე "ქართული ოცნება" ვერ შეძლებს ცუდად მიმავალი პროცესების შეჩერებას, მას ძალიან გაუჭირდება. ამან შეიძლება მიგვიყვანოს უმართავ პროცესებამდე, ისევ ქუჩაში გადაინაცვლოს პოლიტიკურმა აქტიურობამ და ამას რა მოჰყვება, არავინ იცის... კადრების შერჩევა, ვფიქრობ, კომპლექსური პრობლემაა. გარდა იმისა, რომ ქვეყანაში პროფესიონალი ცოტაა, მათგან პოლიტიკაში წასვლაც ძალიან ცოტას უნდა. სულ არ არის გასაკვირი, თუ ადამიანი, რომელსაც აქვს წარმატებული კარიერა, მით უფრო - უცხოეთში და აქვს მაღალი ანაზღაურება, ჩამოსვლასა და მინისტრობაზე უარს ამბობს. გარდა ამისა, მას ვერ ექნება სტაბილურობის განცდა, რადგან არავინ იცის, როდის გაუშვებენ ამ პრემიერს თანამდებობიდან და თავის მოყვანილ ადამიანებსაც, ტრადიციულად, უკან მიაყოლებენ. ძალიან რთულია, გადადგა ასეთი ნაბიჯი და მინისტრის პორტფელი ჩაიბარო, როდესაც გუნდის იმედი არ გაქვს. კაბინეტის დაკომპლექტების პრობლემა წარმოშვა პარტიის შიგნით არსებულმა დაჯგუფებებმაც. მათ შორის დიდი ბრძოლა მიდის. ეს ჯგუფები საკუთარი გავლენის გაძლიერებას ცდილობენ. ძალიან მნიშვნელოვანია, ვინ შეადგენს 2020 წლის საპარლამენტო სიას, ამიტომაც გავლენის სფეროებისთვის ბრძოლა სულ უფრო მძაფრდება", - ამბობს ვახტანგ ძაბირაძე.

"რაც შეეხება წულუკიანს, მეც ვფიქრობ, რომ ძალიან ბევრი პრობლემა დაგროვდა, რასაც მან თავი ვერ გაართვა. რომელი ერთი ჩამოვთვალო: სასამართლო სისტემის გაუმართაობა, ჩამოშლილი მართლმსაჯულება, საერთაშორისო ასპარეზზე არაერთი მარცხი და ა.შ. სიმართლე გითხრათ, არ მჯერა, რომ ის აშანტაჟებს "ქართულ ოცნებას". თუ ეს სიმართლეა და მთავრობა წულუკიანის მძევლად იქცა, მაშინ ეს ქალბატონი ამ ხელისუფლებას გადაიყოლებს. ბარემ პრემიერად პირდაპირ წულუკიანი დანიშნონ, თუ ის ყოფილა ყველაზე გავლენიანი ფიგურა და თანამდებობიდან ვერ ათავისუფლებენ... ბუნებრივია, ისმის კითხვა: მაშ, რატომ არ ათავისუფლებენ? მე უფრო მგონია, რომ ე.წ. ხორავას ქუჩის საქმის გამო შოთაძის წავლის შემდეგ, რაც ოპოზიციამ საკუთარ გამარჯვებად მიითვალა, "ქართულ ოცნებას" აღარ უნდა, წულუკიანიც გაუშვას. მისი წასვლაც შეიძლება სწორედ ამ საქმეს დაუკავშირდეს, თუმცა ეს არ ნიშნავს, რომ გარკვეული დროის შემდეგ მას არ შეელევიან", - დასძენს ექსპერტი და შეკითხვაზე - "მიუხედავად იმისა, რომ ` ოცნება~ საზოგადოებას დაჰპირდა, მთავარი პროკურორის პოსტზე დამოუკიდებელ და საზოგადოებისთვის მისაღებ ადამიანს შეარჩევდა, ჩანს, ამ პოსტზე სახელისუფლებო ჩინოსანს, შალვა თადუმაძეს დანიშნავენ..." - პასუხობს:

"ამ პროცესმაც აჩვენა, რომ ამ მიმართულებით არაფერი შეიცვლება. ისე, სიმართლე უნდა ითქვას - მხოლოდ ერთი ადამიანი, რაც უნდა საუკეთესო შეერჩიათ ამ პოსტზე, ვერაფერს იზამდა, რადგან სისტემაა უკიდურესად მძიმე და მას ერთი კაცის შეცვლა ვერ უშველის. სამწუხაროდ, ჩვენი პროკურატურა რჩება საბჭოთა სამართალდამცავი სისტემის იდეოლოგიურ მემკვიდრედ. "ნაციონალური მოძრაობის" მართვის ცხრა წელმა სწორედ ძველი საბჭოური სისტემის რეანიმაცია მოახდინა. დღევანდელი პრობლემა პერსონა მურუსიძე კი არ არის, არამედ ის სისტემა, რომლის სიმბოლოც არის მურუსიძე..."