ბედის ირონიით, შესაძლოა სწორედ ყოველდღიური და არაოფიციალური სუფრები წარმოადგენდეს თავსატეხ სირთულეს ღვინის არჩევისას. მაგალითად, როდესაც თქვენ გეგმავთ მხოლოდ ერთი სახის ღვინით გამასპინძლებას, მაგრამ სთავაზობთ კერძის რამდენჯერმე შეცვლას, ან თუ საქმე გაქვთ შორეული აღმოსავლეთის სამზარეულოსთან, როდესაც მაგიდაზე რამდენიმე კერძი ერთდროულად მიაქვთ (რესტორანში ასეთი სიტუაცია არანაკლებ იშვიათია, ვიდრე სახლში). რამდენადაც მშრალი ღვინოების შეთავაზება ტკბილ კერძებთან უბრალოდ არ შეიძლება, ტკბილი ღვინოები კი, როგორც მინიმუმ, თანმხლები საჭმელივით ტკბილი უნდა იყოს, უკვე ტრაპეზის დასაწყისშივე შეიძლება უარის თქმა პუდინგთან ღვინის დალევის იდეაზე (ოღონდ, თუ თქვენ დარწმუნებული არა ხართ იმაში, რომ შეგიძლიათ სრულად დატკბეთ მხოლოდ სოტერნზე მისაყოლებელი საჭმლით).

თუ სუფრაზე მხოლოდ ერთი სახის ღვინის მიტანა იგეგმება, მაშინ ღირს იმაზე ზრუნვა, რომ იგი ზუსტად შეესატყვისებოდეს ცხელი კერძის სინოყივრესა და არომატს. ყოველთვის შეიძლება შესაფერისი მისაყოლებლის ან ამ ღვინოსთან კარგად შეხამებული რომელიმე ყველის არჩევა. პინო ნუარი მშვენივრად ეთავსება ორაგულს. გამე, წითელი ყურძენი ბოჟოლედან (Beaujolais), - კიდევ ერთი არცთუ ურიგო კომპანიონია როგორც თევზისთვის, ისე ხორცისთვის. კაბერნე ფრანის ყურძნისგან დამზადებული ლუარის ნაპირების წითელი ღვინოების (როგორიცაა SaumurChampigny, Chinon-ი, Bourgueil-ი და ა.შ.) დალევა შეიძლება სატაცურთან, თევზთან, ძეხვეულთან და წითელი ხორცისგან დამზადებულ არცთუ ისე მძიმე კერძებთან, როგორებიცაა, მაგალითად, ლუდში გამოყვანილი საგაზაფხულო ბატკნის, კურდღლისა და საქონლის ხორცი. საშუალო და სხეულიანი ღვინო შარდონესგან კარგად ეთავსება სხვადასხვა სახის თევზს, ხორცს და ბოსტნეულს, ხოლო სოვინიონ ბლანიდან დაწურული Sancerre და სხვა ღვინოები უმჯობესია მივიტანოთ სატაცურთან, სხვადასხვა სახის თევზთან და თხის ყველთან.

ორი სახის ღვინო - იმ სიტუაციაში, როდესაც, როგორც წესი, მხოლოდ ერთის მიტანაა მიღებული, არაჩვეულებრივად აფართოებს თქვენს ჰორიზონტს, აძლევს რა ძლიერი და მძიმე წითელი ღვინოების მიმართ თქვენს მიდრეკილებას რაიმე უფრო არომატულით და დახვეწილით გამოსყიდვის საშუალებას: მაგალითად, მშრალი მუსკატით ან უბრალო ხილის გემოს მქონე, ვთქვათ, კოლომბარის ყურძენზე დაწურული ღვინით. თუ ტრაპეზზე მთავარი ადგილი უკავია პუდინგს, მაშინ ღირს სუფრასთან ტკბილი ღვინოების - სემიიონის, შენენის ან რისლინგის მიტანა. გარდა ამისა, ტკბილი ღვინო საკმაოდ ხშირ შემთხვევაში კარგად ეთავსება ყველს.

გრილი კლიმატის მქონე ქვეყნის მცხოვრებნი განსაკუთრებულ სიამოვნებას პოულობენ საზაფხულო პიკნიკებში - მიუხედავად ბუზებისა და ბუზანკალების აბეზარობისა, ქვიშისა, უტიფარი ქარისა და დამარეტიანებელი სიცხისა. და მაინც, ბალახი კაშკაშა მზის შუქის ქვეშ სრულებით არ გახლავთ ის ადგილი, სადაც შეიძლება დატკბე განსაკუთრებით დახვეწილი, უნიკალური ან ნაზი ღვინოებით. მწველი მზე და ქარის მცირე წამოქროლება მანამდე გაფანტავს ღვინის არომატს, სანამ თქვენ მოგეცემათ ბოკალთან ცხვირის მიახლოების საშუალება. ერთი სიტყვით, ღვინო საკუთარ აჩრდილად გადაიქცევა. ბუნების წიაღში გამოსაყენებელი საუკეთესო ღვინო ის არის, რომელიც ფლობს ხილის, ყვავილების, სანელებლების ან ბალახების ნოტების ძლიერ (გონივრულ ფარგლებში) სუნსა და არომატს, მაგრამ აუცილებელი არ არის ის "მძიმეწონიანი" იყოს. უდავოა, ღვინოში ალკოჰოლის მაღალი შემცველობა არასასურველია ძალიან ცხელ დღეებში, ისევე როგორც ტანინების სიჭარბე, რომელიც დამახასიათებელია ზოგიერთი წითელი ღვინისთვის. ტანინის დაბალი შემცველობის მქონე წითელი ღვინოები შეიძლება მივიტანოთ ჩაცივებული (მოძებნეთ ღვინოები ლუარის ნაპირებიდან, ელზასიდან, გერმანიიდან, ჩრდილო-აღმოსავლეთ იტალიიდან და უპირატესობა მიანიჭეთ იაფფასიან ახალგაზრდა თანამედროვე ჯიშებს). ღირსებად ითვლება აგრეთვე თეთრი და ვარდისფერი ჯიშების მჟავიანობა (იმ პირობით, რომ ღვინო რჩება კაგად ჩაცივებული). ცოცხალი მშრალი ვარდისფერი ღვინო და, თქვენ წარმოიდგინეთ, თვით ვარდისფერი შამპანურიც კი, თუ ის უხდება შემთხვევას, რატომღაც ყოველთვის კარგად მიდის პიკნიკებზე.

სრულიად ბუნებრივია, რომ არა მხოლოდ ტემპერატურა და გარემო პირობები, არამედ საჭმელიც ახდენს გავლენას ღვინის არჩევანზე. უბრალოდ, სუფთა ჰაერზე დასალევი ღვინო შეიძლება იყოს უფრო ახალგაზრდა და წარმოადგენდეს უფრო "შეუპოვარი" ძველი ევროპული კაბერნე სოვინიონის ან პინო ნუარის ამერიკულ ვერსიას, რომელთაც თქვენ დალევდით იმავე კეღზებთან, ოღონდ შენობაში. მაგრამ ჰაერზე მენიუ შეიძლება ცივი კერძებისგანაც შედგებოდეს - ბოსტნეულის, სალათების, თევზისა და ხორცისგან, რომლებიც სპეციალურად მსგავსი შემთხვევებისთვისაა მოფიქრებული. შარდონე, სოვინიონ ბლანი, რისლინგი, გევიურცტრამინერი, ვიონიე, ფავორიტა, პინო გრიჯიო და ფერნაო პირესის ჯიშის პორტუგალიური მშრალი თეთრი ღვინოების ახალი მიმართულებები - აი, თეთრი ღვინოების მთელი მრავალსახეობიდან მხოლოდ რამდენიმე შესაძლო ვარიანტი. კარგად წავა მშრალი ვარდისფრებიც. წითელზე საუბრისას შეიძლება უპირატესობა მივანიჭოთ ბოჟოლეს ან გამეს ტიპის ტანინის დაბალი შემცველობის მქონე ხილის გემოთი გამორჩეულ ღვინოებს, აგრეთვე ახალი სამყაროს ღვინოებს პინო ნუარიდან, დოლჩეტოს, ახალგაზრდა კიანტის, კაბერნე ფრანს ლუარის ხეობიდან, მერლოს (არცთუ ისე ძვირს) და ფასის მიხედვით ხელმისაწვდომ ტემპრანიოს ან შირაზს.

ღია ცეცხლზე მომზადებული მძაფრი გემოს მქონე, ცხარე ან ბალახეული სანელებლებით შევსებული პროდუქტები, ჩვეულებრივ მოითხოვს ღვინოებს, რომლებიც ფლობს არომატის შეჯერებულ ძალასა და ნაჯერ გემოს. ღია ცეცხლზე შემწვარი ხორცი, განსაკუთრებით ბიფშტექსი სისხლით, - ეს სწორედ ის შემთხვევაა, როდესაც ღვინოში ტანინის მაღალი შემცველობა ბუნებრივ მოთხოვნილებას წარმოადგენს.

“ღვინის კლუბი“