გაფასდა ტარანტინო… დაერხა კრონენბერგს… ვერხოვენი ჩამოიწერა… მალე ჰიჩკოკსაც გადაუჯოკრავენ…

საქართველოში მძლავრობს ექშენი – სახელად – ვარდისფერი შიგშენი…

ნაციონალური მოძრაობა, რომელმაც ჯერ თავის მთავრობაში ყოფნის დროს მარშალი ბეტანკურივით დაიმონა, დაიჭირა, გაატყავა და გარყვნა ხალხი, ახლა, მაოხრებელი გზირივით იგივეს აკეთებს ოპოზიციიდან, ოღონდ – უკუღმა…

გაგიკვირდებათ…

მაგრამ თუ არ გიკვირთ, როცა ჩიტების ორგანიზებულ დივიზიებს ადამიანების განადგურება ჰქონდათ დაგეგმილი, თუ აკანკალებული საიმოვნებით უყურებდით, როგორ შეიძლება მეთოდურად გარეცხო მანქანა ათასობით ტვინის ნაწილაკებისაგან, თუ ავტოავარიით სიკვდილი ორგაზმის ალტერნატიულ წყაროდ შეიძლება ჩამოყალიბდეს გარკვეული მიდრეკილებების მქონე სუბიექტებისათვის, ხოლო სხვები მხოლოდ მაშინ ათავებენ, როცა საწოლის ქვეშ გადანახულ ყინულის საჩეჩქვ დანას ეფერებიან ტარზე, და თუ სავსებით ბუნებრივია, რომ დღეს ეს გაცილებით მეტ ადამიანს იზიდავს, ვიდრე „რომეო და ჯულიეტა“, ან „მოგზაურობა ტოკიოში“, მაშინ რატომ გვიკვირს, რომ ნაციონალური მოძრაობა, თავისი გამოცხადებული სიშლეგის მოდელირებულ ქრონიკებში სწორედ ასეთ ახალ ხერხს მიმართავს:

„მასიური დედააფეთქებული პროვოცირება მასიური ლინჩირების გამოსაწვევად და გლობალური ემოციური მხარდაჭერის მოსაპოვებლად!“

განსხვავებით მარშალ ბეტანკურის დროინდელი კამორიდან, დღევანდელი „კანურის“ გრანდისიმოჰალეებს უფრო გრანდიოზული ამოცანა აქვთ – რევოლუციის არა ჩახშობა, არამედ პროვოცირება… „ნუ იქნება ოღონდ ბუნტი!“ შეცვალა სრულიად მოულოდნელმა ნატვრამ – „ოღონდ იყოს ბუნტი! მალე იყოს ბუნტი! ოღონდ მალე დაიღვაროს მეწამული სისხლი! (რომელსაც დასავლეთს ვაჩვენებთ!)“

ამ (ჭეშმარიტად მაკიაველის და ბორჯიებს რომ შეშურდებოდათ, ისეთ) სპექტაკლში ჩაბმული არის 4 ფოკუს ჯგუფი და მინიმუმ 2 ქორო.

ყველაზე მნიშვნელოვანი ფოკუს ჯგუფი არის „საზიზღრები“ (ვამპირები)… მათი ამოცანაა თავისი საშინელი საქციელით და უფრო უარესი „ლოგიკით“ გამოიწვიონ ხალხში აღშფოთება, ბრაზი, აგრესია და სიძულვილი. მოახდინონ თავის თავზე მაქსიმალური ცეცხლის კონცენტრირება. აბსოლუტურად ზედმეტია (რეჟისორის ჩანაფიქრით), რომ ისინი რაიმე სიბრალულს იწვევდნენ! პირიქით, მათი თითოეული ამაზრზენი ტყუილი უნდა იყოს ისეთი, რომ გამოიწვიოს დედისშეგინების ისეთი დაუძლეველი სურვილი, რომელსაც ვერავითარი ქალური სინაზე თუ მორცხვობა წინ ვერ დაუდგება! ეს არის ფოკუს ჯგუფი, რომელმაც საზოგადოების ფართო წრეები უნდა აღაგზნოს, გაავეშოს, გააგიჟოს და მათი ჩაწიხვლის, ჩაქოლვის, ფურთხში და სისხლში დახრჩობის იმპერატიული სურვილი მომენტალურად უნდა აღუძრას… ამ ჯგუფის წევრებია ცნობილი ოქროპირიძე და ცნობილი დონაძე. და ის, რომ საზოგადოებრივი აზრი მათ სექსუალური უმცირესობის წარმომადგენლებად განიხილავს, სწორედ აწყობს ჩვენს ნერონიკოს. მისი გათვლა ხომ გაცილებით შორს მიდის! ჩაქოლილი ერთი ადამიანი მხოლოდ ერთი ადამიანია, და (თუ გაუმართლა და საქმე მართლა ამით დამთავრდა!) – ჩაქოლილი სექსუმცირესობის წარმომადგენლის ფასი ხომ განუზომლად უფრო დიდი იქნება მსოფლიო პოლიტიკის ოსკარის ცერემონიალზე? საოცარ დონეს მიაღწია ნერონიკოსა და დონაძიკოს თეატრმა – ადრე სადმე ყოფილა, რომ მკვლელობაში ეჭვმიტანილი, გირაოთი გამოშვებული პირი მილიონობით ადამიანს ტელევიზიიდან „ახურავდეს“ და „აჭმევდეს“? – ჩვენთან კი მოხდა! ადრე სადმე გინახავთ, მთავრობის წევრი დებატებში იმ ადამიანთან, რომელიც რამდენიმე მკვლელობაში თანამონაწილედ არის ეჭვმიტანილი? ნახეთ, როგორ იხვეწებოდა გურამიკო – მოდით და ჩამქოლეთ, ქალბატონო თინაო! დავალება აქვს – თვითჩაქოლვის მიზანსცენის ავტორიცაა და მოქმედი პირიც, რომელმაც რეჟიმი უნდა გადაარჩინოს! და რატომღაც ლუკა კურტანიძეს ვერ უბედავს ჩაქოლვის ნატვრას, გაჭედილი!.. ისე, ვერ ვხვდები, თავად ეს მაზოხისტები თუ ხვდებიან, როგორი მოკლე თოკით არიან დაბმული და როგორ ელოდება მათი გენიოსი რეჟისორი მათი დე ფაქტო გამოფატვრის ნანატრ ფინალს! სავარაუდოდ, მათ გარანტიები აქვთ მიღებული, რომ სიტუაციის რაღაც „ჭ“ წერტილამდე დაძაბვის შემდეგ, ყალბ პასპორტს და საზღვარზე ფეხდაუსველებლად და მძიმე დიპლომატით გადასვლას უზრუნველყოფენ… თუმცა, თუ იოტისოდენა ტვინი მაინც აქვთ იმ ჩასაფარებელ გოგრაში, კი უნდა ხვდებოდნენ, რომ მათი ცოცხლად და უსისხლოდ გაშვება ჩვენი ტარანტინუშკას გეგმებში აბსოლუტურად არ უნდა შედიოდეს. ამ ფოკუს ჯგუფის სულიერი ხაზი ხომ ლუციუს სერგიუს კატილინადან მოდის…

ფოკუს ჯგუფი 2 – „საბრალონი“ “les miserables” – ამ ჯგუფის ამოცანა მხოლოდ დოზირებული ბრაზის გამოწვევაა. მათი საბაზისო (და საბაზროც!) ღირებულება უფრო მაღალია და თუ ძაან არ გაუჭირდა ნერონს, ამ ფოკუს ჯგუფს მართლაც აქვს სერიოზული გარანტიები. მათი ამოცანაა სისხლის დაღვრა… ოღონდ – არა მოწინააღმდეგის სისხლის, არამედ – საკუთარი სისხლის! აბა, რას გეუბნებოდით – რა კამორა, რის კამორა! „პადდავკია“ ეს, „პადდავკი“! გამოფრთხიალდება რომელიმე ჩიორა, ბოლოს ააქანქარებს, ვიღაცას რაღაცას ესვრის უტიფრად და თუ ბედმა გაუღიმა და სისხლმდენ წერტილში მოარტყეს შედეგად, ხომ აშენდა და აშენდა! ორი საათი ირბენს ბნედიანივით ერთი კამერიდან მეორე კამერამდე, ორი საათი ცხვირსახოცს არ მიიკარებს სისხლმდენ ჭრილობაზე, ასობით სურათს გადაიღებს თავისი ვარსკვლავური მომენტის უკვდავსაყოფად… მერე კი გაბადრული და მოყოჩაღებული ყურს დაუგდებს ბელადის სენტენციებს… ხოლო 5 დღის მერე, თუ ვინმე საპატიო სტუმარი ეწვევა, ღამენათავი და გატანჯული სახით გამოიღებს მონიკა ლევინსკის კაბასავით სათუთად შენახულ სისხლიან ნივთმტკიცებას, ყელთან მიიფუთნის და მთელ მსოფლიოს ჰორიზონტალურად მიბნედილი წარუდგება ასე წამებული, შუშანიკ ჩვენი… ამ ჯგუფში ფიცხელი მამაკაცებიც არიან – „დაარტყი, დავარდი, ფოტოგადააღებინე!“ დევიზით მაცხოვრებელნი… ჯგუფის მთავარი დამახასიათებელია – ცნობადობა, მსხვერპლადობა, მედიაში განვლადობა!

მესამე ფოკუს ჯგუფი – „ნახევრადღმერთები/ერისმამები“ ანუ მჭმუნვარე სენატორები. მათი ცისფერი სისხლი იმის საწინდარია, რომ მათ გლადიატორებად და თუნდაც პროვოკატორებად არავინ გამოიყენებს. მათი მთავარი ამოცანაა ხშირად აღაპყრონ ცისკენ გადაჭდობილი ხელები, შეჭმუხნონ ისედაც ხალხზე ფიქრში (უფრო სწორედ – ხალხის გატყავებაზე და გაცუცურაკებაზე ფიქრში) დაღარული შუბლები და ამოიოხრონ – O tempora, O mores! მერე დიდხანს ილაპარაკონ იმაზე, რა სანატრელი სამოთხე ააგო ერთ ცალკე აღებულ ქვეყანაში ერთმა ცალკე აღებული კორუფციამებრძოლი რეფორმატორების პატარა ჯგუფმა! და როგორ ინგრევა გულისგამპობად ეს ყველაფერი მათ ცრელმდინარე თვალთა წინ!!! ეს ჯგუფი ბეთჰოვენის მე-8 პათეტიკური სონატის ფონზე უნდა ღაღადებდეს! მაგრამ რად გინდა? – ყველაფერი მშვენივრად აწონილია, რეჟისურა – გასაგები, სცენარი – მომხიბვლელი, მიზანსცენები – ფანტასტიური, პუბლიკა – მომზადებული (ძირითადად საზღვარგარეთ, მაგრამ – ჯანდაბას!) და… წყალში იყრება ეს ყველაფერი! – მსახიობები არაა! მსახიობები არის, მაგრამ დონე არაა! დაახლოებით ისეთი კრახია, ჰამლეტის როლი ბენდუქიძეს რომ უნდა ანდო…

ამ ჯგუფის თითქოს კარგი ხატებაა დავით ბაქრაძე, მაგრამ ადრე უაზროდ სულ იღიმებოდა და ახლა მისი დასერიოზულება, უბრალოდ, შეკრულობის ნიშნად უფრო აღიქმება… შეიძლებოდა კარგი ყოფილიყო გიგი წერეთელი, რომლის საპარლამენტო სტაჟი კატონსაც შეშურდებოდა, მაგრამ ყველამ იცის, რომ წერეთლის გიგიზე მთელი ნაცმოძრაობა ფეხს იწმენდდა მზიან ამინდშიც კი… ჰოდა, აბა მიხეილ მაჭავარიანის და მიხეილ სააკაშვილის ცისკენ ხელების აღპყრობა მკრეხელობაა მხოლოდ და მეტი არაფერი! მაგათ, წესით, ცას კი არა, ქვესკნელში უნდა ჩასძახონ, – ბალაკლავა, გვერხევა და რამე გვიშველეთო… ჰოდა, ეს ჯგუფი ყველაზე სუსტია, რაოდენ არ უნდა გაგიკვირდეთ… გიორგი ვაშაძისგან რიტორიკების კითხვა ხომ იგივეა, რაც ახალაიასგან „შვლის ნუკრის ნაამბობზე“ ცრემლები… ამიტომ, რაც დრო გადის, ყველაზე მეტად აქ ეჭედებათ… ჩიორასას დაიჯერებ, სერგო რატიანიც სუფთად ეცემა, ხაბაზიც კაი „ვიპადს“ აკეთებს წრიპინის მიუხედავად… დონაძე რომ natural born bastard არის, ამას ყველა მომენტალურად იჯერებს… და ოქროპირიძემ შევარდნაძესაც რომ დაადოს ხელი, ამანაც გამაუპატიურა ციხეშიო, ესეც უკვე ალბათ არავის გაუკვირდება (ოქროპირიძისგან), მაგრამ, აი, დამაჯერებლად მჭმუნვარე ერისმამების და ერისდედების დიდი დეფიციტია სუპრემ ნაცმოძებში! ის დროა, მადამ ტიუსოს მუზეუმიდან მარკუს ავრელიუსის ან დიკლიტიანეს ფიგურას ყიდულობდნენ, მაგრამ სააკაშვილის გვერდით მარკუს ავრელიუსს მართლა ინფარქტი დაარტყამდა შეძრწუნებისაგან, ხოლო დიოკლიტიანე ალბათ თავის სანუკვარ კომბოსტოებსაც კი დათხრიდა და სიამოვნებით თავში ხეთქავდა…

და კიდევ არის ერთი ფოკუს ჯგუფი – გატრუნული ავაზაკები… მათი უმრავლესობა მოტყდა ქვეყნიდან და პლასტიკურ ოპერაციის გაკეთებაზე ფიქრობს სერიოზულად. ნაწილი კი აქაა განაბული და X დღის დადგომას ელოდება მოუთმენლად. მათ საბოტაჟის და ტერაქტების განხორციელება აქვთ დავალებული და კარგად ესმით, რომ „საზიზღრებისაგან“ განსხვავებით მათ გადარჩენაზე არავინ არც კი იფიქრებს, თავად უნდა გაიკეთონ შავი გასასვლელიც, გრიმიც და ყვარყვარეს კაბაც მათივე საზრუნავია…

და, როგორც უკვე გითხარით – ორი კარგად გაწვრთნილი ქორო… სხვათაშორის, არ იფიქროთ, რომ ტრუპის წამყვან მსახიობებზე ნაკლებმნიშვნელოვანი არიან, ან – ნაკლებს იღებენ, ზოგიერთები მაინც! ქორო უძახე შენ და, ერთში ისეთი დონის „კლასიკოსებიც“ კი არიან, როგორც ვილფრედ მარტენსი, კარლ ბილდტი, ვალერია ნავადვორსკაია, იულია ლაწინინა, მაქსიმ განაპოლსკი! ეგენი რომ შეწყობილ კაკაფონიას დაიწყებენ, პათეტიკურსაც ჩაახშობენ და ჰეროიკულსაც!

მეორეში ადგილობრივი ურნალისტები მოღვაწეობენ. ყოველდღე უფრო სასტიკი ხდება მათი თავგანწირვა, ყოველდღე უფრო მეტად იჭრიან უკანდასახევ გზას – გზას ადამიანობისაკენ, ეთიკისაკენ, ხალხისაკენ, ქვეყნისაკენ, საკუთარი (ადრინდელი!) წარსულისაკენ… ბუტა რობაქიძის პოსტმორტემ ჩარეცხვა და მშობლებისათვის მთელი დღის განმავლობაში საშინელი წარსულით მოუშუშებელ ჭრილობაზე მარილი ფუთობით ყრა ისეთი დონის ნაძირლობა იყო, რომ ურნალისტების მრავლისნახველი მკვლევარიც კი დამამუნჯა…

ჰოდა, ასეთი სურათია, მამავ და შვილო! (ჰიჩკოკს და ტარანტინოს ვესაუბრები)

აქვთ ამ ხალხს გეგმა – გეგმა აქვთ.

დედაფეთქებული გეგმაა და დედისამფეთქბელად ადვილად შეიძლება ტრანსფორმირდეს, მაგრამ ხომ მაგარია?!.

ასეა, როცა მრავალ დარს და ავდარს გამოივლი, სულ უფრო მაგრდები ძაღლის ძვალივით!

რეჟისურა, სცენარი, პარტიტურა, მუსიკა, დამკვრელები, სექსპერტები, ურნალისტები, პოლიტიკანები, ბოზები, ნაბოზვრები, გემები, იარაღი, სექსი, ტრანსვესისტები, მერი, კაზინოები, კოკაინი, სტრიპტიზები, ფული, სისხლი, ოფლი და ქაქი… ყველაფერი ეს არის… ერთი-ორი წიგნიც არის, რეკვიზიტად – მაგალითად – „გადამწყვეტი ბრძოლა საქართველოსთვის!“ (ბოლო თავში ის 15 წუთიანი სარეკლამო კლიპი აკლია მხოლოდ, თბილისის ზღვაზე ჩინური ქალაქის პროექტის რეკლამირებას რომ ისახავს მიზნად!)

თოფიც კიდია კედელზე…

ბილეთებიც გაყიდულია,

ანონსიც არის – „აპრილი“ წერდნენ ბრიოლინიანი პრანჭია ბიჭი და მედოლე ბიჭი… შენ დაუკარო, ნუ…

- ჩვენ ისეთ რამეს გაჩვენებთ, რომ შეგზარავთ! – ამბობდა წესიერი კაცი – ჰიჩკოკი!

- მე თქვენ გაჩვენებთ ბევრ სისხლს და მკვლელობას, მაგრამ ისე ტრივიალურად, რომ თქვენ გაგეცინებათ, თან ბევრჯერ, – გვაფრთხილებდა ტარანტინო, ასევე განათლებული და წესიერი კაცი, უბრალოდ, მაგარი პროვოკატორი…

- გადამწყვეტი ბრძოლა საქართველოსთვის! მე თქვენთვის ბედნიერება მომაქვს! მე ვიქნები თქვენი აღმაშენებელი! არასოდეს ასე სწრაფად არ განვითარებულ ჩვენი სამშობლო! ჩვენ ვართ პირველები მსოფლიოში! – იძახოდა ჩვენი ნერონ-კალიგულა და კარგად ფუთავდა ვარდისფერ მაკულატურაში ათობით დახოცილს, ასობით გაძევებულს, ათასობით გატყავებულს, ათეულათასობით უსამართლოდ დასჯილს და მილიონობით დამშეულს და გაჭირვებულს! -ასე ცხოვრობდა და ლაქლაქებდა ჩვენი ავზნიანი პინოქიო და სულ უფრო მეტი მონეტის ჩაფვლას გვაიძულებდა მის მიერ უკვე წარმატებით პრივატიზებულ “საოცრებების მინდორში”…

სპექტაკლი გრანდიოზულადაა ჩაფიქრებული, მთავარი მაყურებელი უცხოეთის ლოჟაში განლაგდებიან, ამჯერად თავად ნერონმა დაწერა სცენარიც, პარტიტურაც და დეკორაციებიც თავად დადგა… მე შენ გეტყვი და რომელიმე უნარ-ჩვევას უჩივის გიულიევიჩი!

ბევრი ცდა აღარ დაგვჭირდება… ერთი რუბიკონი ჩააგდო უკვე, ფეხი ვერ დაისველა… მეორეზე ვნახოთ – შეიძლება დაისველოს…

ისტორია მეორდება ერთხელ როგორც ტრაგედია, მეორედ – როგორც ფარსი…

ჩვენი ტრაგედია ისაა, რომ იმ horror movie-საგან განსხვავებით, ჰიჩკოკი და ტარანტინო რომ დგამდნენ, ჩვენი „ჰორორი“ „მუვი“ არ იყო… და ჩვენ ჩვენი სიცოცხლით, ნერვებით და ჯანმრთელობით გადავიხადეთ ამ საშინელი რეჟისურის ფასი, რომლის „ოსკარი“ მან მიითვისა, ვინც ახლაც დადგმებს გეგმავს, მაგრამ ვისაც ახლა სულ სხვა „ჯილდო“ ელოდება…

მე მგონი, ეს ის შემთხვევაა, როცა მოდელირება დიდი გაზგაშვებით დამთავრდება!

როცა კედელზე ჩამოკიდებული თოფი კი გაისვრის, მაგრამ მხოლოდ „ფუყ!“-ს იზამს…

როცა ნიჭიერი, მაგრამ ახვარი პოლიტიკოსი ვერ მიაღწევს რეჟისურაში ტარანტინოს და ჰიჩკოკის სიმაღლეებს იმიტომ, რომ სადაც „ოსკარებს“ არიგებენ, იქ ადამიანის სისხლი და ტვინის გასხმული ნაწილაკები ნამდვილი არ უნდა იყოს! ხოლო იქ, სადაც ადამიანის სისხლი და ტვინის ნაწილაკები ძალიან ნატურალურია, სადაც სადიზმი, გაუპატიურება და წამება სინამდვილეში ხდება, იქ „ოსკარი“ არ რიგდება! და მოკლული ადამიანისთვის საქმის შემკერავ და ბარიდან მოსაკლავად კაცის წამყვან ტიპებს ჟურნალისტად არავინ უნდა განიხილავდეს, და ინტერვიუზე გაპრავების შანსს არ უნდა აძლევდეს, თუნდაც ამ ცოტნედადიანობის ახლადგამოჩეკილ ვირთხას ნერონისგან დაწესებული სანაქებო ჟურნალისტის ყველა ლენტი და ორდენი ჰქონდეს დაბნეული ყველა სათუთ წერტილში…

მთავარი, რატომაც მე მჯერა, რომ ეს ყველაფერი ფარსი იქნება, რადგან ეს ნაცმოძური ლომი უკვე ჭიანჭველების ლომად ქცეულა… სააკაშვილის სერიოზული გასართობი უკვე კალის ჯარისკაცებით სამხედრო ოპერაციების დაგეგმვაა, და როცა ყოფილი ხერხემლის გამოცხადებულ მხარდაჭერის აქციაზე ქუთაისის მერიის მხოლოდ 30-მდე თანამშრომელი მიდის და მათგან მხოლოდ ორს აქვს სურვილი, ვანო მერაბიშვილთან სურათი გადაიღოს, ეს მხოლოდ ერთ რამეზე მიუთითებს

ეს არც ფილმია და არც მოდელირება, ეს მხოლოდ ჭინთვებია…

ჭინთვები, რომელიც ფიქტიური ორსულობის იმიტაციის სურვილითაა განპირობებული…

მოემზადეთ ბატონებო და ქალბატონებო! პირველი ზარი უკვე დაირეკა და ვარდისფერი შეგშენიც მალე დაიწყება.

პირველად მსოფლიოში! – ტრაგედიასა და ფარსს შუა გაჭედილი “მოდელირებული ჰორორის ქრონიკა” ბლომად მაზოხისტურ-ექსჰიბიციონისტური პაპრიკით!