“ერევანში გამართულ შეხვედრაზე მერაბიშვილსა და რუსეთის შს მინისტრს  შორის საუბარი მიდიოდა მომავალი ქართული სახელმწიფოებრივი ინტერესების დათმობაზე,

საკუთარი სკამებისა და ძალაუფლების შენარჩუნების სანაცვლოდ. იქ შეიძლება საუბარი  ყოფილიყო რუსეთის მსო-ში გაწევრიანებაზე, ან საქართველოს რკინიგზის რუსებისთვის გადაცემაზე. თუ ამ ვიზიტის შესახებ დაწვრილებითი ინფორმაციას არ გამოაქვეყნებენ, მერაბიშვილს მივუვარდებით", - განაცხადა “ახალ თაობასთან" საუბრისას

“ლეიბორისტული" პარტიის ერთ-ერთმა ლიდერმა, გიორგი გუგავამ. თქვენ ვანო მერაბიშვილს რუსეთის შსს მინისტრთან ფარულ გარიგებაში ადანაშაულებთ და ხელისუფლებისგან მერაბიშვილისა და რუსეთის შსს მინისტრის ერევანში შემდგარი შეხვედრის შესახებ დეტალური ინფორმაციის გამოქვეყნებას ითხოვთ, რა მოხდა და რა გარიგება შედგა ამ შეხვედრაზე მერაბიშვილსა და ნურგალიევს შორის, ბატონო გიორგი?

- ე.წ. რუსეთის აგენტების, “კოჭოიების" რისხვა ერევანში მის და სააკაშვილის მიერ ოკუპანტად გამოცხადებული სახელმწიფოს შსს მინისტრს, რაშიდ ნურგალიევს ფარულად შეხვდა. ინფორმაცია ამ შეხვედრის შესახებ კი საგულდაგულოდ დაიფარა. არადა, მოგეხსენებათ, ესენი სადმე რომ ჩადიან, ჟურნალისტების ჯარი მიჰყვებათ, თითოეული მათი გადაადგილება გადაღებულია და მაყურებელს თავიანთი პროპაგანდისტული მანქანების საშუალებით თავს ახვევენ ხოლმე, თუ რა საოცრად წარმატებული ვიზიტები ჰქონდათ და ა.შ.

და ეს შეხვედრა, რადგან დაიფარა, იმიტომ გაგიჩნდათ გარკვეული ეჭვი, თუ რაიმე კონკრეტულ ინფორმაციაზე დაყრდნობით აცხადებთ, რომ ამ შეხვედრაზე მერაბიშვილს და მურდალიევს შორის ფარული გარიგება შედგა?

- რატომ ეჭვები, მე შემიძლია არაერთი არგუმენტები მოვიყვანო იმასთან დაკავშირებით, რომ ჩვენი ქვეყანა სწორედაც რომ ამ ხელისუფლების ღალატობრივი პოლიტიკის შედეგად დაზარალდა. მოდით, გავიხსენოთ 2008 წლის ომის შემდეგ როგორ დაკარგა საქართველომ ტერიტორიები, როგორ მოხდა ქართული სახელმწიფოებრივი სივრცის სამ ნაწილად გახლეჩვა და დღეს, ამათი ღალატობრივი ქმედების გამო ცხინვალსა და აფხაზეთში უცხო ქვეყნების ელჩები სხედან. ასევე, გავითვალისწინოთ ის გარემოება, თუ ვისი ბრძანებით დაიცალა კოდორი, ეს ბრძანება მერაბიშვილის მიერ იქნა გაცემული ხომ. უმნიშვნელოვანესი სტრატეგიული ფორპოსტი რუსეთს თოფის გაუსროლელად ჩააბარეს ხომ.

ანუ ხელისუფლებამ ამ ქმედებით მაშინ, ასე ვთქვათ, რუსეთის საქმე გააკეთა?

- რა თქმა უნდა, ამით რუსეთის საქმე გაკეთდა. მეტსაც გეტყვით, საქართველოს ეკონომიკის ნახევარზე მეტი, ყოველ შემთხვევაში ძირითადი სტრატეგიული ობიექტები ჩაბარდა რუსეთს, როგორც ომამდე, ასევე ომის შემდეგაც. მაგ: რუსეთის უშიშროების გენერლის, გენერალოვის ხელში გადავიდა მადნეული. ხრამჰესი, ხრამი ერთი, ხრამიორი, ეიეს თელასი და ენერგოპრო ჯორჯიაც რუსების ხელშია. რუსეთის ინტერესია გარდაბნის გრესშიც, მანდ თბოელექტრო სადგურია და ისიც რუსების ხელშია და ა.შ. ეს ყველაფერი განხორციელდა სწორედაც რომ სააკაშვილის რეჟიმის მოღალატეობრივი პოლიტიკის შედეგად. გავითვალისწინოთ ის ფაქტიც, რომ რუსულ პრესაში დადებითად გაპიარებულ იქნა და არაერთი სტატია მიეძღვნა მერაბიშვილს და მის მიერ გატარებულ ე.წ. რეფორმებს. აი, ამის შემდეგ აღმოვჩნდით ჩვენ ამ ფარული შეხვედრის, რომელსაც ჩვენ ფიგულარულად, ადგილმდებარეობიდან გამომდინარე ერევნის შეთქმულება ვუწოდეთ, შემსწრე. ჩვენს ხელთ არსებული ინფორმაციით, ამ შეხვედრაზე საუბარი მიდიოდა მომავალი ქართული სახელმწიფოებრივი ინტერესების დათმობაზე, იმის სანაცვლოდ, რომ ჩვენმა ხელისუფლებამ საკუთარი სკამი და ძალაუფლება შეინარჩუნოს. აქ შეიძლება საუბარი ყოფილიყო რუსეთის მსო-ში გაწევრიანებაზე, ან საქართველოს რკინიგზის, იმ ერთ-ერთი უკანასკნელი სტრატეგიული ობიექტის, რომელიც ჯერჯერობით, სახელმწიფოს ხელშია რუსებისთვის გადაცემაზე და ა.შ. მათ შეუძლიათ გამოაქვეყნონ შეხვედრის დეტალები და დაამტკიცონ საპირისპირო. ეს არ იყო ტურისტული მოგზაურობა, ეს იყო შსს მინისტრის ოფიციალური ვიზიტი და კეთილი ინებონ და ამ ვიზიტის შესახებ დაწვრილებითი ინფორმაცია გამოაქვეყნონ.

ეს გარიგება პრეზიდენტთან შეუთანხმებლად და მისი ნებართვის გარეშე შედგებოდა?

- რა თქმა უნდა, არა. იცით, რა ხდება, რუსეთის სივრცე და ბაზარი მხოლოდ ქართველი ხალხისთვის გადაიკეტა, თორემ სააკაშვილის ოჯახს რუსეთთან მშვენიერი ეკონომიკური ურთიერთობა აქვს აწყობილი. გავიხსენოთ რუსული კომპანია ბილაინი, რომლის 40 % სააკაშვილი ფლობს. როგორ ხდება ეს, თუ რუსეთი ოკუპანტია? ანდაც, თუ ნებისმიერი ოპოზიციონერის მხრიდან რუსეთის პოლიტიკური ისტებლიშმენტის რომელიმე წარმომადგენლებთან შეხვედრა ღალატად ითვლება, მაშინ ეს სახელმწიფოებრივ ქმედებად რატომ უნდა ითვლებოდეს? 

ანუ თქვენ თვლით, რომ ხელისუფლება რეალურად რუსეთთან ჩახუტებულია და მეტიც, კრემლის მიერ იმართება, რასთან გვაქვს საქმე, ბატონო გიორგი?

- ფაქტია, რომ ხელისუფლების ქმედებებით მხოლოდ ჩვენი ქვეყანა ზარალდება,

სარგებელს მხოლოდ ჩვენი ჩრდილოელი მეზობელი ღებულობს, ხელშეუხებლობის გარანტიებს კი - სააკაშვილის რეჟიმი. რუსულ “ინტერრაოს", “ხრამ ერთი" და “ხრამ ორი" ხომ გადასცეს, ახლა კი საუბარია იმაზე, რომ “თელასის", რომლის 75%-ის მფლობელი ისედაც “ინტერრაოა", ის 25%, გადასცენ, რომელსაც ჩვენი სახელმწიფო ფლობს. მე მაინტერესებს, თუ რუსეთი ოკუპანტია, მაშინ რატომ და როგორ ხდება ასეთი გარიგებები და სახელმწიფო ინტერესების დათმობა? ალოგიკურია ხომ? მაგრამ თუ ჩავუღრმავდებით და გავაანალიზებთ ხელისუფლების დამოკიდებულებას რუსეთთან მიმართებაში, აღმოჩნდება, რომ კონკრეტულ სიტუაციებში შეხების საერთო წერტილებს მშვენივრად ძებნიან, თანამშრომლობენ კიდეც და ეს ყველაფერი, უპირველეს ყოვლისა, ბიზნესში გამოიხატება. როგორ და რატომ არის კრემლის ბიზნესმენი შარანგია, სააკაშვილის პარტნიორი საქართველოში? როგორ ხდება ის, რომ სააკაშვილის ბიძა გაეროში, განიარაღების საკითხებთან დაკავშირებით რუსეთის კვოტით მუშაობს? როგორ მოხდა თავის დროზე, 2003 წელს რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრი სააკაშვილთან ერთად მიტინგზე? რომში გამოძიება როგორ იწყებოდა, იცით, ისმებოდა კითხვა, თუ ვის აწყობდა ამა თუ იმ ბოროტმოქმედების ჩადენა, და ჩვენთან ვის აწყობს? აი, როდესაც ლოგიკურ ჯაჭვს ვაბამთ, ვხვდებით, რომ სინამდვილეში ამ რეჟიმს არანაირი ეროვნულ-სახელმწიფოებრივი ინტერესი არ ამოძრავებს. ამ რეჟიმს ერთადერთი მიზანი ამოძრავებს - ძალაუფლების და სკამების შენარჩუნება. და ამისთვის მზად არიან, რომ გაყიდონ სახელმწიფო ინტერესები, გინდ ჩრდილოეთის და გინდ დასავლეთის მიმართულებით. განვლილმა წლებმა დაადასტურა, რომ ისინი სახელმწიფო ინტერესებს თავიანთ მდგომარეობაზე ცვლიდნენ. სხვათა შორის, ამ შეხვედრას დაემთხვა რუსეთისა და საქართველოს ერთობლივი სამხედრო წვრთნები შავი ზღვის აკვატორიუმში. შემთხვევითობა კი პოლიტიკაში გამორიცხულია. ამიხსენით ერთი ოკუპანტის ჯართან ერთად როგორ ახორციელებს საქართველო საერთო წვრთნებს? მეორე დღეს კი ამას დაემთხვა თავდაცვის მინისტრის, ბაჩო ახალაის ვიზიტი ერევანში და განცხადებები იმასთან დაკავშირებით, რომ შესაძლებელია სომხეთმა და საქართველომ სამხედრო სფეროში ითანამშრომლონ. თუ იმას გავითვალისწინებთ, რომ გიურის ბაზა ამიერკავკასიაში ერთ-ერთი უდიდესი ბაზაა და ეს ბაზა რუსებს ეკუთვნის, მაშინ როგორ უნდა მოხდეს ეს? ალბათ, დამეთანხმებით, რომ ამდენი დამთხვევა შემთხვევითობა ნამდვილად ვერ იქნება. ვიმეორებ, ხელისუფლება ძალაუფლების შენარჩუნების სანაცვლოდ ეროვნულ ინტერესებს ყიდის. დარწმუნებული ვარ, ამ შეხვედრაზე მერაბიშვილი ეტყოდა რუსეთის შსს მინისტრს, არანაირი საფრთხე არ შეგვიქმნათ, არ დაუშვათ, რომ ოპოზიცია რუსეთში მოღვაწე ქართველებმა დააფინანსონ და ჩვენ მზად ვართ, რასაც გვიბრძანებთ, შევასრულოთ, ყველაფერს მოგყიდით, რაც გინდათ, ოღონდ ჩვენ, ხელისუფლების წარმომადგენლებს თქვენთანმდგომარეობა არ დაგვეძაბოსო. დიახ, მათ, თორემ ხალხი და ქვეყანა მათ სულ არ აღელვებთ.

და თუ თქვენი მოთხოვნის მიუხედავად ხელისუფლება ერევანში გამართული შეხვედრის შესახებ დეტალურ ინფორმაციას არ გამოაქვეყნებს, შსს-თან აქციებს

გამართავთ, არა?

- რა თქმა უნდა, ჩვენ შევპირდით ხელისუფლებას, რომ ვანო მერაბიშვილს მივუვარდებით და ამას აუცილებლად გავაკეთებთ. რადგან ჩვენ ვიცით, რომ ჩვენმა

ქვეყანამ და ხალხმა ასეთი გარიგებების შედეგები მწვავედ იწვნია. სამწუხაროდ, ამ

გარიგების შედეგიც ჩვენს კისერზე გადავა, მერაბიშვილებს და სააკაშვილებს კი არაფერი დააკლდებათ.

კეთილი, აშშ-ს სახელმწიფო დეპარტამენტმა 2010 წლის მწვავე ანგარიში რომ გამოაქვეყნა, ეს თქვენც იცით, მიიღო თუ არა სააკაშვილმა აშშ-ს მხრიდან გაფრთხილება, როგორია თქვენეული შეფასება?

 - სამწუხაროდ, საზოგადოებას გარკვეული მოვლენების მიმართ ზოგჯერ ზერელე

შეხედულება აქვს ხოლმე. არიქა, იმან რაღაც თქვა და გამოდის, რომ საააკაშვილმა

დასაყრდენი დაკარგაო, ასე თვლიან ხოლმე ხშირ შემთხვევაში. ეს კი ასე არ არის. თუ

ერთის მხრივ, ჯონ ბასის მიერ, რაღაც დოზით კრიტიკული განცხადებები გაკეთდა,

მეორეს მხრივ, აქ ჩამოვიდა რესპუბლიკელ სენატორთა ჯგუფი და ხომ ნახეთ სააკაშვილის რეჟიმის მისამართით რა მხარდამჭერი განცხადებებიც გაკეთდა არა? ასე რომ, ნურავის ჰგონია, რომ სააკაშვილმა რაიმე დასაყრდენი დაკარგა. დამერწმუნეთ, დღეს, ჩვენი ქვეყანა სამწუხაროდ, უუფლებო კოლონიად არის ქცეული. საქართველოს ტერიტორიების ნაწილი რუსეთს ძალისმიერი გზით აქვს ოკუპირებული, დანარჩენი ტერიტორია კი უუფლებო კოლონიურ მდგომარეობაში იმყოფება, აქ გოგოლის რევიზორივით ჩამოსული სენატორების, თუ სხვა ჩინოვნიკების მხრიდან და ამ ქვეყნის ბედს სწორედაც რომ ისინი წყვეტენ.

თქვენ თვლით, რომ ჩვენი ქვეყნის ბედს რეალურად ჩრდილოეთი და დასავლეთი წყვეტს, გავლენებს იყოფენ?

- რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი გავლენის სფეროებად არის გაყოფილი. ხელისუფლება იგივე პოლიტიკას ახორციელებს აშშ-ს მიმართულებითაც, ანუ ეუბნებიან ამერიკელებს, რომ ოღონდ მე, ხელისუფალს რაიმე პრობლემა არ შემექმნას და მზად ვარ, ამ რეგიონში თქვენი ინტერესები გავატაროო. ამიტომაც არის, რომ დღეს, ჩვენ, სუვერენიტეტ დაკარგულ და უუფლებო კოლონიად ვართ ქცეული. აი, სწორედაც, რომ ასეთი სტატუსი გვაქვს. დააკვირდით, იგივე არჩევნების დროს ჩვენი ქვეყნის ბედს ვინ წყვეტს ხოლმე, რომელი ორგანიზაციების მხრიდან გააჩნია ხოლმე მხარდაჭერა საქართველოს? ყველა არჩევნების დამთავრების შემდეგ აშშ-ს გარკვეული წრეებიდან დაფინანსებული ეს ე.წ. არასამთავრობო ორგანიზაციები დადებით დასკვნას უდებენ ხელისუფლებას და ამბობენ, რომ არჩევნები დემოკრატიულად ტარდება ხომ? რატომ ხდება ასე? არადა, ყველამ მშვენივრად იცის როგორ სამართლიანად და დემოკრატიულადაც ტარდება ხოლმე ეს არჩევნები ხომ? ნუ გვექნება იმის ილუზია, რომ ვიღაცამ რაღაც განცხადება გააკეთა და არიქა, მორჩა, ახლა, ჩაავლებენ სააკაშვილს ქეჩოში ხელს და წაათრევენ აქედან. გამოსავალი ერთია, ეს რეჟიმი სასწრაფოდ უნდა გავაძევოთ ქვეყნიდან. და სანამ ჩვენ, ჩვენი თავის პატრონები არ ვიქნებით და ამ ქვეყნის ბედს არ გადაწყვეტს ხალხი, მანამდე არაფერი გვეშველება. დასავლეთთან და ჩრდილოეთთან კი კარგი ურთიერთობები უნდა დავამყაროთ, ოღონდ ჩვენიეროვნული ინტერესები უნდა დავიცვათ.

ეგ ყველაფერი გასაგებია, მაგრამ, ბოლოს და ბოლოს, როდის და რა გზით აპირებთ ხელისუფლების შინ გასტუმრებას, ბატონო გიორგი?

 - ამ რეჟიმის მესაფლავე, ადრე თუ გვიან, ხალხთან ერთად სწორედაც რომ “ლეიბორისტული" პარტია იქნება. და ჩვენ, ამას ჩვენი ყოველდღიური ბრძოლით

ვამტკიცებთ. ხელისუფლების მისამართით საბოლოო, სასიკვდილო დარტყმა მაშინ უნდა განხორციელდეს, როდესაც ყველაფერი, მათ შორის, შიდა და გარე პირობები მომზადებული იქნება. ჩვენ, ჩვენი ყოველდღიური ბრძოლით ვცდილობთ საზოგადოების შემზადებას ხელისუფლების წინააღმდეგ მთავარი, გადამწყვეტი, საბოლოო დარტყმის მისაყენებლად. და ამისთვის თავადაც ვემზადებით. ვიმეორებ, ამისთვის ბევრი პირობაა საჭირო, ამას მარტო ხალხის გარეთ გამოსვლა არ ყოფნის. ხალხს რომ ქუჩაში გამოიყვან სახლში აღარ უნდა გაუშვა. ამ ბოლო ბრძოლისთვის კი, როგორც გითხარით, ხალხი უნდა შეამზადო და გადამწყვეტი დარტყმა ხელისუფლებას მხოლოდ, ამის შემდეგ უნდა მიაყენო.

“ოპოზიციური რვიანის" და ხელისუფლების მოლაპარაკებები ჩიხში შევიდა, თვლით თუ არა, რომ “რვიანი" დროს ფუჭად კარგავს და უნდა დატოვოს, თუ არა მოლაპარაკების მაგიდა?

- იცით, ერთის მხრივ, შეხედავ და იტყვი, კაცო, ამ ხალხს ეს გზა აქვს არჩეული და შენ რა გინდა, რა შენი საქმეა ფუჭად კარგავს დროს, თუ არა, ასეთია მისი არჩევანიო, ხომ? არადა, ეს საერთო საქმე საზარალებს. ასეთი მოლაპარაკებებით, მხოლოდ და მხოლოდ, რეჟიმი იგებს და მე, ამასთან დაკავშირებით ერთ ფაქტს გაგახსენებთ. ე.წ. საპარლამენტო ოპოზიციის ნაწილმა მხარი დაუჭირა კონსტიტუციის პროექტს, რომელიც სააკაშვილის მუდმივ მართველობას უზრუნველყოფს. მთელი საოცრება რა იყო იცით? როდესაც ამის განხილვა მიმდინარეობდა უმწვავესად აკრიტიკებდნენ და კენჭის ყრაზე ადგნენ და ამას ხმა მისცეს. წარმოგიდგენიათ, ხმა მისცეს, არადა, ამ კონსტიტუციაში პირდაპირ წერია, რომ სააკაშვილი იგივე უფლებებით პრემიერ-მინისტრის სკამზე გადაბრძანდება და იქნება მუდმივ მმართველობაში. არანაირი შეზღუდვა არ ექნება მას და შენ, ოპოზიცია ამას ხმას აძლევ. შემდეგ გამოვიდა სააკაშვილი და თქვა: მე, მთავარ სახელმწიფოებრივ მნიშვნელოვან ეროვნულ გადაწყვეტილებას ოპოზიციასთან თანხმობით ვიღებო. ასეა ახლაც, იტყვის, ნახეთ, ოპოზიციასთან ვთანამშრომლობ, ჩვენ საარჩევნო გარემოს გაუმჯობესებაზე ერთად ვმსჯელობთ, დანარჩენი კი, ახლა, რაღაცაზე შეთანხმდებით, რაღაცაზე კი ვერაო. ვიმეორებ, როგორც წესი, ასეთი მოლაპარაკებების და ურთიერთობების დროს მოგებული ხელისუფლება გამოდის. და რა მოაახლოვებს ამ რეჟიმის დასასრულის, იცით?

და რა მოაახლოვებს რეჟიმის დასასრულს, ბატონო გიორგი?

- რა და, თუ “ოპოზიციური რვიანი" დატოვებს მოლაპარაკების მაგიდას და განუცხადებს მთელ მსოფლიოს, რომ ეს არის რეჟიმი და მასთან მოლაპარაკება არის შეუძლებელი, აი, დღეს, რეჟიმის დასასრულს ყველაზე მეტად ეს დაახლოვებს. ამით ავტომატურად დაფიქსირდება, რომ ქვეყანაში რეჟიმია დამყარებული. ეს ხალხსაც იმედს მისცემს და მსოფლიოც დაინახავს, რომ ხალხს ქვეყანაში რეჟიმის არსებობა კი არ უნდა, არამედ, ცვლილებები და სამართლიანი არჩევნების ჩატარება სურს. და აი, შემდეგ ნახავთ, როგორ მოიქცევიან, როგორ დათმობენ ყველაფერს და როგორ მოახლოვდება ამ რეჟიმის დასასრული. დიახ, საკაშვილის პოლიტიკური დასასრული მოახლოვდება. და თუ “რვიანს" გონიერება არ ეყოფა და ასე არ მოიქცევა ამ მოლაპარაკებების შედეგს ჩვენ ძალიან მწარედ ვიგრძნობთ. მერე კი, ფრაზა ცნობილი კინოფილმიდან “მეც მწარედ მომატყუესო" აღარ გამოდგება.