"ძველით ახალ წელს "სუხიშვილებმა" კონცერტი გამართეს, რომლის კულმინაციაც ილიკო სუხიშვილის მიერ შესრულებული მოდერნიზებული "ცეკვა ქართული" გახდა. ამ ექსპერიმენტმა სოციალურ ქსელში აზრთა სხვადასხვაობა გამოიწვია. აღმოჩნდა, რომ მნახველების ნაწილს ცეკვა არ მოეწონა. კრიტიკას მოგვიანებით ნინო და ილიკო სუხიშვილებმა უპასუხეს. მათი თქმით, "ცეკვა ქართული" ექსპერიმენტული პროექტია, რომელმაც შესაძლოა, გააგრძელოს ცხოვრება, რადგან ცეკვის განვითარება ექსპერიმენტების გარეშე წარმოუდგენელია. "არ მინდოდა კონკრეტული ხალხის, კუთხის ან ისტორიის, ციხე-სიმაგრის გადარჩენის ამბის მოყოლა, უფრო ხასიათისა და განწყობის გადმოტანა, თუნდაც დღევანდელი ქართული განწყობის. როგორ ფიქრობთ, დღეს ახალგაზრდა გოგო-ბიჭი ქართულს შინაგანად როგორ ცეკვავს? თუ ქართველი ადამიანი ელექტრონულ მუსიკაზე ისე მოძრაობს, როგორც სხვა არავინ, ვერავინ დამაჯერებს, რომ ის ქართული არ არის", - აღნიშნა ილიკო სუხიშვილმა, რომლის თქმით, "არ არის აუცილებელი, მას ჩოხა ჩააცვა და დიმპიტაური დაუკრა", - მიმართავს გაზეთი "რეზონანსი" საზოგადოების წარმომადგენლებს კითხვით - როგორ აფასებთ "სუხიშვილების" "ცეკვა ქართულის" კლუბურ ვერსიას?

"მე ვფიქრობ, სუხიშვილებმა დაიმსახურეს, რომ იმუშაონ ისე, როგორც უნდათ. საერთოდ, ხელოვანი არაფრით უნდა შეზღუდო, მით უმეტეს, რომ ისინი ინახავენ ძველ, ტრადიციულ ფორმებსაც და ახალსაც ქმნიან. სხვათა შორის, ქართული ცეკვით ახალი თაობები რომ ინტერესდებიან, სწორედ "სუხიშვილების" დამსახურებაა. საერთოდ, კარგია, როცა ხელოვანი კულტურულად და გემოვნებით ქმნის, ამიტომ მე ძალიან მოწონს", - აცხადებს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ხელოვნებათმცოდნე დოდო ხურცილავა.

"მე ყოველთვის მიყვარს რაღაც ახალი, ექსპერიმენტული. შეიძლება უბრალოდ სახელთან იყო მეტი სიფრთხილე საჭირო იმიტომ, რომ, როგორც ილიკომ ახსენა, ეს არის "ცეკვა ქართული", რაც ჰქვია ტრადიციულ ცეკვასაც. ამისთვის რომ დაერქმიათ "ქართული ცეკვა", შესაძლოა, ამხელა ამბავი არ ატეხილიყო. ქართველები მაინც ძალიან დიდ მნიშვნელობას ვანიჭებთ სიტყვებს, მათ წყობას და იდიომებს, თორემ, სხვა მხრივ, ძალიან პლასტიკურია, ნოვატორულია და მე ძალიან მომწონს", - ამბობს მომღერალი ირმა სოხაძე.

"მე ვფიქრობ, სხვა სახელი რომ დაერქმიათ, ეს პრობლემაც არ იქნებოდა. ხშირად სახელი ბევრ რამეს ცვლის. საერთოდ, ხელოვნების ერთ-ერთი ნიშანია, რომ ის ყველას არ მოსწონს. თუ ყველას მოეწონა, ის უკვე კულტურაა. ამიტომ ხელოვანს ინტერპრეტაციის სრული უფლება აქვს და თუ საზოგადოება არ მიიღებს, ესეც აბსოლუტურად ნორმალურია", - მიიჩნევს ფოტოგრაფი იური მეჩითოვი.

"ამ ბიჭმა იცეკვა თავისი ინტერპრეტაციით, რა მოხდა მერე?! ქორეოგრაფის, რომელსაც დიდი წვლილი აქვს შეტანილი თავისი ქვეყნის კულტურის პოპულარიზაციაში, ასე ერთი ხელის მოსმით მიწასთან გასწორება რა უბედურებაა?! მაინტერესებს, ამ ბავშვებს მეტი არაფერი გაუკეთებიათ?! მთელი ცხოვრება ქართულ ცეკვას ემსახურებიან და რა მოხდა, თუკი ქართული და არაქართული ილეთების შერწყმით იმპროვიზაცია მოხდა?! თავისუფალი ქვეყანა რომ ვართ, ამაზე მეტყველებს ისიც, რომ თამარი გვყავდა მეფედ და არ მესმის, ამ 21-ე საუკუნეში რა გვჭირს. ყველა სიახლის ასე ხისტად მიღება, რომ ქართველობას გვართმევენ და ა.შ., გაგონილა?!" - დასძენს პუბლიცისტი თაკო ჩარკვიანი