_ ბატონო დავით, ბოლო დროს საზოგადოებაში ხშირად მოისმენთ, რომ ბიძინა ივანიშვილის პოლიტიკაში გამოჩენით გამოწვეული მუხტი შესუსტდა. თუ ხელისუფლების მიერ განხორციელებულ მთელ რიგ საკანონმდებლო ცვლილებებსაც გავითვალისწინებთ, არსებულ ვითარებაში როგორ აპირებს «ქართული ოცნება» არჩევნებში გამარჯვებას და თუნდაც მოსალოდნელი გაყალბების თავიდან აცილებას? 

_ არ ვიცი, ვინ ლაპარაკობს, მაგრამ ვფიქრობ, მუხტი არ შესუსტებულა, ყველაფერი გეგმის მიხედვით მიმდინარეობს. არჩევნებამდე გარკვეული დროა დარჩენილი და მალე საარჩევნო კამპანიის დაწყების შესახებ ოფიციალურად გამოვაცხადებთ. მესმის, საზოგადოების მოლოდინი დიდია, ყველას გვინდა, რომ სწრაფად მოხდეს ხელისუფლების შეცვლა, შეიძლება პროცესი ცოტა გაიწელა, მაგრამ, ნათქვამია, მოჩქარეს მოუგვიანდესო. 2009 წლის საპროტესტო აქციებიც რომ კარგად მოფიქრებული და ორგანიზებული ყოფილიყო, დღეს ამ სიტუაციაში არ აღმოვჩნდებოდით. ამ ყველაფერს ბატონი ბიძინაც და კოალიციის ლიდერებიც ითვალისწინებენ და ამჯერად ამ საარჩევნო კამპანიას, რომლის მიზანიც არჩევნების მოგება და გამარჯვებაა, მომზადებული ვხვდებით.

_ როგორ აპირებთ ამას? თავიდან ქუჩის საპროტესტო აქციებზე საერთოდ უარი განაცხადეთ, რაც არასწორ ნაბიჯად შეფასდა...

_ ხელისუფლების შესაცვლელად ან საპროტესტო აქციების გზა უნდა აგვერჩია, ან არჩევნები. ჩვენ მეორე ვარჩიეთ, თორემ აქციებიც პოლიტიკური მოღვაწეობის ჩვეულებრივი ნაწილია. ჩვენ არ ვგეგმავთ რევოლუციას, თუმცა, თუ არჩევნები მოვიგეთ და ხელისუფლებამ ჩვენი მოგება მიისაკუთრა, ბუნებრივია, ამას სერიოზულად გავაპროტესტებთ.

_ ანუ რადიკალურ ზომებს მხოლოდ იმ შემთხვევაში მიიღებთ, თუ არჩევნებში დამარცხდებით?

_ თუ მართლა დამარცხდი, ვერაფერს იზამ, მაგრამ ჩვენი ამოცანაა არჩევნებში გამარჯვება და შემდეგ გამარჯვების შედეგების დამტკიცება. ამაზე ვმუშაობთ. თუ არჩევნები გაყალბდა, ბუნებრივია, მას სერიოზული პროტესტი მოჰყვება. წარმოიდგინეთ, მილიონზე მეტი ადამიანი მხარს რომ დაგიჭერს, 200 ათასი მაინც ხომ გამოვა გაბრაზებული ქუჩაში, თუ შედეგები გაუყალბე? ასე მოხდა 2009 წელსაც. ჩვენი ხათრით კი არ გამოსულა მაშინ ქუჩაში ხალხი, არჩევანი რომ გაუყალბეს, ამის გასაპროტესტებლად გამოვიდა.

_ მაგრამ შედეგი ვერც მაშინ მიიღეთ. დაგვიანებული ხომ არ იქნება თქვენი პროტესტი?

_ არა, მაშინ სხვა ვითარება იყო. დასამალი არ არის, რომ მაშინ მიხეილ სააკაშვილს საკმაოდ ძლიერი საერთაშორისო მხარდაჭერა ჰქონდა, თუნდაც ბუშის ადმინისტრაციისგან. ჯერ არჩევნების შედეგები არ იყო დათვლილი, რომ უკვე გამარჯვება მიულოცეს, ანუ, უხეშად რომ ვთქვათ, საერთაშორისო ლიდერებმა სააკაშვილს არჩევნები «გაუპრავეს».

_ ყოველთვის, როცა ბიძინა ივანიშვილის გარემოცვას აკრიტიკებენ, კრიტიკის ქარ-ცეცხლში რეპუბლიკელები ხვდებიან. როგორ ფიქრობთ, რატომ იწვევს თქვენი პარტია ყველაზე დიდ გაღიზიანებას, თუნდაც თქვენს ოპოზიციონერ კოლეგებში?

_ არის ოპოზიციის ნაწილი, რომელსაც რესპუბლიკელები არ მოსწონს, ამას ორი მიზეზი აქვს: პირველი. თავად სურთ ჩვენს ადგილას ყოფნა და ვერ მოუნელებიათ, რომ ბიძინა ივანიშვილმა პოლიტიკურ პარტნიორებად ისინი არ აირჩია; არის მეორე მიზეზი, იდეოლოგიური შეუთავსებლობა. ვფიქრობ, ჩვეულებრივია, როცა ვიღაცას მოსწონხარ ან ვიღაც გაგინებს, ამას ყურადღებას არ ვაქცევთ. იმ ხალხს, რომელიც რესპუბლიკელებზე ცუდს ამბობს, საზოგადოებაში ჩვენზე ნაკლები რეიტინგი აქვს.

თავად კოალიციაში გაწევრიანებულ პარტიებს შორისაც არის იდეოლოგიური სხვაობა. მაგალითად, თუ ჩვენი პარტიისა და «თავისუფალი დემოკრატების» იდეოლოგია ახლოს არის ერთმანეთთან, კოალიციაში არის «ეროვნული ფორუმი», «მრეწველები», კონსერვატიული პარტია, რომელთა იდეოლოგია განსხვავებულია, მაგრამ საერთო ხედვასა და პლატფორმაზე ამ ეტაპზე შეჯერებულები ვართ.

_ ხელისუფლების წარმომადგენლები თქვენი კოალიციის წევრს, ირაკლი ალასანიას ბრალს სდებენ, რომ სწორედ მისი განცხადების გამო, ევროკავშირის სადამკვირვებლო მისიის ხელმძღვანელი, გენერალი ანჟეი ტიშკევიჩი აფხაზეთში არ შეუშვეს და პერსონა ნონ-გრატადაც გამოაცხადეს. საერთოდ, როგორ ფიქრობთ, რამდენად მართებული იყო მისი მხრიდან ინფორმაციის გახმაურება, რომელიც ჩვენი ქვეყნის შეიარაღებულ ფორმირებებს ეხება?

_ ეს არის ხელისუფლების მცდელობა, საკუთარი დანაშაული და სისულელე სხვას გადააბრალოს. ირაკლი ალასანიას უშიშროების სტრუქტურაში მუშაობის გამოცდილება აქვს და ძალიან კარგად იცის, როგორ უნდა მოიქცეს. მან მასალები პირადად ბოკერიას გადასცა და არც ერთი გვარი არ დაუსახელებია, რათა ეს ვინმეს ქართული სახელმწიფოს ინტერესების წინააღმდეგ არ გამოეყენებია, ხელისუფლებამ კი გამოაქვეყნა სია. ვისი ბრალი ყოფილა: ალასანიასი თუ ბოკერიასი? სწორედ ეს არის უბედურება, რომ ხელისუფლების წარმომადგენლებს სახელმწიფოებრიობის განცდა არ აქვთ. პოლიტიკურ კონკურენციაში ვითომ რომ დაეცინათ ალასანიასთვის, გაართულეს სიტუაცია.

_ მაგრამ საქართველოში შეირაღებული ფორმირებების არსებობის შესახებ, პირველად სწორედ ირაკლი ალასანიამ განაცხადა და არა ხელისუფლებამ...

_ ის, რაც ირაკლი ალასანიამ თქვა, ფაქტია. ხელისუფლებას შიდაპოლიტიკური მიზნებისთვის და არჩევნებში ხალხის ზეწოლისთვის სჭირდება აღნიშნილი შეიარაღებული ჯგუფები. ალასანიას გახმაურება რომ სდომებოდა, თავად გამოაქვეყნებდა სიას, მაგრამ ყველაფერს მაინც ჩვენ გვაბრალებენ, რაც ხელისუფლების ჩვეული სტილია.

_ რუსეთის ხელისუფალთა განცხადებებით, მიხეილ სააკაშვილი «ცარიელი ადგილია». ის ადრე თუ გვიან წავა და საქართველოს ეყოლება ლიდერი, რომელთანაც რუსეთი თანამშრომლობას შეძლებს. იყო თუ არა ეს ერთგვარი გზავნილი ბიძინა ივანიშვილისადმი, რომელიც დღეს ერთიანი ოპოზიციის ყველაზე ძლიერ კანდიდატად მოიაზრება?

_ დააკვირდით, რუსეთის ხელისუფლება ყოველთვის ხაზს უსვამს, რომ მას პირადი პრობლემა აქვს სააკაშვილთან. სხვასთან, იქნება ეს ოპოზიციისა თუ ხელისუფლების წარმომადგენელი, მას პრობლემა არ აქვს.

არავითარი გზავნილი ეს არ არის. უბრალოდ, ჩვენ გვაქვს ჩვენი დამოკიდებულება რუსეთთან დაკავშირებით. ჩვენი პოლიტიკა უნდა იყოს კორექტული და, რა თქმა უნდა, პრინციპული. პირველ რიგში, ჩვენი ქვეყნის ინტერესებიდან გამომდინარე უნდა ვიმოქმედოთ. მართალია, ჩვენ გვჭირდება რუსეთის ბაზარზე შესვლა, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ, სანამ აფხაზეთსა და ოსეთში რუსეთის საელჩოები იქნება გახსნილი, ჩვენ დიპლომატიურ ურთიერთობას აღვადგენთ.

სწორედ ხელისუფლების იდიოტური განცხადებების გამოა ასეთი დაძაბული ვითარება რუსეთთან. ახლა რომ გაიძახის სააკაშვილი, რაღაცებს მოვიჭრი და გავაგზავნიო, ასეთ სისულელეები რომ არ უნდა თქვას ქვეყნის პრეზიდენტმა, რად უნდა ამას ლაპარაკი?! ზრდილობას რომ თავი დავანებოთ, პრეზიდენტი ცოტა სოლიდურად უნდა მეტყველებდეს. სააკაშვილი უმალ მართლა რაღაცებს მოიჭრის და გააგზავნის, ვიდრე თავისი ნებით გადადგება.

_ «ქართული ოცნების» მხრიდან ხშირად ისმის, რომ რუსეთთან ურთიერთობა უნდა მოგვარდეს. მაგრამ, თქვენი ლიდერების მიერ გაკეთებული განცხადებებით თუ ვიმსჯელებთ, ისინი იმავე შევარდნაძე-სააკაშვილის საგარეოპოლიტიკური კურსის გაგრძელებას აპირებენ (იგულისხმება ნატოში გაწევრიანება, ავღანეთის მისიაში მონაწილეობის გაგრძელება... ყველაფერი, რამაც პრინციპში დაძაბა რუსეთთან ურთიერთობა), თქვენ როგორ შეძლებთ იმავე კურსის გაგრძელებას და პარალელურად რუსეთთან ურთიერთობის დალაგებას? 

_ მესმის, რომ რუსეთთან ურთიერთობის მოგვარება რთული პროცესია, მაგრამ აქ რამდენიმე მომენტია: თუ საქართველო უფრო დემოკრატიული იქნება, საერთშორისო მხარდაჭერაც მეტი ექნება და თუნდაც რუსეთზე მეტ ზეწოლას შეძლებს. სხვა მხრივაც გადაიდგმება გარკვეული ნაბიჯები, ვაპირებთ სახალხო დიპლომატიის ჩართვას და, რაც მთავარია, სააკაშვილის პიროვნული ფაქტორი არ იარსებებს.

_ ნატო ახსენეთ, საზოგადოების ნაწილი მომხრეა ნატოში გაწევრიანების, ნაწილი კი ფიქრობს, რომ ეს დაკარგულ ტერიტორიებზე უარის თქმის სანაცვლოდ მოხდება. 

_ საკითხი ასე არ დგას, რომ ან ნატო უნდა ავირჩიოთ, ან ჩვენი ტერიტორიები. ნატოში გაწევრიანება არ ხდება ასე იოლად. ამას სჭირდება არამარტო სამხედრო სფეროს სერიოზული რეფორმა, არამედ, ქვეყანაში დემოკრატიული ინსტიტუტების აშენება, ცხოვრების გარკვეული დონის მიღწევა. დღეს, როცა საქართველოდან ქართველი გარბის, როგორ გინდა, ოსი და აფხაზი დაარწმუნო, რომ კარგია აქ ცხოვრება? როცა საქართველოში სიტუაცია შეიცვლება, ბუნებრივია, გაცილებით მეტი საშუალება გვექნება, ჩვენი მომხრეები თავად აფხაზებსა და ოსებს შორის გავიჩინოთ.

_ საქართველოში მეჩეთების მშენებლობას საზოგადოებისა და საპატრიარქოს აღშფოთება მოჰყვა, თქვენ კი განაცხადეთ, რომ ამაში საგანგაშოს ვერაფერს ხედავთ. 

_ აქ უფრო მეტად გაუგებრობასთან გვქონდა საქმე. რესპუბლიკურ პარტიას ამ საკითხზე არაერთხელ გამოგვითქვამს ჩვენი მოსაზრება. ჩვენ მიგვაჩნია, თუ სახელმწიფოებს შორის არის ურთიერთობა, არ შეიძლება და მიუღებელია, კულტურის ძეგლების რესტავრაციის სანაცვლოდ, რელიგიური დანიშნულების ობიექტები ააშენო ქვეყანაში. ეს არ არის სწორი და ამას ყოველთვის ვამბობდით. მეორეც, ჩვენ არ ვემხრობით იმ ადგილზე აშენდეს მეჩეთი, სადაც აპირებენ, მაგრამ, თუ ადგილობრივ მუსლიმანებს უნდათ მეჩეთის აშენება, ესეც ჩვეულებრივი ამბავია.

_ ცნობილია, რომ თავად მუსლიმანი ქართველებიც აპროტესტებდნენ მეჩეთის მშენებლობას და ბათუმში საპოროტესტო აქციაზეც გამოვიდნენ... 

_ ასეც ვერ ვეტყვით. ერთი მცირერიცხოვანი ქართველი მუსლიმანების ჯგუფი შეიძლება წინააღმდეგია, მაგრამ ბევრი სხვანაირად ფიქრობს. ყველაზე ცუდი ის არის, რომ, ვფიქრობ, ხელოვნურად ხდება ამ თემის აჟიტირება. საფრთხილო თემაა და ასე ყვირილი მიუღებელია. ეს უფრო აღვივებს კონფლიქტს, მით უფრო, როცა პოლიტიკოსი ლაპარაკობს, მან პოლიტიკური შედეგები უნდა გაითვალისწინოს. ჩვენ ხელს გვაძლევს, ანტითურქული იარლიყი მიეკეროს ოპოზიციას დღევანდელ ვითარებაში? ჯერ უნდა გაარკვიო, რამდენად ილახება შენი ქვეყნის ინტერესები და მერე გაილაშქრო. გარკვეულწილად ხელისუფლებამ შეუწყო ხელი ამ სკანდალის აგორებას, რათა ოპოზიცია ბნელ ძალად წარმოეჩინა.

_ 6 მაისს პოლიციის დღეა. მიუხედავად ოპოზიციის კრიტიკისა, ვანო მერაბიშვილის განცხადებით, პოლიციას უფრო მაღალი რეიტინგი აქვს, ვიდრე «ნაციონალურ მოძრაობას»...

_ სჯობს, გიორგობა მივულოცოთ ხალხს. საერთოდ, მერაბიშვილი რაც ნაკლებს ილაპარაკებს, მით უკეთესი, იმიტომ, რომ ძალიან უხერხული გამოსვლები აქვს ხოლმე. როგორც ჩანს, მას ლიტვაც ქალაქი ჰგონია. არ არის ეს კაცი მოლაპარაკე და რა ქნას!

საერთოდ, პოლიციურ სახელმწიფოში რამდენად რეალურია ასეთი გამოკითხვები, ესეც საკითხავია _ ან გიპასუხებენ გულწრფელად, ან არა. კარგად მახსოვს, 1979 წელს საბჭოთა კავშირში «ბი-ბი-სიმ» ჩაატარა სატელეფონო გამოკითხვა, ეთანხმებოდნენ თუ არა მოქალაქეები საბჭოთა არმიის ავღანეთში შეჭრას და გაკვირვებულები დარჩნენ, როცა შედეგების მიხედვით აღმოჩნდა, რომ საბჭოთა კავშირის ქმედებებს ყველა მხარს უჭერდა. ვინ გაბედავდა, ეთქვა, მხარს არ ვუჭერთო? დღეს ჩვენთანაც ანალოგიური სიტუაციაა.