ჯერჯერობით რუსეთისთვის დაწესებული სანქციები არ არის სრული და ახლო მომავალში კიდევ ამოქმედდება ახალი სანქციები. ასევე უმნიშვნელოვანესია „ჩრდილოეთის ნაკადი 2“-ზე ლიცენზიის შეჩერება, რაც რუსეთს ყველაზე მეტად აშინებდა, - ამის შესახებ რონდელის ფონდის უფროსი მკვლევარმა, კახა გოგოლაშვილმა „პალიტრანიუსის“ გადაცემა „ნიუსრუმში“ განაცხადა.

როგორც გოგოლაშვილმა აღნიშნა, აღნიშნული სანქცია ევროპისთვისაც საკმაოდ მტკივნეული იქნებოდა, მაგრამ გერმანიამ ეს ნაბიჯი მაინც გადადგა.

„როგორც ჩანს, გერმანიასა და აშშ-ს შორის იყო სერიოზული კამათი ამ საკითხზე, რადგან, როგორც გვახსოვს, შოლცი ამ მიმართულებით თავს იკავებდა რაიმე განცხადებებისგან, მაგრამ მალევე დათანხმდა ამ სანქციას. ის შედარებით რბილი სანქციები, რომელსაც ჩვენ ახლა ვხედავთ, რბილი მხოლოდ ერთი შეხედვითაა და რეალურად არც ისე რბილია. ეს გამოწვეულია იმით, რომ რუსეთმა ფრთხილი და ტაქტიკური ნაბიჯი გადადგა, რადგან კარგად იცის, რომ დონეცკისა და ლუგანსკის მხოლოდ ნაწილი არის ოკუპირებული. მიუხედავად იმისა, რომ პუტინმა განაცხადა, მე ვაღიარებ მთლიანად დონეცკისა და ლუგანსკის რეგიონებს ადმინისტრაციულ საზღვრებში, მხოლოდ იმ ოკუპირებულ ტერიტორიებზე შედის რუსეთის საჯარისო ფორმირებები. თუ მათ სრულიად გადაწყვიტეს აღნიშნულ რეგიონებში ჯარის შეყვანა, როგორც სამხრეთ ოსეთსა და აფხაზეთში, მაშინ რუსები უკრაინული ჯარის განდევნას შეეცდებიან - ამას მართლა მოჰყვება სერიოზული სანქციები, რადგან ეს იქნება დიდი ომის დასაწყისი. უკრაინელები იქიდან უომრად ნამდვილად არ წავლენ“, - განაცხადა გოგოლაშვილმა.

მისივე თქმით, რუსეთის მიერ ლუგანსკისა და დონბასის ე.წ. სახალხო რესპუბლიკების აღიარებით უკრაინა, შესაძლოა, პოლიტიკურად უკეთეს მდგომარეობაშიც აღმოჩნდეს.

„შეიძლება გარკვეული თვალსაზრისით უკრაინისთვის უკეთესი ვითარებაც კი იყოს ახლა, ვიდრე მანამდე. პოლიტიკურ კონტექსტში უკრაინა იყო ძალიან რთულ სიტუაციაში - მას ხელი ჰქონდა მოწერილი მინსკი 2-ის შეთანხმებაზე, რომელიც ითვალისწინებდა ამ რეგიონებში არჩევნების ჩატარებას, იქ სპეციალური სტატუსის მინიჭებას, რეალური კონტროლის დაკარგვას და სრული სუვერენიტეტის მიცემას ამ რეგიონებისთვის, რაც რუსეთის სრული გავლენის ქვეშ აქცევდა მათ. მას არ გაუწყვეტია ეს შეთანხმება, ის რუსეთის მოქმედებების გამო შეწყდა. თუ ეს სტატუსი დარჩება ისეთი, როგორიც დღეს არის და საბოლოო ჯამში დონბასი და ლუგანსკი დარჩებიან დამოუკიდებელი, შეიძლება მეორე მხრივად აწყობდეს უკრაინას, რადგან იქ ცხოვრობს 4 მილიონი ძირითადად რუსულენოვანი მოსახლე, რომელიც სრულად პრორუსულია. იქ ჩატარებული ნებისმიერი რეფერენდუმი და პლებისციტი მათ წინააღმდეგ იმუშავებდა“, - აღნიშნა გოგოლაშვილმა.

მან ასევე ისაუბრა რუსეთ-უკრაინის კონფლიქტთან დაკავშირებით საქართველოს ხელისუფლების პოზიციაზე.

„დასამალი არ არის, რომ ჩვენი ხელისუფლების მიმართ ისმოდა კრიტიკა, თითქოს მათ არ აქვთ მკვეთრი პოზიცია როგორც ამ კონფლიქტთან მიმართებით, ისე ზოგადად რუსეთთან და მის პოლიტიკასთან დაკავშირებით. ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ დადგებოდა ჭეშმარიტი მომენტი, როდესაც საქართველოს ხელისუფლებას მოუწევს ძალიან მკაფიოდ არჩევა და გამოვლენა თავისი კურსის, თუ ვის მხარეს არის ამ დავაში და ეს მოხდა კიდეც. ალბათ, რუსეთმა გადააბიჯა იმ ზოლს, რომლის იქითაც საქართველოს აღარ შეუძლია ბალანსირება. მისთვის ძალიან რთულია ახლა შუალედური პოზიციის დაკავება და ეს მომენტი მოვიდა და უკვე მკაფიოდ განაცხადეს თავისი პოზიცია. საბოლოო ჯამში, ეს და ნებისმიერი მთავრობა საქართველოში, რომელიც აქამდე იყო, რეალურად სიღრმისეულად პროდასავლურია. შეიძლება ზედაპირულად რაღაც-რაღაცებში უთმობდნენ რუსეთს, მაგრამ ეს დათმობების პოლიტიკა უნდა შეწყდეს“, - განაცხადა გოგოლაშვილმა.

ის მიიჩნევს, რომ საქართველოს მხრიდან რუსეთისთვის სანქციების დაწესება ნაკლებად სავარაუდო და ეფექტური იქნებოდა. მისი თქმით, საქართველოს საკუთარი ოკუპირებული ტერიტორიების გამო არ დაუწესებია რუსეთისთვის სანქციები, ამიტომ ძნელად წარმოსადგენია, რომ საქართველომ რუსეთს სანქციები დაუწესოს იმის გამო, რომ მან აღიარა უკრაინის ტერიტორიები ე.წ. დამოუკიდებელ სახელმწიფოებად.

გოგოლაშვილმა ასევე შეადარა რუსეთ-უკრაინის ამჟამად არსებული კონფლიქტი და 2008 წლის რუსეთის აგრესია საქართველოს წინააღმდეგ.

„უკრაინის შემთხვევაში თავიდან აცილებული იქნა ომი და მთლიანი ტერიტორიის ოკუპირება არ ხდება. უკრაინას იმის სამხედრო პოტენციალი გააჩნდა, რომ ბლიცკრიგი განეხორციელებინა, მაგრამ ეს მათ არ გააკეთეს, რადგან იცოდნენ, რომ ამის უკან დგას რუსეთის ძალა, თანაც საკმაოდ დიდი. უკრაინის ხელისუფლებამ ეს სარისკო ნაბიჯი არ გადადგა, ხოლო სააკაშვილმა ეს სარისკო ნაბიჯი გადადგა - დიდი ძალებით შეუტია. ლეგალურადა ეს სწორი იყო, თუმცა სამხედრო სტრატეგიის თვალსაზრისით, ეს გამართლებული არ აღმოჩნდა. სააკაშვილს სრული უფლება ჰქონდა დაეცვა თავისი ქვეყნის ტერიტორია და ცხადია, რომ რუსეთის მხრიდან იყო გამოცხადებული ომი, მაგრამ მან არ შეიკავა თავი კონფრონტაციისგან - ეს იყო უბრალო შეცდომა და არა რაღაც დანაშაული. უკრაინის შემთხვევაში შედეგი არ არის ისეთი დრამატული, როგორიც საქართველოში მოხდა, მაგრამ ხაზს გავუსვამ იმას, რომ ჯერ არ ვიცით როგორ გაგრძელდება ეს ყველაფერი - ნუ დაგვავიწყდება ისიც, რომ მაშინ დასავლეთი ისე აქტიურად არ იდგა ჩვენს გვერდით, როგორც უკრაინას უდგას გვერდით უკვე რამდენიმე თვეა. ჩვენი მდგომარეობა ბევრად უფრო რთული იყო“, - განაცხადა კახა გოგოლაშვილმა.