[როზი ჯღამაია, რუსიკო მუმლაძე]
თბილისი კიდევ ერთხელ გახდება მმართველი ძალის „საცდელი“ ქალაქი. ხელისუფლება ოპოზიციის მოთხოვნას – ბიომეტრიული მეთოდით სიის ფორმირებას მხოლოდ დედაქალაქში თანხმდება; მანდატების თანაწონადობასთან დაკავშირებით, პრობლემა “ნაციონალურად” გადაწყვიტეს და ამასთან თანხმობა განაცხადეს, რომ საარჩევნო კანონმდებლობაში აღდგეს ნორმა, რომლის მიხედვითაც, დამოუკიდებელ კანიდადტს, იმის მიუხედავად, აქვს თუ არა რომელიმე პარტიული კუთვნილება, შეეძლოს არჩევნებში მონაწილეობა.
გარდა ამისა, მმართველმა გუნდმა დღის წესრიგში ერთი ახალი საკითხი დააყენა, კერძოდ: არაგანზრახ დანაშაულისთვის მსჯავრდებულ პირებს, რომლებსაც სამ წლამდე სასჯელი აქვთ მისჯილი, ხმის მიცემის უფლება მიენიჭოთ.
საკუთარი „პირობის“ შესახებ „ნაციონალებმა“ ოპოზიციას ჯერ კიდევ სამუშაო შეხვედრამდე, მედიის საშუალებით ამცნეს, რამაც ოპოზიციური პარტიების გულისწყრომა გამოიწვია, თუმცა, ამაზე ოდნავ ქვევით ვისაუბრებთ. მანამდე კი შეგახსენებთ, რომ საარჩევნო გარემოს გაუმჯობესებაზე მომუშავე ჯგუფის წევრების დათქმის შესაბამისად, მმართველ გუნდსა და ოპოზიციურ პარტიებს პრეზენტაციები ჯერ კიდევ დეკემბრის ბოლოსთვის უნდა წარმოედგინათ, თებერვალში კი პოზიციების დაფიქსირება უნდა დასრულებულიყო.
თუმცა, გასული წელი ისე დასრულდა, რომ “ნაციონალურ მოძრაობას” საპრეზენტაციოდ არცერთი საკითხი არ წარმოუდგენია და, შესაბამისად, ვერც პოზიციების წარმოდეგნა მოხდა. გუშინ, 9 მარტს კი, ხელისუფლებამ ის პრეზენტაცია გამართა, რაც დეკემბერში უნდა წარმოედგინა, მაგრამ, ამის მიუხედავად, ოპოზიციამ საკუთარ პოზიციებზე ხელისუფლებისგან პასუხი ვერც ამჯერად მიიღო.
ჩვენ ჯერ კიდევ სხდომის დაწყებამდე ვცადეთ პავლე კუბლაშვილსგან რამდენიმე კითხვაზე კონკრეტული პასუხი მიგვეღო:
არ შეიძლება, თბილისთან ერთად სხვა დიდ ქალაქებშიც მოხდეს საპილოტე პროგრამის ამოქმედება?
–არა, შეუძლებელია. ჯერ ერთი, ფინანსები არ არის საკმარისი და საკადრო პრობლემებიცაა. დროშიც ვერ მოესწრება. ამის ახსნას ვცდილობთ ახლა.
ბოლივიაში ხომ მოასწრეს?
–მერე როგორ ჩაატარეს იქ არჩევნები? იარაღიანი კაცი ედგათ თავზე... და ვინ აირჩიეს? - თქვა კუბლაშვილმა და თან გაეღიმა.
არ ფიქრობთ, რომ თქვენს შეთავაზებას თამაშში ჩაგითვლიან ოპოზიციური პარტიები?
–რატომ? თქვენ ასე ფიქრობთ?
დიახ, ასე ვფიქრობ.
- მე ასე არ ვფიქრობ.
ცოტა ხანში, საქართველოს სხვა ქალაქებში ბიომეტრიული ექსპერიმენტის ჩატარების შესახებ, ზუსტად იგივე კითხვა დაუსვა “მრეწველმა“ ზურაბ ტყემალაძემ „ნაციონალების“ წარმომადგენლებს, თუმცა, სულ სხვა პასუხიც მიიღო:
“თბილისში ეს ამბავი უკეთესად გამოვა, რადგან ძირითადი მაცხოვრებლები რეალურად ცხოვრობენ დედაქალაქში და სხვა ქალაქებში იგივე სიტუაცია არ არის”.
ახლა კი, ვნახოთ, რას ფიქრობდა იგივე თემაზე ცენტრალურ საარჩევნო კომისიაში მისული ოპოზიცია, რომელსაც „ნაციონალებმა“ მედიის საშუალებით ამცნეს საარჩევნო გარემოს შეცვლის თაობაზე საკუთარი პოზიციები.
რას თამაშობს ხელისუფლება?
„ახალი მემარჯვენე“ მამუკა კაციტაძე: ეს არის ძალიან უნიჭო თამაში.
რეალურად წამოვლენ დათმობაზე?
ირაკლი მელაშვილი: „წამოვლენ, აბა, რას იზამენ, უფრო მეტ დათმობაზეც წამოვლენ“.
„თავისუფალი დემოკრატი“ ზურაბ აბაშიძე: „ჯერ სამუშაო პროცესი მიდის. ეს არ არის საბოლოო პოზიცია“.
„რესპუბლიკელების ლიდერმა“ დავით უსუფაშვილმა კი, შეხვედრის დაწყებამდე ჟურნალისტებს განუცხადა: „თუკი არჩევნებს ჩვენთან შეთანხმების გარეშე ჩაატარებენ, ამას არ შეიძლება, არჩევნები დაერქვას. ჩვენ არ ვაპირებთ, ხელისუფლების ანკესს წამოვეგოთ და ამ მანევრების გამო საშუალება მივცეთ, ჩვენზე გადმოიტანოს პასუხისმგებლობა, თითქოს არ ველაპარაკებით. ჩვენ მას ველაპარაკებით, ვუსმენთ და დარწმუნებული ვარ, ამ პროცესს წარმატებულ შედეგამდე მივიყვანთ“...
უკვე შეხვედრაზე კი, უსუფაშვილმა მკაცრად დააფიქსირა თავისი უკმაყოფილება იმის თაობაზე, რომ ხელისუფლებამ საარჩევნო გარემოზე მომუშავე პარტიების მიერ გაჟღერებული ინიციატივებიდან მხოლოდ რამდენიმეს უპასუხა და სანაცვლოდ ახალი 4 ინიციატივა წარმოადგინა, რომელიც ამ ფორმატში მომუშავე არცერთ პარტიას არ დაუყენებია. მან ხელისუფლების წარმომადგენლებს ჰკითხა, ნიშნავს თუ არა ეს იმას, რომ ხელისუფლება მხოლოდ თავის მიერ წარმოდგენილ ინიციატივებს დაუჭერს მხარს და დანარჩენში ძველ, ანუ მოქმედ კოდექსს ეთანხმება.
კაციტაძემაც უსაყვედურა ხელისუფლებას: - “ჩვენ წინასწარ, შეკრებამდე წარმოგიდგენთ ხოლმე ჩვენს ინიციატივებს, თქვენ კი - პირდაპირ შეხვედრამდე რამდენიმე საათით ადრე, თანაც ტელევიზიით გვამცნეთ თქვენი შეთავაზებები”.
ამ თემაზე გაღიზიანება ყველა პარტიის წარმომადგენელს ეტყობოდა. „ქრისტიან-დემოკრატმა“, ლევან ვეფხვაძემ პირდაპირ ჰკითხა მმართველებს: „წინადადებების ეს პაკეტი რას ნიშნავს, ჩვენს დანარჩენ შეთავაზებებზე დიალოგი აღარ გაგრძელდება?“.
ოპოზიციის დანარჩენ შეთავაზებებში კი მწვავედ იყო ხაზგასმული მედიაგარემოს გაუმჯობესების აუცილებლობა, ხელისუფლების მხრიდან ადმინისტრაციული რესურსების გამოყენების პრობლემა, საარჩევნო ადმინისტრაციის დაკომპლექტების წესის შეცვლა და კიდევ ბევრი სხვა. თუმცა, მმართველების ახალ საარჩევნო პაკეტში ამ თემებზე საუბარი საერთოდ არ არის.
„ნაციონალი“ აკაკი მინაშვილმა ოპოზიციონერებს განუცხადა, რომ დიალოგი საარჩევნო თემის გარშემო გრძელდება. თუმცა, პავლე კუბლაშვილმა დაადასტურა, რომ „ნაციონალების“ შეთავაზება სწორედაც რომ ასეთია: „“ნაციონალების“ ახალ ინიციატივებს პლიუს მოქმედი საარჩევნო კოდექსი“.
ბუნებრივია, ჩნდება კითხვა, რას ნიშნავს ეს ყველაფერი? საარჩევნო მაგიდის გარშემო შეკრებილმა პარტიებმა (სახელისუფლებო ძალის ჩათვლით) ხომ თავიდანვე დათქვეს, რომ მაისის ბოლოს მათ უკვე შეცვლილ საარჩევნო კოდექსს კანონ-პროექტის სახე უნდა მისცენ და საქართველოს პარლამენტს გადაუგზავნონ განსახილველად. პირველ შეხვედრაზე, ყველა ერთად აცხადებდა, რომ თვისობრივად ახალი საარჩევნო კოდექსი უნდა მიეღოთ. ამ შეკრებიდან რამდენიმე თვეში და მაისამდე ორთვენახევრით ადრე, ხელისუფლება უცებ აცხადებს, რომ, ფაქტობრივად, ძველი კოდექსი რჩება ძალაში და მასში მხოლოდ რამდენიმე „ნაციონალური“ ცვლილება შევა.
მიუხედავად იმისა, რომ დარბაზში შეკრებილები უკმაყოფილებას არ მალავდნენ, ძნელი სათქმელია, რას მოიმოქმედებენ ისინი, თუ ხელისუფლება მხოლოდ თავისივე წარმოდგენილი ცვლილებებით დაკმაყოფილდება. მაგალითად, “ხალხის პარტიის” ლიდერი ალეკო შალამბერიძე თვლის, რომ ამ პროცესს ოპოზიციურმა პარტიებმა თუ საპროტესტო აქციები არ მიაშველეს, მაშინ ძველი სცენარით განვითარდება მოვლენები და მომავალი არჩევნებიც კვლავ „ჩვეულ“ გარემოში ჩატარდება.
ერთი სიტყვით, ოპოზიციასა და ხელისუფლებას შორის დიალოგი მაგიდის ირგვლივ მაინც განახლდა და ვინაიდან, გუშინდელი დღე, ასე ვთქვათ, პრეზენტატიული ხასიათის იყო, დისკუსიის ნაცვლად, ოპოზიციის მხრიდან, უფრო მეტად, კითხვები ისმოდა. რა თქმა უნდა, მთავარი კითხვა ბიომეტრული მონაცემებით სიის ფორმირების საკითხზე დაისვა. კერძოდ, ოპოზიცია დაინტერესდა, რატომ შემოიფარგლა ხელისუფლება მხოლოდ დედაქალაქით, რაზეც აკაკი მინაშვილისგან პასუხად მიიღო: “ამომრჩევლების დიდი რაოდენობით დარეგისტრირება თუ ვერ მოხერხდა, ეს არჩევნების პერიოდში პრობლემას წარმოშობს”.
ამის შემდეგ, მამუკა კაციტაძემ თავად დააკონკრეტა, რომ ხელისუფლება პრობლემაში პირველ საკითხად თანხის უკმარისობას გულისხმობდა, ხოლო მეორე პრობლემა არაკომპაქტურად დასახლებული საარჩევნო ოლქები იყო, რომელიც ართულებდა პროგრამის განხორციელაბას. ამიტომ, კაციტაძე ინიციატივით გამოვიდა, რომ თბილისთან ერთად, ყველა კომპაქტურად დასახლებულ დიდ ქალაქზე, დიდ სოფელსა თუ რაიონულ ცენტრზეც (რომლებიც ასევე კომპაქტურად არის დასახლებული) გავრცელებულიყო საპილოტე პროგრმა.
თუმცა მინაშვილმა თავი შორს დაიჭირა: “ამ პროექტის გაშლა ადამიანური და ფინანსური რესურსების ზედმეტ დანახარჯს გამოიწვევს და ამან შესაძლოა, გაართულოს პროცესი”.
რაც შეეხება მანდატების თანაწონადობასთან (იგულისხმება, რომ თითოეული მანდატის უკან ამომრჩევლის თანაბარი რაოდენობა იყოს) დაკავშირებით დასმულ კითხვას, რომელიც ბიომეტრაზე არანაკლებ მნიშვნელოვანია (შეიძლება უფრო მნიშვნელოვანიც კია) ოპოზიციისთვის, კუბლაშვილისგან შემდეგი პასუხი მიიღო: “ჩვენ შევეცადეთ, რომ მანდატებს შორის განსხვავება მაქსიმალურად შეგვემცირებინა. ოლქები, სადაც მოსახლეობა 100 ათასზე ზევით იყო, ქვევით ჩამოვწიეთ”.
მამუკა კაციტაძე: “თქვენ ამბობთ, რომ მანდატების წონადობის გათანაბრებას საერთაშორისო ორგანიზაციები ითხოვენ, რომელიც 15%–ან ცდომილებას ითვალისწინებს, ამიტომ, ჩვენ უნდა ვიცოდეთ ის ნიშნული, რომელთან მიმართებაში უნდა დავთვალოთ ცდომილება ან – ზევით ან – ქვევით. თუ ასეთი ნიშნული არ მაქვს, მაშინ რას შევუდარო 15%–ანი ცდომილება?
კუბლაშვილი: “თუ თქვენ მეკითხებით, რომ ჩვენი შეთავაზება ამოწურავს თუ არა 15%–ან ცდომილებასთან დაკავშირებით პრობლემას, გიპასუხებთ, რომ არ ამოწურავს. კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, სადაც იყო მაღალი განსხვავება საშუალოსა და მაღალს შორს, იქ ეს ინტერვალი შევამცირეთ”.
ამის შემდეგ, პავლე კუბლაშვილმა მამუკა კაციტაძის მიერ, საკითხების განხილვასთან დაკავშირებით დასმულ კიდევ ერთ კითხვას გასცა პასუხი: “შევთანხმდეთ, რომ განვიხილოთ ყველა საკითხი ერთად და არა ისე, რომ განვიხილოთ ერთი საკითხი და შემდეგ, პლუსი, ან მინუსი დავსვათ. ჩვენ ეს ყველაფერი ერთ კონტექსტში უნდა განვიხილოთ და შემდეგ უკვე, ჩვენი პოზიციები უნდა დავაახლოვოთ.”
მამუკა კაციტაძემ კი დააკონკრეტა: “გეთანხმებით, რომ პლუსი და მინუსი ბოლოში უნდა დავსვათ, მაგრამ ისე, რომ მე კითხვა დავსვა ბიომეტრიაზე, ბატონმა ზურაბმა სისტემაზე, მალხაზმა კიდევ რაღა სხვაზე და ეს ყველაფერი ერთდროულად განვიხილოთ არ გამოვა. მსჯელობაზე საკითხის განხილვას უნდა დავუსვათ წერტილი და შემდეგ საკითხზე ისე გადავიდეთ, პლუსი და მინუსი კი ბოლოს დავსვათ”.
ვინაიდან მხარეებს გუშინდელ შეხვედრაზე ბევრი არაფერი ჰქონდათ სამსჯელო, სხდომა მალე დასრულდა და სხდომის დასრულების შემდეგ, ჯერ, აკაკი მინაშვილს ვესუბრეთ:
მმართველი პარტიის დღევანდელი პოზიცია ხომ არ ნიშნავს იმას, რომ ოპოზიციის შეთავაზებებზე უარს ამბობთ?
–ეს ნიშნავს იმას, რომ ინტენსიური დისკუსია გრძელდება ყველა საკითხთან მიმართებაში. რაღაც საკითხებში გარკვეული პოზიციები წარმოვადგინეთ, მაგალითად, ბიომეტრულ სიებთან დაკავშირებით. ბუნებრივია, მხოლოდ თბილსზე ვაკეთებთ აქცენტს, რადგან პასუხისმგებლობა ჩვენ უნდა ავიღოთ დ ამიტომ, რისკები უნდ გამოვრიცხოთ. ამიტომ, თბილისში საპილოტე პროექტის განხორცელება არის ყველაზე კარგი გამოსავალი. ჩვენი შეთავაზება ნაზავია, ანუ, აქ პასუხიც არის ოპოზიციის პოზიციაზე და ამასთანავე, ჩვენი პოზიციებიც დავაფიქსირეთ გარკვეულ საკითხებზე, ისევე, როგორც ეს სხვა პოლიტიკურმა პარტიებმა გააკეთეს.
ოპოზიციურმა რვიანმა ბიომეტრიასთან დაკავშირებით საკუთარი გაანგარიშება წარმოადგინა, რაც შორსაა თქვენი ანგარიშისგან. იზიარებთ თუ არა მათ არითმეტიკას?
ჩვენ, ჯერ, წერილობით არ გავცნობივართ ოპოზიციური რვიანის წარმოდგენილ გაანგარიშებებს. ისე კი, ყველა გაანგარიშება სამოქალაქო რეესტრს აქვს გაკეთებული.
როდის დასრულდება ეს მოლაპარაკებები, როცა შეგეძლებათ თქვათ, შედგა თუ ვერა მოლაპარაკება?
მაისისთვის შეჯერებული ვარიანტი უნდა არსებობდეს და უნდა იდოს კონკრეტული პროექტი, ეს არის ჩვენი მიზანი.
მორიგი კითხვა კი ვახტანგ ხმალაძეს დავუსვით.
რამდენად მისაღებია თქვენთვის ხელისუფლების პოზიცია?
–ხელისუფლების პოზიცია ასეთია: “საარჩევნო კოდექსის ცვლილება სწორედ ამ კუთხით შეიძლება, რაც წარმოვადგინეთ, ხოლო სხვა ყველა დანარჩენი, რაც საარჩევნო კოდექსში არის ასახული სავსებით გვაკმაყოფილებს”.
ხელისუფლების მიერ რამდენიმე წინადადება არის შემოთავაზებული, რომელიც შესაძლებელია გავიზიაროთ, თუმცა, ეს წინადადებები მთლიან საარჩევნო გარემოზე ვერანაირ ცვლილებას ვერ მოახდენს. მაგალითად, მსუბუქი დანაშაულისთვის მსჯავრდებულებისთვის სააარჩევნო ხმის მიცემა – ასეთ ადამიანთა რიცხვი არის დაახლოებით 6 ათასი და მათთვის უფლების მინიჭება, ან არმინიჭება საარჩევნო გარემოზე ვერანაირ გავლენას ვერ მოახდენს. რაც შეეხება სხვა წინადადებებს, ყველა პრობლემას ისევ პრობლემად დატოვებს და არაფრით გააუმჯობესებს მდგომარეობას.
ხელისუფლების პოზიცია ჩიხში ხომ არ შეიყვანს მოლაპარაკებებს?
ვნახოთ, როდესაც დაიწყება მოლაპარაკება, მაშინ გამოჩნდება ყველაფერი.
რაც შეეხება მამუკა კაციტაძეს, მან საკუთარი პოზიცია ამგვარად გამოხატა: “ხელისუფლებამ ჩვენს მიერ 9 პრეზენტირებულ საკითხთან დაკავშირებით, 6 საკითხზე საერთოდ ვერაფერი თქვა, რადგან როგორ თავად აღიარეს თავად პარტის შიგნით აზრთა სხვადასხვაობაა და ვერ ჩამოყალიბდნენ, რისთვისაც დამატებით ვადებს ითხოვენ. ერთ საკითხზე მეტ–ნაკლებად, რაღაც თქვეს, რომელიც პასუხად ვერ ჩაითვლება, ხოლო ორ, ისეთ მნიშვნელოვან საკითხზე, როგორიცაა ბიომეტრიით სიის ფორმირება და საარჩევნო სისტემა, სისტემის ნაწილში მათ პოზიციას არც კი განვიხილავ, რადგან თავად აღიარეს, რომ საერთაშორისო ორგანიზაციების მოთხოვნა, რომ მანდატს უნდა ჰქონდეს თანაბარი წონა, მათ მიერ წარმოდგენილ ვარიანტში არ არის გათვალისწინებელი. თითქოს რაღაცას ეცადნენ, მაგრამ ვერაფერი ვერ მიიღეს და მათი პოზიცია, მანდატის თანაბრობის ნაწილში, კრიტიკას ვერ უძლებს.
რაც შეეხება ბიომეტრიას, აქ არის გარღვევა, ხელისუფლება, რომელიც ქილიკობდა, რომ ამის დაშვება არ შეიძლებოდა და ა.შ. დღეს ამბობს, რომ ეს დედაქალაქში გაკეთებადია. მარტივად ჩნდება კითხვა – თუ დედაქალაქში გაკეთებადია, რატომ არ არის გაკეთებადი საქართველოს დანარჩენ ტერიტორიაზე?
მათ ხომ თქვეს, რომ ამისთვის დამატებითი ფინანსები იქნება საჭირო?
–ფინანსურ რესურსებზე როცა საუბრობენ, ფინანსებზე პასუხისმგებელია ხელისუფლება, თუ მათ ჩვენი თანადგომა სჭირდება საერთაშორისო დონორების მოძიებაში, მზად ვართ, რომ თანადგომის რეჟიმში ერთად ვეძიოთ ფინანსები. მთავარი არის ერთი რამ, ბიომეტრიით ამომრჩეველთა სიის ფორმირება, როგორც აუცილებლელი საჭიროება და შესაძლებელი ხელისუფებისგან იქნას აღიარებული. ჩვენ კი ისღა დაგვრჩენია, რომ მათ მიერ შემოთავაზებული მასშტაბი დედაქალაქისა გავაფართოვოთ მთელი საქართველოს ტერიტორიაზე.
ეს პროცესი ასეთი მიდგომით ხომ შეიძლება უსასრულოდ გაიწელოს?
–არა, ვადებს რაც შეეხება, გავითვალისწინოთ ჩვენი პირველი შეთანხმება, რომ გაზაფხულზე, კერძოდ, მაისის ბოლომდე, ამ მაგიდას აქვს მუშაობის დრო და ვადა და ჩვენ ეს უნდა დავასრულოთ ამ ვადაში. რაღაცას გავაკეთებთ მარტის შუა რიცხვებში, რაღაცას აპრილის დასწყისში, მაგრამ ყველაფერი უნდა დავასრულოთ მაისის ბოლოს. ეს ვადები რევიზიისთვის არავის დაუქვემდბარებია. ამიტომ, ჩვენი დათქმა, რომ ეს მაისამდე უნდა განხორციელდეს ძალაშია და ეს ასე უნდა იყოს.
თუ პროცესები ისე არ განვითარდება, როგორც თქვენ ამბობთ, შემდეგ რა იქნება?
–“თუ”–ზე უნდა ისაუბროთ თქვენ და პოლიტოლოგებმა, მე კი პროცესში ვარ და ვიბრძვი, რომ ეს “თუ”–ები მოვხსნა.
და ბოლოს, უნდა აღვნიშნოთ, რომ ჯერ კიდევ სხდომის დასრულებამდე, მამუკა კაციტაძე ჩვენთვის ერთ მნიშვნელოვან საკითხს შეეხო. კერძოდ, საარჩევნო გარემოზე მომუშავე ჯგუფს გასვლითი სხდომის ჩატარება უხდება, ამბობენ, რომ გასვლითი სხდომები უფრო ნაყოფიერია (პოლიტიკოსებს არსად ეჩქარებათ და სხდომიდან გაპარვას ვერ ახერხებენ), რაშიც ნამდვილად ვეთანხმებით. თუმცა პრობლემა ისაა, რომ მოდერატორი კომპანია დამკვირვებლების ხარჯებს არ ანაზღაურებს. ჩვენ კი, დიდი ინტერესის მიუხედავად, ვეთიშებით პროცესს და როგორც აღმოჩნდა ანალოგიურ მდგომარეობაშია ბევრი არასამთავრობო ორგანიზაციაც.
ასე რომ, მამუკა კაციტაძე ახალი ინიციატივით გამოვიდა: “როდესაც სიღნაღში გახლდით, გაჩნდა წერილები, რომ “ხელისუფლება და ოპოზიცია სიყვარულის ქალაქში წავიდნენ”. თუ საჭირო გახდა, სადაც საჭიროა იქ წავალ და არც მსგავსი წერილები მაშინებს, მაგრამ აქ მთავარი სხვა რამაა. რადგან პროცესის გამჭვირვალობა იყო ჩვენი შეთანხმების პირობამდე მიყვანილი პროცესი, გამჭვირვალე უნდა იყოს გასვლითი ღონისძიებებიც. იმ ადამიანების უმრავლესობას კი, როლებიც აქ ბრძანდებიან, არ ხელეწიფება თანამონაწილეობა გასვლითი ღონისძიებების დროს.
ხელისუფლება, ბუნებრივია, ჩვენ ვერ მოგვმართავს და იქნებ, მოდერატორ ორგანიზაციას შეეხიდოს, რომ საზოგადოება თანამონაწილე გახდეს იმ გასვლითი ღონისძიებისა, სადაც მათთან ერთადაც გაიმართება მსჯელობა ამ საკითხებთან დაკავშირებით”.
ამაზე ზურაბ ტყემალაძემ ხუმრობით, თუ ნახევრად ხუმრობით უპასუხა: “დამფინანსებლები თუ ღონისძიებას აფინანსებენ, წამოსვლას ვერ დააფინანსებენ? თუ არა და, ბოლოს და ბოლოს, ეს პარტიებმა ავიღოთ ჩვენს თავზე”.
თუმცა, რა გამოვა აქედან რთული სათქმელია. ოპოზიცია საკითხის საჯაროობისთვის საზოგადოებრივ მაუწყებელზე ითხოვდა დროს, რასაც პავლე კუბლაშვილი დაეთანხმა, ყოველ შემთხვევაში, ხმამაღლა ასე თქვა, თუმცა, ეს საკითხი, ჯერ, ისევ ჰაერშია გამოკიდებული. ასე რომ, რა გამოვა აქედან რთული სათქმელია.
