- პოლიტიკიდან მხოლოდ იმის გამო წახვედით, რომ თქვენი შვილი, ირაკლი კობახიძე პარტია ,,ოცნების' აღმასრულებელი მდივანი გახდა, თუ ეს გადაწყვეტილება მანამდე მიიღეთ? 
- 27 წელია პოლიტიკაში ვარ, თუმცა არ დავღლილვარ. უბრალოდ, წესებს ვიცავ. ეს გადაწყვეტილება, საბოლოოდ, სწორედ იმიტომ მივიღე, რომ ჩემი შვილი პოლიტიკაში, მმართველი პარტიის ერთ-ერთ საპასუხისმგებლო თანამდებობაზე დაინიშნა. პოლიტიკიდან რამდენიმე მიზეზის გამო წავედი: პირველი სახელმწიფო ინტერესია, რადგან ქვეყნისთვის კარგი საქმის გაკეთების ყველა მოკლე გზა ხელისუფლებაში ყოფნაა. ახლა ჩემი შვილი სწორედ ამ გზას დაადგა და მეც გადავწყვიტე, არათუ ხელი შევუშალო, არამედ მაქსიმალურად შევუწყო. მეორე მიზეზი ისაა, რომ არსებობს პროფესიული ეთიკის ნორმები და ოჯახის წევრები ერთმანეთთან ოპონირების რეჟიმში არ უნდა იყვნენ; მესამე მიზეზი კი ზოგადი, ადამიანური ეთიკის საკითხია, რომლის დარღვევაც პოლიტიკაში არაჯანსაღ ატმოსფეროს შექმნიდა. 

- თუმცა თქვენი მეუღლე და ვაჟი 2012 წელსაც იყვნენ ,,ოცნებაში', თქვენ კი ,,დემოკრატიულ მოძრაობაში'. მაშინ ეს პოლიტიკური და ადამიანური ეთიკის საკითხი არ იყო? 
- სავსებით ბუნებრივი და ლეგიტიმური კითხვაა. 2012 წლის არჩევნებზე ჩვენმა ორგანიზაციამ არჩევნებში მონაწილეობაზე უარი ღიად განაცხადა, რათა პოლიტიკურ ძალთა კონსოლიდირება მთლიანად ბიძინა ივანიშვილის ფიგურის გარშემო მომხდარიყო. მაშინ მოსაშორებელი ნაციონალური მოძრაობა იყო, რომელიც ქვეყანას პირდაპირი მნიშვნელობით ხრავდა. ნინო ბურჯანაძემ პარტიის წევრებს პირდაპირ მოუწოდა, ამ პროცესში მაქსიმალურად ჩართულიყვნენ და, ფაქტობრივად, მთელი პარტია, გამონაკლისების გარეშე, ,,ოცნების' სხვადასხვა სტრუქტურაში მუშაობდა. ეს პოზიცია უშუალოდ არჩევნების წინ კი არა, ბევრად ადრე გამოვხატეთ. ამის შემდეგ ,,ოცნების' საინიციატივო ჯგუფებმა ჩემი შვილიცა და მეუღლეც თამარ ზაალიშვილი, თავად მიიწვიეს სათანამშრომლოდ. თამარი განათლების ჯგუფს ხელმძღვანელობდა, ხოლო ირაკლი - სამართლის სისტემისა და რეგიონული პოლიტიკისა და ადგილობრივი თვითმმართველობის ჯგუფს. თავიანთ სფეროში ორივე საკმაოდ ავტორიტეტული პროფესიონალია და მათ აზრს ისედაც ყოველთვის ეკითხებოდნენ. ეს ურთიერთობა არჩევნების შემდეგაც არ დასრულებულა. ირაკლისთან კი როგორც გაგრძელდა, თავად ნახეთ. 

- ალბათ, რეზო ამაშუკელის კიდევ ერთ უცნაურ ვიდეოს ნახავდით, სადაც პოეტი, ამჯერად, იმითაა აღშფოთებული, რომ ოჯახში ყველანი პოლიტიკოსები ხართ. მან დადებითად არც თქვენი შვილის პოლიტიკური სტარტი შეაფასა... 
- მსგავსი ვიდეოები სერიოზული საუბრის თემად არ მიმაჩნია. ირაკლის ბაბუა, მალხაზ ზაალიშვილი აკადემიკოსი, ცნობილი მეცნიერია და იგი ყოველთვის აქტიური საზოგადო მოღვაწე იყო, მსოფლიო დონის მეცნიერია ბიოქიმიისა და ბიოფიზიკის დარგებში. სწორედ იგი ხელმძღვანელობდა კომისიას, რომელმაც 9 აპრილს გამოყენებული ლეტალური შედეგების გამომწვევი ქიმიური ნივთიერებები აღმოაჩინა. ეს პოლიტიკოსობასთან არავითარ კავშირში არაა. 

- სხვათა შორის, ხმა გავრცელდა, ირაკლი კობახიძეს მომავალ პრემიერად ამზადებენო. მესმის, ჯერ ამაზე საუბარი ადრეა, მაგრამ მსგავსი რამ კოალიციის კულუარებიდან თქვენც გსმენიათ? 
- ეს უკვე მოწინააღმდეგეთა ბანაკიდან მოდის და ინტრიგების დათესვას ემსახურება. ადამიანი ექსპერტის პოზიციიდან მმართველი პარტიის წამყვან პოზიციაზე აღმოჩნდა და ამით მთავრდება ყველაფერი. ეს იმ ბანაკის მიერ დატრიალებული ინტრიგაა, ვისაც სურს, ,,ოცნებაში' საქმე კარგად არ იყოს. 

- ისე, როგორც გიორგი ვოლსკიმ განაცხადა, ბურჯანაძის პარტიიდან გაცილებით ადრე წამოსულხართ, ვიდრე თქვენი შვილი ,,ოცნებაში' ოფიციალურად აღმოჩნდებოდა. თანაც პარტიის ბევრი სახე, უეცრად, საჯარო სამსახურში, მაღალ პოსტებზე აღმოჩნდა. მსგავსი შეთავაზება თქვენ არ მიგიღიათ? 
- ეს რატომ და როგორ მოხდა, მათ ჰკითხეთ, ვინც წავიდა. საჯარო სამსახურიდან არანაირი შეთავაზება არ მიმიღია. ვერც შემომთავაზებენ, რადგან, როცა ადამიანს რაღაცას სთავაზობ, მას უნდა იცნობდე კიდეც. მე კი ვინც მიცნობს, ასეთ რამეს არასოდეს მეტყვის. ნინო ბურჯანაძის პარტია იმიტომ კი არ დავტოვე, რომ იქ წყენას ან უკმაყოფილებას ჰქონდა ადგილი. პირიქით, მადლიერი ვარ იმ წლების გამო, რაც ერთად გავატარეთ. აბა, ახლა რა გამოდის - მოვდივარ იმიტომ, რომ სხვა პოლიტიკური მიმართულებით გავაგრძელო საქმიანობა?! ეს თამაშის იმ წესებში არ შედის, რასაც პატივს ვცემ და ვაღიარებ. თანაც, წმინდა პოლიტიკურ საკითხებზე საუბარი არ მსურს. ამ საკითხებზე იმიტომ კი არ ვდუმვარ, რომ პასუხების გაცემას ვარიდებ თავს, უბრალოდ, რაკი ვთქვი, რომ პოლიტიკიდან წავედი, აღარც პოლიტიკურ თემებზე ვილაპარაკებ. გთხოვთ, ამ გადაწყვეტილებას ნუ დამარღვევინებთ. 

- ანუ პოლიტიკიდან სამუდამოდ წახვედით? - რა იქნება 10-20 წლის მერე, არავინ იცის. თავსაც საკმაოდ მხნედ ვგრძნობ. თუმცა, რა თქმა უნდა, დღეს ჩვენს ქვეყანაში პოლიტიკასთან, მეტ-ნაკლებად, ყველაფერი კავშირშია. დღეს მზად ვარ, თუ ვინმეს ჩემი კონსულტაცია დასჭირდება, დავეხმარო, ვურჩიო და არ აქვს მნიშვნელობა, ეს ხელისუფლების წარმომადგენელი იქნება, თუ ოპოზიციისა, მათ შორის, პირველ რიგში ნინო ბურჯანაძის პარტიას. - გამოდის, პოლიტოლოგობას აპირებთ? 
- რადგან პოლიტიკაში ვიყავი, ეს ავტომატურად, პოლიტოლოგობას არ ნიშნავს. პოლიტოლოგობა პროცესების გარედან ხედვის უნარია, რასაც სპეციალური განათლება სჭირდება. 1994 წელს ევროსაბჭოს პოლიტკვლევათა სკოლაში ერთწლიანი კურსი გავიარე. ეს კურსი სპეციალურად პოსტსაბჭოთა სივრცის ქვეყნების პოლიტიკურ წარმომადგენელთათვის იყო განკუთვნილი და იქ მხოლოდ მთავრობის ან პარლამენტის წევრები სწავლობდნენ. ერთწლიანი ვადა საკმარისად იმის გამო ჩათვალეს, რომ უკვე დიდი პოლიტიკური გამოცდილება გვქონდა. იმ წელს ჩემთან ერთად ეს კურსი პეტრე მამრაძემ, რეზო ადამიამ, გურამ ჩახვაძემ და რეზო საყვარელიძემ გაიარეს. აქამდე, ცხადია, ნეიტრალურობა ვერ ხერხდებოდა, რადგან პარტიული ცხოვრებით ვცხოვრობდი. არც ის მინდა იფიქროთ, რომ საჯარო პოლიტოლოგობას ვაპირებ. თუმცა დღეს ის სფეროც პოლიტიზებულია, სადაც მოღვაწეობის გაგრძელებას ვაპირებ. ვიცი, პოლიტიკის გარეშე ვერც იქ ,,გადავრჩები'. 

- რომელ სფეროში განაგრძობთ საქმიანობას? 
- სამართლიანობის აღდგენის კუთხით დიდი ინფორმაცია და გამოცდილება დამიგროვდა, მუშაობასაც ამ მიმართულებით გავაგრძელებ. ჯერჯერობით, ამ საქმეს ინდივიდუალურად გავაკეთებ. ჩემი მიზანი იმ საკითხების წამოწევაა, რაც ქვეყნის ნორმალურ განვითარებას აფერხებს. სიძულვილის ენა, ბრალდებები, დისკრედიტაციის მცდელობა, ლაფის სროლა - სამწუხაროდ, ეს პოლიტიკის თანმდევი გახდა. ამის მსხვერპლი მეც მრავალჯერ ვიყავი, ნაციონალური მოძრაობის მოსვლამდეც, მათი მმართველობის დროსაც, ბურჯანაძის პარტიაში. რას არ გვეძახდნენ, რას არ გვაბრალებდნენ, მაგრამ ეს თუ არ დასრულდა, განვითარების ახალ ეტაპზე ვერ გადავალთ. 

- ამას ხელი თქვენ როგორ უნდა შეუშალოთ? 
- ამისთვის უამრავი გზა და მექანიზმი არსებობს. ყოველთვის, მაშინაც კი, როცა პოლიტიკაში ვიყავი, ვცდილობდი, არავისთვის არაფერი დამებრალებინა. ასეთ საკითხებში ნეიტრალურობა ყველაზე ობიექტური პოზიციაა, რადგან არც ერთი მხარის უფლებებს არ არღვევ. ეს პოზიცია კი, მით უმეტეს, მაშინ უნდა გქონდეს, როცა პარტიაში არ ხარ. ამიტომ ახლა კონკრეტულ ფაქტებზე საუბარს ისე ვაპირებ, ვინმე არ დავადანაშაულო. ერთ ფაქტს გავიხსენებ - 2012 წლის 3 ოქტომბერს ანუ, როცა არჩევნების შედეგები ოფიციალურად გამოცხადდა და ,,ოცნებამ' გაიმარჯვა, მე და ჩემი მეუღლე ირინა ენუქიძის საფლავზე ავედით, რათა ყვავილები მიგვეტანა და მადლობა გვეთქვა მისი სულისთვის. ამ ქალბატონმა, როგორც ერთმა ადამიანმა, ყველაზე დიდი წვლილი შეიტანა საქართველოს დანაშაულებრივი რეჟიმისგან დახსნაში. დღეს მთელი ერი გამოწვევის წინაშეა, რადგან მას შემდგე, რაც იური ვაზაგაშვილი ააფეთქეს, ქვეყნისთვის ახალი ათვლის წერტილი დაიწყო. 

- ანუ, შესაძლოა, სამართლიანობის აღდგენის მოთხოვნით გამართულ აქციებზე თქვენც გიხილოთ, უფლებათდამცველის სტატუსით? 
- ეს უკვე დეტალებია - სად ვიქნები ფიზიკურად და სად არა. იგულისხმეთ, რომ როცა მსგავსი აქციები ჩატარდება, მას აუცილებლად ვგულშემატკივრობ. უფლებათდამცველობას რაც შეეხება, ზოგადად, სჯობს, აქცენტი თემებზე გადავიტანოთ და არა სტატუსზე, თუმცა რატომაც არა, უფლებათდამცველობას ნამდვილად ვაპირებ.