„საქართველო ოლიგარქის გარეშე“... „ივანიშვილის ხელისუფლება პოლიტიკურად უნდა გადავტეხოთ“... ასეთია ოპოზიციის გზავნილი ბიძინა ივანიშვილისადმი, რომელმაც ჯერ კიდევ 4 თვის წინ პოლიტიკური კრიზისის დროს ქართულ საზოგადოებას პირობა მისცა, რომ პროპორციულ სისტემაზე გადასვლით მიიღებდა პარლამენტს, რომელშიც ამ ქვეყნის ყველა აქტორი იქნებოდა წარმოდგენილი.

დღეს მოცემულობა შეიცვალა და ოპოზიციონრები „ქართულ ოცნებას“ პენსიაში გაშვებას უპირებენ. რას მიაღწევს გაერთიანებული ოპოზიცია და კუთხეში მიყენებული ხელისუფლება? ამის შესახებ For.ge-ს პოლიტოლოგი ვახტანგ ძაბირაძე ესაუბრა.

მოტყუებული ქართული საზოგადოება, უწყვეტი საპროტესტო აქციების დაქადნება, კარვების ქალაქი და მმართველი გუნდის მიმართ მიცემული რჩევა „წავიდეს, დაისვენოს „ქართული ოცნების“ ხელისუფლებამ“. ზოგიერთი პოლიტიკოსი გერმანულ მოდელს სთავაზობს ივანიშვილს, ზოგიერთი კი -პოლიტიკიდან ჩამოცილებას. რამდენად შორს წავა პროცესები?

- საპროტესტო აქციები, მით უმეტეს, პერმანენტული აქციები არ მოიტანს იმ შედეგს, რასაც ელოდება ოპოზიცია. ჩემი აზრით, ოპოზიციას დღეს იმის რესურსი არ აქვს, პერმანენტუილი აქციები გამართოს, თანაც გაურკვეველია, სადამდე გამართავენ ამ აქციებს. წესით, ოპოზიციამ უნდა დაისახოს კონკრეტული მიზნები და იბრძოლოს ამ მიზნების მისაღწევად.

ეს ნიშნავს, რომ ოპოზიციამ აქციებზე უარი განაცხადოს?

- აქციებზე კი არ უნდა თქვას უარი, არამედ აქციების პერმანენტულობასა და ისეთი მოთხოვნების დაყენებაზე, რომელიც ვითომც ამ პერმანენტულ აქციებს კვებავს და გაამართლებს. შექმნილი ვითარება ძალიან რთულია ხელისუფლებისთვისაც. როგორც ხედავთ, უკვე დასავლური სახელმწიფოების მთელი დიპკორპუსი ჩაერთო. მოკლედ, პარლამენტის მიერ ჩაგდებულმა გადაწყვეტილებამ რეზონანსი გამოიწვია არა მარტო ქართულ ოპოზიციურ თუ საზოგადოებრივ სპექტრში, არამედ საერთაშორისო მასშტაბითაც. შესაბამისად, საჭიროა, ხელისუფლებამაც და ოპოზიციამაც გამოსავალი ეძებონ. გამოსავალი და კომპრომისები ურთიერთმისაღები უნდა იყოს. ასეთ ვარიანტად შეიძლება მოიძებნოს თუნდაც გერმანული ვარიანტი, ან კიდევ უკვე არსებული კანონპროექტის სახეცვლილად შეტანა და დაბრუნება პარლამენტში, ან კიდევ სხვაგვარი სიის წარდგენა.

ხელისუფლება თუ მიიღებს პოლიტიკურ გადაწყვეტილებას, რა თქმა უნდა, მოსწრებადია ეს ყველაფერი და ეს დაამშვიდებდა სიტუაციას. თუ ხელისუფლება უარს იტყვის ამ ყველაფერზე და იმის იმედად იქნება, ხალხს მოსწყინდება ქუჩა და წავა სახლშიო, კი ბატონო, ხალხი წავა სახლში და ქუჩას არ აქვს ამის რესურსი, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ გაღიზიანება, პრობლემა აორთქლდება. ეს ნელ-ნელა ილექება საზოგადოებაში და, როდესაც კულმინაციას მიაღწევს, როგორც იყო 2012-ში, თუ 2003-ში, მერე უკვე ხელისუფლებას ძალიანაც რომ უნდოდეს, ვრ შეაბრუნებს პროცესებს. ხელისუფლება იძულებული იქნება დატოვოს პოსტი, მაგრამ შეიძლება ახალი ციკლი დაიწყოს იმ უბედურებებისა, რომელიც, როგორც წესი, ხდება ხოლმე ჩვენს ქვეყანაში.

ვაშინგტონში იმედგაცრუებულნი არიან „ქართული ოცნების“ მიერ საკუთარი ნათქვამის უკან წაღების გამო და ეს იმ დროს, როცა არც ერთი ხელისუფლების ორი ვადაზე მეტი ხნით დარჩენას არ მიესალმებოდა დასავლეთი. ეს ხომ უნდა გაეთვალათ ბიძინა ივანიშვილს და მის მრჩევლებს, როდესაც ასეთი გამოწვევის წინაშე აყენებდნენ საკუთარ თავს არა მარტო ქართული, არამედ დასავლური საზოგადოების წინაშე?

- კი, ბატონო, უნდა გაეთვალათ, მაგრამ, როგორც ჩანს, ბოლომდე არ გათვალეს, ან იმედი ჰქონდათ, ან კიდევ აქვთ რაღაც რეზერვში, რასაც შემოგვთავაზებენ. გულწრფელად გითხრათ, არც იმას გამოვრიცხავ, ივანიშვილი სერიოზულად ეძებდეს პოლიტიკიდან წასვლის გზებს და ეძებდეს ხელშეუხებლობის გარანტიებს. თავის დროზე ასეთი გარანტია მიიღო შევარდნაძემ, შემდეგ სააკაშვილმა.

„ნაციონალებისგან“, კონკრეტულად კი სააკაშვილისგან, რომელსაც ხელისუფლებაში დაბრუნების სურვილი არ დაუკარგავს, ივანიშვილი ვერ მიიღებს გარანტიებს, რადგან სააკაშვილი ივანიშვილს ქონების ექსპროპრიაციით ემუქრება.

- გარანტიებში ქვეყნის შიგნით პოლიტიკურ სპექტრს კი არ ვულისხმობ, არამედ დასავლეთს, რუსეთს. ყველას გვახსოვს შევარდნაძის გადაყენება, ჯერ ბეიკერი ჩამოვიდა, ბოლოს ივანოვი და ყველაფერი დამთავრდა. რა თქმა უნდა, სააკაშვილის შემთხვევაში არ გამოჩენილა ასე ღიად მოსკოვი, მაგრამ მოსკოვში რომ ყველაფერი იცოდნენ, რაც ხდებოდა საქართველოში, ესეც რეალობაა. როგორც წესი, პირველი პირები გარანტიებს ღებულობენ, მეორე პირები კი - სასჯელს. ასეთი ტრადიციაა ამ ქვეყანაში, ამიტომ არ გამოვრცხავ, მთელი ეს აჟიოტაჟი ამით იყოს გამოწვეული.

როგორ ფიქრობთ, ვადამდელი არჩევნები არ იქნებოდა ხსნა ივანიშვილისთვის?

- თუ ბიძინა ივანიშვილმა შეძლო და ორპოლუსიანი სივრცე დატოვა, ცხადია, ვადამდელი არჩევნები ხსნა იქნება მისთვის და ის მოიგებს არჩევნებს. თუ მისი საპირწონე იქნება „ნაცმოძრაობა“, ივანიშვილი ისევ მოიგებს ამ არჩევნებს. სამწუხარო რეალობა ასეთია და რატომ ჩქარობს ოპოზიცია, რატომ არ მიჰყვება ნაბიჯ-ნაბიჯ მოვლენებს და რატომ ამბობს, რომ იქნება პერმანენტული საპროტესტო აქციები, ეს არ მესმის. ბოლოს და ბოლოს, ივანიშვილს შეუძლია უარი უთხრას ყველას, მათ შორის, დასავლეთსაც და თავისი გადაწყვეტილებები მიიღოს. პერმანენტულ აქციებს რაც შეეხება, დღევანდელი ოპოზიციის ლიდერებს უნდა ახსოვდეთ, რომ, როცა ისინი ხელისუფლებაში იყვნენ, 2009-ში სამი თვე მიდიოდა აქციები, გადაკეტილი იყო რუსთაველი და თავისუფლების მოედანი, კარვების ქალაქი იყო, მაგრამ მაშინ კომპრომისზე არ წავიდა „ნაცმოძრაობა“ და იმ მშვენიერი ზაფხულის დღეებშიც კი იძულებული გახდა მაშინდელი ოპოზიცია, აქცია დაეშალა. როგორ გგონიათ, ამ სიცივესა და უბედურებაში რამდენ ხანს შეიძლება პერმანენტული აქცია გააგრძელონ?! ამიტომ ოპოზიციამ უნდა იფიქროს, ცოტა გონივრული ნაბიჯები გადადგას, თუკი მათ უნდათ, ხელისუფლება ჩაიგდონ ხელში. აბსურდია დაქადნება, ამას ვიზამთ, იმას ვიზამთ, ვერაფერსაც ვერ იზამენ.

ამდენი განსხვავებული ხალხი დაირაზმა ოპოზიციიდან ბიძინა ივანიშვილის წინააღმდეგ. ეს არაფერს ნიშნავს?

- ეს რაღაცას ნიშნავს, მაგრამ ძალიან პარადოქსული რამეა, რომ 2012 წელს „ნაცმოძრაობას“ ჰყავდა უფრო მეტი მხარდამჭერი, ვიდრე დღეს ჰყავს „ქართულ ოცნებას“. ამავდროულად, იმავე 2012 წელს ოპოზიციას ჰყავდა უფრო მეტი მომხრე, ვიდრე დღევანდელ ოპოზიციას, ესეც პარადოქსია. იმ ადამიანებისთვის, ვისაც „ნაცმოძრაობა“ არ მოსწონდა, მაშინდელი ოპოზიცია მიუღებელი არ ყოფილა. დღევანდელი ოპოზიციის ნაწილი კი, თუნდაც იგივე „ნაციონალური მოძრაობა“, ამომრჩევლის საკმაოდ დიდი ნაწილისთვის უბრალოდ მიუღებელია. სწორედ ეს არის პრობლემა და, თუ არ უნდათ ამის გააზრება, ვერაფერსაც ვერ შეცვლიან. ამიტომ აჩქარება ამ თემებში არ ღირს, გონივრულად, ნაბიჯ-ნაბიჯ უნდა იმოქმედონ მიზნის მისაღწევად. თუნდაც იმავე 2009-ში ძალიან კარგად გვახსოვს, სტადიონზე შეკრებილი საზოგადოება პატრიარქს რომ მიადგა, რამე გვითხარითო. ისტორიის ცოდნას არ ვითხოვთ, მაგრამ გუშინდელი დღე, როცა თავად იყვნენ პროცესების მონაწილენი ხელისუფლებაში თუ ოპოზიციაში ყოფნისას, ნამდვილად უნდა ახსოვდეს ჩვენს ოპოზიციას, თუ უნდათ, რაიმეს მიაღწიონ.