21 აპრილს ოფიციალურად დაფუძნდა ბიძინა ივანიშვილის პოლიტიკური პარტია „ქართული ოცნება - დემოკრატიული საქართველო“. აირჩიეს პარტიის პოლიტიკური საბჭოს წევრები: თამაზ ავდალიანი, ელისო ჩაფიძე, სოზარ სუბარი, გუგული მაღრაძე, გურამ ოდიშარია, ირაკლი სესიაშვილი, ივანე კიღურაძე, ზურაბ აზმაიფარაშვილი, გელა ხვედელიძე, ნოდარ ხადური, თედო ჯაფარიძე. დამტკიცდა დეკლარაცია და სარევიზიო კომისია, მოკლედ, ყველაფერი ისე წარიმართა, როგორც ჩვეულებრივ, პარტიის სადამფუძნებლო კრებაზე ხდება ხოლმე. სიტყვით კოალიციის ლიდერი ბიძინა ივანიშვილიც გამოვიდა, რომელმაც სამომავლო გეგმებზე გააკეთა აქცენტი. რა ძირითადი გზავნილები მიიღო საზოგადოებამ და გამართლდა თუ არა ის მოლოდინი, რაც არსებობდა ამ პოლიტიკური ძალის მიმართ, ამ თემებზე პოლიტიკური კონსულტანტი ვალერიან გორგილაძე გვესაუბრება.

ივანიშვილის პარტიის დაფუძნებამ გარკვეულ წრეებში ვნებათაღელვა გამოიწვია, თქვენზე, როგორც პროფესიონალზე რა შთაბეჭდილება დატოვა ყრილობამ?

- ეს არ იყო პიარზე გათვლილი ყრილობა, ამ თვალსაზრისით კოალიციას სერიოზული პრობლემები აქვს და ეს უკვე კანონზომიერად იქცა. ფაქტობრივად, ეს იყო ფორმალური ყრილობა, რომელიც უნდა ჩაეტარებინათ, თან ისე გაიწელა დროში, რომ გადაწყვიტეს, დაეფუძნებინათ და აერჩიათ საბჭო. ამ საბჭომაც ორაზროვანი შთაბეჭდილება დატოვა. ვერ ვიტყვი, რომ საზოგადოებას მოლოდინი გაუცრუვდა, მაგრამ ეფექტური ეს ყრილობა არანაირად არ იყო.

ქალბატონი კობახიძე რომ დანიშნეს პარტიის თავმჯდომარედ, როგორც ჩანს, ესეც სიმბოლურია და გარდამავალი თანამდებობაა, ვიდრე საკონსტიტუციო ცვლილება დამტკიცდება და დე ფაქტო ლიდერი გახდება დე იურე.

ჩანს, ივანიშვილისთვისაც აქვს სიმბოლოებს ძალიან დიდი მნიშვნელობა, იმიტომ, რომ თერთმეტი წევრია არჩეული და მეთორმეტე თავად იქნება. ადრეც რომ შექმნა მრჩეველთა საბჭო, ისიც 12 კაცისგან შედგებოდა. მაგრამ სიმბოლოზმი აქ არ არის მთავარი საზოგადოებისათვის, ექსპერტებსაც მისი დეკლარაციიდან რაღაც-რაღაცეების ამოკითხვა მოუწევთ.

თქვენ, რა ძირითადი მესიჯები ამოიკითხეთ ამ დეკლარაციაში?

- რაც მიანიშნა, ის პრობლემებია, რასაც ვერ აგვარებს ეს ხელისუფლება. მან თქვა ასეთი რამ, „ბევრი მირჩევდა აქცენტირება არ გამეკეთებინა არსებულ ვითარებაზე, მაგრამ მე მაინც ჩავთვალე, რომ არსებული ვითარების აღწერა არის საჭირო“. როდესაც ამბობს რა არის დანაშაული და ხარვეზი ამ ხელისუფლებისა, ავტომატურად უნდა გავიაზროთ, რომ ის, რაც ამ ხელისუფლების ნაკლოვანებად, დანაშაულად თუ ხარვეზად მიაჩნია, ის ასახული იქნება მის სამოქმედო გეგმასა და სტრატეგიაში.

მაგალითად, თქვა, რომ სიღატაკეში არის მოსახლეობა, ე.ი. რაღაც სოციალურად ორიენტირებული გეგმა დაიდება. ახსენა კიდეც სოციალური სოლიდარობა, ანუ ეს პრიორიტეტი იქნება. მაგრამ ამ ქვეყანაში როგორ თავსდება სოციალური სოლიდარობა და ლიბერალური ეკონომიკა, ძნელი ასახსნელია.

მართალი გითხრათ, ლიბერალური ეკონომიკა გამიკვირდა. ის რაც უკეთებია ამ კაცს მეტყველებს იმაზე, რომ მისი პრიორიტეტია ზრუნვა და არა ლიბერალიზმი. თანაც, ბოლო დროს მსოფლიოში სულ უფრო ბევრი კრიტიკოსი გაუჩნდა ლიბერალურ ეკონომიკას, და მსოფლიო კრიზისის გამომწვევ მიზეზად ზედმეტად ლიბერალურ ეკონომიკას ასახელებენ. ამისდა მიუხედავად, აღნიშნა, რომ ჯანდაცვა და განათლება არის ხელმიუწვდომელი, როგორც ჩანს, პროგრამაში ეს ასახული იქნება. ძნელია პროგნოზირება, მაგრამ ალბათ, საუბარი იქნება სახელმწიფო დაზღვევაზეც, რომელიც ხელმისაწვდომი გახდება. ალბათ, უნდა ველოდეთ უმაღლეს და საშუალო განათლების სისტემაში სახელმწიფო სექტორის გაფართოებასაც.

უმუშევრობას რაც შეეხება, არის საუბარი მცირე მეწარმეობის სტიმულირებასა და ბაზრის დემონოპოლიზაციაზე, ვფიქრობ, რომ ალბათ, უმუშევრობის სუბსიდიებიც იგულისხმება.

ნახსენები იყო მიგრაციის საკითხები, საინტერესო იქნება, თუ რა ასახვას ჰპოვებს ეს პროგრამაში, სადაც ალბათ, დემოგრაფიასთან დაკავშირებული საკითხებიც აისახება და საინტერესოა, რას მოიმოქმედებს დემოგრაფიასთან დაკავშირებით.

საგარეო ვალი აღნიშნა, ასევე საინტერესოა, რა ნაბიჯები უნდა გადაიდგას მის შესამცირებლად.

სხვათაშორის, სწორია, ალბათ, ბევრისთვის მოულოდნელიც, რომ კრიმინალსა და დანაშაულთან ბრძოლა უნდა გამკაცრდეს. თითქოსდა ეს ხელისუფლება არის დანაშაულთან ნულოვანი ტოლერანტობის გამომცხადებელი და ძნელი წარმოსადგენია უფრო გამკაცრება, მაგრამ მოსახლეობაში არის გარკვეული ეჭვი იმასთან დაკავშირებით, რომ თუკი შეიცვლება რეჟიმი, ხომ არ მოხდება ლიბერალიზაცია ამ სფეროში, რაც გამოიწვევს მაგალითად, კანონიერი ქურდების დაბრუნებას, ანუ კრიმინალიზაციას. მინიშნება გაკეთდა, რომ უფრო რადიკალური იქნება კრიმინალთან. ამასთანავე მინიშნება გაკეთდა იმაზეც, რომ მართლმსაჯულება არ იქნება შერჩევითი, იქნება საყოველთაო და სამართლიანობის პრინციპზე დაფუძნებული და ეს არის ძალიან სწორი მომენტი.

საინტერესოა ომის შეფასება, რომ ქვეყანამ ვერ მოახერხა ომის პრევენცია და არაკომპეტენტური იყო საომარი მოქმედებები, რამაც გამოიწვია გაზრდილი მსხვერპლი. ასეთი შეფასება ექსპერტულ წრეებში კი გამიგია, მაგრამ ეს პოლიტიკური შეფასება იყო და ძალიან საინტერესოა, ყოველ შემთხვევაში, მე მენიშნა.

ფრაზა, რომ საქართველო იქცა დასავლეთისგან მიღებული პოლიტიკური და მატერიალური დახმარების უპასუხისმგებლო მომხმარებლად, ესეც ძალზე მნიშვნელოვანი მომენტია. მსგავსი სენტენციები მაქვს ამოკითხული „ეროვნული ფორუმის“ ლიდერების ინტერვიუებში, რომ საქართველო არის უპასუხისმგებლო ბენეფიციარი, სარგებლობს და სპეკულირებს ამ დახმარებებით და პოლიტიკური მხარდაჭერით. საამისოდ ერთადერთი, რაც შეუძლია შესთავაზოს საქართველომ დასავლეთს, ნატოს, არის სამხედრო კონტიგენტის გაზრდილი კონტრიბუცია იგივე ავღანეთში. ახლა ეს არის საქართველოს გეოპოლიტიკური ფუნქცია.

მოკლედ, შეიძლებოდა უკეთესიც, მაგრამ ათბალიანი შკალით რომ შევაფასოთ, შეგვიძლია, შვიდიანი დავუწეროთ. ეს მაინც ფორმალური ყრილობა იყო, ანუ ფორმალურად დასრულებულია კოალიციის ჩამოყალიბება.

მიუხედავად იმისა, რომ ინფორმაციამ გაჟონა, თითქოს, ზოგიერთ რაიონში უკვე გამოკვეთილია მაჟორიტარი კანდიდატი და შიდა გამოკითხვებით უნდა დაადგინონ მაჟორიტარობის კანდიდატები თბილისში, თუ ეს ასეა, ე.ი პრაქტიკულად კოალიციის ფორმირება სრულდება. და თუ სრულდება, ეს ნიშნავს იმას, რომ ერთადერთი მნიშვნელოვანი საბაბი, რამაც შეიძლება მიიპყროს საზოგადოების ყურადღება არის სწორედ პროგრამის პრეზენტაცია.

ვფიქრობ, თუ ამ ძალის გარშემო ვერ დავინახავთ სხვა სუბიექტებსაც, ეს იქნება საკმაოდ დიდი პოლიტიკური შეცდომა, რომელსაც დაუშვებს ეს კოალიცია.

იმ პოლიტიკურ სუბიექტებს გულუსხმობთ, რომლებიც იდეოლოგიურად მიუღებლად გამოაცხადეს?

- ვგულისხმობ ყველა ოპოზიციურ ძალას, რომელიც არა ჩემი შეფასებით, არამედ ბიძინა ივანიშვილის შეფასებით პრინციპულია და პრინციპულად დაპირისპირებულია არსებულ რეჟიმთან და მასთან არ თანამშრომლობს. ვფიქრობ, რომ სტრატეგიის თვალსაზრისით, ამ ძალების ჩაურთველობა შეცდომა იქნება.

წინააღმდეგ შემთხვევაში, თქვენი პროგნოზით, ეს რას გამოიწვევს?

- ეს გამოიწვევს იმას, რომ ავტომატურად შეიქმნება მესამე ცენტრი, მეორე ფრონტი, როგორც გნებავთ ისე მოიხსენიეთ და რა თქმა უნდა, ეს პოლიტიკური ცენტრი იმოქმედებს საპროტესტო ელექტორატზე. პირობითად ეს იქნება პოლიტიკური ცენტრი ბურჯანაძესთან, სახალხო ფრონტით, კუკავასთან, ბაღათურიასთან ერთად, კიდევ უამრავი ოპოზიციური სუბიექტია გარეთ დარჩენილი. რა თქმა უნდა, ეს ამ კოალიციის საზიანოდ შეიქმნება, იმიტომ, რომ ეს ერთ ველზე ხდება და კოალიცია ვერც ნაციონალებს და ვერც ქრისტიან-დემოკრატებს ვერ წაართმევს ხმებს, თუ მარტო იქნება.

ანუ შეცდომა იყო, როდესაც თავიდანვე ითქვა, რომ კოალიცია არ ითანამშრომლებდა იდეოლოგიურად შეუთავსებელ სუბიექტებთან?

- როგორი იდეოლოგიური თავსებადობა აქვთ რესპუბლიკელებს და კონსერვატორებს, ალასანიას პოლიტიკურ ორგანიზაციას, ძიძიგურს და „ეროვნულ ფორუმს“, რა იდეოლოგიური საერთო ნიშანი აქვს ამ ოთხ-ხუთ პოლიტიკურ ორგანიზაციას, ვინმე ამიხსნის? ვერ ვხედავ კოალიციაში მემარჯვენე და მემარცხენე ძალებს, ზომიერად ნაციონალისტებს, ლიბერალებს, რა იდეოლოგიური ნიშანთვისებაა, რომელიც ამ ორგანიზაციებს აერთიანებს? მე ასეთს ვერ ვხედავ.

როგორც თავად ივანიშვილმა აღნიშნა, მისთვის მიუღებელია ისეთ სუბიექტებთან თანამშრომლობა, რომლებიც შემჩნეულები იყვნენ ხელისუფლებასთან თანამშრომლობაში, თუმცა როგორც ჩანს, მხოლოდ ეს არ აღმოჩნდა წყალგამყოფი, უნდა ვივარაუდოთ, მნიშვნელოვანი იყო პრორუსულობის ფაქტორი...

- სხვათა შორის, მან თქვა ბურჯანაძის შესახებ, რომ მას ეჭვი არ ეპარება იმაში, რომ ის არის პრინციპული მოწინააღმდეგე ამ რეჟიმის და არ თანამშრომლობს ამ ხელისუფლებასთან. თავი დავანებოთ პოლიტიკურად რამდენად კორექტულია, როდესაც ერთი პოლიტიკოსი მეორე პოლიტიკოსის კონფრონტაციისა და ლოიალურობის ხარისხს აფასებს, მაგრამ ფაქტია, რომ ეს ივანიშვილის შეფასებაა.

ზოგს აქვს ლეგიტიმური ეჭვები, რომ თავის დროზე მრეწველები თანამშრომლობდნენ „ნაციონალურ მოძრაობასთან“. მაგალითად, საარჩევნო უბნებში მათი კომისიის წარმომადგენლები საკმაოდ ინტენსიურად და მჭიდროდ თანამშრომლობდნენ „ნაცმოძრაობის“ საარჩევნო კომისიის წევრებთან.

საგარეო ორიენტაციასთან დაკავშირებით, გოგი თოფაძე არ მალავს და პირდაპირ ამბობს, რომ ის არ არის ჩრდილოატლანტიკურ სივრცეში გაწევრიანების მომხრე. ძიძიგური და დავითაშვილი ჟირინოვსკის ხვდებოდნენ, რუსეთის სათათბიროსაც სტუმრობდნენ. ამ ყველაფერსაც თავი რომ დავანებოთ, თუ პრინციპულია ბრძოლა, სადემარკაციო ხაზი გავლებულია, ერთ მხარეს არის თეთრი, მეორე მხარეს - შავი, აქეთ არის სიკეთე და იქით - ბოროტება, მაშინ რა იდეოლოგიურ განსხვავებებზეა საუბარი?

ასეთ შემთხვევაში საჭიროა, ერთიანი ფრონტით შეტევის განხორციელება და სხვათა შორის, თუ ეს ერთობა არ შედგება და თუკი ბიძინა ივანიშვილი ვერ გაიმარჯვებს ამ არჩევნებში, პოლიტიკური პასუხისმგებლობა დაეკისრება მას და არა სხვას - არა თინა ხიდაშელს, ლევან ბერძენიშვილს, გუგული მაღრაძეს ან კობა დავითაშვილს.

თვლით, რომ სადემარკაციო ხაზის გავლება სწორი ნაბიჯი იყო, თუმცა ამ ხაზს აქეთ მოხვედრილი პოლიტიკური სუბიექტების არჩევანი ლოგიკას ნაკლებად ექვემდებარება, რას წააგებს ამით კოალიცია?

- ეს სწორი ნაბიჯი იყო, კუკუდამალობანას თამაში საჭირო არ იყო და ყველამ კაგად იცოდა, ვინ ასოცირდებოდა „ნაციონალურ მოძრაობასთან“, ვინ აქტიურ და ვინ პასიურ რეჟიმში თანამშრობლობდა, ვინ წარმოადგენდა „ნაციონალური მოძრაობის“ რადიკალურ ფრთას.

ეს ყველასათვის ნათელი იყო და ამ ადამიანმა თქვა, რომ მათთან არ ითანამშრომლებდა, მაგრამ არიან პოლიტიკური ორგანიზაციები, რომლებიც მისაღები აღმოჩნდნენ. ზოგის მიმართ გააკეთა კონკრეტული შეთავაზება, ზოგი დაასახელა, მაგრამ ჯერ არ ჩანს რაიმე თანამშრომლობის პერსპექტივა. ეს სწორია, იმიტომ, რომ თუ გინდა მოახდინო საპროტესტო ამომრჩევლის მობილიზება, სწორი ორიენტირი უნდა მისცე.

როდესაც ბიძინა ივანიშვილი გამოჩნდა პოლიტიკაში, ის შემოვიდას ნდობის უპრეცედენტო ხარისხით, ანუ ფინანსური რესურსების და იმ ბეგრაუნდის გარდა, რაც ჰქონდა, ქველმოქმედებასა და სოციალური პროექტების განხორციელებას ვგულისხმობ, მას გააჩნდა პიროვნული მაღალი რეიტინგი, იყო იდუმალებით მოცული ლეგენდა, მითოსთან გაიგივებული, და შეასაბამისად, მისი მინიშნება გაგებული იყო ბუკვალურად.

არ არის შემთხვევითი, რომ „ლეიბორისტული პარტიის“ რეიტინგი, რომელიც 15 წლის განმავლობაში უცვლელი იყო, ახლა შეიცვალა. ძალიან ბევრი გამოთქვამდა ვარაუდს, რომ ეს იყო მუდმივი რეიტინგი 5-6 პროცენტის ზღვარზე. არსებობდა მუდმივი კონტიგენტი, რომელიც ყველა ვითარებაში მხარს უჭერდა „ლეიბორისტულ პარტიას“. ბიძინა ივანიშვილის ფაქტორმა გამოიწვია ის, რომ გააცამტვერა ვარაუდი „ლეიბორისტული პარტიის“ ამომჩევლების მაღალი ლოიალურობის შესახებ მათი პოლიტიკური ლიდერის მიმართ.

ახლა „ლეიბორისტული პარტიის“ რეიტინგი არც NDI-ს და არც ჩემს კვლევებში არ იზომება. გასათვალისწინებელია ის, თუ რას აკეთებს შალვა ნათელაშვილი და სოსო შატბერაშვილი, ხან ნანუკა ჟორჟოლიანის შოუში არიან და ხან რომელი ტელეკომპანიის დილის სამზარეულოში, - მაგალითად, „რეალ ტვ“-ზე. ამიტომაც არის, რომ ლეიბორისტების რეიტინგმა ასეთი კატასტროფული ვარდნა განიცადა. ამას იმიტომ კი არ ვამბობ, რომ ლეიბორისტების პრობლემა მადარდებს.

ბიძინა ივანიშვილის ეს მესიჯი გაგებული იყო ადეკვატურად. ანუ მან მოახდინა ოპოზიციური ელექტორატის გაერთიანება და მობილიზაცია, მაგრამ დღეს ყველა ექსპერტი, რომელიც არის დამოუკიდებელი ან დამოკიდებული ამა თუ იმ პოლიტიკურ ორგანიზაციაზე (წარმოადგენს ის სამთავრობო ორბიტას თუ არა), ყველა თანხმდება ამაზე და თვითონ კოალიციის წევრებიც არ მალავენ, საჯარო გამოსვლებში, რომ არის გარკვეული სტაგნაცია, არის ვარდნა.

რაღაც ახალ იმპულსს ელოდებიან, მეორე სუნთქვის გახსნას და ეს არ ჩანს. ეს ყრილობა იქცა იმ საინფორმაციო საბაბად, რომელიც გადაფარავდა დონალდ ტრამპის ჩამოსვლას საქართველოში, როდესაც ბიძინა ივანიშვილის ერთმა წერილმა გადაფარა სარკოზის ვიზიტი საქართველოში. ეს არის საზომი.

თუ გაქრება მოლოდინი, თუ გაქრება იმედი, ყველა ის განწყობა რომელიც დაკავშირებულია გამარჯვებასათან ან მომავალ წარმატებასთან, მაშინ გაუჭირდება „ქართულ ოცნებას“. ერთ-ერთი რესურსი საიმისოდ, რომ კოალიციამ ახალი სტიმული შეიძინოს, არის გაფართოება კოალიციისა, და პროგრამის პრეზენტაცია. რა თქმა უნდა, სოციალურად ორიენტირებული, მკაფიო სოციალური აქცენტებით, სადაც იქნება საუბარი უმუშევრობაზე.

სხვათაშორის, დეკლარაციაში არის საუბარი ტარიფებზე, რომ ამ ხელისუფლებას უსაფუძვლოდ და არაადეკვატურად აქვს გაზრდილი კომუნალური მომსახურების და სახელმწიფო სააგენტოების ტარიფები და გადასახადები. დარწმუნებული ვარ, ეს პროგრამა იქნება სოციალური თეზისების მატარებელი.

კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი თემა, რომელსაც, ალბათ, პროგრამაში ვიხილავთ, ეს არის მოქალაქეთა ჩართულობა სახელმწიფოს მართვაში, ანუ რეალური თვითმმართველობების შექმნა ქვეყანაში...

- ის, რომ ადგილობრივი თვითმმართველობა არ არებობს და მხოლოდ ფორმალურად არის თვითმმართველობის ორგანოები, ეს ყველამ ვიცით. თვითმმართველობა თვითონ უნდა განაგებდეს საკუთარ ბიუჯეტს და თვითონ უნდა ირჩევდეს პოლიციის, რეგიონის, თემის, დაბის, ქალაქის ხელმძღვანელს. გუბერნატორის არჩევა უნდა ხდებოდეს და არა დანიშვნა, რასაც სხვათა შორის, „ნაციონალური მოძრაობა“ და მიხეილ სააკაშვილი ჰპირდებოდა საკუთარ ამომრჩეველს, რომ გააუქმებდა სახელმწიფო რწმუნებულების ინსტიტუტს, მაგრამ მან ეს დატოვა, როგორც სხვა დანარჩენი, ავროტიტარული რეჟიმის ხელშემწყობი კომპონენტები.

ისევ კოალიციასა და პოლიტიკურ სუბიექტებს შორის თანაარსებობას რომ დავუბრუნდეთ, თავად ნინო ბურჯანაძე არ გამორიცხავდა ივანიშვილთან თანამშრომლობას. „სახალხო კრებიდანაც“ თითქოს დაიძრა დინება კოალიციისკენ. თუ ეს არ არის იდეოლოგიური შეუთავსებლობა, როგორ ფიქრობთ, რა შეიძლება იყოს ის მუხრუჭი რაც ამ ორი ძალის თანამშრომლობას აფერხებს?

- სხვათა შორის, ეს მეც ძალიან მაინტერესებს. საინტერესოა ამის შესახებ არგუმენტების მოსმენა თავად კოალიციის ლიდერისგან, კოალიციის წევრების არგუმენტაციაც საინტერესოა, რა არის ეს დაბრკოლება.

ის, რომ „სახალხო კრებიდან“ გარკვეული მიგრაცია ხდება ქართულ ოცნებაში, მაგალითად, გოგი ქავთარაძე შეუერთდა, ეს ალბათ, ბუნებრივიც არის. ალბათ, მიგრაცია მოხდება სხვადასხვა მიზეზთა გამო. ყველა ის პიროვნება, რომელიც გაერთიანებულია ამ კრებაში, პატივისცემის მეტს არაფერს იმსახურებს, თუმცა „სახალხო კრება“ პოლიტიკური სუბიექტი არ არის. ანუ სახალხო კრების ინტეგრაცია ბურჯანაძის მოძრაობაში და წარდგენა ერთ სიაში, დიდი ალბათობით უნდა გამოირიცხოს.

თუმცა, თავისთავად, ბურჯანაძე ძალზე საინტერესო პოლიტიკური ფიგურაა, მისი მოძრაობაც არანაკლებ საინტერესოა. თავისთავად, საინტერესოა ის ალიანსები თუ კოალიციებიც, რაც შეიძლება შეიქმნას ბურჯანაძის ირგვლივ.

ეს მართლაც საფიქრალია იმიტომ, რომ გავიდა 6-7 თვე და ბიძინა ივანიშვილის რეიტინგი არ იზრდება და ვარდნას განიცდის. ახლა გამოქვეყნდება NDI-ს და IRI-ს გამოკვლევები, დღევანდელ საქართველოში, მათი და საერთოდ, პოლიტიკური სოციოლოგიის მიმართ, ჩემი სკეპტიკური დამოკიდებულების მიუხედავად, შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ არა თუ რეიტინგის სტაბილიზაციაზე, არამედ ლაპარაკია მის შემდგომ ვარდნაზე.

თქვენი რეცეპტით ასეთი გაერთიანება რეიტინგზეც იმუშავებდა?

- ეს ჩემი პრობლემა კი არ არის, არამედ „ქართული ოცნების“ პრობლემაა. მე ვამბობ, რა შეიძლება იყოს ზომა, რომელ აქციას შეუძლია შეაჩეროს ეს რეიტინგის ვარდნა და პირიქით, მისი სტაბილიზაცია და შემდგომი ზრდა მოახდინოს.

ბურჯანაძე დღესდღეობით ერთ-ერთ ძლიერ პოლიტიკურ ძალად მოიაზრება, ყოველ შემთხვევაში, სხვა პარტიების ფონზე ნამდვილად ასე ჩანს, როგორ ფიქრობთ, ხომ არ თვლიან ისინი თავს ერთმანეთის კონკურენტებად და ჩვეულებრივ, პირველობის ამბიციასთან ხომ არ გვაქვს საქმე?

- მე ეს არ ვიცი. ჯერ ერთი, საკმაოდ რთულად წარმოსადგენია, რომ ბურჯანაძე ეცილებოდეს ივანიშვილს პირველ ადგილს. ეს უკვე მეტაფიზიკაა, ბურჯანაძე ეტყვის ივანიშვილს, რომ მოდი ბიძინა, პირველი მე ვიქნებიო? ეს ხომ აბსურდია.

თუმცა შეიძლება გარკვეული პრობლემები ჰქონდეს ბიძინა ივანიშვილს ნინო ბურჯანაძის მიმართ. ეს მთავარი საბჭო რომელიც შეიქმნა და 11 წევრისგან არის ჩამოყალიბებული, რისი დანახვაც შეიძლება, ასე თქვათ, ვიზუალური დათვალიერების შედეგად, ეს არის ის, რომ ბიძინა ივანიშვილს ჰქონდა მცდელობა, მის მთავარ საბჭოში მოხვედრილიყო ადამიანების მთელი კრება, რომელიც არ არის გაიგივებული პოლიტიკასთან, რომელსაც შეიძლება ახალი სახე უწოდო და რომელიც არის საზოგადოებრივი სექტორიდან წამოსული.

ერთადერთი გამონაკლისი არის სოზარ სუბარი, თუმცა მისი წარუმატებელი პოლიტიკური კარიერის მონაკვეთი ადვილად მიეცემა დავიწყებას, იმიტომ, რომ მოსახლეობის აღქმაში ის მაინც საკმაოდ ეფექტურ სახალხო დამცველად რჩება. დანარჩენი ყველა ყოფილი მეცნიერი, იურისტი, ჟურნალისტია და ა.შ. შეიძლება ითქვას, ბიძინა ივანიშვილი პოლიტიკოსებს არ ენდობა.

თუმცა, პოლიტიკოსები არიან მის კოალიციაში...

- არჩევანი, რაც მან გააკეთა, იყო, რაციონალური და პრაგმატული. ორივე პარტია იყო მკაფიო პროდასავლური კურსის მატარებელი და დეკლარაციაში ისიც მკაფიოდ აღინიშნა, რომ პრიორიტეტად ცხადდება ჩრდილო ატლანტიკურ სივრცეში ინტეგრირება.

„ეროვნული ფორუმი“ იმიტომ იყო არჩეული, რომ ეს არის რეიტინგული პოლიტიკური ორგანიზაცია, ეროვნული მუხტის მატარებელი. შესძინა კიდეც კოალიციას გარკვეული სტიმული. სხვათა შორის, იმ დანარჩენი პარტიებისგან განსხვავებით, „ეროვნული ფორუმის“ გაერთიანება იმ კოალიციაში მოსახლეობის მხრიდან დადებითად იყო აღქმული.

ეს უნდობლობა პოლიტიკოსების მიმართ, განსაკუთრებით იმ პოლიტიკოსის მიმართ, რომელსაც აქვს უნიკალური გამოცდილება, არის გამბედავი, თანმიმდევრული და აქვს ბევრი სხვა თვისება, დისკომფორტს უქმნის ბიძინა ივანიშვილს.

თუმცა, აქვე შეიძლება აღინიშნოს ერთი გარემოება. ეს მთავარი საბჭოს შემნადგენლობა მნიშვნელოვნად განსხვავდება იმ დამფუძნებელი საბჭოსგან, რომელიც ქმნიდა „ქართულ ოცნებას“, როდესაც თემატური ჯგუფები ყალიბდებოდა. მაგალითად, არ არის ეკა ბესელია, ძველი კოჰორტიდან შემორჩენილია ირაკლი სესიაშვილი. ძველ შემადგენლობას კი ვამბობ, მაგრამ ყველაფერი ძალიან დინამიურად ვითარდება. ექვს თვეში ძალიან ბევრი რამ შეიცვალა და როტაციაც ძალიან დინამიურად ხორციელდება. ეს იმაზე მეტყველებს, რომ ბიძინა ივანიშვილი ჯერ კიდევ ადაპტაციის პროცესშია, მას ახლა უწევს სწავლა, ეს არის ობიექტური მოცემულობა. ის ბიზნესიდან მოდის და ბიზნესი და პოლიტიკა სხვადასხვა რამ არის. მან გამოსცადა ის რესურსი. ასეთი ხშირი როტაციის გათვალისწინებით შეიძლება ვივარაუდიოთ, რომ კადრები კიდევ შეიცვლება.

იცვლება პოზიციებიც, იმიტომ რომ ორიოდე თვის წინ ვინც რაღაც საკვანძო პოზიციებს იკავებდა ან გავლენას ახდენდა გარკვეულ პროცესებზე უკვე პერიფერიაზეა და წამოწეულია სხვა სახეები. ის, რომ ივანიშვილი ცვლის დამოკიდებულებას, სხვანაირად იღებს გადაწყვეტილებებს, საკმაოდ იმედისმომცემია, ასევე არ მტოვებს იმედი, რომ კოალიციის ფორმირების პროცესი ჯერ კიდევ არ არის დასრულებული.