ეს ამბავი, ერთი შეხედვით, ჩვეულებრივი ოჯახური დრამაა - ორმა ძმამ, რომელთაგანაც ერთ-ერთი აშშ-ში ცხოვრობდა და იქაური მოქალაქეც გახდა, ქონება ვერ გაიყვეს და ერთმანეთს, როგორც იტყვიან, სამკვდრო-სასიცოცხლოდ გადაეკიდნენ, მაგრამ მოგეხსენებათ, ეშმაკები დეტალებში სხედან. ჰოდა, თუკი ამ საქმის “ეშმაკებს” კარგად გავშიფრავთ, შეიძლება, მივიდეთ დასკვნამდე, რომ აშშ-ის მოქალაქე ვალ ირელს, იგივე ვალერიან გაგნიძეს სამშობლოში ყოფილი თუ მოქმედი ხელისუფლების ცალკეული წარმომადგენლები პრობლემას “ამერიკული ნიშნით” არ უგვარებენ... სხვათა შორის, საქმეში ახალი თუ ძველი ძალოვანები ოფიციალურად არ ფიგურირებენ, მაგრამ კვალი შს მინისტრის ყოფილ მოადგილესა და სოდ-ის ექსშეფამდე მიდის. ოფიციალურად კი, მთავარი ფიგურანტი “ლაით ჰაუსის” მფლობელი, ბიზნესმენი ვაჟა გორდიაშვილია. მართალია, ვალ ირელი აქცენტს საკუთარ ძმაზეც აკეთებს, რომელიც ნინო ბურჯანაძის პოლიტიკური თანამებრძოლია, მაგრამ “ქართული სიტყვა” ოჯახურ კონფლიქტში გარევას არ აპირებს და საქმის მხოლოდ პოლიტიკურ და საგამოძიებო დეტალებს გაგაცნობთ, მით უმეტეს, რომ ლაპარაკია აშშ-ის ეთნიკურად ქართველ მოქალაქეზე, რომელიც ამბობს, რომ თუკი საქართველოში სამართალს ვერ იპოვის, იძულებული გახდება, მსოფლიოს გასაგონად მწვავე განცხადებები გააკეთოს, რაც უპირველესად, ისევ საქართველოს ავნებს! აქვე, ხაზგასასმელია, რომ ვალ ირელის საწინააღმდეგო არგუმენტები აქვს მეორე მხარეს. ყოველ შემთხვევაში, ვაჟა გორდიაშვილის ადვოკატი, ნუგზარ გაზდელიანი ერთ-ერთ საგაზეთო კომენტარში აცხადებს, რომ ვალ ირელი ვაჟა გორდიაშვილს, ვალის გადაუხდელობის საბაბით, 74 ათას დოლარს ედავებოდა, მაგრამ “საბოლოოდ, დადგინდა, რომ ვაჟა გორდიაშვილს არც ერთი კაპიკი გადასახდელი არ აქვს”. ასევე, არსებობს ირელის ძმის საგაზეთო კომენტარი, რომლის მიხედვითაც, ოჯახმა მისი ბიზნესიდან გაყვანა მოინდომა.
- ვალ, აშშ-ში სახელი და გვარი რატომ შეიცვალეთ?
- არ შევიცვალე. ვალერიანი მქვია და სახელი, უბრალოდ, შევამოკლე, ირელი კი, ჩემი სოფლის სახელია. ასე გავხდი ვალ ირელი.
- შენობა, სადაც ახლა ჭაღების მაღაზია “ლაით ჰაუსი” მდებარეობს და რომელზეც დავა მიმდინარეობს, თქვენ ააშენეთ თუ ოჯახმა?
- ჩემი თანხებით, ოჯახთან ერთად.
- პრობლემა როდის და რატომ გაჩნდა?
- ამ შენობის პირველი სართული 1996 წელს ავაშენე და ნაწილობრივ საკუთარი ხარჯებით გავარემონტე კიდეც.
- რა სახსრებით ააშენეთ?
- ბიზნესი გვქონდა, თან სახსრები მაინცდამაინც არ დამჭირვებია - ამ შენობის უკან მდებარე ნაკვეთზე, რომელზეც, ასევე დავა მაქვს, სახლის აშენება მინდოდა, მაგრამ მაშინ ეს იდეა ვერ განავახორციელე და ნაყიდი სამშენებლო მასალა მთლიანად ამ შენობას მოვახმარე. მიწის ის ნაკვეთი, 400 კვ/მ-მდე, სადაც “ლაით ჰაუსია” აშენებული, თავის დროზე მიწის განაწილების კომისიამ დედაჩემს საკუთრებაში გადასცა...
- ეს ნაკვეთი დღეს ისევ დედათქვენის მფლობელობაშია?
- არა. 2010 წლის აპრილიდან, მხოლოდ საკარმიდამო კი არა, მთელი ქონების ერთპიროვნული მესაკუთრე ვარ - დედამ მაჩუქა, დისგან კი, შევისყიდე. ჩემს ძმას შენობაში თანხმები უნდა ჩაედო, მაგრამ ეს ვერ, ან არ მოახერხა... აშშ-ში რომ წავედი, შენობის ნაწილი გავაქირავეთ - რესტორანი გაიხსნა, მაგრამ მეიჯარემ ქირის გადახდა ვერ შეძლო და შენობა ისევ გათავისუფლდა. მოკლედ, ასე იყო თუ ისე, ჩემმა ოჯახმა რესტორანი “რაჭა” გახსნა... 2001 წელს, დედაჩემმა დამირეკა, შვილო, ბიზნესი ისე განვითარდა, რომ ხალხი დარბაზს ითხოვს და თუ საშუალება გაქვს, გავფართოვდეთო. დავთანხმდი, თუმცა დავინტერესდი, იმ თანხიდან, რომელსაც წლების განმავლობაში აშშ-დან ვაგზავნიდი და რომლითაც ბიზნესი ვითარდებოდა, დანაზოგი რამდენი ჰქონდათ. დედაჩემმა, დანაზოგი საერთოდ არ გვაქვსო...
- ვალ, მაპატიეთ, მაგრამ ყველაფერი, რასაც ყვებით, ძალიან ოჯახურია და საზოგადოებას ნაკლებად აინტერესებს. კონკრეტულად მითხარით, ყოფილი ხელისუფლება თქვენი ბიზნესით, ანუ შენობით, სადაც ახლა “ლაით ჰაუსია” განთავსებული, როდის და რატომ დაინტერესდა?
- წართმევამდე დიდი დროა... მოკლედ, დედაჩემმა რომ მთხოვა, აშშ-დან 20 ათასი დოლარი გამოვაგზავნე. ჩემი ძმა ამბობდა, მეც მოწილე ვარო, მაგრამ მისი თანხები არ ჩანდა. ბოლოს, როგორც გადმოცემით ვიცი, ბანკიდან 17 თუ 20 ათასი დოლარის კრედიტი აიღო და გარანტორად, როგორც მიწის და ბიზნესის მესაკუთრეები, დედა და და დაიყენა. სხვათა შორის, რესტორნის დირექტორი დედაჩემი იყო... მართალია, ბიზნესი მუშაობდა, მაგრამ ჩემმა ძმამ საქმე იქამდე მიიყვანა, რომ სესხი არ დაფარა და ბანკს, შენობა რომ არ გაეყიდა, დედას მეორე ნაკვეთი გააყიდინა... 2004 წლის დასაწყისში კი, დედა ბიზნესიდანაც უხეშად გამოაგდო...
- როგორც ვხვდები, ეს წმინდა ოჯახური დავაა და არ მესმის, ყოფილ ხელისუფლებას ბრალს რაში და რატომ სდებთ?.. სპეცსამსახურებმა, ბიზნესი რომ წაერთმიათ, ოჯახური კონფლიქტი გამოიყენეს?
- დიახ, ასეა, თან ჩემს ძმას, ასე ვთქვათ, პიროვნული პრობლემაც ჰქონდა - ბურჯანაძის პარტიის წევრია.
- ესე იგი, მთელი ეს ვაკჰანალია “ნაციონალების” კისერზეა?
- დიახ, ჩვენ - ოჯახის თითოეული წევრი სისტემის მსხვერპლნი ვართ, რაც ფაქტობრივი მტკიცებულებებიდანაც ჩანს.
- რა ფაქტობრივ მტკიცებულებებს გულისხმობთ?
- ვაი ექსპერტების მიერ ყალბი დასკვნების საფუძველზე გამოტანილ სასამართლოს არაერთ გადაწყვეტილებას. ასევე, პროკურატურის სირაქლემის პოზას. შეიძლება, დაზარალებული 5 წელი საქმის დახურვას ითხოვდეს და თუკი დანაშაულის ნიშნები არ იკვეთება, რატომ არ უნდა დახურონ?
- საქმე რა მუხლით და ვის წინააღმდეგაა აღძრული?
- თაღლითობის...
- საქმე ვისი ინიციატივით აღიძრა?
- საქმე, დედაჩემის განცხადების საფუძველზე, 2010 წლის დეკემბერში აღიძრა, თუმცა მანამდე, 2010 წლის ოქტომბერში, ჩემმა ძმამ სასამართლოში დავა იმაზე დაიწყო, რომ დედამ და დამ 2007 წლის ოქტომბერში თითქოს ხელი მოაწერეს რაღაც არარსებული ვალის აღიარების ხელშეკრულებას.
- ეს ხელმოწერები მართლა არსებობს?
- რა სისულელეა! ხელმოწერები არსებობს, მაგრამ გაყალბებულია. ასევე, გაყალბებულია ამასთან დაკავშირებული ექსპერტიზის დასკვნა. სხვათა შორის, ექსპერტის გაყალბებულ დასკვნაზე სასამართლომ ახალი ექსპერტიზა იგივე ესპერტს გააკეთებინა, რაც აშკარა მიკერძოებაა.
- დამოუკიდებელი ექსპერტიზის ჩატარება თქვენც ხომ შეგეძლოთ?
- ექსპერტიზისთვის დედანია საჭირო, მაგრამ ეს დედანი ხელში მე კი არა, პროკურატურამაც, როგორც თვითონ ამბობდნენ, ვერ ჩაიგდო.
- რატომ?
- ჩემი ე.წ. ძმა და მისი ადვოკატი გამოძიებას უნდობლობას უცხადებდნენ და ამბობდნენ, რომ დედანს მხოლოდ სასამართლოს წარუდგენდნენ და თუ სასამართლო თანახმა იქნებოდა, გამოძიება დედნის აღებას მხოლოდ ამის შემდეგ შეძლებდა.
- ყველაფერი ეს 2012 წლის არჩევნების მერე ხდება თუ მანამდე?
- ეს ამბები 2010 წლის დეკემბრიდან 2012 წლის ოქტომბრის არჩევნებამდე ხდებოდა, თუმცა დღესაც “წარმატებით” გრძელდება.
- დედათქვენმა საქმის აღძვრა ვის წინააღმდეგ მოითხოვა?
- ჩემი ე.წ. ძმის, მისი მეორე მეუღლისა და იმ ნათესავის, რომელმაც დედაჩემის და ჩემი დის ხელმოწერები გააყალბა.
- ანუ, სახელმწიფო ჩინოვნიკებთან პრეტენზია ეჭვის დონეზეც არ გქონდათ?
- ეჭვი თავიდანვე მქონდა...
- ვისზე?
- მოგახსენებთ... 2008 წელს, ახალი მოიჯარე, ვაჟა გორდიაშვილი გამოჩნდა. ეს პიროვნება, როგორც მოიჯარე, ოჯახში ჩემმა ძმამ მოიყვანა და ამბობდა, რომ თითქოს მისი დიდი ხნის მეგობარი იყო.
- გორდიაშვილი თქვენს შენობაში თავიდანვე “ლაით ჰაუსის” გახსნას გეგმავდა?
- არა. თავდაპირველად ლაპარაკი იყო, რომ ჟან პოლ გოტიეს საფირმო ავეჯის სახლი უნდა გახსნილიყო. იმხანად დიღმის ეს ტერიტორია სავაჭრო კუთხით უკვე მიმზიდველი გახლდათ.
- გორდიაშვილმა იცოდა, რომ ძმებს ცუდი ურთიერთობა გქონდათ?
- დიახ და ამის შესახებ სასამართლოზეც განაცხადა, ანუ ისე გამოიყვანა, რომ როგორც მოიჯარე, თითქოს ოჯახური კონფლიქტის მსხვერპლი გახდა.
- ვალ, ეჭვობთ, რომ მოიჯარე “ნაციონალებმა” მოგიგზავნეს?
- თავიდან მოგზავნილი, შეიძლება, არ იყო, მაგრამ შემდეგ, დარწმუნებით გეუბნებით, “დაკრიშეს” და დღემდე “კრიშავენ”...
- გისმენთ და ვერ გამიგია: თუ ეს მოიჯარე არ მოგწონდათ, ურთიერთობა რატომღა დაიწყეთ? ფართის მიქირავებას ვინმე გაიძულებდათ?
- ლაპარაკი არმოწონებაზე არ ყოფილა.
- აბა, რაზე იყო?
- 2008 წელს შევთანხმდით, რომ შენობას თავისი გემოვნებით გაარემონტებდა და 2009 წლის პირველ იანვარს ჟან პოლ გოტიეს საფირმო მაღაზიას გახსნიდა.
- ავეჯის ბიზნესში წილი თქვენც გქონდათ?
- არა.
- თქვენთვის მთავარი იჯარის თანხა უნდა ყოფილიყო და არა - ის, თუ როდის დაიწყებდა მოიჯარე ბიზნესსაქმიანობას...
- მოლაპარაკების საგანი სწორედ ქირის თანხა და გადახდის ვადები იყო.
- ანუ, მოიჯარე ამბობდა, რომ ქირის გადახდას შენობის გარემონტების შემდეგ დაიწყებდა?
- იცით, როგორ იყო? ვიდრე გაარემონტებდა, თვეში, პირობითად, 2 ათასი დოლარი უნდა გადაეხადა, გარემონტების შემდეგ კი, - 4 ათასი, თან ქირა, ყოველ წელს, 1000 დოლარით უნდა გაზრდილიყო.
- ეს პირობა დაარღვია?
- დიახ.
- მერე, ხელშეკრულება შეგეწყვიტათ.
- მე აშშ-ში ვიყავი. ჩემმა ძმამ კი, დედაჩემს უთხრა, მოიჯარეს ჟან პოლ გოტიესთან კონფლიქტი მოუვიდა, საფირმო მაღაზიას ვეღარ ხსნის და რემონტი ეწელებაო. მოკლედ, შევთანხმდით, რომ ვიდრე რემონტს დაამთავრებდა, 2 ათასს გადაიხდიდა და ეს ცვლილებები ხელშეკრულებაში ხელნაწერის სახით შევიტანეთ...
- ვალ, თქვენი მონათხრობიდან, ყველაფერი რიგზე უნდა იყოს. პრობლემა სადაა?
- ხელშეკრულებაში, რომელსაც ხელი შეგნებულად არ მოეწერა, რათა ოფიციალური სახე მისცემოდა, წერია, რომ შენობა 5-წლიანი იჯარითაა გაცემული, მოიჯარე კი ამბობს, ათი წლით ვიქირავეო, ანუ მოიჯარემ ჩემს ძმას სიტყვიერად ვითომ “აჭამა”...
- როგორც ვხვდები, დავა 4 ათასის საბაბით დაიწყო. ეს ის თანხაა, რის გამოც დედმამიშვილთან დაპირისპირება ღირს?
- როცა საკუთარ სისხლსა და ხორცზეა ლაპარაკი, 4 ათასი სახსენებელი არაა. უბრალოდ, ჩემმა ძმამ დედა, და და მე მოგვატყუა, ანუ მოიჯარეს, პირადი ფინანსური ინტერესის გამო, სხვა პირობებზე მოელაპარაკა, ჩვენამდე კი, სხვა პირობები მოიტანა.
- ტყუილის თქმა ხელისუფლებამ აიძულა?
- არ ვიცი, თავიდან აიძულეს თუ არა, მაგრამ მერე, ამ იძულების დეტალები გამოჩნდა...
- მაინც, რა დეტალები?
- მოიჯარე დარწმუნებული იყო, რომ ჩემზე ზემოქმედების ბერკეტი ჰქონდა. ეს კი არადა, მითხრა, მანქანის გამოცვლას ვაპირებ - უფრო მაგარი მანქანა მინდა. თუ მაგარი მანქანა გყავს, შანსი არაა, სოდ-მა არ გადმოგსვას, მაგრამ იქ ხალხი მყავსო... სხვათა შორის, ჩემი ძმა, როგორც მისგან ვიცი, სოდ-მა სამჯერ დააკავა და სამივეჯერ საქმე უპრობლემოდ მოაგვარა.
- სოდ-ის რომელიმე მაღალჩინოსნის გვარი ახსენა?
- არა. თქვა, რომ პროკურატურაში ბიძაშვილი თუ ვიღაც ნათესავი ჰყავდა. მახსოვს, მითხრა, მაგარი “აუდი” მყავდა, დამეწვა და პოლიცია “მაწვებოდა”, ძალით დაწვი, დაზღვევის ფული რომ აგეღოო, მაგრამ ჩემმა ნათესავმა დარეკა და თავი დამანებესო. როგორც ჩანს, სერიოზული მფარველები ჰყავდა და ამით ჩემს ირიბ დაშინებას ცდილობდა...
- არ შეეცადეთ, გაგერკვიათ, სოდ-სა თუ პროკურატურაში მოიჯარეს მფარველი მართლა ჰყავდა თუ არა?
- რომც დავინტერესებულიყავი, ვინ მეტყოდა?
- მაშინ შეიძლება, არავის ეთქვა, მაგრამ ახლა სხვა რეალობაა და ინფორმაცია ვერსიის დონეზე მაინც მოგეპოვებინათ...
- ვერსიას გეტყვით: საქართველოში ახალი ჩამოსული ვიყავი და ამ კაცთან შეხვედრის შემდეგ, დავინტერესდი, სოდ-ის ხელმძღვანელი ვინ იყო, მითხრეს, დევი ჭელიძეო, მაგრამ ეს სახელი და გვარი არაფერს მაძლევდა, თუმცა ისიც გავიგე, რომ ჭელიძე ამირან მესხელის პროტეჟე იყო... ვანო, გინდ დაიჯერეთ, გინდ - არა: ყველას, ვისთანაც ჭელიძე და მესხელი ვახსენე, სახე შეეცვალათ. მეხუმრნენ კიდეც, ეროვნულ ვალუტას ვერ შემოგთავაზებენ და შენს ბიზნესს ერთ დოლარად დაგათმობინებენო.
- დათმობის მცდელობა ჰქონდათ?
- მცდელობა არა, მაგრამ მინიშნება იყო.
- ვისგან და რა ფორმით?
- იმ რაიონის პოლიციის უფროსმა, სადაც განცხადება შევიტანეთ, მეგობრული ლაპარაკი დამიწყო, ახლადშექმნილი სახელმწიფოა, უჭირს და ბევრი ბიზნესმენი ქონებას ნებით თმობს, რის სანაცვლოდაც, სახელმწიფო სხვა ბიზნესში დაეხმარება და უფრო ბევრ ფულს აშოვინებსო. გამეღიმა. საერთოდ, ყველაფერ ამას ირონიულად ვუყურებდი.
- ამ ირონიის საფუძველი ის ხომ არ იყო, რომ აშშ-ის მოქალაქე ხართ?
- ირონიის საფუძველი ჩემი სიმართლეა!
- დაჭერის არ გეშინოდათ?
- არა!
- აშშ-ის საელჩო საქმის კურსში არ ჩააყენეთ?
- მაგ ეტაპზე - არა.
- რატომ?
- საელჩოს მაშინ მივმართე, როცა საქმე აუქციონზე მიდგა... საერთოდ, იმისთვის, რომ აშშ-ის მოქალაქე ვარ, ხაზი არასოდეს გამისვია. გარდა ამისა, როცა საელჩოს დასახმარებლად მიმართავ, მყარი არგუმენტები უნდა გქონდეს. თავდაპირველად კი, არგუმენტი არ არსებობდა, თან საქმე ისე იყო თეთრი ძაფით შეკერილი, რომ თითქოს პატიოსანი მოიჯარე, რომელმაც შენობა გაარემონტა, დედაჩემმა, როგორც “არაპატიოსანმა” მესაკუთრემ, მოატყუა - ხელშეკრულებას აღარ გაუფორმა და საიჯარო ფართიდან გაგდებაც დაუპირა.
- ესე იგი, დედათქვენს მოიჯარე უჩიოდა?
- დიახ და ეს დაშინების ბერკეტი იყო. სხვათა შორის, გამაფრთხილეს, რომ ყველაფრისთვის მზად უნდა ვყოფილიყავით.
- რა ყველაფრისთვის?
- თუნდაც პროკურატურისთვის...
- ჭელიძე და მესხელი ღიად არ გამოჩენილან?
- არა, თუმცა შსს გამოძიების მიმართ ძალიან დიდ ყურადღებას იჩენდა - დედაჩემის დაკითხვას ლამის პოლიციის უფროსიც ესწრებოდა. მერე, დაკითხვაში მეც ჩავერთე, რაც არ უნდოდათ, მაგრამ ავუხსენი, ამჟამად ქონების 50 პროცენტის მესაკუთრე ვარ-მეთქი და მოწმის სახით დაკითხვა მოვითხოვე.
სხვათა შორის, ჩემს ძმას საჩივარი თაღლითმა მოიჯარემ დააწერინა და 5 მოწმეც მოაყვანინა, თუმცა მანამდე ისევ მე შემხვდა და მითხრა, თქვენთან სალაპარაკო აღარ მაქვს, ასი ათას დოლარს დამიბრუნებთო.
- რა ასი ათასს გთხოვდათ?
- ეს შეკითხვა მეც დავუსვი და მითხრა, 50-60 ათასამდე რემონტი დამიჯდა, დანარჩენი კი, ის თანხაა, რაც 2008-დან 2010 წლამდე იჯარაში გადავიხადეო. მოიჯარე დედაჩემს დაემუქრა, თუ თქვენ არ გადამიხდით, ამ ფულს თქვენი შვილის, რამაზის კისრიდან ამოვიღებ - მან ჩემი შესაძლებლობები კარგად იცის და მადლობა თქვას, რომ ციხეშიც არ გავაშვებინოო...
მოკლედ, 2010 წელს, როგორც ადეიშვილსა და, საერთოდ, წინა ხელისუფლებას სჩვეოდა, დედაჩემი დაკითხვაზე ზუსტად საკუთარ დაბადების დღეზე, 26 აპრილს დაიბარეს. გამომძიებელ ალეკო ბათიაშვილს ავუხსენი, წლებია, დედაჩემის დაბადების დღეზე არ ვყოფილვარ და ხომ შეიძლება, დაკითხვა ხვალისთვის გადავდოთ-მეთქი. მტკიცედ მიპასუხა, არაო...
- თვლით, რომ ეს ზეწოლის ერთ-ერთი ფორმა იყო?
- აბა, რა?! “სიურპრიზებს” ჩემს დაბადების დღეებზეც მიკეთებდნენ...
- ბოლოს და ბოლოს, დედათქვენი საკუთარ დაბადების დღეზე დაკითხეს?
- დიახ. არადა, ქალმა მანამდე ისიც კი არ იცოდა, პოლიცია სად იყო.
- ადვოკატი არ გყავდათ?
- გვყავდა, მაგრამ ჯერ არ ვიცოდი, რომ დედაჩემს, ასე ვთქვათ, სისხლის სამართლის კოდექსის რომელი მუხლით უჩიოდნენ. გამომძიებელმა დედაჩემს უთხრა, შვილმა, მაზლისშვილმა და მათმა ძმაკაცებმა თქვენს წინააღმდეგ როგორ გაილაშქრესო. დედაჩემი გაოცდა - კონსერვატორიადამთავრებულია, მუსიკოსი, სულ სხვა ინტერესები აქვს და უცებ, ასეთ ფსიქოლოგიურ დარტყმას აყენებენ. აი, სწორედ ამ დროს მოვითხოვე, რომ მეც დავეკითხე. ჯერ დაიწყეს, დაკითხვას ვერ გავწყვეტთო, მაგრამ მერე, წინააღმდეგობა ვეღარ გამიწიეს და დამკითხეს...
- ვალ, ძმა გიყვართ?
- რას ჰქვია, არ მიყვარს? თან, განვიცდი, რომ ოჯახის წინააღმდეგ გამოიყენეს.
- ხომ არ გეჩვენებათ, რომ ეს, ერთი შეხედვით, ოჯახური დავა, ირიბად, ორი - დასავლური და ჩრდილოეთური ღირებულების ორთაბრძოლაა, ანუ აშშ-ის მოქალაქე რომ არ იყოთ, პრობლემა უფრო მარტივად მოგვარდებოდა?
- შეიძლება, ასეთი ნიშნებიც წავიკითხოთ, მაგრამ მეორეცაა, თუკი ასეა, მაშინ სააკაშვილის მთავრობა, რომელიც პროამერიკულობას იბრალებდა, ამ კონფლიქტს რატომ არ მოერიდა? სხვათა შორის, 2005 წელს, საქართველოში რომ ჩამოვედი, ხალხში აშშ-ის მიმართ ზიზღის ელემენტები დავინახე. 2010 წელს კი, როცა უკვე აშშ-ის მოქალაქეობა მქონდა, პირდაპირ მიმანიშნებდნენ, აღარ მოგვწონხარ, რადგან აშშ-ის, ანუ იმ ქვეყნის მოქალაქე ხარ, რომელმაც საქართველო, მიშასთან ერთად, დააქციაო. ხალხს ვუხსნიდი, 12 წელია, აშშ-ში ვცხოვრობ, იქაური სამართლიანობა ვიცი და ისიც, თუ როგორი მიდგომა აქვს სახელმწიფოს თითოეული მოქალაქის მიმართ და აშშ-ით მიშა და მისი კრიმინალური დაჯგუფება მხოლოდ “სპეკულიანტობენ”-მეთქი...
- იმედოვნებდით, რომ 2012 წლის პირველი ოქტომბრის შემდეგ, რამე შეიცვლებოდა?
- კი, ძალიან დიდი იმედი მქონდა... სხვათა შორის, ერთხანობას მთავაზობდნენ, რომ ორმაგი მოქალაქეობა მიმეღო, მაგრამ ამას “ნაციონალები” სხვანაირად გამოიყენებდნენ და ამის მინიშნებებიც არსებობდა.
- რას გულისხმობთ?
- ძალიან შინაურებმა გამაფრთხილეს, ვალ, ქუჩაში გასვლას მოერიდე, შეიძლება, ვიღაცამ შეგაგინოს, შენ დაარტყა და დაგიჭირონო. ისიც ვიცი, რომ სოდ-მა მთელი ჩემი კართოტეკა შეისწავლა - ვინ ვიყავი აშშ-ში წასვლამდე, კრიმინალთან რამე შეხება მქონდა თუ არა, მაგრამ თვითონვე თქვეს, ისეთი ისტორია აქვს, როგორც სუფთა წყალიო... ვერც ნარკოტიკების ჩადებაზე წავიდნენ - ბოლოს და ბოლოს, აშშ-ის მოქალაქე ვარ, რაც დიდი სკანდალი იქნებოდა... სხვათა შორის, პილიციის ის უფროსი, წეღან რომ გითხარით, თავდაპირველად ცოტა პროვოკაციულად და მძიმედ გამესაუბრა, მაგრამ ხმა დავაწევინე, მერე, თხოვნაზე გადმოვიდა...
- მთელი სახელმწიფო მანქანა ამ საქმით რატომ დაინტერესდა?
- იმიტომ, რომ ქონება წაერთმიათ.
- ვალ, წეღან გკითხეთ, მაგრამ არ დააკონკრეტეთ: დედათქვენმა გამოძიების სისხლის სამართლის კუთხით წარმართვა რატომ მოითხოვა?
- 2010 წლის დეკემბერში, დედაჩემმა განცხადება დაწერა, რომ კალიგრაფიული ექსპერტიზა გაყალბებულია.
- დღეს რას დავობთ?
- ყველაფერი, რაც სასამართლომ დამაკისრა, ყალბია.
- სასამართლომ რა დაგაკისრათ?
- 150 ათასი - ერთი.
- ეს 150 ათასი რისია?
- რემონტის. ამასთან, თითქოს შენობაში წყალი არ იყო და მოიჯარემ, რემონტის დროს, 50 ათასი ლარის, ანუ 80 ტონა წყალი გახარჯა. არადა, ხელთ მაქვს “ჯორჯიან უოთერ ენდ ფაუერის” ორი აქტი, რომლითაც დასტურდება, რომ მოიჯარეს წყალი ნამდვილად მიეწოდებოდა, თუმცა დამოუკიდებელმა “ექსპერტმა” დავით რობაქიძემ დაწერა, რომ შენობას წყალი თითქოს არ მიეწოდებოდა, რასაც ერთვოდა შპს “თელიზის” დირექტორის, ლიანა ლოლაშვლსა და მოიჯარეს შორის გაფორმებული ხელშეკრულება, რომ თითქოს “თელიზისგან” წყალს ყიდულობდა... ამ გაყალბებული დოკუმენტის საფუძველზე, წყლის დავა სამ ეტაპადაა განაწილებული. ამ კუთხით, უზრუნველყოფაში ჩემი სახლი და ნაკვეთია ჩადებული და თუ უსამართლოდ დაკისრებულ თანხებს არ გადავიხდი, გამომასახლებენ. გამოსახლებას ერთხელ, 2014 წლის მაისში გადავრჩი - ახლობლებმა თანხა, რომელიც არ უნდა გადამეხადა, გადაიხადეს. გარდა ამისა, სასამართლომ, ჩემი ძმის სარჩელის საფუძველზე, თითქოს შენობა მილიონი ღირდა და 50 პროცენტი მისი საკუთრება იყო, კიდევ 500 ათასი დოლარი დამაკისრა. საერთო ჯამში, სასამართლოს მიერ დაკისრებული თანხა 700 ათას დოლარს უახლოვდება.
2010 წლიდან მოყოლებული, პროკურატურას განცხადებით არაერთხელ მივმართე და აღვნიშნე, რომ სასამართლო პროცესები გაყალბებულ დოუმენტებზე იმართება, რასაც მოსამართლის მიერ არასამართლიანი განაჩენის გამოტანა მოჰყვებოდა, მაგრამ პროკურატურამ არ მომისმინა.
- განცხადებით “ოცნების” პროკურატურასაც მიმართეთ?
- დიახ, ბადაშვილთან შეხვედრა მოვითხოვე. პროკურატურისა და შსს-ს გენინსპექციებსაც მივმართე, რომ პროკურორები და დეტექტივ-გამომძიებლები არაფერს აკეთებენ და სირაქლემის პოზაში არიან, ანუ არ კითხავენ ჩემს მიერ დასახელებულ პირებს: სამხარაულის ექსპერტიზის ბიუროს ექსპერტებს - მაია ნინიძეს, მაკა ვადაჭკორიას, ბესარიონ ბარბაქაძეს, ასევე, დამოუკიდებელი ექსპერტიზა “ვექტორის” ექსპერტს, რომელმაც ყალბი კალიგრაფიული ექსპერტიზა ჩაატარა და, ასევე, “ექსპერტ” დავით რობაქიძეს და “თელიზის” დირექტორ ლიანა ლოლაშვილს...
- ხელისუფლება შეიცვალა. მოიჯარეს მფარველები “ოცნებაშიც” ჰყავს?
- დიახ, ამას მტკიცებით ფორმაში ვამბობ!
- ვინ მფარველობს?
- სხვათა შორის, პროკურატურას “ნაციონალური ოცნების” პროკურატურა 2014 წლის მარტში პირველად მე ვუწოდე - იგივე საქმეებს იგივე პიროვნებები იძიებენ, ანუ საქმე “ნაციონალური კარუსელით” მიდის.
- არც იმის იმედი გაქვთ, პროკურატურაში გამოძიების დროს დაშვებული ხარვეზების შემსწავლელი განყოფილება რომ შეიქმნა?
- არა, რადგან ეს განყოფილება მხოლოდ გახმაურებულ საქმეებს გამოიძიებს, თან ქონება ჩემთვის ჯერ არ წაურთმევიათ! წართმევის პროცესია და პრეცედენტი იქნება, თუკი “ნაციონალური ოცნების” პროკურატურა და სასამართლო აშშ-ის მოქალაქის წინააღმდეგ “ნაციონალებისგან” დაწყებულ მზაკვრულ ჩანაფიქრს სისრულეში მოიყვანენ!
- ვალ, ბიძინა ივანიშვილთან დაკონტაქტება არ გიცდიათ?
- გზა ვერ გამოვნახე, თუმცა მოქმედ პრემიერს წერილი ორჯერ მივწერე... 2013 წლის დეკემბერში, შსს-ს გენინსპექციის ამჟამინდელ უფროს სოსო გოგაშვილს ველაპარაკე, რომელმაც დახმარება აღმითქვა, ანუ გოგაშვილს, რომელიც მაშინ ზვიად ჯანყარაშვილის მოადგილე იყო, ვკითხე, ამ ამბის შესახებ ბატონი ზვიადი თუ გაიგებს-მეთქი და მიპასუხა, რა თქმა უნდა, იმიტომაც შეგხვდით, რომ ზუსტად მცოდნოდა, საქმე რას ეხებაო, მაგრამ არაფერი შეცვლილა.
- რას აპირებთ?
- სასამართლოს ყველაზე მძიმე გადაწყვეტილებას დაველოდები, რომელიც 500 ათას დოლარს უკავშირდება და ამის შემდეგ, მთავარ პროკურატურასთან, აშშ-ის საელჩოსა და საერთაშორისო ორგანიზაციების ოფისებთან შეიძლება, საპროტესტო აქციებიც გავმართო, რაც საქართველოში უცხოური ინვესტიციების შემოსვლაზე პირდაპირ იმოქმედებს! არც იმას გამოვრიცხავ, რომ საქართველოში აკრედიტებულ დიპლომატიურ კორპუსს გაყალბებში მონაწილე ინდივიდებისა და მათი ლობისტების პერსონა ნონ გრატად გამოცხადება მოვთხოვო! სხვათა შორის, მედიაში აქამდეც ვაქტიურობდი, მაგრამ ამას შდეგი არ მოჰყოლია!
- თქვენი ქვეყანა რომელია - აშშ თუ საქართველო?
- ეთნიკურად ქართველი ვარ, მაგრამ აშშ-ის მოქალაქე ვარ! დღეს საქართველოში ტურისტი ვარ - ვიზას ვიგრძელებ, არადა, იმაზე მეტი ქართველი ვარ, ზოგიერთი პოლიტიკაში რომაა და ქვეყნისთვის თითქოს კარგს აკეთებს!
- წეღან მითხარით, რომ ფარულად გითვალთვალებენ და გისმენენ. ასეთი განცდა რატომ გაქვთ?
- ეს ლოგიკურიცაა...
- ისე, ლოგიკით, ყველაზე მეტად რუსული სპეცსამსახურებისთვის უნდა იყოთ მიუღებელი...
- პირდაპირ გეტყვით: შეუძლებელია, პროამერიკელი, პროევროპელ და პროდემოკრატთა მხარდამჭერი არ ვიყო. ჩემი ხათრით, “ქართულ ოცნებას” ხმა ბევრმა მისცა, პირველ რიგში, ჩემი ოჯახის წევრებმა - “ოცნების” ირიბი აგიტატორიც ვიყავი, მაგრამ დღეს “თავისუფალ დემოკრატებსა” და “რესპუბლიკურ პარტიის” ზოგიერთ წევრს უფრო სიმპათიით ვუყურებ, ვიდრე ბურჯანაძისა და პრორუსულ პარტიებს.
- ერთი არაეთიკური შეკითხვა უნდა დაგისვათ: რა სახსრებით ცხოვრობთ?
- ისე ვცხოვრობ, როგორც სოციალურად დაუცველი - 2011 წელს სასამართლომ პირადი ანგარიშიც დამიბლოკა. აქამდე აქაური თუ ამერიკელი მეგობრები მეხმარებოდნენ. მე, დედაჩემი და ჩემი დაც მოვალეთა რეესტრში ვართ...
- არ გინდათ, აშშ-ში წახვიდეთ და ყველაფერი დაივიწყოთ?
- თაღლითებს ეგონათ, რომ შემეშინდებოდა და გავიქცეოდი, მაგრამ საქართველო რომ არ მიყვარდეს, აშშ-ში აწყობილ საქმეს არ მივატოვებდი და აქ ბიზნესის განსავითარებლად და ღირსების დასაცავად არ დავბრუნდებოდი! სხვათა შორის, საქართველოში, სხვადასხვა სფეროში, ჩემი ამრიკელი მეგობრები თავის დროზე 5-მილიონამდე ინვესტიციის ჩადებას გეგმავდნენ და ეს თანხა თანდათან გაიზრდებოდა, მაგრამ როცა ჩემი თავგადასავალის შესახებ გაიგეს, აქეთ გამოხედვაც აღარ უნდათ. არადა, დღევანდელი ხელისუფლება ინვესტორებს ფულის ჩადებას სთხოვს. ყველამ, ვინც მიცნობს, იცის, რომ ჩემთვის თავმოყვარეობა და ღირსება ყველაფერზე მაღლა დგას! დღეს ორ ფრონტზე ვიბრძვი - ოჯახის ღირსებასაც ვიცავ და ქონებასაც! ასე რომ, უფლება არ მაქვს, ყველაფერ ამაზე უარი ვთქვა და აშშ-ში წავიდე. ამდენი საქმე ავადმყოფ დედას დავუტოვო თუ იმ თაღლითებს, რომლებსაც მხოლოდ ყოფილი კი არა, ახალი მთავრობაც აშკარად ლობირებს?! მოკლედ, ჯანსუღ ჩარკვიანის თქმისა არ იყოს, ვერ გამიგია, ვისი ვიოლინო ვის როიალშია, რაზეც გული მტკივა. სხვასავით, მეც, ნათესაური ნეპოტიზმის მსხვერპლი ვარ!
