[მანანა ნოზაძე]

„კონსერვატიული პარტიის“ ლიდერი ზვიად ძიძიგური მიიჩნევს, რომ „ახალმა მემარჯვენეებმა“ ცდუნებას ვერ გაუძლეს, ხოლო ქრისტიან-დემოკრატებმა - ზეწოლას. ასეთი რამ კი ქართულ პოლიტიკაში პირველად არ ხდება. 

რვიანიდან ორი პარტიის გასვლის შემდეგ როგორ განვითარდება მოვლენები?

- მოვლენების შემდგომი განვითარება თავიდან ბოლომდე ჩვენზეა დამოკიდებული. რა თქმა უნდა, ამ ყველაფერმა, განსაკუთრებით საერთაშორისო მხარდაჭერის თვალსაზრისით, შესაძლოა, ოდნავ შეასუსტა ჩვენი პროექტის სიძლიერე, მაგრამ მომხდარს „ზოგი ჭირი მარგებელიას“ პრინციპით უნდა შევხედოთ. როცა ნებისმიერ წერტილ-მძიმესთან დაკავშირებით, „რვიანის“ სხდომაზე რამდენიმესაათიანი დებატები იმართებოდა ხოლმე, ეს ძალიან დიდი, სერიოზული პრობლემა გახლდათ.

მაინცდამაინც იმ ორი პარტიის გამო?

- დიახ, ძირითადად იმ ორის გამო. აქედან გამომდინარე, ვფიქრობ, რომ ჩვენს პოლიტიკურ გააქტიურებას ახლა წინ არაფერი უდგას და სამოქალაქო საზოგადოებასთან ერთად უნდა მოვახერხოთ და შევძლოთ გააქტიურება. თუ როგორ მოხერხდება ეს, რა ნაბიჯები გადაიდგმება, და აქედან საკუთარ თავზე რა წილს აიღებს სამოქალაქო საზოგადოება, ამ საკითხებს ცალკეულ შეხვედრებსა და უფრო პრივატულ შეკრებებზეც დავადგენთ. მაგრამ, ერთი - ფაქტია, რომ „რვიანიდან“ დარჩენილმა ექვსმა პარტიამ კარგად იცის, თუ არ ვიაქტიურებთ, ასეთ შემთხვევაში, ქვეყანაში ცვლილებების განხორციელება არ მოხდება. იმას არ ვამბობ, რომ ახლა ჩვენი კოლეგების მსგავსად, პარლამენტში მოხვედრა - არმოხვედრაზე ვიყოთ ორიენტირებულნი, არამედ არსებული სიტუაცია რამდენაირად უნდა შევცვალოთ.

თქვენი აზრით, პარლამენტში მოხვედრა-არმოხვედრაზე გაიყიდა ეს ორი პარტია და, ამას დამატებულ მილიონ ლარზე?

- მე ვფიქრობ, მათ ვერ გაუძლეს ცდუნებებსა და ზეწოლებს, რაც ძალიან სამწუხაროა. რომ გაეძლოთ, ასეთ შემთხვევაში, ხელისუფლებისგან დათმობების მხრივ ჩვენ გაცილებით მეტს მივაღწევდით, მაგრამ რაც არის, ეს გახლავთ რეალობა. ასეთი რამ პირველად არ ხდება პოლიტიკაში და იგივე ითქმის ქართულ პოლიტიკაზეც, სადაც ასეთი რამ უჩვეულო არ არის.

ელოდით მათგან ასეთი ნაბიჯის გადადგმას და „რვიანიდან“ გასვლას?

- რა თქმა უნდა, ასეთი საშიშროება რომ იყო, ამას ვხედავდით. მაგრამ საკუთარ გადაწყვეტილებას ყველა თავად ღებულობს. მე არ ვიზიარებ იმ მოცემულობას, თითქოს, რაც მოხდა, ეს კარგია. გაცილებით აჯობებდა, „ახალ მემარჯვენეებს“ ცდუნებისთვის გაეძლოთ, ხოლო ქრისტიან-დემოკრატებს - ზეწოლისთვის.

ხელისუფლება აცხადებს, რომ ექვსეულთან სალაპარაკო მაგიდასთან დაჯდომას არ აპირებს.

- ასე ამბობდა მარტშიც, - არაფერს შევცვლიო, მაგრამ მერე მოუწია შეცვლა. ასე რომ, ხელისუფლება რას აცხადებს, ჩვენ ამის მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, მაშინ საერთოდ დავანებოთ თავი პოლიტიკურ ბრძოლას. ხელისუფლება ყოველთვის ასეთ რამეს ამბობს, რომ ის არ შეცვლის ქვეყანაში არსებულ პოლიტიკურ ბალანსს, რომ არ შეცვლის ამა თუ იმ მთავრობის წევრს, არ გადადგამს ნაბიჯს ქართველი მოსახლეობის ინტერესების შესაბამისად. ასეთ რამეს ხშირად აცხადებდნენ, მაგრამ მერე საპირისპიროდ წასვლა უწევდათ. ამდენად, არაფერს ნიშნავს, ხელისუფლება რას აცხადებს.

მას შემდეგ, რაც ორმა სუბიექტმა დაგტოვათ, „რვიანის“ მიმართ ისედაც მცირედ არსებული იმედი კიდევ უფრო შესუსტდა. თუმცა საზოგადოების მნიშვნელოვან ნაწილს „რვიანის“ მიმართ ნდობა თავიდან არც ჰქონია. ასეთი ქმედებები და ორი პარტიის მიერ ხელისუფლებასთან გადაბარგება ხალხის თვალში არასერიოზულად აღიქმება და ისევ ყოფილი „რვიანის“ რეპუტაციას ურტყამს. 

- პარტიებისა და საზოგადოების ბევრი წარმომადგენლის მხრიდან „რვიანის“ მისამართით სულ ისეთი წყევლა-კრულვა იყო გაჩაღებული, რომ არ ვიცი, რა გითხრათ. ახლა კი, თუ რაიმეს იმედი ჰქონდათ ამ კეთილ ადამიანებს, მაშინ რაღას გვწყევლიდნენ? იმდენი წყევლეს ეს „რვიანი“, რომ ორი პარტია წავიდა. რა თქმა უნდა, ეს ხუმრობით, მაგრამ არა უშავს, - წავიდა ორი, დარჩა ექვსი.

ის „ექვსეული“ მოვლენების მიმართ რამდენად მყარი და მედეგი იქნება?

- ამასთან დაკავშირებით ჩვენს კონკრეტულ განცხადებებს უახლოეს ხანში გავაკეთებთ. კონსულტაციების რეჟიმში ვართ. მას შემდეგ, რაც ეს ორი პარტია წავიდა თავის გზაზე, უფრო სწორად, თავის გზაზე არ წასულან, არამედ ხელისუფლების გზას დაადგნენ, ვაპირებთ ჩვენი შეჯერებული პოზიციების შემდგომ დეკლარირებას. სავარადუდოდ, ამას გავაკეთებთ რვა ივლისს. გვინდა ხალხმრავალ შეკრებაზე გამოვაცხადოთ ამის შესახებ.

მაინც რითი გადაიბირა ეს ორი პარტია ხელისუფლებამ? მართალია გავრცელებული ჭორები, რომ ბიზნესის ინტერესია „ახლებშიც“ და ქდმ-შიც?

- არ ვიცი, ხელისუფლებას შეუძლია, ბევრი ცდუნება დაუდოს პოლიტიკურ პარტიებს. სხვა პარტიების წინაშეც იყო ამგვარი ტიპის წინადადებები, მაგრამ სამწუხაროდ, ამ ორმა ვერ გაუძლო.

ხომ არ ფიქრობთ, რომ „რვიანის“ დაშლამ „სახალხო კრების“ წისქვილზეც დაასხა წყალი? მით უფრო, ნინო ბურჯანაძე თავიდანვე უნდობლად უყურებდა ხელისუფლებასა და „რვიანს“ შორის გამართულ დიალოგს. ამასთან, ბურჯანაძე აცხადებდა, რომ სწორედ ასე განვითარდებოდა მოვლენები და „რვიანი“ ხელისუფლებას საარჩევნო პროცესს ვერ დაათმობინებდა. რისი იმედი უნდა ჰქონდეს „ექვსიანს“?

- ვურჩევ, ნინო ბურჯანაძემ ჩვენი ჭკუის დარიგებისგან თავი შეიკავოს. მეტიც, საკუთარ პოლიტიკურ პროექტებსაც დაანებოს თავი. ამასაც არ ვიტყოდი, საკუთარ პოლიტიკურ პროექტებს მიხედოს-მეთქი, რადგან მისი პოლიტიკური პროექტი თავიდან ბოლომდე ავანტიურა იყო. სხვის დარიგებაზე ხელი აიღოს. ის, რომ ამ ქვეყანას არჩევნების გარდა სხვა გზა არ აქვს, ეს  ჩვენთვის იყო და რჩება მთავარ ამოსავალ პოზიციად.

მართალია, რომ  საერთაშორისო არენაზე გამოსაჩენად, ქდმ-მ „რვიანის“ სასარგებლოდ გარკვეული როლი შეასრულა? რადგან დასავლეთმა დაინახა, რომ საპარლამენტო ოპოზიციამაც კი სხვა ოპოზიციონრებთან ერთად „რვიანის“ ფორმატში გაერთიანება ამჯობინა?

 - დიახ, ქრისტიან-დემოკრატებმა გარკვეული როლი შეასრულეს. როცა ოფიციალური საპარლამენტო უმცირესობა ოპოზიციურ პოლიტიკურ პროექტში მონაწილეობს, საერთაშორისო და უცხოელი მეგობრების თვალში ეს მნიშვნელოვანი და კარგი ამბავია. რა თქმა უნდა, ეს ასეა. მაგრამ ქრისტიან-დემოკრატებმა ეს დადებითი როლი შეასრულეს, ხოლო შემდეგ რაც გააკეთეს, ფაქტობრივად, პირველ კარგ საქციელს ჰკრეს წიხლი და ჩააგდეს.

ამჯერად ქრისტიან-დემოკრატებსა და „ახლებს“ ამერიკელ სენატორ მაკკეინთან შესახვედრად გზა გაეხსნათ. ხელისუფლების გზაზე დამდგარი ამ ოპოზიციონრების ასეთ უცხოურ ვოიაჟებს რით ახსნით?

- ახლა მაკკეინს შეხვდებიან თუ სხვა ვინმეს, მნიშვნელობა არ აქვს. ერთ ნიშანდობლივ რამეს გეტყვით, ხელისუფლების დამოკიდებულება უკვე ცხადია.  გამყრელიძისა და თარგამაძის მაკკეინთან შეხვედრა ტელევიზიით აჩვენეს, ხოლო  ბათუმში ამერიკელ კონგრესმენებთან ალასანიას, უსუფაშვილისა და შარტავას შეხვედრა არ  გააშუქეს. ანუ „რუსთავი 2“-მა თურმე ვაშინგტონში იპოვა პოლიტიკური ფიგურები, ხოლო ბათუმში ვერ „იპოვა“, რომლებიც, ასევე, ამერიკელ კონგრესმენებს ხვდებოდნენ. ესაა ხელისუფლების დამოკიდებულება. ამიტომ ჩვენ უნდა ველოდოთ, რომ სახელისუფლებო სატელევიზიო სივრცე  იმ პარტიებისთვის გაიხსნება, რომლებიც ხელისუფლების წისქვილზე ასხამენ წყალს და მათი შემოთავაზებების მიმართულებით მიდიან.

ოპოზიციური „ექვსეულის“ მიმართ ნინო ბურჯანაძეს თითქოს გული მოუბრუნდა.  „დემოკრატიული მოძრაობის“ ლიდერი დარჩენილი ექვსი პარტიის გადაწყვეტილებას იწონებს და „ექვსეულის“ მიერ ხელისუფლების შეთავაზებაზე უარის თქმას იზიარებს. ბურჯანაძესთან და „სახალხო კრების“ წევრებთან ინტეგრაცია დასაშვებად მიგაჩნიათ?

- არ ვიცი, „სახალხო კრება“ რამდენად იგულისხმება. ჩემთვის არ არის ცალსახა საკითხი, ეს კრება ფაქტობრივად, იმართებოდა ერთი პარტიისა და პოლიტიკური პერსონის ეგიდით. მუდმივად ასე იყო, ეს პერსონა კი ამბობდა, რომ მე 21-ში დილით დავიწყებ აქციებს და 26-ში ვეღარ ჩაიბარებს ხელისუფლება „პარადს“. ჩვენთვის მისაღებია იმ ხალხთან და იმ ძალებთან ურთიერთობა, რომლებიც ავანტიურის ნაცვლად სწორი პოლიტიკური პროექტების მიმდევრები არიან, მხარს უჭერენ არჩევნებს და იგი ცვლილებების ერთადერთ გზად მიაჩნიათ.

ბურჯანაძე რომ მოვიდეს „ექვსიანთან“, უკან გააბრუნებთ?

- ჯერ ერთი, ბურჯანაძე არ მოვა, ამაში დარწმუნებული ვარ. და, რომც მოვიდეს, პირადად ჩემი პოზიცია იქნება, რომ ის ძალა, რომელიც ჯოხებითა და  შურდულებით აპირებდა ხელისუფლების დამხობას, არ არის საჭირო, ახლაც ჩაერთოს და აქაც დაიწყოს თავისი ჯოხებისა და შურდულების თემების შემოტანა. აქ მე არ მჭირდება ასეთი თემები.

მართალია, თქვენ, როგორც ოპოზიციური „ექვსიანის“ წევრებმა, საზოგადოებასთან მჭიდრო ინტეგრაცია მოითხოვეთ, მაგრამ საზოგადოების მხარდაჭერა არც ისე მაღალი იყო, ბევრი შენიშვნაც ჰქონდათ „ექვსიანის“ მიმართ. განსაკუთრებით მედიის წარმომადგენლები აქტიურობდნენ, რომლებიც ინტეგრაციას დაუშვებლად მიიჩნევდნენ და მათ გარეშე ბრძოლას გთავაზობდნენ.

- ძალიან კარგია ასეთი შენიშვნები. კრიტიკული დამოკიდებულება არ გვღლის, არ გვაღიზიანებს. პირიქით, ეს კარგია, რადგან მუშაობის პროცესში გვეხმარება.

ეს შეგაცვლევინებთ გადაწყვეტილებას, გახდეთ საარჩევნო ბლოკი?

საარჩევნო ბლოკი ვიქნებით თუ სამშენებლო ბლოკი, ამ საკითხზე გადაწყვეტილებას როცა მივიღებთ, მაშინ განვაცხადებთ კიდეც. ამ ეტაპზე არ ვიცით, რა მოხდება. ეს უკიდურესად ბოლო წერტილია. მანამდე, პოლიტიკური ბლოკის ჩამოყალიბებამდე, ძალიან ბევრი საფეხურია გასავლელი. ახლა ჩვენთვის საინტერესოა, სამოქალაქო საზოგადოებასთან როგორი ტიპის ინტეგრაციაზე შევთანხმდებით, რასაც გამოვაცხადებთ 8 ივლისს კალაბურთის სასახლეში.